Μεγάλο Σάββατο – Η κάθοδος του Χριστού μέχρι τα μελαγχολικά βασίλεια του θανάτου.(Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ)

Η Ακολουθία ήδη μας έδωσε όχι μόνον όλη την Χάρη αλλά και όλη την χαρά, τον καταρτισμό του νοήματος των Αγίων Ημερών. Αξιωθήκαμε να προχωρήσουμε λειτουργικώς μαζί με τον Κύριο από τον κήπο της Γεθσημανή μέχρι τον φρικτό Γολγοθά και μέχρι τον ζωηφόρο και ζωοδόχο Τάφο, τον ξένο Τάφο, στον οποίο φιλοξενήθηκε τριήμερος. Σημειώνω, αυτόν τον ξένο Τάφο, γιατί ο Κύριος ήλθε «εις τα ίδια και οι ίδιοι Αυτόν ουκ εδέχθησαν», ήλθε στους δικούς Του και οι δικοί Του δεν Του ανοίξανε και έμεινε διά βίου ένας ξένος. Ξένος για τον κόσμο, τον οποίο δημιούργησε. Ξένος για τον λαό τον περιούσιο, τον αγαπημένο. Ξένος ως τον θάνατό Του, που δεν βρέθηκε ούτε ένας τάφος να ανήκει στον Ίδιο για να Τον δεχθεί, αλλά φιλοξενήθηκε στον τάφο του δικαίου Ιωσήφ του Αριμαθαίου.

Σήμερα ο Κύριος έχει κατέβει στα ταμεία του Άδου. Λέει ο απόστολος Πέτρος, ότι εκεί κατέβηκε «ίνα και τοις εν φυλακή πνεύμασι κηρύξη». Κατέβηκε μέχρι τα αμειδή,(αγέλαστα-μελαγχολικά) βασίλεια του θανάτου, τα σκοτεινά, όπου δεν υπάρχει χαμόγελο ποτέ, να αναζητήσει «παγγενή τον Α­δάμ», όλη την ανθρωπότητα, από του Αδάμ και της Εύας μέχρι και εκείνων που είχαν πεθάνει ως την ώρα εκείνη.

For God so loved the world… (John 3:14-21)

A symbolic image of the Passion and the Holy Trinity. Drawing by St Mary Skobtsova of Paris.

«And as Moses lifted up the serpent in the wilderness, even so must the Son of man be lifted up: That whosoever believeth in him should not perish, but have eternal life. For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life. For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world through him might be saved. He that believeth on him is not condemned: but he that believeth not is condemned already, because he hath not believed in the name of the only begotten Son of God. And this is the condemnation, that light is come into the world, and men loved darkness rather than light, because their deeds were evil. For every one that doeth evil hateth the light, neither cometh to the light, lest his deeds should be reproved. But he that doeth truth cometh to the light, that his deeds may be made manifest, that they are wrought in God.»

Το θαυμαστό DOGWOOD και ο θρύλος του

Υπάρχει ένας θρύλος, ότι την εποχή της Σταύρωσης, το ντόγκγουντ (dogwood) είχε το μέγεθος της βελανιδιάς και των άλλων δέντρων του δάσους.

Πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία για την Μεγάλη Παρασκευή

Χρυσοκέντητος Επιτάφιος αφιέρωμα του αυτοκράτορα Ιωάννου Καντακουζηνού. Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου.

Μπορείτε να ακούσετε την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία για την Μεγάλη Παρασκευή του

Ο πόνος της Παναγίας (από τις σημειώσεις του Αγίου Σιλουανού)

Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πώς είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.

Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη χάρη, αλλά και Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό, και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Και αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, γιατί το θέλημά Του ήταν να δει η Θεοτόκος την Ανάσταση και ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει παρηγοριά και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.

What Christ Accomplished on the Cross

 by Hieromonk Damascene

A talk delivered at the Annual Lenten Clergy Confession of the New Gracanica Metropolitanate and the Western American Diocese of the Serbian Orthodox Church, Jackson, California, March 4/17, 2004.

The topic of today’s talk—what Christ accomplished on the Cross—is of course a prime subject of contemplation during the Lenten season, as we prepare to prayerfully commemorate Christ’s passion, death, and the inevitable consequence of His death: His holy Resurrection. As we call to mind and repent of our sins during the Holy Fast, we also call to mind that which has saved us from the eternal consequences of sin. We call to mind Christ’s life-creating death on the Cross, which He underwent for the salvation of each one of us.

The Orthodox dogma of our redemption—which includes the doctrines concerning Christ’s incarnation, death and Resurrection—is the chief dogma of our Faith, together with the dogma of the Holy Trinity. I have been especially contemplating and reading Patristic writings on this subject for a few years now. It is a vast subject. In this lecture I will try to outline its main points in a linear and chronological fashion. I will speak about the state of man before the Fall and after the Fall, and then speak about how Christ saved us from the consequences of the Fall through His incarnation, death and Resurrection. Finally, I will summarize all the present and future accomplishments of Christ’s redemptive work.

