ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ (2)

Συνέχεια από (1)

«Εις μνημόσυνον αιώνιον»

«Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού»

(β΄μέρος)

Ως η διψώσα έλαφος δέχεται το δροσερόν ύδωρ των πηγών, έτσι και η άγνη ψυχή του νεαρού Θεοφύλακτου εδέχετο και εδροσίζετο με τάς θείας και αγίας νουθεσίας των πεφωτισμένων τούτων Γεροντων. Έτσι και ως δεκτικός εκ φύσεως των χαρισμάτων του Πνεύματος, δεν ήργησε ούτε εδυσκολεύθη να αφομοίωση τάς νουθεσίας των διακεκριμένων διδασκάλων του, και να βιώση τάς πράξεις και την ζωήν των.

Αμέσως ήρχισεν όλας αυτάς να εφαρμόζη αυτός πρώτος εις την ζωήν του, με αποτέλεσμα να ενοικήση η Χάρις του Κυρίου εις την καρδίαν του και να γίνη πνευματικόν φως διά πολλάς ψυχάς.

ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ (1)

«Εις μνημόσυνον αιώνιον» «Τίμιος εναντίον (=ενώπιον) Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού»

Την 15ην Ιουλίου 1986 (28/07/1986 με το νέο ημερολόγιο) και ώραν 14.20΄ μία υψηλοκορμος κυπάρισσος, ως η κέδρος η εν τω Λιβάνω, η οποία τον παρελθόντα αιώνα εις Ρέθη Κορινθίας εβλάστησε, διά να μεταφυτευθή αργότερα εις τας αποκρήμνους και ανύδρους ερήμους του Άθωνος, έπεσε και εστέρησε την δροσιάν και ανάπαυσιν που απελάμβανεν οποιος είχε την ευτυχίαν να σταματήση εις τον παχύν ίσκιον της προς ανακούφισιν εκ της οδοιπορίας της ζωής.

ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ (Φωτογραφικό οδοιπορικό μέρος 2)

Συνέχεια από (1)

Μαζί με τους επίσημους προσκεκλημένους στη Μονή.

ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ (Φωτογραφικό οδοιπορικό μέρος 1)

Πορεία αγάπης, προσφοράς και θυσίας.

VatopaidiFriend: Θελήσαμε σήμερα να παρουσιάσουμε κάποιες άλλες πτυχές από τη ζωή του μακαρίου Γέροντα μας, έτσι όπως τις καταγράψαμε φωτογραφικά, στη διάρκεια των πολλών χρόνων της γνωριμίας και συναναστροφής μας. Στιγμές καθημερινές, στους κήπους, στο ψάρεμα, στη βάρκα, στις δραστηριότητες της Μονής Βατοπαιδίου και παλιότερα της Σκήτης, στη συναναστροφή με τους «πεινώντες και διψώντες Χριστό», στη μακρινή Αυστραλία, στις επισκέψεις σε πολλές περιοχές της Ελλάδας μας, και στην Κύπρο μας. Ποτέ δεν υπολόγισε τον κίνδυνο, τη φουρτουνιασμένη θάλασσα, τα χιόνια, τους καύσωνες, προκειμένου να αναπαύσει τις ψυχές που διψούσαν, που οι πειρασμοί και οι δυσκολίες βάραιναν τις ζωές τους, να συναντήσει τις «κορούλες του», όπως έλεγε, που δεν μπορούσαν να πάνε στο Άγιο Όρος, να νουθετήσει μοναχές που ζητούσαν «λόγον αγαθόν». Σε όλους είχε να προσφέρει «λόγον παρακλήσεως» σε παιδιά, νέους, μεγαλύτερους, άνδρες, γυναίκες. Όλους με τρόπο διακριτικό και φιλάνθρωπο οδηγούσε στην πηγή της «Όντως ζωής». Έγινε «τοις πάσι τα πάντα» προκειμένου να δείξει «οδόν μετανοίας». Σε μας, τους κοσμικούς, πάντοτε τόνιζε να έχουμε «θάρρος και υπομονή, να κρατούμε την αγάπη, την ενότητα στην οικογένεια, να έχουμε ταπεινό φρόνημα, πίστη στην πρόνοια του Θεού και συμπάθεια στους συνανθρώπους μας». Σε κάθε δυσκολία, μας τόνιζε χαρακτηριστικά: «πού είναι ο Θεός; Γίνεται τίποτε χωρίς Θεό;»

(Οι φωτογραφίες είναι χωρίς χρονολογική σειρά. ).

…ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑΠΕΙΝΟΛΟΓΩ ΑΛΛΑ ΦΡΙΤΤΩ! (Επιστολή του μακαριστού Γ. Ιωσήφ σε πνευματικά του παιδιά)

Νέα Σκήτη, 2.1. 84

Στον πολυαγαπητόν μου Α…και την κατ’ οίκον αυτού εκκλησίαν εύχομαι πατρικώς.

Πήρα τα γράμματα και όλων σας την αγάπη και βρίσκομαι βαθειά συγκινημένος. Εγώ φύσις ευτελής και ουτιδανή, ουδέποτε προσδοκούσα καμιά θέση και αξία τουλάχιστον στη γη αυτή και ευχόμουν να έμενα άγνωστος και αφανής καθώς τυγχάνω στην πραγματικότητα. Τι τώρα συνέβη με την ελεεινότητά μου, ώστε να απασχολώ άλλον κόσμο και δη φίλους Θεού να αναφέρουν και μετρούν και μένα ως ύπαρξιν; Πολύ με τρομάζει και δεν ταπεινολογώ αλλά φρίττω! Προσπαθώ να στηρίξω την θέση μου σε κάποια παρηγορία. Και αυτό γίνεται για τους άλλους τους συν εμοί, αλλά είναι πτωχά τα επιχειρήματα, γιατί διερωτόμαι αμείλικτα. Του Θεού είναι ευδοκία ή παραχώρηση; Τι θα πάρουν από μένα; «Ίλεως εμοί Κύριε» και εν τούτω! Υπέρ υπάρξεων ευγενών «δι’ ους Χριστός απέθανε» και κάλεσε στην οσμή της γνώσεως αυτού. Τις ικανός να ανταποκριθεί αξίως ίνα μηδέν αυτοίς λείψει;

Οι λογισμοί και η αντιμετώπιση τους (Βενεδίκτου Ιερομόναχου Αγιορείτου) (4)

"Ύπαγε οπίσω μου σατανά"

(συνέχεια από 3)

12. Αποτελέσματα των λογισμών.

Όταν ο λογισμός χρονίσει μέσα μας, γινόμαστε τότε δούλοι στην προσπάθεια. Προσπάθεια είναι η προσκόλλησις του ανθρώπου στα κτιστά πράγματα και ή επιθυμία του να αποκτήσει μόνον αυτά. Έτσι ο νους του ανθρώπου αποδεσμεύεται από την αιώνια τροφή. Και όταν ο νους του ανθρώπου απομακρυνθεί εντελώς από τον Θεό, τότε «ή θηριώδης ή δαιμονιώδης γίνεται», δηλαδή, ή σαν θηρίο ή σαν δαίμονας γίνεται ο άνθρωπος, πράγμα το όποιο βλέπουμε να συμβαίνει στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία. Ο λογισμός του ανθρώπου προσκολλήθηκε μόνο στη γη και δε σκέπτεται καθόλου τον ουρανό, με αποτέλεσμα την θηριοποίηση του ανθρώπου και την αποθέωση της τέχνης σε οποιαδήποτε μορφή.

Ο άνθρωπος γίνεται ακρατής. Δεν μπορεί να εγκρατευθεί. Όταν ο άνθρωπος δεν πολεμά το λογισμό του τότε γίνεται δούλος της αμαρτίας. «Ο κατά διάνοιαν προς την αμαρτίαν μη πολέμων μηδέ αντιλέγων. σωματικώς πράττει αυτήν».

