Άγιος Επιφάνιος Επίσκοπος Κύπρου

Ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε από πάμπτωχη οικογένεια Ιουδαίων αγροτών, στο χωρίο Βησανδούκη (ή Βησανδούκ), κοντά στην Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης το 310 μ.Χ. (Κυπριακή λαϊκή παράδοση αναφέρει, πως ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε στον Καλοπαναγιώτη της Κύπρου, ένα χωριό της Μαραθάσας και μεγάλωσε στη Βησανδούκη). Οι γονείς του είχαν ακόμη ένα παιδί, την Καλλίτροπο.

Μία »Αγία» οικογένεια επί 263 χρόνια βγάζει ιερείς

Η ανεπανάληπτη υπεραιωνόβια παράδοση (από το 1750) με τους δεκαεπτά κληρικούς του π. Κ. Παπαβασιλείου από την Κορινθία

του Αντώνη Μακατούνη

Η απόφαση να γίνει κάποιος ιερέας και να φορέσει τα τιμημένα ράσα δεν είναι καθόλου εύκολη, γιατί, πέρα από τη λεγόμενη ιερατική κλίση που πρέπει να διαθέτει (σημειωτέον, διανύσαμε εβδομάδα ιερατικών κλήσεων – τελειώνει αύριο), χρειάζονται αρκετές θυσίες, εγκράτεια και έλεγχο στα ανθρώπινα πάθη.

Απόδειξη αυτού είναι η χαρακτηριστική και γνωστή λαϊκή ρήση «είναι βαριά η καλογερική…». Ειδικά στις περιοχές της περιφέρειας της Ελλάδας (όπου η κοινωνία είναι πιο κλειστή) οι ντόπιοι κάτοικοι παραδειγματίζονται από τον παπά που τους διακονεί και τον έχουν ως πρότυπο για να αντιμετωπίσουν τους εκάστοτε «πειρασμούς» της ζωής. Το παραπάνω όμως προσθέτει ακόμη μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες του κληρικού, αφού είναι επιβεβλημένο να ζει λιτά για να μη σκανδαλίζεται το τοπικό ποίμνιο.

Λόγος περί πίστεως (Ηλία Μηνιάτη (1669-1714), Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων)

«Απεκρίθη Ναθαναήλ και λέγει τω Ιησού – Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο Βασιλεύς του Ισραήλ». (Ιω. 1, 50)

Όταν με πολλή ευλάβεια σκέπτομαι την αρχή, την αύξηση, και τη στερέωση της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, ανακαλύπτω μυστήρια, ευρίσκω θαύματα, από την μια μεριά τόσον πολλά που μου είναι αδύνατον να τα περιγράψω με λόγια και από την άλλη τόσον υψηλά που μου είναι αδύνατον να φθάσω εκεί με το νου μου!

Επομένως, γεμάτος έκσταση από θάμβος και χαρά, δοξάζω μεν τον Ύψιστο Θεό που μας δίδαξε τέτοια πίστη, αναφωνώντας μαζί με τον προφήτη Δαυΐδ «Μέγας ο Κύριος ημών και μεγάλη η ισχύς αυτού και της συνέσεως αυτού ουκ εστίν αριθμός», τον δε ορθόδοξο λαό που έχει τέτοια πίστη μακαρίζω λέγοντας: «Μακάριος ο λαός, ού Κύριος ο Θεός αυτού».

Καίτοι για να κατακυριεύσει τις καρδιές των ακροατών αυτός ο υψηλότατος λόγος περί της ορθοδόξου πίστεως με όλη εκείνη την αήττητη ισχύ που έχει, θα έπρεπε να κηρυχθεί απ’ το στόμα ή ενός των αποστόλων και μαθητών του Χριστού ή ενός των θεόπνευστων διδασκάλων της Εκκλησίας μας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ομιλία της Γερόντισσας Μακρίνης Βασσοπούλου (1921-1995)

