Ο Άγιος Μάρτυς Ούαρος

Συμεών Μεταφραστής

Η ΦΙΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ*

* Η διήγηση που ακολουθεί αναφέρεται στο Μαρτύριο του Αγίου Μάρτυρος Ουάρου και των συν αυτώ, όπως παραδίδεται στην Ελληνική Πατρολογία J. P. Migne, τόμος 115, στ. 1141-1160.

Α’

Ήταν την εποχή που ο τύ­ραννος Μαξιμιανός1 εξέδωσε εκείνο το ανόσιο διάταγμα, που ίσχυε για όλη σχεδόν την οικουμένη και το έστειλε και σ’ αυτούς που διοικούσαν την Αίγυπτο, σύμφωνα με το οποίο ή όλοι οι Χριστιανοί που βρίσκονταν εκεί θα γεύονταν τις ανόσιες θυσίες και με όρκο θα αρνούνταν την πίστη τους ή, αν δεν συμμορφώνονταν, θα θανατώνονταν με κάθε λογής τιμωρίες και βασανιστήρια.

ΣΤ’ Μεσογειακό Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών

Ο Πολιτιστικός Λαογραφικός Όμιλος Λευκωσίας σε συνεργασία με το Δήμο Λάρνακας διοργανώνει το ΣΤ Μεσογειακό Φεστιβάλ Παραδοσιακού Χορού στη Λάρνακα της Κύπρου 16-21 Σεπτέμβρη 2011.

Στο Φεστιβάλ θα λάβουν μέρος 20 επιλεγμένα συγκροτήματα από τις χώρες της Μεσογείου και πέντε κυπριακά.

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:

Δικαιούνται να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής

Οι Έλληνες της Αιγύπτου

Η εγκατάσταση Ελλήνων στην Αίγυπτο, πριν από το 19ο αιώνα, ήταν μεμονωμένη. Όμως, η άσχημη οικονομική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, τότε που η χώρα μας έκανε τα πρώτα της βήματα ως ανεξάρτητο κράτος, ύστερα από τη νικηφόρα επανάσταση του 1821, έκανε μεγάλο αριθμό Ελλήνων να εγκατασταθούν στην Αίγυπτο. Και στην επιλογή τους αυτή, φαίνεται ότι βοήθησαν και τα ευεργετικά μέτρα που είχε λάβει ο για μία τεσσαρακονταετία διοικητής της Αιγύπτου, Μωχάμετ Άλι, προσπαθώντας να ενθαρρύνει την εγκατάσταση ξένων εμπόρων.

Ο Μωχάμετ Άλι, τουρκαλβανός από την Καβάλα, διοίκησε την Αίγυπτο από το 1805 ως το 1848 και κατά την περίοδο που άρχισαν να εγκαθίστανται ομαδικά οι Έλληνες στην επικράτειά του, είχε αρχίσει μία διαδικασία ανεξαρτητοποίησης της Αιγύπτου από τον Σουλτάνο.

Ο Όσιος Παχώμιος ο Μέγας

Ο Όσιος Παχώμιος γεννήθηκε το 292 μ.Χ. στην Κάτω Θηβαΐδα της Αιγύπτου από γονείς ειδωλολάτρες και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου (306-337 μ.Χ.). Στο στρατό, στον οποίο κατετάγη, γνωρίσθηκε με Χριστιανούς στρατιώτες και διδάχθηκε από αυτούς τα της Χριστιανικής πίστεως. Όταν δε απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού, εγκατέλειψε τον κόσμο και αφού μετέβη στην Ανω Θηβαΐδα, βαπτίσθηκε και εκάρη μοναχός.

Επιθυμώντας μεγαλύτερη ησυχία, για να αφοσιωθεί στην ερημική ζωή και την άσκηση, κατέφυγε στην έρημο και ετέθη υπό την πνευματική καθοδήγηση του περίφημου ησυχαστού Παλάμονος (τιμάται 12 Αυγούστου), του οποίου έγινε τέλειος μιμητής.