Οι λογισμοί μας σαπίζουν και μας συντρίβουν δημιουργώντας προβλήματα και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Οι λογισμοί μιαίνουν, μολύνουν την ψυχή μας, την δηλητηριάζουν και την φαρμακώνουν. «Αυτή ή πάλη του πονηρού. Και μετά τούτων των βελών φαρμακεύει πάσαν ψυχήν», μας λέγει ο άγιος Ησύχιος ο πρεσβύτερος.

Με την αποδοχή των λογισμών ο διάβολος αποκτά κυριαρχία και μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο ακόμη και στην αυτοκτονία, αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη του διαβόλου.

Ο ρυπαρός λογισμός καταχθονίζει την ψυχή, δηλαδή, ρίχνει κατά γης την ψυχή του ανθρώπου.

Οι λογισμοί και η αντιμετώπιση τους (Βενεδίκτου Ιερομόναχου Αγιορείτου) (3)

"Ύπαγε οπίσω μου σατανά"

(συνέχεια από 2)

7. Αρχή του πολέμου οι λογισμοί.

Γενικά, όπως αναφέρθηκα και παραπάνω, οι λογισμοί είναι αρχή του πολέμου του διαβόλου εναντίον μας. Και ο πόλεμος αρχίζει με την προσβολή του λογισμού, προχωρεί στη συγκατάθεση και τελειώνει με την διάπραξη της αμαρτίας.

Αυτή είναι η πορεία και η εξέλιξη των λογισμών που προέρχονται κυρίως από τον διάβολο και από τον άνθρωπο.

8. Η δαιμονική πανουργία.

Ας δούμε, λοιπόν, πως προσβάλλεται ο άνθρωπος από τους λογισμούς, ή ποιον τρόπο χρησιμοποιούν οι δαίμονες για να μας προσβάλλουν με τους λογισμούς. Η πανουργία των δαιμόνων, που θέλουν να σπείρουν μέσα μας χίλιους δυο ακάθαρτους λογισμούς, είναι απερίγραπτη. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται και το πιο ασήμαντο γεγονός της ζωής μας, η την πιο απίθανη περίπτωση, ή εφευρίσκει τον πιο παράξενο τρόπο για να μας μολύνει.

Πρώτα απ’ όλα, πριν μας ρίξουν στην αμαρτία, μας βάζουν λογισμούς ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, ενώ μετά την αμαρτία μας βομβαρδίζουν με τις σκέψεις ότι ο Θεός είναι απότομος και σκληρός, για να μας φέρουν στην απελπισία. «Προ μεν του πτώματος φιλάνθρωπον λέγουσιν είναι τον Θεόν, μετά δε το πτώμα απότομον και σκληρόν».

Οι λογισμοί και η αντιμετώπιση τους (Βενεδίκτου Ιερομόναχου Αγιορείτου) (2)

"Ύπαγε οπίσω μου σατανά"

(συνέχεια από 1)

3. Πορεία προς τη χώρα της αμαρτίας.

Η αμαρτία εξωτερικά μπορεί να φαίνεται ένα απλό γεγονός, όπως και ένα τροχαίο ατύχημα ή κάποιο άλλο γεγονός. Για την διάπραξη, όμως, του γεγονότος αυτού έχουν προηγηθεί αλλεπάλληλες διεργασίες. Για να γίνει φόνος για παράδειγμα έχουν προηγηθεί στον ανθρώπινο νου χιλιάδες σκέψεις και σχέδια. Ο ανθρώπινος νους μέχρι να φθάσει στην διάπραξη του φόνου είχε γίνει ολόκληρο στρατηγείο.

Έτσι συμβαίνει και με την διάπραξη της οποιαδήποτε αμαρτίας. Στο εργαστήρι που λέγεται ανθρώπινος νους, έχει προηγηθεί ολόκληρη μελέτη και επιχείρηση, χωρίς, μάλιστα να το αντιληφθεί κανένας! Και η αρχή ξεκίνησε με έναν απλό λογισμό…

Ας προχωρήσουμε, όμως, στον δρόμο για την χώρα της αμαρτίας μετά την προσβολή ενός απλού λογισμού.