1 Ιανουαρίου 1985

Ήταν κάποτε ένας Αββάς που ζούσε με τον υποτακτικό του πάρα πολύ πνευματικά. Λίγο μακρύτερα είχαν στην ιδιοκτησία τους κι ένα σπιτάκι, εγκαταλελειμμένο. Κάποια μέρα ήρθε ένας άλλος Αββάς και ζήτησε να μείνη σ’ αυτό. Είπε: «Αββά, δεν μου δίνεις αυτή την καλύβα, να καθήσω και ’γώ εδώ κοντά σας;». Κι ο άλλος Αββάς απάντησε: «Γιατί να μη σου τη δώσω; Νάναι ευλογημένο, να την πάρης». Και την πήρε. Αυτός ο Αββάς ο νεοφερμένος ήτανε πολύ καταρτισμένος και ο κόσμος πήγαινε συνέχεια σ’ αυτόν. Έβλεπε τον κόσμο ο άλλος Αββάς και σκεφτόταν, πως εκεί πέρα πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι και σε ’κείνον δεν πατάει κανείς. Δεν μπορούσε να το χωνέψη. Μετά από λίγο καιρό είπε στον υποτακτικό του: «Να πας να πης τώρα στον Αββά να φύγη από την καλύβα, να βρή άλλη καλύβα να καθήση, γιατί την χρειάζομαι». Εκείνος ειπε:

Το μυστικό που προστατεύει τους μοναχούς και τους προσφέρει μακροζωία

Ασπίδα για τον καρκίνο η αγιορειτική διατροφή

«Καθόλου κρέας όλο τον χρόνο, πολλά χορταρικά και φρούτα. Τηρούμε αυστηρά τη νηστεία. Είναι μια λιτή, υγιεινή διατροφή χωρίς λιπαρά». Αυτό είναι το μυστικό που προστατεύει τους αγιορείτες μοναχούς από τον καρκίνο καθώς και από άλλες ασθένειες και τους προσφέρει μακροζωία, λέει στα «ΝΕΑ» ο μοναχός στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους πατήρ Μωυσής.

Ουσιαστικό θεμέλιο του γάμου η αγνότητα των συζύγων

Η εγκράτεια από τα σαρκικά πάθη είναι η φυσική κατάσταση, ενώ αντίθετα η πτώση στις σαρκικές αμαρτίες είναι στην πραγματικότητα κάτι το αφύσικο. Σήμερα όμως έχει τόσο πολύ παραπλανηθεί ο κόσμος ώστε θεωρεί το φως σαν σκότος και το σκότος σαν φως. Χαρακτηρίζει τους εγκρατείς και σώφρονες «καθυστερημένους» και «οπισθοδρομικούς», ενώ αυτούς που κυλίονται στο βούρκο των σαρκικών ηδονών, τους θεωρεί… προοδευτικούς!

Ο παππούς Χατζηφλουρέντζος από τη Μηλιά Αμμοχώστου († 10 Οκτωβρίου 1969)

της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου

Αφορμή  για το παρόν άρθρο, μου έδωσε  μια συνέντευξη του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου στο ιστολόγιο των φίλων της Μονής Βατοπαιδίου για τον παππού τον Παναή του Ιλαμιού από τη Λύση. Ο παππούς ο Παναής είναι αγαπημένος μου, από τότε που νεαρή καθηγήτρια εργαζόμουν στη Λάρνακα και τον επισκεπτόμαστε στο προσφυγικό του σπιτάκι στους Αγίους Αναργύρους, όπου ζούσε μαζί με τα αδέλφια του, τον παππού Βασίλη και την Τρυφωνού.

Ο Όσιος Γεώργιος ο εν Μαλεώ (Μνήμη 4 Απριλίου)

Ο Όσιος Γεώργιος αγάπησε από νεαρή ηλικία ολόψυχα τον Χριστό και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας, παρά το γεγονός ότι οι γονείς του επιθυμούσαν να νυμφευθεί. Έτσι επιδόθηκε σε κάθε είδους άσκηση και εγκράτεια, νηστεία και σκληραγωγία, προσευχή, δάκρυα, μελέτη των θείων Γραφών και κάθε άλλη αρετή, για να ευαρεστήσει τον Θεό.

Γέροντας Μωϋσής: Η Σαρακοστή αποκαλύπτει την κρυφή πραγματικότητα μας

Του Γιώργου Θεοχάρη
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΣΤΟ AGIORITIKOVIMA.GR 

 ΄΄Η νηστεία είναι συνδυασμένη με τη προσευχή και η  εγκράτεια  με την ελεημοσύνη.Η νηστεία δεν έχει σχέση με τη δίαιτα αλλά είναι η μόνη εκούσια προσφορά των ανθρώπων στο θεό΄΄ υπογραμμίζει στο agioritikovima.gr  ο γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης .

