VatopaidiFriend: Παραλάβαμε και δημοσιεύουμε φωτογραφίες που μας απέστειλαν οι αγαπητοί:
Δημήτρης Καπογιάννης από την Αθήνα και
Γιώργος Σαραφείδης από την Θεσσαλονίκη
οι οποίοι ήταν παρόντες στην εκφορά του σκηνώματος του μκαρίου Γέροντος Ιωσήφ.
Η ευχή του Γέροντα μαζί με όλους μας! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Από τις Σπηλιές της Αγίας Άννας έως την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.
Από το προσωπικό μας φωτογραφικό αρχείο και για όλους όσοι γνώρισαν, αγάπησαν και θέλουν να θυμούνται τον Γέροντα Ιωσήφ προσφέρουμε μερικές φωτογραφίες της αγιορείτικής του πορείας.
Το 1946 έρχεται από την Κύπρο στο Άγιο Όρος, στη Σκήτη της Αγίας Άννας ο Γέροντας Ιωσήφ. Φωτογραφία που ήταν στο διαβατήριο του.
Στις Σπηλιές της Αγίας Άννας. Ο ναός του Τιμίου Προδρόμου της Συνοδείας του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή στην οποία ανήκε ο Γέροντας Ιωσήφ.
Η Συνοδεία του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή. Πίσω από τον καθήμενο Όσιο Ιωσήφ είναι ο Γέροντας Ιωσήφ.
Το κελλί του Ευαγγελισμού στη Νέα Σκήτη όπου παρέμεινε η Συνοδεία μέχρι την κοίμηση του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή.
Ο Γέροντας Ιωσήφ στη Νέα Σκήτη πριν κάνει Συνοδεία, μερικά χρόνια μετά την κοίμηση του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή.
Μερικά χρόνια μετά (το 1982) στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου όπου έμεινε για λίγο καιρό με τους πρώτους μοναχούς της Συνοδείας του. Εδώ είναι με τον π. Παΐσιο, τον Ιερομόναχο Αθανάσιο ( τώρα Μητροπολίτη Λεμεσού) και τον κοσμικό τότε και τώρα Μοναχό Νήφωνα.
Το κελλί του Ευαγγελισμού στη Νέα Σκήτη όπως το ανοικοδομήσε και το επέκτεινε για τις ανάγκες της Συνοδείας του ο Γέροντας Ιωσήφ, μέχρι τη χρονιά που έφυγαν για την Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.
Στη συνέχεια μερικές φωτογραφίες από τη ζωή και τα διακονήματα στο κελλί.
Τα μουλάρια του γέροντα, ο Κίτσος και ο Καστάνης.
Στο ψάρεμα
Στην Κουζίνα
Μετά τα διακονήματα η ξεκούραση. Ο Γέροντας δεν ξεχώριζε τον εαυτό του από κανένα διακόνημα. Ήταν και Γέροντας και «υποτακτικός» της αγάπης.
Με τον παραδελφό του μακαριστό παπα- Χαράλαμπο, τότε Ηγούμενο της Μονής Διονυσίου σε επίσκεψή του στη Νέα Σκήτη (1986).
Ο Γέροντας σε ώρα προσευχής στην αυλή του κελλιού του Ευαγγελισμού.
Το εσωτερικό του κελλιού του Γέροντα στον Ευαγγελισμό.
Εδώ ο Γέροντας μπροστά στο γραφείο του, όπου περνούσε πολλές ώρες απαντώντας στα πολλά γράμματα που του έστελλαν και συγγράφοντας τα βιβλία που μας άφησε ως παρακαταθήκη.
Ο Γέροντας με τους δύο ιερομόναχους της Συνοδείας του (το 1985) τον Αθανάσιο (Μητροπ. Λεμεσού) και τον Εφραίμ (Καθηγούμενο της Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου)
Τελευταία φωτογραφία στη Νέα Σκήτη το Πάσχα του 1987 πριν την αναχώρηση για την Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου.
Ο Γέροντας Ιωσήφ τα πρώτα χρόνια στη Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου. Βαθειά σκέψη, δύσκολη αρχή…
Μάϊος του 1988. Μπροστά στη πύλη της Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου με τους παραδελφούς του Εφραίμ Κατουνακιώτη και Εφραίμ Καθηγούμενο (τότε) της Ι. Μ. Φιλοθέου.
1989. Το πρώτο Πάσχα στην Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου. Ο Γέροντας κοιτάζει με έκπληξη προς το μέρος που οι κοσμικοί όταν άκουσαν το «Χριστός Ανέστη» άναψαν κροτίδες από τη χαρά τους…
Κυριακή της Τυρινής – Μάρτιος 1990. Ημέρα εκλογής του Γέροντα Εφραίμ ως Ηγουμένου της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.