Μετά την κοίμηση του πνευματικού του πατέρα, περί το 320 μ.Χ., κατέφυγε σε έρημο νησίδα του Νείλου, στη νήσο Ταβέννη της Ανω Θηβαΐδας, όπου βοηθούμενος και από τον ασπασθέντα το μοναχικό σχήμα αδελφό του Ιωάννη, ίδρυσε μικρή μονή.

Το Αρχιεπισκοπικό ζήτημα (1900-1910) ως έκφαση του Ενωτικού Κινήματος: Η Βρετανική Θεώρηση (μέρος 2ο)‏

Παρόμοια αισθήματα εκφράστηκαν σε πολλά άλλα μνημόνια, ψηφίσματα και τηλεγραφήματα προς τη Βρετανική κυβέρνηση και στις διοικητικές αρχές της Κύπρου. Παράλληλα, οι Έλληνες εξέφραζαν τις αντιδράσεις τους προς τους Βρετανούς με οποίο τρόπο μπορούσαν: το 1887 μποϊκόταραν τους εορτασμούς για το Ιωβηλαίο[20], ενώ δέκα χρόνια αργότερα, συμμετείχαν είτε συνεισφέροντας οικονομικά, είτε πολεμώντας στο μέτωπο ως εθελοντές κατά της Τουρκίας στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο[21]. Η ευκολία με την οποία οι Έλληνες κάτοικοι εξέφραζαν τα ενωτικά τους συναισθήματα κατέστη δυνατή εξαιτίας του ιδιάζοντος καθεστώτος[22] της κατοχής του νησιού αφενός και αφετέρου της αρχικά ανεκτικής στάσης που επεδείχθη από τους Βρετανούς[23]. Η Εκκλησία της Κύπρου άσκησε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση όλων αυτών των εκδηλώσεων και συναισθημάτων, αφού παραδοσιακά, οι επίσκοποι ενεργούσαν ως πολιτικοί εκπρόσωποι του ποιμνίου τους.

Το Αρχιεπισκοπικό ζήτημα (1900-1910) ως έκφαση του Ενωτικού Κινήματος: Η Βρετανική Θεώρηση (μέρος 1ο)‏

Οι Αρχιεπίσκοποι Κύπρου Κύριλλος (Παπαδόπουλος) Β' ο από Κιτίου (Βασιλείου) γνωστός ως Κυριλλάτσος και Κύριλλος Γ' ο από Κυρηνείας γνωστός ως Κυριλλούδιν

του Χριστόφορου Κωνσταντινίδη

Η αυγή του εικοστού αιώνα βρίσκει την Κύπρο υπό βρετανική κυριαρχία. Ο τερματισμός της οθωμανικής διοίκησης κατά το έτος 1878 δεν επέφερε την πολυπόθητη ένωση με το ελληνικό κράτος παρά τις προσδοκίες της ελληνικής πλειοψηφίας του πληθυσμού του νησιού, οι οποίες ήταν αντίθετες με το μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό της βρετανικής πολιτικής στην περιοχή.
Σκοπός της παρούσας δημοσίευσης είναι η εστίαση στη βρετανική θεώρηση της πρώιμης αυτής φάσης του ενωτικού κινήματος, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται μέσα από το Αρχιεπισκοπικό Ζήτημα. Η φιλονικία μεταξύ των δύο Κυρίλλων, που αμφότεροι ήταν υποψήφιοι για το θρόνο, επεφύλασσε ουσιαστικά τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις βασισμένες στους εθνικούς οραματισμούς της συντριπτικής πλειοψηφίας των πιστών: των «Διαλλακτικών» από τη μια και των «Αδιάλλακτων» από την άλλη, εκ των οποίων οι τελευταίοι υπήρξαν βεβαίως φανατικοί υποστηρικτές της ένωσης. Οι Βρετανοί προφανώς επεδίωξαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τη διαμάχη εστιάζοντας ασφαλώς την προσοχή τους στην πολιτική περισσότερο πτυχή του ζητήματος παρά την εκκλησιαστική. Οπωσδήποτε κύρια φροντίδα της Βρετανίας ήταν σαφώς να διατηρήσει την εξουσία της στο νησί.

