Ψυχοθεραπευτής Γρηγόρης Βασιλειάδης
Το πένθος είναι οι συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις και επιπτώσεις που αισθάνονται οι άνθρωποι λόγω θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου. Περιλαμβάνει ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων όπως λύπη, θυμό, απελπισία, ενοχές, φόβο. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό συνδυασμό συναισθημάτων και σωματικών ενοχλήσεων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όταν πέσει ένας άνθρωπος στην αμαρτία, σε οποιαδήποτε αμαρτία, δεν πρέπει να ξεχάσει την
αγάπη και τη στοργή του ουράνιου Πατέρα του.
Εάν συμβεί, λοιπόν, να πέσει σε ποικίλα παραπτώματα, ας μην αμελήσει το καλό και ας μη
σταματήσει στο δρόμο του. Αντίθετα, και αν νικηθεί, πάλι να σηκωθεί και να
αγωνισθεί κατά των εχθρών του, και ας βάζει κάθε μέρα καινούργια θεμέλια στην
καταστραφείσα οικοδομή του, και ας έχει, μέχρι να φύγει από τούτο τον κόσμο, στο
στόμα του το λόγο του προφήτη: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του κι ας με ακολουθεί».
Γιατί είπε, «τον σταυρό του»; Επειδή είναι σταυρός προσωπικός. Κάθε άνθρωπος, δηλαδή, έχει να σηκώσει τον δικό του σταυρό, ο οποίος, όμως, ονομάζεται συνάμα και Σταυρός του Χριστού.
Για κάθε άνθρωπο «ο σταυρός του» είναι οι θλίψεις και οι οδύνες της επίγειας ζωής, θλίψεις και οδύνες προσωπικές.
Για κάθε άνθρωπο «ο σταυρός του» είναι η νηστεία, η αγρυπνία και οι άλλες ασκήσεις της ευσέβειας, με τις οποίες ταπεινώνεται η σάρκα και υποτάσσεται το πνεύμα. Είναι κι αυτές προσωπικές, καθώς πρέπει να αναλογούν στις δυνάμεις του καθενός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θα ‘λεγε κανείς πώς ό Χριστός ζητάει πολλά, πάρα πολλά. Για να τον ακολουθήσεις πρέπει «να αφήσεις» σπίτι, γυναίκα, αδέλφια, γονείς, παιδιά, κι περιουσία, μέχρι και τους νεκρούς σου να τους αφήσεις άταφους.
Τόσο οι δαιμονισμένοι όσο και οι χριστιανοί είναι άνθρωποι προικισμένοι με το συναίσθημα του απείρου. Για τον χριστιανό καθετί κοσμικό είναι μαρτύριο. ‘Αλλά ό χριστιανισμός δίνει στον χριστιανό κάτι σαν αντάλλαγμα: του δίνει εσωτερική ειρήνη για τη ζωή αυτή και υπόσχεση αιώνιας σωτηρίας για την άλλη ζωή.
Ό διάβολος αντίθετα είναι πιο απαιτητικός: Σου ζητάει Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
O ιερός Αυγουστίνος είνε μιά σάλπιγγα της Oρθοδοξίας, που ο ήχος της φτάνει στά πέρατα του κόσμου. Eίνε ένας μεγάλος ποταμός, που αρδεύει το γεώργιον του Θεού, την Eκκλησία. Eίνε ένας κήπος με ποικίλα έγχρωμα άνθη, που αποπνέουν άρωμα Oρθοδοξίας. Eίνε ένα από τα δέκα μεγάλα πνεύματα που ανέδειξε η ανθρωπότης.
Eλεγαν οι αρχαίοι· «Eξ όνυχος τον λέοντα». Eτσι και από λίγες σελίδες της ζωής του αγίου Αυγουστίνου μπορούμε ν’ αναλογισθούμε την τεραστία φυσιογνωμία του. Θά σταθούμε σε τρία σημεία της ζωής του.
