Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου
Γεννήθηκε στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα, μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.
Βυζαντινή τοιχογραφία του προφήτη Ηλία στο Πρωτάτο των Καρυών στο Άγιο Όρος, φιλοτεχνημένη από τον Μανουήλ Πανσέληνος (περ. 1290). Από το εξαιρετικό έργο «Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος.
Μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης ξεχωριστή είναι η θέση του προφήτη Ηλία, του όποιου σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη. Στην Καινή Διαθήκη το όνομα του προφήτη Ηλία αναφέρεται πολλές φορές από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, είπε πως ο Ιωάννης θα ερχότανε «εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού», θα είχε δηλαδή τα γνωρίσματα και το ζήλο του προφήτη Ηλία, θα ήταν ο ίδιος ο προφήτης Ηλίας, όπως ο λαός τον περίμενε να ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός, όταν έδωσε μαρτυρία για τον πρόδρομο Ιωάννη κι έπλεξε το εγκώμιο του, είπε πως αυτός ήταν ο Ηλίας «Αν θέλετε, να το παραδεχθήτε, αυτός είναι ο Ηλίας, που έμελλε να έλθει». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
…Oι Iουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσανε πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Hλίας. Kαι τότε που ρώτησε ο Xριστός τους μαθητές του «Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;», του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Hλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. O προφήτης Mαλαχίας, που έζησε πολύ υστερώτερα από τον Hλία, λέγει: «Tάδε λέγει Kύριος Παντοκράτωρ. Iδού εγώ αποστελώ υμίν Hλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή», και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Hλίας θάρθη πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει. Σε όλα μοιάζει μ’ αυτόν ο Πρόδρομος, γι’ αυτό οι απόστολοι κ’ οι άλλοι Eβραίοι υποπτευόντανε μήπως ήτανε ο Hλίας ξαναγεννημένος. Ύστερα από τη Mεταμόρφωση, σαν κατεβήκανε από το βουνό οι τρεις μαθητάδες με τον Xριστό, τον ρωτήσανε: «Oι γραμματείς λένε πως ο Hλίας πρέπει νάρθει πρώτα. Eσύ τι λες;» Kι’ ο Xριστός τούς αποκρίθηκε: «O Hλίας έρχεται πρώτα και θα τ’ αποκαταστήσει όλα· αλλά σας λέγω πως ο Hλίας ήρθε κιόλας, και δεν τον γνωρίσανε, αλλά του κάνανε όσα θελήσανε· τα ίδια μέλλεται να πάθει και ο γυιος του ανθρώπου απ’ αυτούς». Tότε καταλάβανε οι μαθητές πως για τον Iωάννη τον Bαπτιστή τούς είπε (Mατθ. ιστ΄, 10). Pωτήσανε οι μαθητές τον Xριστό για τον Hλία, επειδή τον είχανε δει πριν από λίγο, απάνω στο Θαβώρ, να φανερώνεται μαζί με τον Mωυσή, την ώρα που μεταμορφώθηκε ο Xριστός, και να μιλά μαζί του, με όλο που είχε ζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο πριν από 800 χρόνια. Aλλά και κατά τη Σταύρωση, σαν φώναξε ο Xριστός «Hλί ηλί, λαμά σαβαχθανί», κάποιοι από τους Eβραίους που στεκόντανε κοντά στο σταυρό λέγανε πως θα φώναζε τον Hλία να τον βοηθήσει: «Tινές δε των εκεί εστώτων ακούσαντες έλεγον ότι Hλίαν φωνεί ούτος» (Mατθ. κζ΄, 46). Παντού πλανιέται ο ίσκιος του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Επιτάφιος της Μονής Βατοπαιδίου (δώρο του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού, 1347-1354)
Αγίου Επιφανίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου
ΛΟΓΟΣ
στο Άγιο και Μεγάλο Σαββάτο
Που αναφέρεται
Στη Θεόσωμη Ταφή του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού
και στον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, και στην κάθοδο του Κυρίου στον Άδη, που έγινε κατά παράδοξο τρόπο μετά το σωτήριο πάθος.