Ο λόγιος μοναχός συπληρώνει΄΄ Η σαρακοστή είναι μία σημαντική ευκαιρία που μας δίνει η Εκκλησία για να προετοιμαστούμε για τη μεγάλη εορτή του Πάσχα.Ευχόμεθα να μην περάσει ανεκμετάλευτη η ευκαιρία αυτή που δίνετε για τον καθένα μας.΄΄

Πνευματικός αγώνας (Α΄) Διδαχές του Γέροντα Παναή από τη Λύση

α. Αν είπε κάποιος άσκεφτα ένα λόγο, μην σε ταράξει. Παράβλεψε τον. Τι κι αν το είπε; Θα κολάζεσαι εσύ; Σε τέτοιες περιπτώσεις να μην λες τίποτε. Αντί να πεις: «Τούτη η πεθερά μου είναι η κόλαση μου», καλύτερα να πεις: «Τούτη η πεθερά μου θα με σώσει. Να μην κακιώσω, να μην μου κακοφανεί και είναι η σωτηρία μου». Η Γραφή λέει: «νικάτε δια του καλού το κακό». Να μην κακιώσουμε. Ο καλός δεν κακιώνει, όταν οι άλλοι είναι κακοί ή όταν συμβεί κάτι δυσάρεστο.
β. Πάντοτε να βλέπουμε τα καλά του πλασμάτου. Διότι αν δούμε τα μη καλά, θα βρούμε σίγουρα πολλά, αφού δεν υπάρχει κανείς άνθρωπος που δεν έχει τέτοια.
γ. Αν θέλεις μιαν κοινωνία αλάθητη, χωρίς ατέλειες, χωρίς διαφορές και αντιθέσεις, δεν θα την βρεις, όπου και να πας. Την μιαν ημέρα μπορεί να μη συναντήσεις κάτι κακό, την άλλη οπωσδήποτε θα συναντήσεις. Έτσι είναι η κοινωνία που ζούμε.

«Έχε θάρρος παιδί μου, γιατί εγώ είκοσι χρόνια τώρα…»

Ευάγριος ο Ποντικός: Μερικά από τα νηπτικά κεφάλαια του Ευαγρίου

1. Ο μοναχός πρέπει να ζει πάντοτε σαν να πρόκειται αύριο να πεθάνει. Και πάλι να μεταχειρίζεται το σώμα σαν να έχει να ζήσει πολλά χρόνια. Γιατί το πρώτο απομακρύνει την ακηδία και τον κάνει προθυμότερο, ενώ το δεύτερο φυλάει σωστό και ακέραιο το σώμα και διατηρεί ισορροπημένη την εγκράτεια.

2. Εκείνος που πλησίασε και άγγιξε τη θεία γνώση και απολαμβάνει την ηδονή που προέρχεται από αυτή, δεν θα πεισθεί ποτέ στον δαίμονα της κενοδοξίας, και αν του προσφέρει όλες τις ηδονές του κόσμου. Γιατί τι μεγαλύτερο μπορεί να του υποσχεθεί από την πνευματική θεωρία; Όσο όμως δεν έχομε γευτεί την πνευματική γνώση, ας εργαζόμαστε πρόθυμα την πρακτική αρετή, και με αυτό δείχνομε στο Θεό, ότι όλα τα κάνομε για να Τον γνωρίσομε.

3. Ανάγκη να εκθέσομε και τους δρόμους που ακολούθησαν εκείνοι οι μοναχοί που πρόκοψαν και να τείνομε σ’ αυτούς τους δρόμους.

H αυλή τους δεν έχει πόρτα και όποιος θέλει μπαίνει…

 

Κάποιοι αδελφοί από τη Σκήτη ξεκίνησαν να επισκεφθούν τον αββά Αντώνιο.  Μπήκαν λοιπόν σ’ένα καράβι για να πάνε και σ’αυτό βρήκαν έναν άλλο Γέροντα, που ήθελε κι αυτός να πάει εκεί. Δεν τον γνώριζαν όμως αυτόν οι αδελφοί. Καθισμένοι λοιπόν μέσα στο καράβι ανέφεραν μεταξύ τους αποφθέγματα Πατέρων. Ο Γέροντας έμενε εντελώς σιωπηλός.  Σαν βγήκαν στο λιμάνι παρατήρησαν ότι και ο Γέροντας πήγαινε προς τον Αββά Αντώνιο.