Το να περάσει απλώς από το νου μια απλή σκέψις ή μια εικόνα δεν ευθυνόμαστε γι’ αυτό, ούτε και είναι δύσκολο να την αντιμετωπίσουμε. Από την στιγμή, όμως, που θα ανοίξουμε την πόρτα στην σκέψη αυτή και αρχίσουμε να συζητούμε, να σκεπτόμαστε το λογισμό αυτό, τότε ο λογισμός παίρνει μέρος μέσα μας και γίνεται κυρίαρχος λογισμός. Ο λογισμός είναι κυρίως η πορεία προς την αμαρτία.

Οι λογισμοί και η αντιμετώπιση τους (Βενεδίκτου Ιερομόναχου Αγιορείτου) (1)

"Ύπαγε οπίσω μου σατανά"

Εκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου. Νέα Σκήτη – Άγιον Όρος – 1997.

Ανάμεσα στα προβλήματα πού αντιμετωπίζει ο άνθρωπος πού προσεύχεται, είναι και το πρόβλημα των λογισμών. Το βιβλιαράκι αυτό δεν αποτελεί μία εμπεριστατωμένη μελέτη στο σοβαρό αυτό θέμα των λογισμών. Είναι μία ομιλία πού έχει γίνει πριν από αρκετό καιρό. Εδώ παρουσιάζεται αρκετά βελτιωμένη χωρίς να έχει χάσει την αρχική της μορφή ως ομιλίας. Και επειδή πολλοί είναι αυτοί πού παλεύουν με τους αισχρούς λογισμούς και περισσότεροι αυτοί πού ‘τα χάνουν’, καταβάλλεται μία προσπάθεια να καταλάβει ο χριστιανός πού αγωνίζεται τι είναι οι λογισμοί, από που προέρχονται, ποια τα αποτελέσματα τους και πώς αντιμετωπίζονται. Αν από την μικρή αυτή εργασία κάποιος ωφεληθεί, ας προσεύχεται για εκείνους πού κοπίασαν.

1. Ο σκληρός πόλεμος.

Πολλές φορές έχει λεχθεί ότι η προσευχή γι’ αυτόν που προσεύχεται είναι μια πράξη δυναμική, ωφέλιμη και θεάρεστη. Το πραγματικό αυτό γεγονός ερεθίζει τον διάβολο και τον κάνει να αντιμάχεται τον προσευχόμενο.

Έτσι ο πιστός επιθυμώντας την ένωση του με τον Θεό, συναντά δαιμονικά εμπόδια, οργανωμένα σε σύστημα και με φοβερά προγραμματισμένη επίθεση.

Εξαιτίας αυτής της προγραμματισμένης επιθέσεως η προσευχή γίνεται μια κοπιαστική πράξη και προξενεί κόπο μεγαλύτερο από οποιαδήποτε άλλη εργασία. Γι’ αυτό και τονίζει κάποιος από του πατέρες της ερήμου: «Ουκ εστίν έτερος κάματος ως το ευξάσθαι τω Θεώ, το εύξασθαι έως εσχάτης αναπνοής αγώνος χρήζει». Δηλαδή, δεν υπάρχει μεγαλύτερος κόπος από το να προσεύχεται κάποιος στον Θεό. Το να προσεύχεται κάποιος μέχρι την τελευταία του αναπνοή, χρειάζεται αγώνα.

Ο Γέρων Ελπίδιος

Οι Γέροντες Ευστάθιος και Ελπίδιος

Ο αξιομνημόνευτος γέρων Ελπίδιος ήτο δίδυμος αδελφός του Ιερομάρτυρος Φιλουμένου, του μαρτυρήσαντος προσφάτως εις την Παλαιστίνην υπό των Εβραίων, το δε άγιόν του λείψανον ευρίσκεται άφθαρτον εις τα Ιεροσόλυμα με εμφανή τα σημεία της αγιότητος εκ της υπερφυσικής ευωδίας και των θαυ­μάτων…