Ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης σε μία σημαντική ομιλία “Περί Πόνου”. Συγκεκριμένα, εξηγεί γιατί υπάρχει ο πόνος στη ζωή μας, ποια είναι η ευεργετική σημασία του πόνου. Με παραδείγματα από τη ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας και με ανάλυση εννοιών-κλειδιά, όπως η ταπείνωση, η αγάπη, η υπομονή, η άσκηση, η οδύνη και ο εγωισμός, μέσα από τη χριστιανική παράδοση, ο ομιλητής προσεγγίζει εύστοχα το ιδιαίτερα ευαίσθητο αυτό θέμα. Ακούστε την ομιλία:
Νεότερη έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά με πολλά περιττά κιλά υποφέρουν από πόνους στις αρθρώσεις των κάτω άκρων, έχουν μειωμένη φυσική κατάσταση, καθώς και χειρότερη κατάσταση όσον αφορά στην ψυχική τους υγεία.
Οι ερευνητές από το Nationwide Children’s Hospital και το Πανεπιστήμιο του Ohio ανέλυσαν τους ιατρικούς φακέλους 175 παχύσαρκων παιδιών.
Τα 51 παιδιά ανέφεραν ότι είχαν νιώσει πόνο στους γοφούς, τα γόνατα και τους αστραγάλους και η ίδια ομάδα παιδιών σημείωσε χαμηλό σκορ αναφορικά με την σωματική τους λειτουργικότητα και την ψυχολογική τους υγεία, συγκριτικά με τα παιδιά που δεν πονούσαν.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι ο σκελετός των παιδιών δεν είναι φτιαγμένος για να σηκώνει το υπερβάλλον βάρος.
Όσο βαρύτερο το παιδί τόσο μεγαλύτερη η πίεση στους συνδέσμους και τις αρθρώσεις, γεγονός που μπορεί να είναι επώδυνο και να θέτει τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη φλεγμονών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μία ανήσυχη και με πνευματικές αναζητήσεις νεαρή κοπέλα ήρθε να μιλήσουμε:
«Πάτερ, νιώθω πως δεν αγαπώ κανέναν. Ακόμα και τον άνδρα μου ώρες ώρες τον σιχαίνομαι, ενώ το παιδί μου με πνίγει. Στενοχωριέμαι με τα χάλια μου και την πορεία μου. Τί να κάνω για να ζήσω την αγάπη»; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα
«Αυτό ήταν από Εμένα»
Σκέφτηκες ποτέ πως οτιδήποτε εγγίζει εσένα, παρόμοια εγγίζει κι Εμένα; Διότι «ο απτόμενος υμών ως απτόμενος της κόρης του οφθαλμού αυτού» (Ζαχ. 2, 8), δηλαδή όποιος εγγίζει εσένα, εγγίζει την κόρη του οφθαλμού Μου. Εσύ στους οφθαλμούς μου είσαι ακριβός και πολύτιμος και Εγώ σε αγάπησα πολύ. Γι’ αυτό για Μένα αποτελεί ιδιαίτερη χαρά να σε παιδαγωγήσω.
– Όταν πειρασμοί σηκώνονται εναντίον σου και ξαφνικά περνούν και φεύγουν σαν ποτάμι, θέλω να γνωρίζεις ότι αυτό ήταν από Μένα, Ότι η δική σου Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένας πόνος στο στήθος, όσο άτυπος και εάν είναι πάντα μας ανησυχεί, γιατί πάντα υπάρχει ο φόβος να υποκρύπτει κάτι σοβαρό. Μπορεί να υποκρύπτει οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή ασταθή στηθάγχη ή ρήξη ανευρύσματος στην αορτή ή περικαρδίτιδα ή πνευμονία ή και πνευμονική εμβολή.
Εν τούτοις, στις περισσότερες περιπτώσεις ο άτυπος πόνος σχετίζεται με διάφορες άλλες καταστάσεις οι οποίες δεν απειλούν τη ζωή. Οι συνηθέστεροι πόνοι είναι: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όπως ανακάλυψε ο Ιώβ, ο Θεός μπορεί να μιλήσει μέσα από τον πόνο. Ο πόνος είναι αναπόφευκτος σε μια ζωή που τελειώνει με το θάνατο και που διαβρώνεται από τα σύμβολα του θανάτου. Μετά από μια σοβαρή αρρώστια της γυναίκας του κάποιος έγραψε: «Μετά από τρεις δεκαετίες συμπορευθήκαμε με αυτούς που πορεύονται μέσα από τις πεδιάδες του πόνου και ανακαλύψαμε ότι έχουν πολλά σκοτάδια και σκιές. Για πόσο καιρό είχαμε γλυτώσει!».
