Η θεωρία της εξελίξεως (του Δαρβίνου), η ανθρώπινη επιστήμη και οι Άγιοι Πατέρες

Η Δημιουργία των ζώων. Έργο του Tintoretto

Ταγαράκης Χρήστος

Προλογικά.

Το παρόν σύντομο κείμενο, είναι απάντηση προς έναν αδελφό, ο οποίος θέλησε να συζητήσουμε με ηλεκτρονικές επιστολές (e-mails) για μια χριστιανικοφανή μορφή της θεωρίας της εξελίξεως (του Δαρβίνου). Η θεωρία αυτή είναι γνωστή στα ελληνικά ως εξελικτική δημιουργία και οι οπαδοί της – σε ορισμένες περιπτώσεις πρόκειται στην κυριολεξία για οπαδούς, ούτε καν για φιλάθλους – αποκαλούνται συμβιβαστές. Λέγονται έτσι, επειδή προσπαθούν να συμβιβάσουν τη θεωρία του Δαρβίνου με τη Χριστιανική Πίστη. Ποιά είναι όμως η αλήθεια για το όλο θέμα;

«Αγαπητέ αδελφέ,

Επιστολή απάντηση σε συμβατιστές

Δαμασκηνός μοναχός

Κελλίον Τιμίου Προδρόμου

Ιερά Μονή Καρακάλλου

Σεβαστέ μου κ. Διευθυντά, 24η Ιανουαρίου 2011

Επειδή ένας αδελφός εν Χριστώ με επληροφόρησε για την ύπαρξι, εις το Διαδίκτυο, της ιστοσελίδας exeldim.bravehost.com, δια της οποίας οι αυτοπροσδιοριζόμενοι «Συμβατιστές» (εκείνοι δηλ. οι Ορθόδοξοι οι οποίοι ‘παντρεύουν’ την θεωρία της Εξελίξεως με την αλήθειαν περί της Δημιουργίας όπως αυτή έχει κατατεθή εις την Αγίαν Γραφήν από τον θεόπνευστον Προφήτην Μωϋσήν, και οι οποίοι επίσης παρουσιάζουν ως αποδεκτή την θεωρία αυτή της Εξελίξεως από τους Πατέρες της Εκκλησίας, ως δήθεν την μέθοδο δια της οποίας ο Θεός εδημιούργησε τα υλικά όντα), δημιουργούν σύγχυσιν εις τους πιστούς Ορθοδόξους, και δη εις τους νέους, αναγκάζομαι να δημοσιοποιήσω μίαν απάντησίν μου προς έναν εξ αυτών, προϊόν παλαιοτέρας απαντήσεώς μου εις τα λεγόμενά του, προς ενημέρωσιν των αναγνωστών σας. Η απάντησίς μου αυτή έχει ως εξής:

Της Βασίλισσας του Ουρανού η Παράταξη (Σύναξις των Αγιορειτών Πατέρων)

Σύναξις των Αγιορειτών Πατέρων

Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

«Τη δευτέρα Κυριακή του Ματθαίου, την μνήμην εορτάζομεν πάντων των Όσιων Πατέρων, των εν Αγίω Όρει του Άθω λαμψάντων».

Όρη ιερά και, άγια υπάρχουν πολλά… Άγιο όρος και θεοβάδιστο, το Σινά. Εκεί δόθηκε από τον ίδιο το Θεό Σαβαώθ ο Νόμος στο δούλο Του τον Μωυσή. Άγιο όρος το Θαβώρ! Εκεί η Μεταμόρφωση του Ιησού υπήρξε για τους Αγίους Αποστόλους μια εμπειρία θεώσεως. Άγιο όρος το Όρος των Ελαιών, απ’ όπου ο Θεάνθρωπος ανελήφθη στους ουρανούς, «ίνα πέμψη τον Παράκλητον τω κόσμω» κ.λπ. Όμως εμείς όταν μιλάμε για «Άγιον Όρος», εννοούμε «τον αγιώνυμο Άθω, τον νοητό της Θεοτόκου και ωραίο παράδεισο». Το «Περιβόλι της Παναγίας», όπως απλά τον αποκαλούμε. Άθως. Άγιον Όρος, Περιβόλι της Παναγίας!