O ιερός Αυγουστίνος στα παιδικά του χρόνια ήταν πολύ ζωηρός. Tό σχολείο το απέφευγε. Γύριζε στους δρόμους. Eκανε παιχνίδια με τους συμμαθητάς του. Πηδούσε φράχτες, ανέβαινε βουνά. Πήγε κάποτε στον κήπο ενός γείτονα και ρήμαξε την αχλαδιά του…
Οι αυτοκτονίες ή αυτοχειρίες ήταν ένα πανάρχαιο φαινόμενο, τό οποίο αποδίδεται πολλές φορές μέ τήν φράση «απονενοημένο διάβημα», πού δηλώνει μιά πράξη πού γίνεται μέ απόνοια (ρήμα απονοέομαι), δηλαδή μέ έλλειψη λογικής καί μέ απελπισία.
Η αυτοκτονία στήν ουσία είναι έλλειψη νοήματος γιά τήν ζωή, ταύτιση τής ζωής μέ μικρούς σκοπούς, μέ οικονομικά αγαθά, καί δείχνει μιά ανερμάτιστη ζωή.
Τόν τελευταίο καιρό αυξήθηκε ο αριθμός τών αυτοκτονούντων καί γι’ αυτό γράφονται διάφορα άρθρα καί γίνονται αναλύσεις γιά τό φαινόμενο αυτό.
Στήν εφημερίδα «Τό Βήμα» (8-7-2012) η Ιωάννα Σουφλέρη ασχολήθηκε μέ τό θέμα απαντώντας στό ερώτημα: «Γιατί τόσες αυτοκτονίες;» μέ τήν διαπίστωση ότι: «Οι αυτοκτονίες έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο στήν Ελλάδα τής Κρίσης». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένας χαριτωμένος μαθητής στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου ήταν ο Αλέξανδρος. Σιγά σιγά του ανοιγόταν η πύλη της έφηβείας. Όλα κυλούσαν ομαλά στη σχολική του ζωή όταν αιφνίδια εισέβαλε στην οικογενειακή του ευτυχία μια μεγάλη δοκιμασία. Ένα Σαββατοκύριακο ταξιδεύοντας με τον πατέρα του, τη μητέρα του και την αδελφή του συνέβη ένα τροχαίο ατύχημα, από το οποίο βγήκε μόνο ο Αλέξανδρος ζωντανός και με πολλαπλά κατάγματα οδηγήθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων. Θα έπρεπε να νοσηλευθεί τουλάχιστον πέντε μήνες. Το νέο έπεσε σαν κεραυνός στο σχολείο. Ο Σύλλογος των καθηγητών αποφάσισε να πηγαίνουν οι καθηγητές εναλλάξ στο νοσοκομείο να του κάνουν κάποια μαθήματα για να μή χάσει τη χρονιά του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνεβει στις αρχές Δεκέμβρη 2007.
Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κάποια βραδιά είχαμε συγκεντρωθεί μια ομάδα μαζί με έναν Αγιορείτη.
Νύχτωσε. Ο καιρός ήταν ανταριασμένος και απειλητικός. Όμως, κοντά στο Γέροντα Πορφύριο Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»
Κ.Π. Καβάφης
Μέσα μας βρίσκονται οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες όταν ξεκινάμε για την Ιθάκη μας, όταν ξεκινάμε για το θαυμάσιο ταξίδι της ζωής. Μέσα από τη δική μας ψυχή ξεπηδούν τα εμπόδια που ανυπέρβλητα φαντάζουν και μας τρομοκρατούν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μια φορά κ’ένα καιρό υπήρχε μια ιστορία ότι ο διάβολος αποφάσισε να παρατήσει τη δουλειά του και έβγαλε σε πώληση όλα του τα εργαλεία για όποιον είχε λεφτά να τα αγοράσει.
Εκείνη τη νύχτα λοιπόν που έκανε το ξεπούλημα είχε παρατάξει όλα τα εργαλεία ελκυστικά.