Σήμερον ο Ιούδας…

Σήμερον ο Ιούδας παραποιείται θεοσέβειαν και αλλοτριούται του χαρίσματος· υπάρχων μαθητής γίνεται προδότης· εν ήθει φιλικώ δόλον υποκρύπτει και προτιμάται της του Δεσπότου αγάπης τριάκοντα αργύρια, οδηγός γενόμενος συνεδρίου παρανόμου. Ημείς δε, έχοντες σωτηρίαν τον Χριστόν, αυτόν δοξάσωμεν. (Τροπάριο του δ΄ αντιφώνου της Ακολουθίας των Αγίων Παθών)

(Σήμερον ο Ιούδας δεικνύει κίβδηλον θεοσέβειαν και χάνει το χάρισμα (να είνε μαθητής του Χριστού· το χάνει δέ), διότι, ενώ ήτο μαθητής, γίνεται προδότης.

Ίνα τί την ζωήν των απάντων θανάτω κατεδίκασε;

Στίχος: Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον.

Λαός δυσσεβής και παράνομος, ίνα τί μελετά κενά; Ίνα τί την ζωήν των απάντων θανάτω κατεδίκασε; Μέγα θαύμα! ότι ο Κτίστης του κόσμου εις χείρας ανόμων παραδίδοται και επί ξύλου ανυψούται ο φιλάνθρωπος, ίνα τους εν άδη δεσμώτας ελευθερώση, κράζοντας· μακρόθυμε Κύριε, δόξα σοι. (Απόστιχο της Ακολουθίας των Αγίων Παθών)

Απόδοση:

Στίχος: Εμοίρασαν (οι στρατιώται) μεταξύ των τα ενδύματά μου και δια τον χιτώνα μου έθεσαν κλήρον (ίνα κριθή ποίος θα τον λάβη). (χριστολογική προφητεία από την Παλαιά Διαθήκη – Ψαλμοί κα΄18)

Ο λαός ο ασεβής και παράνομος (ο Ιουδαϊκός,) διατί σχεδιάζει πράγματα μάταια και ανόητα; Διατί κατεδίκασεν εις θάνατον τον Χριστόν, ο Οποίος είνε η ζωή των απάντων;

Ο Γέροντας Εφραίμ στο 60 λεπτά (μέρος 2ο)

VatopaidiFriend: Δείτε και ακούστε το 2ο μέρος από τη συνέντευξη που έδωσε ο Γέροντας Εφραίμ ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου στον δημοσιογράφο Χρύσανθο Τσουρούλλη. Η συνέντευξη μεταδόθηκε την Μεγάλη Τετάρτη 20 Απριλίου 2011 στις 10:00 το βράδυ, από την εκπομπή 60 λεπτά του Τηλεοπτικού Σταθμού Sigma της Κύπρου.

Ο Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος της Ι.Μ. Μονής Βατοπαιδίου μιλάει στους προσκυνητές της Μονής για τον Κύριο Ιησού Χριστό, τη Σταύρωσή του και…

Στέφανον εξ Αγκαθών…

Ο Άνθρωπος των Θλίψεων. Πίνακας του Ολλανδού ζωγράφου Aelbrecht Bouts (περ. 1450-1549).

Ταπεινός έστι ο Βασιλεύς της Δόξης.

Γέλωτα ενεδύθει χλευαζόμενος , αντί Δόξης..

Εώρακά Σε, επί του Σταυρού το μαρτύριον,

ανθρωπίνου γένους πορεία, μυστήριον.

«Διψώ»

Η Σταύρωση. Μικρογραφία από αγγλικό (ορθόδοξο) Ψαλτήρι του 11ου αιώνα.

Συμπορευθήκαμε, αδελφοί μου, όλες τίς προηγούμενες ημέρες  της Αγίας και Μεγάλης  Εβδομάδος μαζί με τόν Δεσπότη  Χριστό στα Ιεροσόλυμα.

Τον ακολουθήσαμε στο Υπερώο τής Σιών. Τόν είδαμε να νίπτει τους πόδας των μαθητών και διδαχθήκαμε πως οφείλουμε ως μαθητές Του και φίλοι Του «αλλήλων νίπτειν τους πόδας».

Καθήσαμε  στον Μυστικό Δείπνο και γίναμε συνδαιτημόνες τής παραδόσεως τών  Φρικτών Μυστηρίων «εν άρτω και οίνω».

Γίναμε  αυτήκοοι μάρτυρες της αρχιερατικής Του προσευχής στον κήπο της Γεθσημανής, καθώς και της αισχράς προδοσίας από τον μαθητή Του.