Ομιλία του μακαρίου Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού για την Ανάσταση του Λαζάρου

Ο άγιος Λάζαρος Επίσκοπος Κιτίου, Ιερός Ναός Παναγίας του Άρακα, Λαγουδερά Κύπρος

Θά σας ενθυμίσω ένα ώραίο ρητό του μεγάλου μας πατρός Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου, το οποίον εξεφώνησε κάποτε στην αρχή ενός λόγου του. «Προ εξ ημερών του Πάσχα, διά των πέντε αισθήσεων, τον τετραήμερον ο τριήμερος, ταις δυσί τον έναν χαρίζεται».

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποτε­λείωσε την αποστολή Του και θεράπευσε το πανανθρώ­πινο τραύμα και σε έξι ημέρες θα παρεδίδετο στα πανάχραντα Του πάθη, όπου θα εσφράγιζε την επιτυχία της σωτηρίας μας, έδειξε,

…Να μας αξιώσει ο Θεός να φθάσουμε σ’ αυτή την τρέλα!

 Περί σημείων και ενεργημάτων της αγάπης του Θεού.

Η αγάπη του Θεού είναι θερμή από την φύση της, και όταν επιπέσει σε κάποιον άφθονη κάνει τη ψυχή του εκστατική. Γι’ αυτό η καρδιά εκείνου που την ένοιωσε δεν μπορεί να την χωρέσει και να την αντέξει, αλλά, κατά το μέτρο της ποσότητας της αγάπης που έρχεται σ’ αυτόν, υφίσταται μια ασυνήθιστη αλλοίωση.

Αισθητά σημεία της είναι τα εξής: Το πρόσωπο του ανθρώπου γίνεται ροδαλό, χαρούμενο, και το σώμα του θερμαίνεται. Απομακρύνεται απ’ αυτόν ο φόβος και η αιδημοσύνη, και γίνεται εκστατικός.

Δύο δρόμοι προς την αληθινή Θεολογία (1)

+ Ιερομονάχου Ευσεβίου Βίττη.

 α.  Είναι για όλους η Θεολογία;

Οι γραμμές, που ακολουθούν, δεν έχουν την πρόθεση να απασχολήσουν τον ευλαβή αναγνώστη με ειδική ιστορικοφιλολογική έρευνα γύρω από τους όρους θεολογία και θεολογείν. Άλλοι αρμοδιότεροι έγραψαν και γράφουν σχετικά με το θέμα αυτό. Όσα θα ακολουθήσουν, αποσκοπούν κυρίως στο να υπογραμμίσουν τόσο ως υπόμνηση κάποιων αληθειών γύρω από αυτό το θέμα όσο και ως ταπεινή προσφορά οικοδομής και στηριγμού, που μπορεί αναμφιβόλως να αποτελεί το πλούσιο πνευματικό περιεχόμενο τους. Και η αλήθεια που θέλουν να τονίσουν όσα θα γραφούν στη συνέχεια αποσκοπούν στο να συνειδητοποιηθεί μια αλήθεια γνωστή παλαιότερα, αλλά άγνωστη στους πολλούς, ότι δηλαδή κάθε πιστός καλείται να γίνει θεολόγος, όχι με τη συνηθισμένη χρήση του όρου σήμερα, αλλά με την αληθινή έννοιά του, για την οποία μιλούν, και την οποία αναπτύσσουν οι άγιοι Πατέρες. Και η έννοια αυτή αποτελεί μια αλήθεια, που πρέπει να την εγκολπωθούμε όσοι πιστοί, αν θέλουμε να γίνουμε περισσότερο πιστοί και βαθύτερα «επιγνώμονες» της ιδιότητος του να είναι κανένας συνειδητός χριστιανός.

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: Τι του απεκάλυψε ο Κύριος (8)

Ψηφιδωτό από την Ιερά Μονή του οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας.

Συνέχεια από (7)

Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Οι πολλές τοπικές εκκλησίες είναι η Μία Εκκλησία με τους πολλούς λειτουργούς της

Όπως οι πολλοί πιστοί αποτελούν ένα σώμα, το σώμα του Χριστού (Α’ Κορ. 10,16-17· 12,14), διότι μετέχουν στην ίδια θεία Ευχαριστία («εις άρτος – εν σώμα»), έτσι και οι πολλές κατά τόπους κι εποχές Εκκλησίες αποτελούν το ένα σώμα του Κυρίου. Οι Εκκλησίες, που βρίσκονται άλλη «εν Κορίνθω» (Α’ Κορ. 1,2), άλλες στην περιοχή «της Γαλατίας» (Γαλ. 1,2) και άλλες πολλές σε διάφορα «έθνη» (Ρωμ. 16,4), είναι όλες του Χριστού ( Ρωμ. 16,16), διότι όλες έχουνε το δικό του σώμα και αίμα διά του μυστηρίου της Ευχαριστίας και το ίδιο άγιο Πνεύμα (Εφεσ. 4,4-5· Φιλιπ. 2,1).