Η πίστη μας έχει Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
Πολλές φορές μας ερωτούν ποία θέση και σημασία έχει στη ζωή του ανθρώπου ο πόνος, είτε γενικώς είτε μερικώς, ιδίως δε στις ημέρες μας, που φαίνεται, ότι πλεονάζει. Το θέμα αυτό έχει λεπτομερώς ερμηνευθή από τους Πατέρες μας, ώστε να μη γεννάται καμμία απορία. Επειδή όμως το πατερικό πνεύμα δεν είναι τόσο προσιτό στα κοινωνικά στρώματα, που και η δοκιμασία του πόνου πλεονάζει, αναφερόμαστε με συντομία στο ενδιαφέρον αυτό θέμα προς παρηγορίαν των ενδιαφερομένων.
Ο πόνος είναι αντίθετος στη θέληση του ανθρώπου, εκβιάζει την προαίρεση, επιβάλλεται διά της βίας επί του σώματος ή επί της ψυχής και κατατυραννεί. Η φύση του πόνου είναι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οι άνθρωποι που πίνουν καφέ πριν πιάσουν δουλειά μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για τουλάχιστον 90 λεπτά, αναφέρουν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στην πορείαν των αιώνων
εις του Γολγοθά το νόμον
πόνος θλίψη και αγωνία
και χαρά στην γη καμία.
Προσδοκία και υπομονή
για την αληθινήν ζωήν…. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αποχαιρετισμός
Πολυαγαπημένε μου γυιέ Χριστόφορε,
Παλαίψαμε με νύχια και με δόντια με το Θεό, και μας νίκησε. Κάναμε ο,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να σε κρατήσουμε κοντά μας. Όμως η αγάπη του Θεού για σένα ήταν πιο δυνατή! Και σε πήρε κοντά του. «Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο. Ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας» (Ιώβ α, 21)•
Σαν άνθρωποι, σαν γονιοί, δεν το κρύβω, πονάμε. Ο θάνατος είναι εμπειρία φοβερή. Ένας νέος, όλο όνειρα, με μέλλον, πού πάει στην Ελλάδα για σπουδές, στο τέταρτο έτος Ιατρικής, να φεύγει μέσα από τα χέρια μας με μαρτυρικούς πόνους από τη μια στιγμή στην άλλη, είναι ασύλληπτο στην ανθρώπινη σκέψη.
Είμαστε, όμως, γυιέ μου, Χριστιανοί. Και πιστεύουμε πώς «τα μεν ώδε πρόσκαιρα, τα δε εκείσε αιώνια». Και πιστεύουμε ακόμη πώς ό,τι επιτρέψει ο Κύριος είναι για το καλό μας. Και γνωρίζουμε πόσο μας αγαπά ο Θεός. Και ποτέ δε θα αφήσει να μας συμβεί κάτι κακό. Επιτρέπει τις δοκιμασίες για να χαρίσει το στεφάνι. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ακούστε το ηχητικό εδώ : Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(Ψαλμ. 89, 10: «Και το πλείον αυτών πόνος και μόχθος»)
Ο Ψαλμωδός κάνει, μία θλιβερή διαπίστωση. Τα χρόνια της ζωής του ανθρώπου μπορεί να φθάσουν, στην καλύτερη περίπτωση, τα ογδόντα- το μεγαλύτερο όμως μέρος τους είναι πόνος και μόχθος. Είναι σύμφυτος ο πόνος -και ο ψυχικός και ο σωματικός- στη ζωή μας, ως μία όψη του υπάρχοντος στον κόσμο κακού. Αυτό επιβεβαιώνει και ο λόγος του Ιησού Χριστού: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Δεν υπόσχεται στους πιστούς Του κάποιο ουτοπικό – άλυπο βίο. Συμπληρώνει όμως: «αλλά θαρσείτε. ΕΓΩ νενίκηκα τον κόσμον». συνεπώς και τα κακά του κόσμου. Μέσα σ’ αύτη την εν Χριστώ δυνατότητα υπέρβασης του πόνου εύχεται και η λειτουργική μας σύναξη: « Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν». Η διαπίστωση, συνεπώς, της πραγματικότητας του πόνου δεν αίρει την αναζήτηση της δυνατότητας απαλλαγής από αυτόν. Πώς μπορούν αυτά να κατανοηθούν; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού)
Να, έμαθες ότι είσαι πηλός, πτωχός και γυμνός. Τώρα ζήτησε απ’ αυτόν που μπορεί να αναπλάσει τη φύση να σε πλουτίσει. Και, αν σου δώσει πολύ ή λίγο, αναγνώρισε τον ευεργέτη σου. Και μη σφετερισθείς τα ξένα ως δικά σου. Με πόνο και δάκρυα θα λάβεις τη χάρη. Και πάλι με δάκρυα χαράς και ευχαριστίας, με φόβο Θεού θα την κρατήσεις. Με θέρμη και ζήλο ελκύεται· με ψυχρότητα και αμέλεια χάνεται.