Για την εκδίωξη του εχθρού

Κυριακή Δ΄ Νηστειών

Στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Χριστός θεραπεύει ένα δαιμονισμένο νέο και τον λυτρώνει από την καταδυνάστευση του άρχοντα του σκότους. Όπως φαίνεται, ο νέος δεν είχε καμιά προσωπική σχέση με τον Θεό, ούτε πίστευε, ούτε και προσευχόταν, ούτε και οδηγήθηκε από κανένα κοντά στον Θεό, αφού και ο πατέρας του δεν πίστευε. Αυτή η αποξένωση  ήταν η αιτία της συμφοράς του. Όσο πιό μεγάλη είναι η αποξένωση, τόσο πιό δυνατή είναι η κατάκτηση του διαβόλου.[…]

Ο Κύριος με το αμέτρητο της δύναμής Του, αλλά και την άρρητη φιλανθρωπία Του, επεμβαίνει σε μια κρίσιμη στιγμή, όταν το δαιμόνιο δημιούργησε ακόμη μια φορά στον δυστυχισμένο νέο, σπασμωδική κρίση και κτυπήματα στο έδαφος. Με τη θεία Του εξουσία επιπλήττει τον δόλιο άρχοντα του σκότους και τον διατάσσει να εξέλθει από το πλάσμα των χειρών Του. Αλλ’ όχι μόνο τούτο. Με τη θεία υπεροχή Του το διατάσσει να μη ξαναμπεί στον νέο, που σημαίνει πως θα είχε την πρόθεση να εισβάλει και πάλι. αν δεν του απαγόρευε ο Κύριος. Το σκοτεινό και ακάθαρτο πνεύμα εξέρχεται, αφού δε μπορούσε ν’ αντισταθεί στη θεία παντοδυναμία.

Νηστεία και εγκράτεια (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)

Δεν θα έχεις ποτέ πνευματική διαύγεια, σωστή κρίσι και θεϊκά αποτελέσματα στον πόλεμο κατά των παθών σου, αν δεν αγαπήσης τη νηστεία και δεν ασκηθής σε γενικότερη εγκράτεια όλων των επιθυμιών σου. Αλλιώς θα δαπανήσης τη ζωή σου μέσα στο σκοτάδι της συγχύσεως και της αλογίας και θα πάρης ως αμοιβή τη στέρησι της ουράνιας μακαριότητος.

Το εργαστήριο μου

VatopaidiFriend: Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες που αποτελούσαν τη χαρά, τη διασκέδαση, την απόλαυσή , την ανάπαυσή του!

Όπως είναι φυσικό, μετά από όλα αυτά φαινόμουν αρκετά ντροπιασμένος. Θέλοντας λοιπόν, από ό,τι κατάλαβα, να μου δώσει λίγο θάρρος, ο Χριστός με ρώτησε: Δεν μου λες; Τον ελεύθερο χρόνο σου κάνεις καμιά δουλίτσα;

-Προσπαθώ, Κύριε. Κάτι κάνω!…

-Πάμε να δούμε.

Η παράδοση

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Μιλώντας για παράδοση σήμερα ορισμένοι των καλών συμπατριωτών μας σφιχτοκουμπώνονται. Γίνονται απέναντί μας αρκετά επιφυλακτικοί και κάπως θα λέγαμε καχύποπτοι.

Νομίζω πως αυτό συμβαίνει γιατί θεωρούν μάλλον ότι η παράδοση είναι απλά μια στείρα επιστροφή στο παρελθόν. Πιστεύουν λίγο ή πολύ ότι αυτή η αναδρομή είναι εντελώς αχρείαστη. Λέγουν ότι η ζωή πηγαίνει μόνο μπροστά και ποτέ πίσω.