Παραιτήθηκε ο Μουμπάρακ

Παραιτήθηκε από το αξίωμά του ο επί 30 χρόνια Αιγύπτιος πρόεδρος, μεταβιβάζοντας την εξουσία στις ένοπλες δυνάμεις, όπως ανακοίνωσε στην κρατική τηλεόραση ο αντιπρόεδρος Ομάρ Σουλεϊμάν, μετά από 18 ημέρες μαζικών διαδηλώσεων με αίτημα την αποχώρηση του Χόσνι Μουμπάρακ.

Στο σύντομο ανακοινωθέν του, ο Σουλεϊμάν ανακοίνωσε ότι ο Μουμπάρακ «παραιτείται» από το αξίωμά του και παρέδωσε την εξουσία στο Ανώτατο Συμβούλιο των Ενοπλων Δυνάμεων.

Εκτός Καΐρου ο Μουμπάρακ

Χιλιάδες διαδηλωτές παραμένουν στην πλατεία Ταχρίρ, ενώ δεκάδες βρίσκονται έξω από το προεδρικό μέγαρο στο Κάιρο. Ο Μουμπάρακ φέρεται να εγκατέλειψε το Κάιρο προς άγνωστη κατεύθυνση. Ο στρατός θα διασφαλίσει ελεύθερες και δίκαιες εκλογές.

Δεν λέει να κοπάσει το μένος των πολιτών στην Αίγυπτο για την απόφαση του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ να μην παραιτηθεί από τη θέση του και να παραμείνει στην εξουσία έως τη διενέργεια των εκλογών.

Αλλαγές στην Αίγυπτο, αναστάτωση στη διεθνή σκηνή

Χώρα με ειδικό βάρος στη Μ. Ανατολή και Μουσουλμανικό Κόσμο

Η Μεγαλύτερη Πληθυσμιακά Χώρα του Αραβικού Κόσμου

Η Δεύτερη σε Πληθυσμιακό Ογκο Μουσουλμανική Χώρα στον Κόσμο

Η Ισχυρότερη Σουνιτική Χώρα στη Γή

Ο Εγκυρότερος Εκφραστής Πολιτικών Ρευμάτων στον παλιό Τρίτο Κόσμο

 

Ρεύματα Που Ξεκίνησαν Από Την Αίγυπτο

Αραβικός Σοσιαλισμός

Παναφρικανισμός (Με την Γκάνα του Κρούμαχ)

Εθνικός Αντι-Αποικιακός Σοσιαλισμός (Μαζί με την Ινδονησία του Σουκάρνο)

Κίνημα Αδεσμεύτων και Φιλο-Σοβιετισμός (Με την Ινδία του Νέρου)

Μετά από ταπεινωτική ήττα από Ισραήλ, ξεκίνημα ισλαμικής αναβίωσης

Κορυφώνεται η ένταση στην Αίγυπτο!

Χιλιάδες οι διαδηλωτές στην κεντρική πλατεία του Καΐρου, ζητούν την παραίτηση Μουμπάρακ που παραμένει στη θέση του προέδρου.

Έκρυθμη η κατάσταση στο Κάιρο

Συνεχίζονται οι αιματηρές συγκρούσεις και οι διαδηλώσεις των πολιτών, που ζητούν την πτώση του καθεστώτος στην Αίγυπτο.

Κόπτες: Χριστιανοί υπό διωγμόν

Με αφορμή την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση, που είχε αποτέλεσμα τη δολοφονία είκοσι τριών και τον τραυματισμό εβδομήντα εννέα Κοπτών χριστιανών στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, προκύπτουν διάφοροι προβληματισμοί και τίθενται ερωτηματικά που περιμένουν απάντηση.

Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, που φανατικοί μουσουλμάνοι βάζουν στο στόχαστρο Κόπτες χριστιανούς στην Αίγυπτο. Τα Χριστούγεννα του 2009, οκτώ κόπτες είχαν πυροβοληθεί θανάσιμα στη Νότια Αίγυπτο στην πόλη Nag Hamadi, ενώ παρόμοια σποραδικά φαινόμενα αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.