Δεν σου ζητεί περισσότερο ο Χριστός για να σου δώσει τα άγιά Του χαρίσματα· μόνο να αναγνωρίζεις ότι, ό,τι καλό και αν έχεις, είναι δικό Του. Και να συμπαθείς αυτόν που δεν έχει. Να μην τον κρίνεις ότι δεν έχει· ότι είναι αμαρτωλός, φαύλος, πονηρός, φλύαρος, κλέπτης, πόρνος και ψεύτης. Εάν αποκτήσεις αυτή την επίγνωση, δεν μπορείς ποτέ να κρίνεις κανένα, έστω και αν τον βλέπεις να αμαρτάνει θανάσιμα• γιατί αμέσως θα λες· Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Παναγία μας , πόνεσε πιο πολύ απ΄ όλες τις γυναίκες , πιο πολύ απ΄ όλες τις μανάδες του κόσμου, γιατί κανένα δεν έβλαψε , σε κανένα δεν έκανε κακό κι΄ όμως Της έκαναν το μεγαλύτερο κακό όλης της οικουμένης.
Σταύρωσαν Τον Υιό Της .
Και αντικρύζοντάς Τον πάνω Στο Σταυρό , πόνεσε τόσο η καρδιά της … Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 5 Ιουνίου 2011
Δικαιολογημένα το θέμα των ημερών μας είναι η σοβαρή οικονομική κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας. Γι’ αυτό υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια, ανησυχία, αγωνία, αγανάκτηση, σύγχυση, φόβος και άγχος. Οι καιροί είναι πράγματι χαλεποί. Σ’ αυτή την κατάσταση καλούνται οι χριστιανοί να δώσουν τη μαρτυρία και ομολογία τους. Καταρρέουν κάστρα σαν πύργοι στην άμμο.
Παγιδεύονται πλούσιοι, δημιουργούνται πολλά προβλήματα, ανατρέπονται ισορροπίες, γεννιούνται εκμεταλλεύσεις, πονηρές επιθυμίες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Jean Claude Larchet
Οι Πατέρες συμπεριλαμβάνουν στα πάθη το φόβο και τις συγγενείς προς αυτόν καταστάσεις, που συνιστούν μορφές ή διαβαθμίσεις του, όπως τη φοβία, το δέος, τον τρόμο και επιπλέον το άγχος, την αγωνία, την αδημονία.
Γενικά, ο φόβος προκαλείται από τον κίνδυνο στέρησης ή πόνου/δοκιμασίας, μέσω της ιδέας ή του αισθήματος ότι θα χάσουμε ή ενδεχομένως θα χάσουμε αυτό, που επιθυμούμε ή αυτό στο οποίο είμαστε προσκολλημένοι.
Ωστόσο, ο φόβος, -που ορίζεται κατ’ αυτό τον τρόπο- είναι δυνατόν ν’ αποτελεί αρετή παρά πάθος. Σημειώνει σχετικά ο Κλήμης ο Αλεξανδρέας: «Ει και πάθος ο φόβος, ως βούλονταί τινες, ότι φόβος εστί πάθος, ουχ ο πας φόβος πάθος». Πρέπει λοιπόν να διακρίνουμε δύο είδη φόβου.
1) Το πρώτο είδος φόβου, που ο Θεός ενέβαλε στον άνθρωπο κατά τη δημιουργία του, -συνεπώς ανήκει στην ανθρώπινη φύση-, έχει διπλή μορφή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Προσευχή με υπομονή
– Γέροντα, μένει ψυχρή η καρδιά μου στην προσευχή.