Ηταν ένας σιχαμένος σωρός με πολύ – κακεντρέχεια, δόλο, μίσος, ζήλεια, απάτη – και το καθένα είχε μια ταμπελίτσα με την τιμή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ
Από το βίο της αγίας Συγκλητικής
Τις αμελείς και ράθυμες ψυχές – έλεγε ή μακάρια Συγκλητική – κι εκείνες που από νωθρότητα δεν καταφέρνουν να προκόψουν στην αρετή, καθώς και όσες κυριεύονται εύκολα από την απόγνωση, πρέπει να τις ενθαρρύνουμε. Αν μάλιστα παρουσιάσουν ακόμα κι ένα μικρό καλό, να το θαυμάζουμε και να το μεγαλοποιούμε. Απεναντίας, και τα πιο σοβαρά και μεγάλα σφάλματά τους, να τα χαρακτηρίζουμε μπροστά τους σαν πολύ μικρά κι ασήμαντα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η θεραπεία των ασθενών
Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (5, 1-15). αναφέρει ότι κοντά στη δεξαμενή των προβάτων στην Ιερουσαλήμ συνωθούνταν πλήθος ασθενών προσμένοντας να γίνουν καλά. Από καιρό σε καιρό το νερό ανακινείτο και ο πρώτος που κατάφερνε να μπει μέσα μετά την αναταραχή του νερού θεραπευόταν, όποια κι αν ήταν η αρρώστια που τον είχε προσβάλει. Εκεί στην άκρη της δεξαμενής βρισκόταν κι ένας άνθρωπος παράλυτος τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Η αρρώστια του δεν του επέτρεπε ούτε μία φορά να βουτήξει πρώτος στο νερό. Στα μέρη εκείνα φτάνει και ο Σωτήρας Χριστός– διακρίνει τον κατάκοιτο και τον ρωτάει τί έχει και γιατί δεν μπορεί να ξαναβρεί την υγεία του στα τόσα χρόνια που περιμένει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τοιχογραφία (λεπτομέρεια) Καθολικού της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου
Η «χαρμολύπη» είναι μια πατερική λέξη, που χρειάζεται ένας Ισαάκ Σύρος, για να μας δώσει το βάθος και το πλάτος της μέσα στη γλώσσα της ασκητικής και πατερικής, γενικότερα, φιλολογίας. Είναι μια λέξη, πάντως, που χρησιμοποιείται και κατανοείται μόνο μεταξύ των ζωντανών πνευματικών ανθρώπων. Αν οι αισθήσεις σου δεν είναι εξαγιασμένες και δεν μπορούν να δουν πνευματικά το νόημα των λέξεων και των πραγμάτων, θα μένεις πάντα στο νεκρό περίβλημα: «ο μη ορών και ακούων και αισθανόμενος πνευματικώς, νεκρός έστι», κατά την επιγραμματική φράση του αγ. Γρηγορίου του Σιναΐτου.
Ναι, η ευτυχία είναι αιτία της νέκρωσης της πίστης μέσα μας! Μόνο μεγάλες και δυνατές ψυχές στέκουν και στην ευτυχία με πρόσωπο στραμμένο προς το Θεό. Στις αδαείς ψυχές η ευτυχία είναι η ύψιστη θεότητα την οποία εκείνες προσκυνούν. Μόνο οι αδαείς ψυχές στην ευτυχία είναι άθεες. Αλλά στη δυστυχία κανείς δεν είναι πιο ευσεβής απ’ αυτές. Όμως, και κάποια καλύτερη ψυχή ξεχνιέται στην ευτυχία. Κάποιοι καλοί άνθρωποι τόσο αλλάζουν στην ευτυχία, ώστε οι φίλοι τους δεν μπορούν να τους αναγνωρίσουν. Ένας χαρούμενος άνθρωπος κερδίζει στο λαχείο πολλά χρήματα και γίνεται ξαφνικά θλιμμένος και εκκεντρικός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στους τόσους που εξωμολογούσε ο παπα-Σάββας ήταν και ένας Ρουμάνος διάκονος. Νεαρός ακόμη ήρθε στον Άθω και ησύχαζε κάπου στην έρημο, όχι και πολύ μακριά από την Μικρά Αγία Άννα.
-Πνευματικέ μου, τού λέει μία ημέρα ο διάκονος αυτός περίλυπα, σε παρακαλώ, μή ξεχάσης να μνημόνευσης αύριο στην λειτουργία την μητέρα μου που έχει τα τρίτα της.