15. Ας κατεβούμε μαζί με τον Χριστό, ας συγχορέψουμε, ας σπεύσουμε, ας κάνουμε γρήγορα, βλέποντας τη συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους, την απελευθέρωση των καταδίκων που κάνει ο αγαθός Κύριος. Γιατί πορεύεται Αυτός που από τη φύση Του είναι φιλάνθρωπος, να αποφυλακίσει τους πανάρχαιους δεσμώτες, με ανδρεία και πολλή δύναμη , αυτούς που βρίσκονται στους τάφους, που κατάπιε τυραννικά ο πικρός και ανήμερος τύραννος, αφού τους υπέταξε και ως ληστής τους άρπαξε από την αγκαλιά του Θεού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μάτωνε η καρδιά του καθώς ξεφύλλιζε το τεφτέρι των αναμνήσεων. Η Αλήθεια, πόσες φορές η σκληρή μοίρα ορθώθηκε αδυσώπητη στο δρόμο της ζωής του και τον ανάγκασε να ξεστρατήσει απ΄ αυτόν! Θυμόταν, θυμόταν κι αναστέναζε βαθειά ο Παρασκευάς. Γενέτειρα του ήταν ο Μανταμάδος. Από μικρός στερήθηκε το χάδι της μητέρας του Ελένης, πού έφυγε για την άλλη ζωή όταν αυτός ήταν ακόμη βρέφος. Ο πατέρας του, ο Ηλίας, ξαναπαντρεύτηκε με μια ευγενική ψυχή, τη Λεμονιά, πού αγκάλιασε σαν δικό της παιδί τον Παρασκευά και τον μεγάλωνε με στοργή και αγάπη περισσή. Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν ο πατέρας του έφυγε κι αυτός στον ουρανό για ν’ ανταμώσει την πρώ¬τη του γυναίκα, την Ελένη. «Εμεινε μόνος ο Παρασκευάς με την μητρυιά του στο φτωχικό σπιτάκι, πού τους άφησε ο πατέρας. Κι ήταν παιδί ακόμα, στης άνοιξης τα χρόνια, όταν η μητρυιά του αναγκάστηκε να τον ξενητέψει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στις 27 Φεβρουαρίου 1749 στην Τραπεζούντα
Ο άγιος καταγόταν από το χωριό Κρυονέρι της Τραπεζούντας και ήταν υιός ιερέως ονόματι Κωνσταντίνου. Συνελήφθη από τους Τούρκους , βασανίστηκε σκληρά και απαγχονίστηκε για την πίστη στον Μόλο της Τραπεζούντας ( Μουμ – Χανέ). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στην Καλαμάτα στις 31 Ιανουαρίου 1686
Ο άγιος καταγόταν από την Καλαμάτα και ήταν κουρέας στο επάγγελμα. Επειδή ήταν άνθρωπος συνετός και έμπειρος στα κοινά, οι προεστοί τον είχαν σε εκτίμηση και τον συμβουλεύονταν.
Κάποια φορά ,που συζητούσαν διάφορες υποθέσεις ,έκαναν λόγο για τις συμφορές , τα βαριά χρέη και τα όσα μύρια βάσανα που περνούσαν οι Χριστιανοί. Ο άγιος τότε ,με πολλή θλίψη ,τους συμβούλευσε ότι πρέπει να προσπαθούν να ελαφρύνουν με κάθε τρόπο τους Χριστιανούς από τη βαριά φορολογία, διότι κινδυνεύουν ν’ αρνηθούν την πίστη τους και να εξισλαμιστούν. Οι προεστοί διαφωνούσαν μαζί του λέγοντας ότι οι Χριστιανοί δεν κινδυνεύουν ν’ αρνηθούν την πίστη τους . Τότε εκείνος τους λέει, εμένα αν κάποιος μου δώσει ένα φέσι γυρίζω το φύλλο. Τότε ένας προεστός, για αστείο, έστειλε και του αγόρασε ένα φέσι. Εκείνος πήγε αμέσως στον δικαστή και έγινε μουσουλμάνος. Γεγονός που λύπησε όλους τους Χριστιανούς. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
1. Ο αββάς Αντώνιος προφήτευσε στον αββά Αμμωνά και είπε: «Θα προκόψεις στον φόβο του Θεού». Τον έβγαλε έξω από το κελί, του έδειξε μια πέτρα και του είπε: «Βρίσε την πέτρα και κτύπησέ την».Και το ’κανε. Τον ρωτάει ο αββάς Αντώνιος: «Μήπως μίλησε η πέτρα;» «Όχι» απάντησε εκείνος . «Και συ-του είπε ο αββάς Αντώνιος-πρόκειται να φθάσεις σ’ αυτό το μέτρο» όπως και έγινε .Πρόκοψε ο αββάς Αμμωνάς τόσο πολύ, ώστε από πολύ αγαθότητα να μη διακρίνει την κακία. Παράδειγμα χαρακτηριστικό είναι το εξής: Όταν έγινε ο ίδιος επίσκοπος, του έφεραν μια κοπέλα έγκυο και του λένε: «Τιμώρησέ την». Κι εκείνος σταύρωσε την κοιλιά της και παρήγγειλε να της δώσουν δύο σεντόνια λέγοντας: «Μη τυχόν πάνω στη γέννα πεθάνει αυτή ή το βρέφος και δεν βρει τα απαραίτητα για την κηδεία». Του λένε τότε οι κατήγοροί της: «Γιατί το ’κανες αυτό; Βαλ’ της κανόνα». Κι εκείνος είπε : «Αδελφοί, βλέπετε ότι κινδυνεύει να πεθάνει, τι μπορώ εγώ να κάνω;» Και την άφησε να φύγει. Ποτέ δεν τόλμησε ο Γέροντας να καταδικάσει άνθρωπο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σήμερα, όταν μιλάμε για Πατέρες της Εκκλησίας και αναφερόμαστε στον Χρυσόστομο, όλοι ξέρουμε ότι πρόκειται για τον αγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Και όμως η λέξη «χρυσόστομος» δεν είναι κύριο όνομα, αλλά επίθετο. Είναι το επίθετο που απέδωσαν στον Ιωάννη, για να χαρακτηρίσουν και ταυτόχρονα να τιμήσουν την κηρυκτική του δεινότητα.