Είναι γιατί ο νους δεν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται να εργασθεί κανείς· δεν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να φθάσει σε κατάσταση, ώστε να μη φεύγει καθόλου ο νους του. Θέλει υπομονή. Βλέπεις, άλλος χτυπάει την πόρτα, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πώς είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.
Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη χάρη, αλλά και Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό, και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Και αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, γιατί το θέλημά Του ήταν να δει η Θεοτόκος την Ανάσταση και ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει παρηγοριά και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τα Πάθη του Κυρίου δεν είναι μόνο τα φρικτά εκείνα του σώματος και της ψυχής που πέρασε στα χέρια του ίδιου του διαβόλου και των υπηρετών του Ιουδαίων και Ρωμαίων όταν παρέδωσε τον εαυτό Του ως εξιλαστήρια Θυσία για τον κόσμο. Είναι και ο πόνος και η θλίψη που δοκιμάζει κάθε ένας άνθρωπος πάνω στη γη, καθώς και η απώλεια κάθε αμαρτωλής ψυχής. Πρώτα είναι αυτά τα δύο πράγματα Πάθη του Χριστού και του Θεού, και έπειτα τα γεγονότα της Σταύρωσης που άρχισαν στον Μυστικό Δείπνο.
«Έχουν πει σωστά ότι υπήρχε ένας σταυρός στην καρδιά του Θεού πριν φυτευτεί ένας άλλος έξω απ’ τα Ιεροσόλυμα· κι ενώ τον ξύλινο σταυρό τον έχουν κατεβάσει, ο σταυρός στην καρδιά του Θεού παραμένει ακόμη.» (επίσκοπος Κάλλιστος Ware)
Όταν κάποιος υποφέρει, πολύ περισσότερο υποφέρει ο Θεός, εξαιτίας της υπερβολικής αγάπης Του. Στο πρόσωπό τους ο ίδιος ο Θεός είναι αυτός που υποφέρει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κάποιος μας συκοφάντησε, μας αδίκησε, μας έθιξε, μας προσέβαλε.
Τον διαγράφουμε μονομιάς από αδελφό, συγγενή, φίλο ή συνεργάτη;
«Δεν θέλουμε να τον ξαναδούμε στα μάτια μας»; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Λίγοι φίλοι είναι τόσο πιστοί στη ζωή του κάθε ανθρώπου, όσο ο ανθρώπινος πόνος. Ο πόνος μιας μάνας μάς φέρνει στη ζωή, με πόνο της δικής μας ψυχής την αποχαιρετούμε. Και στο ενδιάμεσο, ο πόνος, ο κάθε είδους πόνος, πάντα παρών. Πολλές φορές μάλιστα παρών, έστω και απών, καθώς ο φόβος και η αγωνία για τον ερχομό του σφραγίζει ακόμη και την ώρα της χαράς ή της ανάπαυσης. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Μοσχονησίων Αμβρόσιος στις 14 Σεπτεμβρίου του 1922 μαζί με 6.000 χριστιανούς και 12 Ιερείς και Μοναχούς εκτοπίσθηκε στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας όπου καθ’ οδόν σε μια χαράδρα φρικωδώς σφαγιάσθηκε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος και το παιδί-Αγ. Στυλιανός
Ημέρα των παιδιών σήμερα, εορτή του αγίου Στυλιανού. Θεωρείται προστάτης των παιδιών ο άγιος Στυλιανός. Μοναχός και ερημίτης ήταν ο άγιος. Δικά του σαρκικά παιδιά δεν απέκτησε. Και όμως αγαπούσε τα παιδιά. Ο άγιος, κάθε άγιος, είναι γεμάτος αγάπη για τον κόσμο. Δεν είναι απόκοσμοι οι άγιοι, έστω και αν ζουν στην έρημο. Είναι φιλόκοσμοι, όχι διότι αγαπούν το πνεύμα του κόσμου, αλλά διότι αγαπούν τους ανθρώπους του κόσμου. Και από όλους τους ανθρώπους του κόσμου ο άγιος αγαπά εκείνον που του μοιάζει περισσότερο: το παιδί. Το μικρό παιδί είναι ένα άγιος, και ο άγιος είναι ένα μικρό παιδί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους οφείλουν σε κάποια δοκιμασία
Η θλίψης είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννησης, η ανάπλασις του ανθρώπου, της οικογενείας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία∙ τους παίρνει ο Θεός το παιδί∙ κλάμματα κακό, κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι∙ και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία ο πόνος τους κάνει ν’ αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 