Τα λόγια αυτά χτύπησαν στην ακοή του παπα-Σάββα σαν λόγια που πρόδιδαν θριάμβους του διαβόλου. Ο διακριτικός γέροντας ταράχθηκε. Εδώ, σκέφθηκε, κάποιο άσχημο φαγητό μαγείρεψε ο εχθρός. Ο πανούργος! Με πόση τέχνη πλανεύει και σκοτίζει τα πλάσματα του Θεού!
Χωρίς να δείξη εξωτερικά την αγωνία του, επιδόθηκε στην ανίχνευσι του κακού.
-Για πές μου, παιδί μου, καθαρώτερα την υπόθεσι. Η μητέρα σου έχει αύριο τα τρίτα της. Δηλαδή πέθανε προχθές. Πέθανε στην Ρουμανία. Πώς εσύ σε δύο ήμερες πληροφορήθηκες τον θάνατό της;
Μεσολάβησε λίγη σιγή.
-Πώς; Πώς το έμαθα; άρχισε να λέη δειλά ο διάκονος. Νά, μου το είπε…
-Ποιός σου το είπε;
-Μου το είπε ο Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πιο πάνω σημειώσαμε, πως την ειλικρινή μετάνοια την ακολουθεί η ακριβής τήρηση των εντολών του Θεού. Αισθάνομαι την ανάγκη να επιμείνω λίγο περισσότερο πάνω σ’ αυτό το σημείο, γιατί μου φαίνεται βασικό για την προσωπική αναγέννηση. Ο περισσότερος κόσμος ακούει μετάνοια και πανικοβάλλεται. Την θεωρούν απάρνηση της ζωής, κ’ επομένως την αφήνουν για τα… γεράματα. Εδώ δεν χρειάζεται και μεγάλη διαλεκτική για ν’ αποδείξει κανείς το μέγεθος αυτού του σφάλματος και των κινδύνων που το ακολουθούν. Η μετάνοια είναι απάρνηση, αλλά της αμαρτωλής μας ζωής. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ερχόμαστε έτσι πάλι σ’ επικοινωνία με το μέγα μυστήριο της φρικτής οικονομίας του Θεού. Μετέχουμε αναρριγώντας στην ουσία της εορτής της Γέννησης του Χριστού, ο καθένας κατά τον πλούτο της καρδίας του, κατά το δώρημα της αφελότητας, κατά το γνήσιο της εσωτερικής του αγνότητας.
Πίσω από τους φωσφορισμούς και τις πανηγυρικές φωνές κρύβεται, από αιώνων, μια βαριά και πηχτή νύχτα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τί σήμανε για την ανθρωπότητα η γέννηση του Χριστού και τί σημαίνει για τον καθένα που πιστεύει και αναγεννιέται μαζί με το Χριστό, το περιγράφει καίρια και δυνατά ο απόστολος Παύλος στην περικοπή που διαβάζει η Εκκλησία μας ανήμερα τα Χριστούγεννα (Γαλ. 4,4-7). Ο απόστολος, που έζησε τη σκλαβιά του ιουδαϊκού νόμου, που είδε και γνώρισε τη φρίκη της αμαρτίας του ελληνιστικού κόσμου, αλλά και που γεύθηκε και απήλαυσε τη χάρη της λυτρώσεως, καταθέτει θεόπνευστα την εμπειρία του και καλεί τους χριστιανούς όλων των αιώνων – και του δικού μας – να δοξάσουν το Θεό για την ευδοκία του προς τους ανθρώπους να επισκεφθεί ως σωτήρας τη γη μας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Ως γνωστόν η Ιαπωνία σύμφωνα με τα κριτήρια της Νέας Τάξης / Παγκοσμιοποίησης είναι η κατεξοχήν χώρα-πρότυπο. Προσέξτε τα tags (ετικέτες, λέξεις-κλειδιά) κάτω από το άρθρο.
Ο αριθμός των ανθρώπων οι οποίοι αυτοκτόνησαν στην Ιαπωνία ξεπέρασε τους 30.000 για 12η συναπτή χρονιά, ανακοίνωσε η αστυνομία χθες Παρασκευή.