Άγιος Μεγαλομάρτυς Αρτέμιος ο προστάτης άγιος για τις κήλες!!! [μνήμη 20 Οκτωβρίου]

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου και ενδόξου μεγαλομάρτυρα Αρτεμίου. Ο άγιος Αρτέμιος ήταν στρατιωτικός στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Για την αρετή του και τις άλλες ικανότητές του, ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτορας τον ανέβασε στα ανώτατα κρατικά αξιώματα και στα 330 ο Αρτέμιος ήταν Αυγουστάλιος, δηλαδή μικρός αύγουστος και βασιλέας της  Αλεξάνδρειας και της Αιγύπτου. Όταν ο διάδοχος του Μεγάλου Κωνσταντίνου Κωνστάντιος, που ήταν αρειανός, εδίωκε τον άγιο Αθανάσιο και ήθελε να τον συλλάβει, ο άγιος Αρτέμιος διευκόλυνε τον μεγάλο πρόμαχο της Ορθοδοξίας να φύγει και να κρυφτεί στα μοναστήρια της Αιγύπτου.

Άγιοι Ανδρόνικος και Αθανασία – 9 Οκτωβρίου

Οι ευχές του μυστηρίου του γάμου συνάπτουν την εκπλήρωση των υψηλών της συζυγίας σκοπών με το στεφάνι της αιώνιας δόξας και μακαριότητας, που επιφυλάσσει ο Θεός στο ανδρόγυνο στη βασιλεία Του, την «ητοιμασμένην από καταβολής κόσμου» (Ματθ. κε’ 34). Η έννομος συζυγία, η από αυτήν ευλογημένη παιδοποιΐα και η ολοκλήρωση των προσώπων μέσα στο γάμο με απώτερο σκοπό να λάβουν το «βραβείο της άνω κλήσεως» (Φιλιπ. γ’ 14), αποτελούν τα βάθρα του ζευγαριού, των αγωνιστών εκείνων συζύγων, πού βλέπουν το γάμο τους ως ανηφορική κλίμακα με αίσιο τέλος.

Ένα τέτοιο θεοφιλέστατο ζευγάρι ήσαν και οι άγιοι Ανδρόνικος και Αθανασία, που κατάγονταν από την ξακουστή πόλη της Αντιόχειας. Ο Ανδρόνικος επαγγελλόταν τον ασημοπώλη.

Η Κυρά της Ρω: Η μακαριστή Δέσποινα Αχλαδιώτη

Η Ρω ή Ρώγη ή Ροπή, όπως την αναφέρουν διάφοροι χάρτες ή παλιά βιβλία, βρίσκεται 4 μίλια δυτικά από το Καστελλόριζο και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τoυρκικές ακτές. Είναι το πρώτο νησάκι που βλέπει ο επισκέπτης από το πλοίο λίγο πριν φτάσει στο νησί προερχόμενος από τη Ρόδο, με την Ελληνική σημαία να ανεμίζει και το Κάστρο να δεσπόζει στη μέση και ψηλά, σαν μάρτυρας μιας μακράς Ιστορίας πολυκύμαντης αλλά όχι ξεχασμένης.

Αίγυπτος από ψηλά (βίντεο)

Οι αποστολικοί Πατέρες και ο πονηρός Άρειος (με φωτογραφικό υλικό)

Ο αναστάς Χριστός, πάνω στο όρος του Παραδείσου, παραδίδει το νέο νόμο της χάριτος στους αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Λεπτομέρεια από ανάγλυφη μαρμάρινη σαρκοφάγο του 4ου αιώνα από την Ρώμη. Δίπλα απεικονίζεται ο Απόστολος Πέτρος καθώς οδηγείται στο μαρτύριο (δεν φαίνεται εδώ - βλ. http://www.rome101.com/Christian/Magician/pages/Vat31487_0000.htm).