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: Τι του απεκάλυψε ο Κύριος (7)

Συνέχεια από (6)

Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η Εκκλησία γίνεται διά της Ευχαριστίας και διά του αγίου Πνεύματος

Η «καινή κτίσις» (Γαλ. 6,15· Β’ Κορ. 5,17), η αναδημιουργία του κόσμου, η Εκκλησία δηλαδή, αποτελεί το αποφασιστικό στάδιο της όλης θείας οικονομίας, που ήταν βούληση και θέλημα του Θεού προαιώνιο και που πραγματώθηκε στον ενανθρωπήσαντα, σταυρωθέντα και αναστάντα Χριστό («κατά πρόθεσιν των αιώνων, ην [=οικονομίας μυστήριο] εποίησεν εν τω Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών»: Εφεσ. 3,11 και 8-10· 5,14). Στον Χριστό και άρα στην Εκκλησία του εκπληρώνονται οι επαγγελίες και οι προφητείες της ΠΔ (Γαλ. 3,16). Επομένως, γίνεται κατανοητό, γιατί ο Παύλος διά βίου προσεύχεται και προσπαθεί να ζήσει το μυστήριο του Χριστού, ώστε να το ευαγγελισθεί στα Έθνη. «Εμοί… εδόθη η χάρις αύτη, τοις έθνεσιν ευαγγελίσασθαι το ανεξιχνίαστον πλούτος του Χριστού και φωτίσαι πάντας τίς η οικονομία του μυστηρίου του αποκεκριμένου από των αιώνων εν τω Θεώ.» (Εφεσ. 3,8-9).

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: Τι του απεκάλυψε ο Κύριος (6)

Συνέχεια από (5)

Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ενοίκηση του αγίου Πνεύματος

Συνεπής ο Παύλος προς τον ευχαριστιακό αυτό ρεαλισμό, προβαίνει στην υπογράμμισή του και με άλλον τρόπο. Δεν αρκέσθηκε στις βεβαιώσεις «εν Χριστώ» (Ρωμ. 6,4), «Ιησούς Χριστός εν υμίν» (Β’ Κορ. 13,5· Ρωμ. 8,10), «ζω δε ουκέτι εγώ, ζή εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2,19) και τα όμοια, που προϋποθέτουν την αγιασμένη ανθρώπινη φύση του Χριστού, εφόσον μιλάει συνεχώς για ζωή, την οποία οι πιστοί έχουν -και μάλιστα αιώνια-μετέχοντας στην Ευχαριστία (Ιωάν.6,53-58).Έτσι άλλωστε, βαπτιζόμενος και κοινωνώντας τον Χριστό, ο άνθρωπος «ενδύεται» τον Χριστό (Γαλ. 3,26-27). Δεν σταμάτησε ούτε στην διαβεβαίωση ότι ο πιστός γενικά είναι ναός του αγίου Πνεύματος (Α’ Κορ. 3,16-17). Προσθέτει με σαφήνεια ότι όχι μόνο νους και καρδία δέχονται το άγιο Πνεύμα, άλλα το ίδιο το σώμα του πιστού είναι ναός του αγίου Πνεύματος.

«Ή ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν αγίου Πνεύματος έστιν, ού έχετε από Θεού και ουκ έστέ εαυτών;» (Α’ Κορ. 6,19).

Γι’ αυτό και κρούει τον κώδωνα της τιμωρίας για όποιον φθείρει τον ναό αυτό (Α’ Κορ. 3,16-17) με αμαρτίες σωματικές. Το σώμα του πιστού γίνεται με την Ευχαριστία και σώμα-μέλος του Χριστού και συγχρόνως ναός του αγίου Πνεύματος.

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: Τι του απεκάλυψε ο Κύριος (5)

Η μεταστροφή του Παύλου (Σαούλ)

Συνέχεια από (4)

Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Χριστός στη θεία Ευχαριστία διά του αγίου Πνεύματος

Αφού το Ευαγγέλιο που ευαγγελίζεται και για το οποίο θεολογεί ο Παύλος είναι ο Υιός του Θεού, ο Χριστός ( Ρωμ. 1,3), φυσικό είναι ότι θεωρεί αναγκαία για την σωτηρία την πραγματική και συγκεκριμένη σχέση των πιστών με τον Χριστό. Για την σχέση, μάλιστα, αυτή ο θεόπνευστος Παύλος χρησιμοποιεί τον όρο «κοινωνία», που σημαίνει μετοχή, όχι απλή αναφορά ή ιδεολογική πίστη. Εξηγεί ότι ο Θεός, χάριν της δικής μας σωτηρίας, μας προσκαλεί σε κοινωνία του Ιησού Χριστού.