Από τον Ιανουάριο έως το Νοέμβριο, 30.181 Ιάπωνες έθεσαν τέλος στη ζωή τους, κατά την αστυνομία. Εξ αυτών, οι 21.566 ήταν άνδρες και οι 8.615 γυναίκες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ
Ένας μανιώδης καπνιστής από την Αγία Πετρούπολη, ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς Μαγιόρωφ, άρχισε κάποτε να αισθάνεται τις επιζήμιες συνέπειες του καπνίσματος στην υγεία του. Οι πολλές συμβουλές και παραινέσεις των φίλων του αποδείχθηκαν μάταιες.
Τελικά το έτος 1888 ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς κατέφυγε στην βοήθεια του στάρετς Αμβρόσιου και με επιστολή του ζήτησε να του υποδείξει τον τρόπο που θα καταπολεμήσει το πάθος του.
Σε γράμμα του με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1888 ο όσιος Αμβρόσιος απάντησε στον Αλέξιο Μαγιόρωφ τα έξης: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Ποιά είναι τα αίτια της νευρώσεως του συγχρόνου ανθρώπου; Πώς μπορεί ο νευρωτικός άνθρωπος της εποχής μας να λύσει το πρόβλημά του;»
Είναι δυστυχώς γεγονός ότι οι ψυχονευρώσεις αποτελούν το κύριο χαρακτηριστικό της εποχής μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος παρουσιάζεται κατ’ εξοχήν νευρωτικός. Ποικίλες εσωτερικές συγκρούσεις, άλυτα και βασανιστικά ηθικά, οικονομικά, επαγγελματικά, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα, ψυχολογικά αδιέξοδα κι ένα σωρό ψυχικά τραύματα, έχουν δημιουργήσει σε πάρα πολλούς ανθρώπους μια άρρωστη ψυχονευρωτική κατάσταση, με αντίστοιχο αντίκτυπο και στη σωματική σφαίρα. Ο σημερινός άνθρωπος παρά την αφθονία των υλικών αγαθών, αισθάνεται κενός, ανικανοποίητος και αγχώδης. Το άγχος έγινε δυστυχώς η ίδια η ζωή μας. Έτσι, οι ψυχίατροι, οι ψυχιατρικές κλινικές, τα ψυχοφάρμακα και τα ηρεμιστικά περισσεύουν στην εποχή μας με αποκορύφωμα τα ανθρωποκτόνα ναρκωτικά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η αυτοκτονία της Λουκρητίας. Η Λουκρητία ήταν μια ρωμαία ευγενής που γύρω στο 508 πΧ αυτοκτόνησε εξαιτίας της ντροπής της που βιάστηκε από τον γιο του βασιλιά της Ρώμης Σέξτο Ταρκυίνιο. Ο πίνακας είναι του ολλανδού ζωγράφου Rembrandt Harmenszoon van Rijn (ο γνωστός Ρέμπραντ) (1606-1669).
Το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως συνεργεί συνήθως στην άμεση εμφάνιση του φόβου της απώλειας της ζωής σε περιπτώσεις αιφνίδιου κινδύνου. Το γεγονός αυτό δείχνει πόσο το άτομο είναι δεμένο με τη ζωή του και πόσο η ίδια η ζωή θέλει τη… ζωή της! Γι’ αυτό το λόγο ο αυτοτερματισμός της θεωρείται πάντοτε σαν μια παράλογη πράξη, επειδή στην αυτοκαταστροφή, η ίδια η ζωή αρνείται τη… ζωή της!
Τί μεσολαβεί άραγε ως καθοριστικός παράγων αυτοκτονίας, μεταξύ της αυτόματης, προ κάθε κινδύνου, καταφάσεως της ζωής και της αυτοθέλητης καταστροφής της; Γιατί η ίδια η ζωή – στο συγκεκριμένο άτομο – θέλει και ενεργεί την καταστροφή της;
Η απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα πρέπει ασφαλώς να αποτελεί συμπερίληψη όλων των πιθανών αιτίων της αυτοκτονίας αλλά και γενικώτερα των συνθηκών της συγκεκριμένης ζωής του ανθρώπου που αποτόλμησε να τερματίσει τη ζωή του.