Από το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής προ της Πεντηκοστής (των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου) – βλ. παρακάτω μετά το τέλος του σχολίου – καταλαβαίνει κανείς πολλά για το πώς ήταν οι άγιοι απόστολοι οι θεμελιωτές της Εκκλησίας μας και πώς είναι όλοι οι αληθινοί ποιμένες της Εκκλησίας από τότε έως και σήμερα (οι λίγοι που είναι).

Η ζωή των αποστόλων ήταν όλο τρέξιμο και σκέτη ταλαιπωρία. Η πίστη των πρώτων χριστιανών και των γενεών που τους διαδέχθηκαν, ήταν θεμελιωμένη, και έμεινε τελείως ακλόνητη παρά τους απηνείς αλλεπάλληλους διωγμούς, κυρίως στην συλλογική μνήμη της εκπληκτικής καλωσύνης και ακεραιότητας και εντιμότητας και σωφροσύνης και αγωνιστικότητας και φιλοπονίας και αυτοθυσίας (που έφτασε μέχρι και τον μαρτυρικό θάνατο για τα γεγονότα του Ευαγγελίου, για τα οποία έδωσαν μαρτυρία ότι τα είδαν και τα έζησαν) των αγίων αποστόλων Παύλου και Πέτρου, Ιακώβου του Αδελφοθέου, Ιακώβου του Ζεβεδαίου, Ιακώβου του Αλφαίου, Ιωάννη του Θεολόγου, Ανδρέα, Φιλίππου του εκ των δώδεκα, Θωμά, Ιούδα Θαδδαίου ή Λεββαίου, Μάρκου, Ματθαίου, Σίμωνα του Κανανίτη ή Ζηλωτή, Ματθία, Ναθαναήλ Βαρθολομαίου, Λουκά, Βαρνάβα, Φιλίππου του εκ των επτά διακόνων, και όλων των συνεργατών τους, η οποία ανάμνηση ήταν η ίδια παντού όπου αυτοί πέρασαν (Παλαιστίνη, Καισάρεια, Έφεσος, Μίλητος, Αντιόχεια, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Φίλιπποι, Ρώμη, Αίγυπτος, Οσροηνή κλπ κλπ).

Ο Άγιος Ισίδωρος που μαρτύρησε στην Χίο (με φωτογραφικό υλικό)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Ο άγιος Ισίδωρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν ναύτης του βασιλικού στόλου, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου. Μεγάλωσε σε ειδωλολατρική οικογένεια, αλλά δεν τον ικανοποιούσε και δεν τον γέμιζε εσωτερικά η θρησκεία των ειδώλων. Ήταν ανήσυχο πνεύμα και έψαχνε να βρη την αλήθεια, να βρη εσωτερική πληρότητα και νόημα ζωής. Επειδή ήταν καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν άργησε να βρη την αλήθεια στο Πρόσωπο του Χριστού, ο Οποίος είναι η ενυπόστατη αλήθεια. Γιατί η αλήθεια δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά υπόσταση – πρόσωπο. Ο Πιλάτος, όταν δίκαζε τον Χριστό, τον ερώτησε τι είναι αλήθεια και ο Χριστός δεν του απάντησε, αλλά και ο ίδιος δεν περίμενε απάντηση. Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης λέγει ότι, εάν ο Πιλάτος ενδιαφερόταν πραγματικά να μάθη τι είναι η αλήθεια η μάλλον ποιός είναι η αλήθεια και έθετε διαφορετικά το ερώτημα, δηλαδή εάν ερωτούσε «τις εστίν αλήθεια», ο Κύριος θα του έδινε την απάντηση: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή».

Ο άγιος Ισίδωρος βρέθηκε κάποτε στο μυροβόλο νησί της Χίου μαζί με τον βασιλικό στόλο και εκεί έφτασε στα αυτιά του ειδωλολάτρη Ναυάρχου Νουμέριου η καταγγελία ότι ο ναύτης Ισίδωρος είναι Χριστιανός.