«Πιστός ο Θεός, δι’ ου εκλήθητε εις κοινωνίαν του Υιού αυτού Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Α’ Κορ. 1,9).

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: Τι του απεκάλυψε ο Κύριος (4)

Συνέχεια από (3)

Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η σωτηρία μόνο εν Χριστώ δι’ αγίου Πνεύματος

Έτσι κατανοείται γιατί ο Χριστός και το είναι εν Χριστώ και το ζην εν Χριστώ αποτελούν ριζική αναγκαιότητα, το άλφα και το ωμέγα της θεολογίας του Παύλου. Μόνο το ζην εν Χριστώ είναι και αποδεικνύει την «καινήν κτίσιν», για την οποία ενανθρώπησε ο Υιός του Θεού.

«Ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις. Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα» (Β’ Κορ. 5,17).

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: Τι του απεκάλυψε ο Κύριος (3)

Συνέχεια από (2)

Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Τα εφόδια του Παύλου

Επιγραμματικά είδαμε το πως της κλήσεως του Παύλου και την διαρκή Πεντηκοστή του, ώστε να γνωρίζει όλο και βαθύτερα το μυστήριο του Χριστού χάριν της σωτηρίας των μελών της Εκκλησίας των Εθνών. Η Πεντηκοστή του όμως, οι ιερές αποκαλύψεις του, δεν είχαν δική τους γλώσσα και δομές. Αυτά, στοιχεία κτιστά και ανθρώπινα, τα είχε πλούσια και τα χρησιμοποιούσε αριστοτεχνικά, για να εκφράσει την αποκαλυφθείσα αλήθεια και να της δώσει μορφή τέτοια, που να γίνεται, κατά το ανθρώπινο τουλάχιστον, κατανοητή, χωρίς η γλωσσική μορφή και οι δομές να φαλκιδεύουν την άκτιστη αλήθεια.

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: Τι του απεκάλυψε ο Κύριος (2)

Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Συνέχεια από (1)

Η προσωπική στον Παύλο αποκάλυψη του Χριστού, του Ευαγγελίου και της αποστολής του

Εφόσον χωρίς την ενέργεια του αγίου Πνεύματος είναι αδύνατο να γνωρίσει και να θεολογήσει κάποιος για τον Χριστό και το έργο του, έπεται ότι το Ευαγγέλιο που ο Παύλος κήρυττε, η θεολογία του δηλαδή, οφείλεται σε αποκάλυψη. Δεν δίσταζε να ομολογεί ο ίδιος ότι είχε Πνεύμα Θεού.«Δοκώ δε καγώ Πνεύμα Θεού έχειν» (Α Κορ. 7,40). Θεωρούσε το γεγονός της αποκαλύψεως τόσο ιερό και τόσο μυστηριακό, που δεν ήθελε να μιλάει γι’ αυτό, ένεκα της άκρας ταπεινοφροσύνης του, ένεκα του φόβου να τον υπερτιμήσουν και του κινδύνου να τον παρεξηγήσουν ως καυχησιολόγο. Αποφασίζει όμως να μιλήσει για τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που δέχθηκε, σχεδόν να καυχηθεί, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι κήρυτταν Χριστό διαφορετικό από τον πραγματικό. Αυτοί διέδιδαν μεταξύ των πιστών των εκκλησιών, που ο ίδιος είχε ιδρύσει, ότι ο ίδιος δεν έχει την αυθεντία που έχουν όσοι υπεραπόστολοι-μαθητές γνώρισαν τον Κύριο προσωπικά.

Τελειώνοντας το 56/57, την Β’ προς Κορινθίους Επιστολή του, αναφέρεται με πόνο και παράπονο σε «οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου», που συνέβησαν «προ ετών δεκατεσσάρων», περί το 42/3 δηλαδή.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (25)

Συνέχεια από (24)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 11 (απόσπασμα)

Προς Μοναχή Βρυαίνη, την ανηψιά του, κόρη της αδελφής του Εργίνας.

Άγιον Όρος, Άθως τη 8η Απριλίου 1947.