Τί σημαίνει αυτός ο τρόπος της θεραπείας;

Κυριακή του Παραλύτου

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

 Υπάρχει στα Ιεροσόλυμα η προβατική κολυμβήθρα, Βηθεσδά με το Εβραϊκό όνομά της, με πέντε στοές. Σε αυτές ήσαν πεσμένοι άρρωστοι πλήθος – κουτσοί, τυφλοί, ξηροί, που περίμεναν την ταραχή του νερού. Τί σημαίνει αυτός ο τρόπος της θεραπείας; Ποιού  μυστηρίου κάνει υπαινιγμό; Αυτά δεν έχουν γραφτεί απλά και τυχαία αλλά εικονίζει και υποτυπώνει όσα ανάγονται στο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο, τον υπερβολικά παράξενο, όταν συνέβαινε ολότελα απροσδόκητα, δε θα κατάστρεφε μέσα στις ψυχές των πολλών τη δύναμη της πίστης. Ποιό είναι λοιπόν αυτό που εικονίζει; Σκόπευε να δώσει το βάπτισμα που έχει πολλή δύναμη και μεγάλη χάρη, το βάπτισμα που αποπλύνει όλες τις αμαρτίες και ζωοποίει τους νεκρούς.

«Φυσιολόγος»

του Αγίου Επιφανίου Αρχιεπισκόπου Κύπρου

Το έργο «Φυσιολόγος» είναι μια διδασκαλία για τη φύση και το έργο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καθώς και για τα καθήκοντα των χριστιανών. Ο ιερός Πατέρας βλέπει να συμβολίζονται όλα αυτά στις μορφές και στις συνήθειες διαφόρων ζώων. Δίνουμε παρακάτω μερικά αποσπάσματα σε μετάφραση.

Το Λιοντάρι

Όταν περπατάει στο δάσος κι οσφραίνεται από μακριά κυνηγό, σκεπάζει με την ουρά του τ’ αχνάρια του,…

Πρώτα στο νηπιαγωγείο και μετά στο γυμνάσιο μαθαίνεις…

«Να είστε συνεχώς έτοιμοι με δεμένο το ζωνάρι στη μέση σας και αναμμένα τα λυχνάρια» (Λουκ. 12,35)

Αυτή είναι η εντολή Εκείνου ο οποίος γνωρίζει τις αδυναμίες του ανθρώπινου πλάσματος, και ο οποίος επιθυμεί το καλό μας περισσότερο και απ’ τον ίδιο τον πατέρα και τη μητέρα μας. Είναι η εντολή του φιλάνθρωπου Κυρίου μας. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι «ζωσμένος», τότε ολόκληρο το σώμα του δεν καμπουριάζει; Όταν όμως ζώνεται, το σώμα του δεν στέκεται ευθυτενές, όπως το κερί; Όπως το κερί, λοιπόν, έτσι και η ψυχή μας πρέπει να στέκει ίσια ενώπιον του Θεού.

Ιστορίες από το Γεροντικό για τη νηστεία

Η Νηστεία, έλεγεν ο Αββάς Υπερέχιος, είναι χαλινάρι που συγκρατεί τις κατώτερες ορμές. Όποιος την περιφρονεί, μοιάζει με αχαλίνωτο άλογο.

Ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, συμβουλεύοντας τούς νεωτέρους αδελφούς ν’ αγαπήσουν την νηστεία, τούς έλεγε συχνά:

Ο καλός στρατηγός, που επιχειρεί να καταλάβη μια πόλι εχθρική, γερά οχυρωμένη, κάνει αποκλεισμό στις τροφές και στο νερό. Μ’ αυτόν τον τρόπο ατονεί η αντίστασις του εχθρού και τέλος παραδίδεται. Κατι παρόμοιο συμβαίνει με τις σαρκικές ορμές, που ανελέητα πολεμούν τον άνθρωπο στην νεότητά του. Η ευλογημένη νηστεία καταβάλλει τα πάθη και τούς δαίμονας και τελικά τ’ απομακρύνη από τον αγωνιστή.

Την ώρα της λειτουργίας είχα…τα ψάρια στο νου μου!

Μέτρο νηστείας

«Για να έχει τη χάρη, πρέπει να είναι εγκρατής σε όλα ο άνθρωπος: στις κινήσεις, στην ομιλία, στην όραση, στους λογισμούς, στην τροφή. Για κάθε είδους εγκράτεια βοηθάει η μελέτη του λόγου του Θεού. Η οσία Μαρία η Αιγυπτία πήρε με τα δάκτυλά της λίγους κόκκους σιτάρι από τον Άγιο Ζωσιμά και είπε: «Αρκετό με τη χάρη του Θεού». Πρέπει να μάθουμε να τρώμε όσο γίνεται λιγότερο – αλλά με διάκριση κι αυτό, ανάλογα με την εργασία μας. Το μέτρο της εγκράτειας πρέπει να είναι τέτοιο που να παραμένει η καρδιά στη προσευχή μετά το φαγητό.