Συζυγία Αρίστη – Τιμόθεος και Μαύρα (3 Μαΐου)

Η θαυματουργική εικόνα της αγίας Μαύρας στο ναό της στο Μαχαιράδο Ζακύνθου.

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Ένα ζευγάρι αγίων, που δολοφονήθηκαν βάναυσα με βασανιστήρια από τους ειδωλολάτρες. Και έγιναν παράδειγμα αυτοθυσίας, αγάπης και αφοσίωσης στον Κύριο της αγάπης, τον Ιησού Χριστό.

Στην Ακολουθία του Μυστηρίου του Γάμου ψάλλουμε μεταξύ των άλλων και τον ύμνο “Άγιοι μάρτυρες οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες…”, επειδή ταιριάζει με τον χαρακτήρα του Γάμου που είναι μαρτυρικός, αφού είναι το Μυστήριο της αγάπης. Η αγάπη από την φύση της είναι μαρτύριο, σταυρός.

Άνθρωποι ξένοι μεταξύ τους, δύο διαφορετικοί κόσμοι και χαρακτήρες, ο καθένας τους με την δική του νοοτροπία, τα ελαττώματα, και τις αδυναμίες του, καλείται να ζήση όλη του την ζωή κοντά στον άλλο, να τον υπομένη και να τον ανέχεται. Χρειάζονται πραγματικά μεγάλα αποθέματα αληθινής, ανιδιοτελούς αγάπης.

Οι άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα. Τοιχογραφία του 15ου αιώνα στην Μονή Αγίας Μαύρας στο Κοιλάνι της Λεμεσού (Κύπρος).

Οι Άγιοι στους οποίους αναφερόμαστε βίωσαν την χαρά αυτής της αγάπης, το μυστήριο και το μαρτύριο του σταυρού. Ο Άγιος Τιμόθεος ήταν Αναγνώστης και “ανεγίνωσκεν επ’ Εκκλησίας τα ιερά λόγια”. Γνώριζε πολύ καλά την αξία των ιερών αυτών βιβλίων, γι’ αυτό και αρνήθηκε να τα παραδώση στον Αρριανό, τον ειδωλολάτρη ηγεμόνα. Όταν εκείνος τα εζήτησε, με σκοπό να τα καταστρέψη, του έδωσε την καταπληκτική απάντηση:

Η αγία Ισιδώρα η δια Χριστόν σαλή

Η Οσία Ισιδώρα. Τοιχογραφία στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού Έσσεξ Αγγλίας.

Στο γυναικείο μοναστήρι που βρισκόταν απέναντι στην Μονή του αγίου Παχωμίου στην Ταβέννησι [15 Μαϊου], στην αντίπερα όχθη του Νείλου, εγκαταβίωνε μια μοναχή που υποκρινόταν την σαλή και την δαιμονισμένη, με σκοπό να επισύρει πάνω της την χλεύη των ανθρώπων. Ντυμένη στα κουρέλια, εκτελούσε τις πιο ταπεινές εργασίες του μαγειρίου και για τροφή αρκούνταν στα ψίχουλα που μάζευε από την τράπεζα. Μία ημέρα, ήλθε στο μοναστήρι κατόπιν εντολής αγγέλου ο άγιος Πιτυρούν, ονομαστός ασκητής, και ζήτησε να δει όλες τις αδελφές. Επειδή δεν κρίθηκε σωστό να καλέσουν και την Ισιδώρα την σαλή,

Το τελευταίο πέρασμα

Η έννοια της λέξης «Πάσχα» (Pasha) σημαίνει αυτό το «άλμα». Το Συναξάρι της νύχτας της Ανάστασης, δείχνοντας, πως συνδέεται η Ανάσταση με το όλο σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου, δίνει τέσσερις έννοιες στο «πέρασμα» που εκφράζει η εβραϊκή λέξη «Pasha» και οι τέσσερις πραγματοποιούνται από το Θεό: α) Το πέρασμα του κόσμου από το μηδέν στην ύπαρξη με τη Δημιουργία, β) το «πέρασμα» των Ισραηλιτών από τη σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία της γης Χαναάν, γ) την ενσάρκωση του Υιού του Θεού και δ) την ανάσταση.