Το ηγαπημένον μου τέκνον, τα σπλάγχνα της ψυχής μου, την γλυκύφωνόν μου αηδόνα, την κιθαρίζουσα ως ο θείος Δαβίδ, τα ιερά των ιερών τοις ιεροίς θεία και επουράνια μελωδήματα, δι΄ ώνπερ δοξάζεται ο Πατήρ ευφραίνεται ο Υιός και αγάλλεται το Πανάγιον Πνεύμα, Χάρις λοιπόν επί Χάριτος εις τας ευλογημένας ψυχάς σας και ψυχούλαν σου.

Ηγαπημένη μου κόρη, ηυφρανάς με εν τοις λεγομένοις. Έλαβον γαρ την επιστολήν σου και περιχαρώς την ανέγνωσα και όλος νους και διάνοια νοσταλγών και γλιχόμενος ηκολούθων την οπτικήν τοις όμμασι δύναμιν, ίνα καταλάβω και καταμάθω το όνομα, την νέαν Βρυαίνην, και πλέον κορεσθή το επιθυμητόν της ψυχής μου και παύση το άλγος των πόνων μου διά σε, και του λοιπού αποδώσω τας τελειωτικάς ευχαριστήριους φωνάς προς τον αγαθόν Παροχέα και διά παντός ευεργέτην Θεόν, όπου ως Πατήρ αληθής και φιλόστοργος εκπεραιώνει τας επιθυμίας των τέκνων του, εάν ώσιν ευάρεστοι εις Αυτόν.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (24)

Συνέχεια από (23)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 7 (απόσπασμα)

Προς Εργίνα., την αδελφή του.

[…] θα έλθη σε έπίγνωσι και θα καταλάβη ότι η ζωή είναι ένα όνειρο που γρήγορα περνά. Μάταιοτης, ματαιότης· όλα φεύγουν. αφού ο Μεγαλοδύναμος του έστειλεν μήνυμα, διατί δεν το αντιλαμβάνεται ο ευλογημένος; Κάτι παρόμοιον εσυνέβη και εις εμέ. Δεν το ενθυμείσαι; Έφυγε το άνθος έφυγε και με έκανε να καταλάβω την ματαιότητα. Αδελφός μας είναι, τον πονάμε. Αλλά με τα δικά του δάκρυα θα γιατρευτή, όχι μόνο με τα δικά μας. Τώρα, αδελφή μου ήγαπημένη, πες διά τας προσπάθειας εντός του οίκου σας. Κάνε υπομονή, είμαι εκεί μέσα. Με τους οφθαλμούς της καρδίας μπορείς να με ιδής. Ω καλή μου αδελφή, η οικία σας εις τον Πειραιάν σημαίνει περισσότερον εις εμέ τον αμαρτωλόν, παρά εκεί όπου εγεννήθην.

Εκεί μέσα, εις αυτούς τους τοίχους, πήρα την απόφασιν της αναχωρήσεως. Εκεί εμάζευσα το τελευταίον ένδυμα και την ευχήν της σεβαστής μητρός μας.

Να δέχεσθε πτωχούς, να ποτίζετε διψώντας, να παρηγορήτε πονεμένους. Μέσα εις την οικίαν σας είδα καθαρά την αλήθειαν.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (23)

Συνέχεια από (22)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Επιστολή 6

Προς Εργίνα, την κατά σάρκα και αγαπημένη, του αδελφή.

Εν Άγίω Όρει τη 16η Δέκεμβρίου 1932.

Αδελφή μου εν Χριστώ ήγαπημένη Εργίνα, εγκόλπιον της ψυχής μου, το αληθινόν μου πνευματικόν τέκνον εν Κυρίω, υγίαινε.

Σήμερον έλαβον την πλήρως γέμουσαν αγάπην και ευλάβειαν, σοφίαν και σύνεσιν, γνώσιν και ταπείνωσιν, επιστολήν σου και τας χείρας εκπετάσας προς Κύριον, μετά θερμής αγάπης και ζέσεως ψυχής, τας μυστικάς φωνάς της ταπεινής μου καρδίας ηντιβόλουν προς Κύριον:

«Επάκουσον, λέγω, ω γλυκεία αγάπη, Ιησούς ο Σωτήρ μου, το φως, το υπέρ παν φως, το εξ Ανάρχου Πατρός Γενήτορος, η γνώσις και η αλήθεια, η ελπίς και η παρηγοριά μου, η ισχύς και δύναμίς μου· η αγάπη και ο φωτισμός μου, επάκουσον, λέγω, και πέμψον επί την αδελφιδού μου το φως της θείας Σου παρακλήσεως και διάσπασον τους μοχλούς και τα κλείθρα της σκοτεινής και πεπονημένης αυτής ψυχής και τη φωταυγεία της Σης αίγλης παρακάλεσον την αυτής καρδίαν, όπως μικρυνθώσιν αι αυτής θλίψεις και τα αλλεπάλληλα των πειρασμών βάσανα.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (22)

Συνέχεια από (21)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Επιστολή 1

Προς Ιωάννη,

φοιτητή Θεολογικής Σχολής

Τιμίου Σταυρού, Μπρούκλιν Βοστώνης

Άγιον Όρος, τη 5/6/1959.

Εις τον αγαπητόν Ιωάννην μου, εύχομαι υγείαν μακράν και Θεού φώτισιν.

Να σου ανοίξη τον νουν τω Πνεύματι Αυτού τω αγαθώ, όπως εξαπέστειλε εις τους αγίους Αυτού μαθητάς.

Λοιπόν, υιέ αγαθέ, φοβού τον Θεόν και πράττε τας εντολάς Του και ευ σοι γένηται.

Σήμερον έλαβον την επιστολήν σου και είδον τα εν αυτή, και πολύ εχάρην όπου ζητείς τροφήν διά την ψυχήν σου. Βιάζου λοιπόν, αγαθό μου παιδί, και πρώτον να λες την ευχήν. Μνημόνευε το όνομα του Θεού, διά να σου μνημόνευση και ο Θεός εν καιρώ πειρασμού.

Ο,τι κάμνεις νοών και φρονών, λέγε σε κάθε στιγμήν: «Ιωάννη, πρόσεχε σε βλέπει ο Θεός· είναι παρών, είναι δίπλα σου. Όλα τα βλέπει και παραβλέπει· δεν δύνασαι να τον λανθάνης σε τίποτα. Είσαι ένα σκουλήκι κοντά Του, ένα μυρμήγκι».

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (21)

Συνέχεια από (20)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

23. Μετάβασις εις την Νέαν Σκήτην και το οσιακόν τέλος.

Εις την Νέαν Σκήτην πλέον, όταν ήλθαμε, ο Γέροντας ειχε πέσει τελείως σωματικώς και κάθε προσπάθεια εξωτερική και κόπος, έστω και μικρός,τον κατέβαλε σωματικώς. Τί ημπορούσαμεν όμως να κάμωμεν που έπρεπε να ευρεθή τόπος κατάλληλος, ώστε να ημπορούμεν να συνεχίσωμεν την τάξιν και συνήθειαν του τύπου όπου είχαμεν από πριν; Μέσα εις την Σκήτην ήτο αδύνατον, διότι οι Πατέρες εδώ έχουν άλλην τάξιν και συνήθειαν· είναι δε και πολύ πυκνοκατοικημένη και οπωσούν, ανεπιτηδεία προς ησυχίαν. Βγήκαμεν έξω από την Σκήτην προς τον Πύργον και εκαθίσαμεν εις τα εκεί ησυχαστήρια της Μονής του Αγίου Παύλου, όπου συνέπεσε να ήσαν κενά, όμως και ακατάλληλα προς οίκησιν. Με οσηνδήποτε προσωρινότητα και αν επεσκευάσαμεν τα πλέον απαραίτητα, εδημιουργείτο πάλιν μέριμνα και ουχί ολίγος κόπος, που εις ημάς δεν φαινόταν, εις την ασθενή όμως εκείνην και καταβεβλημένην φύσιν έγινε πολύ αισθητόν. Από τότε άρχισε νά καταπίπτη τελείως ή υγεία του και δύο σοβαρές ασθένειες, η μία κατόπιν της άλλης, επέφεραν το τέλος της επιγείου ζωής του.

Άγιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης ο Βατοπαιδινός (1460-1548)

 

Γεννήθηκε στη Ζίχνη της Μακεδονίας περί το 1460 από γονείς φιλόθεους, φιλάγαθους και φιλάρετους. Στην πατρίδα του έμαθε τα πρώτα γράμματα κι έδειξε πως τα αγαπούσε ιδιαίτερα και πρόκοπτε και προόδευε μελετώντας και εντρυφώντας στις ιερές γραφές. Μάλιστα επιδόθηκε στην καλλιγραφία και έγινε άριστος καλλιγράφος.