Απολυτίκιο, Κοντάκιο, Οίκος και Συναξάρι της Μεγάλης Παρασκευής (με απόδοση στα νεοελληνικά και ηχητικό)

Σας παραθέτουμε το Απολυτίκιο, το Κοντάκιο, τον Οίκο και το Συναξάρι με τους Στίχους της Ακολουθίας των Αγίων Παθών (Όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής) με την κορυφαία ερμηνευτική απόδοσή τους στα νεοελληνικά από τον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Σημειώνουμε ότι το Κοντάκιον και ο Οίκος είναι οι δύο πρώτες στροφές ενός εξαιρετικού ποιήματος («κοντακίου») του αγίου Ρωμανού του Μελωδού επιγραφόμενο «Εις το Πάθος του Κυρίου και εις τον Θρήνον της Θεοτόκου». Κάθε στροφή αυτού του ποιήματος τελειώνει με την φράση, «ο Υιός και Θεός μου».

Αξίζει να τα διαβάσετε, κι ας μη τα ακούσετε!

Κάθισμα (ή Απολυτίκιον). Ήχος δ΄.

Ποιά είναι τα Άλλα Πάθη του Κυρίου; (Με άλλα λόγια: Μπορεί ο Θεός να φτιάξει μια πέτρα που να μην μπορεί να την σηκώσει;)

Τα Πάθη του Κυρίου δεν είναι μόνο τα φρικτά εκείνα του σώματος και της ψυχής που πέρασε στα χέρια του ίδιου του διαβόλου και των υπηρετών του Ιουδαίων και Ρωμαίων όταν παρέδωσε τον εαυτό Του ως εξιλαστήρια Θυσία για τον κόσμο. Είναι και ο πόνος και η θλίψη που δοκιμάζει κάθε ένας άνθρωπος πάνω στη γη, καθώς και η απώλεια κάθε αμαρτωλής ψυχής. Πρώτα είναι αυτά τα δύο πράγματα Πάθη του Χριστού και του Θεού, και έπειτα τα γεγονότα της Σταύρωσης που άρχισαν στον Μυστικό Δείπνο.

«Έχουν πει σωστά ότι υπήρχε ένας σταυρός στην καρδιά του Θεού πριν φυτευτεί ένας άλλος έξω απ’ τα Ιεροσόλυμα· κι ενώ τον ξύλινο σταυρό τον έχουν κατεβάσει, ο σταυρός στην καρδιά του Θεού παραμένει ακόμη.» (επίσκοπος Κάλλιστος Ware)

Όταν κάποιος υποφέρει, πολύ περισσότερο υποφέρει ο Θεός, εξαιτίας της υπερβολικής αγάπης Του. Στο πρόσωπό τους ο ίδιος ο Θεός είναι αυτός που υποφέρει.

Ο θρύλος του πελεκάνου και ο Χριστός

Μέσα στους άφθαστους υμνολογικούς θρήνους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι συγκινούν κάθε καρδιά, ξεχωρίζει το αλληγορικόν εγκώμιον του Επιταφίου, το όποιον ψάλλει:

«’Ώσπερ πελεκάν την πλευράν Σου τετρωμένος, Λόγε, σούς θανόντας παίδας εζώωσας, επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς».

Ο πελεκάν είναι από τα πλέον φιλόστοργα πτηνά. Κτίζει την φωλιά του σε υψηλούς βράχους και εκεί γεννά και εκκολάπτει τους νεοσσούς του. Τρέχει παντού για να εξοικονόμηση την τροφήν των. Αλλά ακριβώς την ώραν που απουσιάζει ο πελεκάν, πλησιάζουν οι διάφοροι όφεις οι οποίοι έχουν αφυπνισθή από την χειμερινήν νάρκην και σύρονται πειναλέοι μέχρι τις φωλεές των πελεκάνων και ροφούν το αίμα των μικρών… Επιστρέφων ο πελεκάν ευρίσκει αυτά εις απελπιστικήν κατάστασιν και σχεδόν ετοιμοθάνατα. Δι’ αυτό, λέγεται, ότι με το ράμφος του σχίζει το στέρνον του και κύπτων επάνω από τα μικρά του αφήνει να στάξη το ζεστό του αίμα μέσα στα μισάνοικτα στόματα των μικρών του, τα όποια τότε ανασταίνονται.

«Μεγάλη Παρασκευή» του Χρίστου Τσιαμούλη (βίντεο)

Μεγάλη Παρασκευή

Στίχοι: Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, Τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς. Από το CD «Δωδεκάορτο» του Χρίστου Τσιαμούλη

Πάντα τήν μεγάλη Παρασκευή

νά ’σαι μόνος σάν τόν Χριστό,

προσμένοντας τό τελευταίο καρφί, τό ξύδι, τήν λόγχη.