Οσίων μορφών Αναμνήσεις (2), Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

Η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου

Εισαγωγή

«Τοις ερημικοίς ζωή μακάρια εστί θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις»[1]. Πόσον αρμόδια είναι τα γλυκύτερα μέλιτος αυτά λόγια, δι΄ όσους επιθυμούν να άρουν τον σταυρόν του Κυρίου μας! καθώς και τα ακόλουθα: «Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμεων επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου, εις τας αυλάς του Κυρίου!»[2]. Ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός, όχι «τω καιρώ έκείνω», εφ΄ όσον «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας»[3], αλλά και σήμερον καλεί τους ιδίους αθλητάς να μαρτυρούν την αδιάλειπτόν του παρουσίαν, ζώσαν και ενεργούσαν όσον αφορά τας αψευδείς του θείας επαγγελίας. «Ιδού γαρ μεθ΄ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος»[4]. Υπήρχεν εξ αρχής η καλή συνήθεια, τόσον εις την περίοδον του Νόμου όσον και εις την νέαν της Χάριτος, να αποσύρωνται οι φιλόθεοι εις την ησυχίαν δι΄απερίσπαστον λατρείαν και αφοσίωσιν εις τον Θεόν. Αυτή όμως η πρακτική ωργανώθη και εκορυφώθη μετά τον τρίτον αιώνα, χάρις εις τας ευνοϊκάς συνθήκας αι οποίαι επεκράτουν εις το, εις εξαιρετικώς μέγαν βαθμόν διαπεποτισμένον με το χριστιανικόν πνεύμα, Βυζάντιον.

Μουσουλμάνοι έριχναν πέτρες σε Χριστιανούς γιατί νόμιζαν ότι χτίζουν ναό

Κόπτικος Ναός

Εικοσιτέσσερα άτομα τραυματίστηκαν και είκοσι συνελήφθησαν τη Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010, σε διαμάχη που προκλήθηκε μεταξύ Χριστιανών (Κόπτες) και Μουσουλμάνων στην Επαρχία Μέρσα Ματρούχ στη Βόρεια Αίγυπτο.

Σύμφωνα με την Αιγυπτιακή Αστυνομία, μια ομάδα Μουσουλμάνων πέταξαν πέτρες κατά των χριστιανών οι οποίοι εκείνοι την ώρα εργάζονταν σε νεόκτιστη οικοδομή.

Το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των Μοναχών (4)

Αν θέλετε να διβάσετε το 3ο μέρος πατήστε εδώ

δ. «Υφηγούμαι σοι την τελειοτάτην ζωήν» η η Χριστομίμητη ζωή του μοναχού.

Ο μοναχός μιμείται σε μεγάλο βαθμό τον ίδιον τον Ιησούν Χριστόν. Μιμείται την ταπείνωση του Χριστού που «έλαβε δούλου μορφήν». Μιμείται την υπακοή του Χριστού στο Θεό Πατέρα αλλά και τους γονείς του. Μιμείται τη φτώχεια του Χριστού, ο οποίος δεν είχε που να κλίνει το κεφάλι του, φορούσε απλή ενδυμασία, έτρωγε λιτά, ζούσε απέρριτα, αποσυρόταν σε έρημα μέρη και προσευχόταν, νήστευε, και όλα αυτά για να δείξει, όπως γράφει ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, τους τρόπους της αναχωρήσεως και ησυχίας. «Ζούσε παρθενικά και υπέμεινε πολλές θλίψεις και συκοφαντίες. Τέλος παραδιδόταν, σταυρωνόταν, παραιτείτο μέχρι θανάτου από το οικείο θέλημα της σαρκός, έως ότου παράθεσε το θείο πνεύμα του στα χέρια του Πατρός του. Όλα αυτά βέβαια έγιναν από το Θεό Λόγο για χάρι της ανακλήσεως των ανθρώπων, και παράλληλα διδάσκουν την υπακοή μέχρι θανάτου και τη σταυρωμένη πολιτεία του σχήματος σ’ αυτούς που επιθυμούν να τον μιμηθούν»[29].