Κυριακή των Μυροφόρων (Απρίλιος 1990). Ημέρα της ενθρονίσεως του Καθηγουμένου Εφραίμ. Μαζί τους διακρίνεται και ο τότε Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους (μακαριστός) Θεόκλητος Διονυσιάτης.
Μετά την ενθρόνιση, κέρασμα στο συνοδικό της μονής. Διακρίνεται ο τότε Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους κ. Κ. Λούλης, ο τότε Μητροπ. Δημητριάδος και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών μακαριστός Χριστόδουλος, ο Ηγούμενος της Ι. Μ. Σταυροβουνίου (Κύπρου), ο Καθηγούμενος Εφραίμ και ο Γέροντας Ιωσήφ.
Σεπτέμβριος 1991. Επίσκεψη στην Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου.
Το κελλί όπου τα τελευταία χρόνια «ησύχαζε» ο Γέροντας και εκοιμήθη «εν Κυρίω».
Μια από τις τελευταίες φωτογραφίες, το Πάσχα του 2009, το τελευταίο της επίγειας ζωής του.
«Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών»
Καλή αντάμωση Γέροντα στους πατρικούς σου κόλπους κατά την υπόσχεσή σου.
Α. και Μ. Χ.
NELLA TRADIZIONE DEL MONASTERO DI VATOPEDI – MONTE ATHOS
* Roberto Miccinilli
** Sergio Galeotti
GEOGRAFIA
La penisola del Monte Athos (Monte Santo ) è la più orientale delle tre lingue di terra che si protendono, come tre dita, dalla Calcidica verso il mare Egeo, che le avvolge le bagna.
E’ lunga poco più di 40 km., larga dagli 8 ai 12 km. ed è percorsa per tutta la sua lunghezza da una dorsale montuosa che culmina a sud con il cono del monte Athos propriamente detto, che si innalza dal mare verso il cielo per 2033 metri. I boschi lussureggianti, le cime delle montagne, le piccole valli, i corsi d’acqua incontaminati, le rocce, lo splendore delle coste e del mare, i monasteri con i loro edifici cromatici e le loro torri fanno della penisola uno dei posti più affascinanti ed interessanti del mondo.
L’accesso al Monte Athos è possibile soltanto via mare non esistendo strade che lo colleghino al resto della Calcidica.
Είχα την ευτυχία να συναντήσω μερικές φορές τον μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό στο κάθισμα του στην Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου και να ακούσω κάποιες κατηχήσεις/νουθεσίες του που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Ο Γέροντας έλεγε πολύ χαρακτηριστκά και επίμονα: «Προσέχτε παιδιά μου: Είμαστε Έλληνες Χριστιανοί ορθόδοξοι και δεν δεχόμαστε νουθεσίες από κανέναν. Έχουμε πάρει το χρίσμα κατ’ευθείαν από την Αγία Πεντηκοστή και δεν πρέπει να μετακινηθούμε ούτε ένα χιλιοστό από τις θέσεις μας. Προσοχή γιατί τώρα θα προσπαθήσουν να σας καλοπιάσουν διάφοροι (ξένοι κυρίως – Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι) λέγοντας ότι και αυτοί είναι χριστιανοί σαν και εσάς αλλά δεν θα είναι. Θέλουν να σας παρασύρουν, να σας πέρασουν τα διεφθαρμένα ήθη τους όμως εσείς μην πέσετε στην παγίδα».
Κάτι άλλο που έλεγε επίσης χαρακτηριστικά ήταν: «Ότι είναι από τον ουρανό και κάτω δεν το χρειαζόμαστε! Ένα πιάτο φαί, ένα παλιόρουχο και κάπου το κεφάλι να βάλεις από κάτω είναι αρκετά. Μη γεμίζετε τη ζωή σας με πολλές ανούσιες υποχρεώσεις και βάρη εις βάρος της ψυχή σας. Τι νόημα έχει να κερδίσεις όλον τον κόσμο και να χάσεις την ψυχή σου; Ο νούς σας πρέπει να είναι στην ουράνια βασιλεία και πως θα κερδίσουμε την αιώνια ζωή».
Ακόμα μας μίλαγε για τους μοναχούς που τόσο βάλλονται αυτό τον καιρό. Έλεγε λοιπόν: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος οσιομάρτυς Γεράσιμος. Φορητή εικόνα Κυριακού Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος (1895). Από το βιβλίο του Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Οι Άγιοι του Αγίου Όρους, εκδ. Μυγδονία 2008.