Από τότε μέχρι σήμερα όλοι αναγνωρίζουν τον άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο ως τον μεγαλύτερο κήρυκα της Εκκλησίας μας. Ακόμη και το Βατικανό, εδώ και μερικά χρόνια, τον ανακήρυξε ως τον προστάτη άγιο των χριστιανών ιεροκηρύκων.
Τη δίκαιη αυτή αναγνώριση τη συμμερίζονταν πρώτοι απ’ όλους οι ίδιοι οι ακροατές του, που όπως θα δούμε σε άλλο στιγμιότυπο μας, τον επευφημούσαν και τον χειροκροτούσαν. Το περίεργο όμως είναι ότι την κηρυκτική δεινότητα του Χρυσοστόμου την αναγνώριζαν και μερικοί άνθρωποι που, όταν κήρυττε, έτρεχαν στην εκκλησία, όχι για να τον ακούσουν, άλλα για να τον εκμεταλλευθούν. Και λέγοντας «εκμεταλλευθούν» δεν εννοούμε πνευματικά, όπως το τακτικό ακροατήριο του, άλλα… υλικά. Και για να λύσουμε το αίνιγμα σας πληροφορούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί ήσαν οι πορτοφολάδες, ή όπως λέγονταν τότε, «βαλαντιοτόμοι». Βλέπετε ότι από τότε υπήρχε η ειδικότητα αύτη των «ληστών», που, καθώς φαίνεται, ήταν αρκετά διαδεδομένη.
Τί ακριβώς συνέβαινε; Το κήρυγμα του αγίου Ιωάννη ήταν κατά κανόνα πολύ συναρπαστικό. Το μεγαλύτερο μέρος του εκκλησιάσματος τον άκουγε με πολύ ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι από τους ακροατές του, θέλοντας να μη χάσουν καμιά του λέξη —μην ξεχνάμε ότι τότε δεν υπήρχαν μικρόφωνα—, προσπαθούσαν να πλησιάζουν τον κήρυκα. Με την τακτική όμως αυτή γινόταν πολύς συνωστισμός γύρω από τον άμβωνα. Την ευκαιρία αυτή εκμεταλλεύονταν οι πορτοφολάδες, που καθώς φαίνεται έκαναν… χρυσές δουλειές! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του Αγίου Δημητρίου του Ροστώβ
Η ανάληψη του προφήτη Ηλία.
Ας θυμηθούμε τον άγιο προφήτη Ηλία. Μιλούσε (κάποτε) με το βασιλιά του Ισραήλ Αχαάβ και πρόφερε αυτά τα λόγια: «Ζη Κύριος ο Θεός Ισραήλ, ω πορέστην ενώπιον αυτού!» (Γ’ Βασ. ιζ’ 1). Τα ίδια λόγια πρόφερε κατά τη συνομιλία του με το γέροντα υπηρέτη του βα¬σιλιά, τον Αβδιού: «Ζη Κύριος των δυνάμεων, ω παρέστην ενώπιον αυτού» (Γ’ Βασ. ιη’ 15). Ίσως κάποιος θα ρωτήσει: άγιε προφήτη Ηλία, μα τι λες; Κοίταξε γύρω σου: Που βρίσκεσαι; Λοιπόν στέκεις όχι στον ουρανό, αλλά στη γη· όχι μπροστά στο μεγαλείο του Θεού, αλλά μπροστά στη μεγαλοπρέπεια του βασιλιά του Ισραήλ, του Αχαάβ. Και τι απαντά ο Προφήτης; Στέκω, λέει, ενώπιον του Θεού: «Ζη Κύριος των δυνάμεων, ω παρέστην ενώπιον αυτού!» – δηλαδή, μολονότι σωματικά είμαι στη γη και στέκω ενώπιον του γήινου βασιλιά, ωστόσο, ο νους μου, ο λογισμός μου, η καρδιά μου στέκει ενώπιον τού ιδίου του Θεού, που είναι στους ουρανούς και αναπαύεται στους θρόνους τους Χερουβικούς. Ω θεόφρονα νου, ω θεοφιλής καρδία, λογισμέ υψηλέ, που και στην παρουσία ανθρώπων ούτε σπιθαμή δεν εκκλίνεις και δεν εγκαταλείπεις το Θεό και στέκεις ενώπιον του…
Να ζει κανείς στην παρουσία του Θεού σημαίνει να ζει μέσα στον ίδιο το Θεό. Κι όποιος ζει μέσα στο Θεό, γίνεται ο ίδιος ωσάν θεός. Σε τέτοιους ανθρώπους είναι που αναφέρονται οι λόγοι του Δαβίδ: «Εγώ είπα• θεοί εστε…» (Ψαλμ. πα’ 6).
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 