Το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των Μοναχών (3)

Ο Εσταυρωμένος Μοναχός

Αν θέλετε να διβάσετε το 2ο μέρος πατήστ εδώ

3. Κατηχήσεις – Ομολογίες και υποσχέσεις- Ευχές.

α. Κλήση του Θεού και απάντηση του ανθρώπου.

Στην πρώτη σύντομη κατήχηση, στις ομολογίες και υποσχέσεις του υποψήφιου μοναχού τίθεται το πρόβλημα της κλήσεως του Θεού και της συνεργίας-συνεργασίας του ανθρώπου. Στην Αγία Γραφή η πρωτοβουλία της κλήσεως ανήκει στο Θεό. Η συμμετοχή του ανθρώπου αρχίζει μετά την κλήση. Πάντοτε όταν πλησιάζει ο Θεός τον άνθρωπο, αυτός αισθάνεται τη μικρότητα, την αμαρτωλότητα, την αναξιότητα και την αδυναμία του να ανταποκριθεί. Σ’ αυτόν τον «κοπιώντα και πεφορτισμένον» απευθύνει την κλήση με το «δεύτε». Ερμηνεύοντας το «δεύτε προς με πάντες…» ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «ελάτε, όλοι όσοι κατέχεσθε από φροντίδες, λύπες και αμαρτίες. Ελάτε, όχι για να σας ζητήσω ευθύνες, αλλά για να συγχωρήσω τις αμαρτίες σας· ελάτε, όχι επειδή έχω ανάγκη από τη δόξα σας, αλλά επειδή ενδιαφέρομαι για τη σωτηρία σας… Μή φοβηθήτε ακούοντες ζυγόν, διότι είναι ωφέλιμος· μή φοβηθήτε επειδή είπα φορτίον, διότι είναι ελαφρόν. Και πώς τότε έλεγε προηγουμένως· «είναι στενή η πύλη και στενόχωρος ο δρόμος»; Αυτό συμβαίνει όταν είσαι ράθυμος και χάνεις το θάρρος σου»[11].

Το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των Μοναχών (2)

Ο βίος του αληθινού μοναχού.

Εάν θέλετε να διαβάσετε το 1ο μέρος του άρθρου για το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα πατήστε εδώ.

Εισαγωγή

1. Το «μυστήριον της μοναχικής τελειώσεως».

Οι πρώτες ακολουθίες του μοναχικού σχήματος η κουράς μοναχών διαμορφώνονται κατά τον 4ο αιώνα. Μαρτυρίες για τον πρώτο κοινοβιακό (Παχωμιακό) μοναχισμό, αναφέρουν στοιχεία για τη μοναχική κουρά. Η παρουσία πνευματικού πατέρα ήταν αναγκαία, αφού προηγουμένως γινόταν η απαραίτητη εξέταση του υποψήφιου μοναχού[1]. Περί το τέλος του 4ου αι. ο Παλλάδιος στη Λαυσαϊκή Ιστορία αναφέρει την ιστορία του Ευάγριου από τον Πόντο. Η Οσία Μελάνη η Ρωμαία μετά τη θεραπεία του από βαριά ασθένεια αφού «του έδωσε η ίδια ρούχα και άλλαξε, έφυγε και πήγε στο όρος της Νιτρίας, στην Αίγυπτο»[2]. Βασικό στοιχείο η ένδυση του μοναχικού σχήματος. Κατά τον 5ο αι. ο Νείλος ο ασκητής σε μαρτυρία του αναφέρεται σε «ένδυμα σεμνόν των μοναχών», σε ευχή ευλογίας από τον ηγούμενο και σε χειροθεσία[3].

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο έργο του Περί εκκλησιαστικής ιεραρχίας διασώζει το τυπικό της ακολουθίας της μοναχικής κουράς. Την ονομάζει «Μυστήριον της μοναχικής τελειώσεως». Περιέχει στοιχεία που υπάρχουν και στη σημερινή ακολουθία.