Ο άγιος νεομάρτυς και οσιομάρτυς Γεράσιμος καταγόταν από το Μεγάλο χωριό της Ευρυτανίας, από φιλοχρίστους γονείς. Σε ηλικία έντεκα ετών τον πήρε ο μεγαλύτερος αδελφός του Αθανάσιος στην Κωνσταντινούπολη και τον άφησε να εργάζεται σ’ ένα συμπατριώτη του παντοπώλη. Κάποια μέρα το παιδί βγήκε στο δρόμο μ’ ένα ταψί γεμάτο πήλινα δοχεία με γιαούρτι για να τα πουλήσει. Δυστυχώς όμως από συνεργεία του πειρασμού σκόνταψε σε μια πέτρα, έπεσε κάτω και τσακίστηκαν όλα τα πήλινα με το γιαούρτι. Κάθισε λοιπόν εκεί στην άκρη του δρόμου και έκλαιγε αναλογιζόμενος το ξύλο που θα έτρωγε από το αυστηρό αφεντικό του. Τον λυπήθηκε μια Τουρκάλα , σύζυγος κάποιου σπουδαίου αγά, άνοιξε την πόρτα της και τον πήρε μέσα . Άρχισε να τον παρηγορεί και να τον περιποιείται και τελικά τον κράτησε σπίτι της. Μετά από δύο μήνες του έκαναν περιτομή μαζί με δυο αγόρια της οικογένειας , του έταξαν ότι θα τον έχουν σαν παιδί τους και ζούσε πλέον μαζί τους ως μουσουλμάνος. Μετά από δύο χρόνια τον έδωσε ο αφέντης του σε κάποιον άλλο ανώτατο αξιωματούχο με τον οποίο , λόγω της υπηρεσίας του, περιόδευσε ολόκληρη σχεδόν τη Βαλκανική και τέλος επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από λίγο καιρό όμως ήλθε σε συναίσθηση του κακού που είχε πάθει και κατόρθωσε να φύγει και να επιστρέψει στην πατρίδα του. Εκεί αφού εξομολογήθηκε και επανεντάχθηκε στην Εκκλησία έζησε τρία χρόνια με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, κλαίγοντας για την άρνησή του. Κάθε μέρα σύχναζε στην εκκλησία και συζητούσε με τον ιερέα . Συνήθιζε μάλιστα κάθε βράδυ να πηγαίνει κρυφά ,μισή ώρα δρόμο έξω από την πόλη, σ’ ένα μισογκρεμισμένο εξωκλήσι, τον άγιο Γεώργιο ,όπου προσευχόταν με θερμά δάκρυα ολόκληρη τη νύχτα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Γράφετε πως «υπάρχουν πολύ δύσκολα χωρία στην Αγία Γραφή». Εξαρτάται από το πνευματικό ύψος του αναγνώστη. Είναι πολύ περισσότερα τα εύκολα και σαφή λόγια, που όταν εφαρμοστούν στη ζωή κάνουν και το πέπλο από εκείνα τα πιο δύσκολα να πέσει. Έτσι, ρωτάτε περί των λόγων του Χριστού: «Όπου γαρ εάν η το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί» (Ματθ. 24.28). Στη φύση αυτό είναι ξεκάθαρο. Μόνος σας βλέπατε, πως οι αετοί μαζεύονται επάνω στα πτώματα και μάλιστα τα αισθάνονται από τόσο μεγάλο ύψος και από τόσο μακριά, ώστε ο άνθρωπος πρέπει να αναρωτιέται παραξενευμένος, με πιο αισθητήριο μαθαίνουν που βρίσκεται το πτώμα; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
De multe ori sufletele celor îmbunătăţiţi sunt mângâiate în ceasul morţii de o adumbrire dumnezeiască și așa se despart de trup
2. Din Viaţa Sfântului Sava
Un Bătrân ce se trăgea din Betania, pe nume Antim, care își împodobise viaţa cu multe sudori bine plăcute lui Dumnezeu, vieţuia dincolo de râu spre răsărit, într-o chilie pe care o construise în faţa turnului zidit de fericitul Sava. După ce a petrecut acolo treizeci de ani, spre sfârșitul vieţii, Bătrânul a fost cuprins de o boală care l-a făcut să zacă pe patul de suferinţă. Văzându-l astfel, vlăguit de boală și de adâncile bătrâneţi, minunatul Sava stăruia să-l mute într-una din chiliile bisericii, pentru a putea fraţii să îl cerceteze și să-i slujească cu mai puţină osteneală. Așa îl ruga cuviosul, însă Bătrânul nu se învoia, zicând că își pune nădejdea în Dumnezeu că se va săvârși acolo unde a locuit dintru început. Într-o noapte, Sava s-a sculat înainte de slujba Utreniei și i s-a părut că aude psalmodie, de parcă ar fi cântat mai mulţi laolaltă. Crezând că se cântă imnele obișnuite ale Utreniei, era nedumerit cum de se săvârșește slujba împotriva obiceiului, fără de binecuvântarea lui. S-a dus astfel în grabă la biserică, însă, găsind porţile închise bine, s-a întors înapoi; și iarăși i s-a părut că aude vocile de mai înainte, cântând cu multă dulceaţă. Iar ceea ce se cânta, era așa: «Voi merge spre locul cortului minunat, până la casa lui Dumnezeu, în glas de bucurie și sunet de laudă al celor ce prăznuiesc.» Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 