Απολυτίκιο και Κοντάκιο του Αγίου Νικολάου (με εξήγηση) – Apolytikion and Kontakion of St Nicholas

Απολυτίκιον. Ήχος δ’.

Κανόνα πίστεως, και εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον, ανέδειξε σε τη ποίμνη σου, η των πραγμάτων αλήθεια δια τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια. Πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Ερμηνεία

Τι είναι εγκράτεια;

α’. Μερικοί αδελφοί της Σκήτης, ήθελαν να ρωτήσουν για πνευματικά θέματα κάποιον Γέροντα, και είπαν να επισκεφθούν τον αββά Αντώνιο. Μπαίνοντας στο πλοίο για να πάνε σ’ εκείνον, βρήκαν κ’ έναν άλλο γέροντα που πήγαινε στον ίδιο προορισμό, και τον οποίο δεν γνώριζαν οι αδελφοί. Κ’ εκεί που καθότανε στο πλοίο, ταξιδεύοντας, μιλούσαν μεταξύ τους για διάφορα θέματα από τους λόγους των άγιων Πατέρων και από την Αγία Γραφή, αλλά ο λόγος τους περνούσε συχνά και από τα εργόχειρα τους. Ωστόσο, ο γέροντας που συνταξίδευε μαζί τους σιωπούσε και δεν έλεγε τίποτε.

Όταν το πλοίο έφτασε στην όχθη και πλεύρισε να κατέβουν οι αδελφοί, βρέθηκε να πηγαίνει και ο σιωπηλός γέροντας προς τον άγιο Αντώνιο. Κι’όταν έφτασαν κοντά του, λέγει στους μοναχούς ο αββάς Αντώνιος:

– Είχατε καλή συντροφιά, ταξιδεύοντας με τούτον τον γέροντα.

Και γυρνώντας μετά προς τον γέροντα, του λέει:

– Βρήκες καλούς αδελφούς για συντροφιά σου, αββά. Τότε του λέει ο σιωπηλός γέροντας:

– Είναι μεν καλοί, άγιε Γέροντα, αλλά η αυλή τους δεν έχει πόρτα. Όποιος θέλει, μπορεί να μπει στο στάλο τους και να λύσει τον όνο τους και να τον πάρει…

Αυτό το είπε ο γέροντας, διότι ό,τι τους ερχόταν στο στόμα το έλεγαν δίχως να σκεφτούν.

Η αγωγή της υπακοής

 

Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για την ύψιστη σημασία της υπακοής στη ζωή των ανθρώπων γενικώς, αλλά πόσο σπουδαία είναι στην αγωγή των παιδιών, το γνωρίζουν όλοι οι γονείς. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι όποιος κατόρθωσε να μάθει στα παιδιά του την υπακοή, έλυσε το πρόβλημα της αγωγής.

Δεν θα ομιλήσω για την σημασία της υπακοής, θα υποδείξω μόνο στους γονείς τον πιο απλό κι’ ασφαλή τρόπο αγωγής, ώστε να γίνουν σύντομα τα παιδιά τους υπάκουα παιδιά. Αυτά, νομίζω, είναι που ενδιαφέρει κυρίως τους πατέρες και τις μητέρες.

Ενα …»ευχάριστο» πάθος η γαστριμαργία

Allegory of Gluttony and Lust. Έργο του Ιερώνυμου Μπός (1490-1500)

Ο λόγος για το πάθος της γαστριμαργίας δεν θα παύσει να είναι επίκαιρος, για όσο χρόνο ο άνθρωπος θα εξακολουθεί να… τρώγει. Διότι η γαστριμαργία, επειδή ακριβώς είναι ένα ευχάριστο πάθος, είναι αμφίβολο εάν προ του θανάτου εγκαταλείπει τον άνθρωπο. «Θαυμάζω, ει μη τις, τάφον οικήσας, εγένετο ταύτης ελεύθερος» μας βεβαιώνει ο Αγ. Ιωάννης της Κλίμακας (Κλίμαξ έκδ. Παρακλήτου σελ. 185). Αλλά και η εποχή μας, ως εποχή αφθονίας και καλοζωίας, έχει δημιουργήσει το πλέον κατάλληλο κλίμα, για να καλλιεργείται και να γιγαντώνεται το πάθος αυτό στη ζωή του συγχρόνου ανθρώπου.