Αλλά οποιαδήποτε απάντηση κι αν δοθή στο ερώτημα γιατί η αυτοκτονία; όσον κι αν φαίνεται να δικαιολογεί ή να μη δικαιολογεί μια συγκεκριμένη πράξη αυτοκαταστροφής, το παράλογο μιας τέτοιας πράξεως είναι πάντοτε στοιχείο της «λογικής» της αυτοκτονίας. Γιατί η πράξη της αυτοκαταστροφής στερείται, σε κάθε περίπτωση, μιας αυτονόητης κοινής λογικής! Ποιος, αλήθεια, τερματίζει φονικώς τη ζωή του σε κατάσταση πλήρους νηφαλιότητος, συναισθηματικής αυτοκυριαρχίας και διαύγειας σκέψεως; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Αντώνιος, ο οποίος είχε πει ότι «Θα έλθει καιρός που οι άνθρωποι θα γίνουν μανιακοί και όταν δουν κάποιον λογικό, θα ξεσηκωθούν εναντίον του λέγοντας: Εσύ είσαι μανιακός», επειδή δεν είναι όμοιος με αυτούς».
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τους νέους ή με τους νέους, αγνοώντας την σύγχρονη πραγματικότητα. Ούτε είναι δυνατό να αγγίξουμε τον προβληματισμό ή να ακούσουμε τον αδάμαστο κοχλασμό της αγωνίας τους, δίχως να ακτινογραφήσουμε τον χώρο, που προωθεί και μεθοδεύει κινήσεις και ενέργειες τόσο διαλυτικές και τόσο διασπαστικές της προσωπικότητός τους.Ας μη ξεχνάμε, εξάλλου, πως οι νέοι είναι παιδιά της εποχής μας. Είναι πιστά αντίγραφα του δικού μας κόσμου, που σέρνεται εφιαλτικά μέσα σε υλιστικούς μονόδρομους. Σε πνυκτικά αδιέξοδα, που δημιουργούν ψυχονευρωτικές τρικυμίες- σωματικές φθορές στην σφριγηλή νεανική ύπαρξη. Για να την σύρουν σ’ έναν ξέφρενο χορό ποικίλης ασυδοσίας.
Ο οποίος στραγγίζει την ικμάδα του σώματος θολώνει την διαύγεια του μυαλού ραγίζει τα νεύρα αντοχής αποδυναμώνει κάθε αντιστασιακή πνοή και ευτελίζει το ανθρώπινο πρόσωπο. Το αποτέλεσμα ζυγίζεται δραματικά στην ανήσυχη καθημερινότητα. Οι αξίες περνούν στο περιθώριο της ζωής, με κατάληξη η ζωή και ο άνθρωπος να χάνουν την αξία τους. Η ελευθερία, που αποτελεί την ένθεη σπίθα μέσα στο αδύναμο ανθρώπινο πρόσωπο, δεν έχει πια την ανάλογη ποιοτική βαρύτητα. Εφθαρμένη προσφέρεται στο ποικίλο παζάρι των διαπροσωπικών σχέσεων και αποκτά περιεχόμενο δίχως αντίκρυσμα. Ενώ ταυτόχρονα ένας ασύντακτος παραλογισμός πνίγει το ύφος και το ήθος του νέου, για να του σπρώξει μέσα στον ταλαιπωρημένο κοινωνικό λαβύρινθο, στον οποίο κρυφοζεί ο περίεργος, ατίθασος και σκοτεινός Μινώταυρος της ασυδοσίας και του μαρτυρικού θανάτου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ. Τοιχογραφία του ναού της Παντάνασσας στο ευλογημένο μετόχι της Μονής Βατοπαιδίου στην λίμνη Βιστωνίδα.
του Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Ζαχάρου
Έτσι, ο π. Σωφρόνιος επισκέφθηκε τον Άγιο Σιλουανό, που του διηγήθηκε τη ζωή του. Ανιστόρησε σε αυτόν τα δεκαπέντε χρόνια της πάλης του με τα πνεύματα της πονηρίας. Εμπιστεύθηκε σε αυτόν τον αποκαλυπτικό λόγο του Χριστου «κράτει τον νουν σου εις τον άδην και μη απελπίζου», που αποτέλεσε σταθμό στον πνευματικό του αγώνα, και με τη δύναμη του όποιου διασώθηκε από κάθε δαιμονική προσβολή και καθαρίσθηκε από τους λογισμούς της υπερηφάνειας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 