Από την απειλή του θανάτου στην προοπτική της ζωής και της αιωνιότητας

Του μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, από το Σαββατιάτικο ένθετο της «δημοκρατίας» για την Ορθοδοξία

Η ασθένεια του AIDS, κατά της οποίας είναι αφιερωμένη η σημερινή ημέρα, ασθένεια που χαρακτηρίστηκε μάστιγα του 20ού αιώνα και που συνεχίζει ακάθεκτη και στον 21ο, έφερε στο προσκήνιο, με τον πιο τραγικό τρόπο, τη συζήτηση για τη σεξουαλική και ευρύτερα ερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων. Πρόσφατα, μάλιστα, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην καταπολέμηση του AIDS φορείς επισήμαναν ότι η διάδοσή του είχε να κάνει με βαθύτερα θέματα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και συμπεριφοράς. Στο προσκήνιο βρέθηκαν η ποιότητα των διαπροσωπικών σχέσεων, η αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας μακροχρόνιας σχέσης, αλλά και η απουσία φραγμών και αναστολών μπροστά στην αναζήτηση μιας απρόσωπης και περιστασιακής σχέσης.

Χρήστος Συριώτης: Ο Άγιος Εφραίμ μου έδωσε δύναμη να νικήσω τον καρκίνο

Ο ηθοποιός Χρήστος Συριώτης σε συνέντευξή του «άνοιξε την καρδιά» του μίλησε για
τον καρκίνο, για τις οδυνηρές στιγμές που έζησε αλλά και η πίστη που τον βοήθησε
να «παλέψει» με την ανίατη ασθένεια.

«Ήμουν στην 50ή χημειοθεραπεία, από το σύνολο των 60 που έκανα. Είχα πάθει

Ασθένεια: Η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος

Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε
για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος
θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις
περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Όπως λέει, η ασθένεια είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος – αυτή είναι η νέα ιατρική. Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ

Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής. Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής:

«Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. »

Παρατήρησε λοιπόν ότι

Αυξάνονται τα κρούσματα της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας

Αυξάνονται τα κρούσματα της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Η πάθηση αποτελεί την τρίτη σοβαρότερη αιτία τύφλωσης και μέχρι το 2020 αναμένεται να διπλασιαστεί ο αριθμός των πασχόντων εξαιτίας της δημογραφικής γήρανσης.

Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας έχει αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής του ασθενή, αφού δεν μπορεί να εκτελεί αυτόνομα απλές και καθημερινές δραστηριότητες. Η αδυναμία αυτή αποτελεί και την κύρια αιτία εμφάνισης ψυχικών διαταραχών με κυριότερη την κατάθλιψη. Ωστόσο, σήμερα

Θεολόγος στην θεωρία και την πράξη…Ιωσηφίνα Τσορμπαντζίδου (1980-2006)

Ιωσηφίνα Τσορμπαντζίδου (1980-2006)

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Η Ιωσηφίνα γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1980, ημέρα που η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη του οσίου Νικολάου Πλανά, του οποίου πολύ αγαπούσε να διαβάζει τον βίο.

Κατά την βάπτισή της πήρε το όνομα του μνήστορος Ιωσήφ.

Από την ηλικία των 3 1/2 ετών άρχισαν να εκδηλώνονται τα συμπτώματα της ασθενείας «Μυοδυστροφία»: έπεφτε πολύ εύκολα κάτω, δεν μπορούσε να ανέβει σκάλες, ένα πετραδάκι που βρίσκονταν κάτω από τα πόδια της ήταν ικανό να την ρίξει κάτω.

Κι όμως, ποτέ δεν έκλαιγε όταν έπεφτε, παρόλο που κάθε φορά σχεδόν που έπεφτε χτυπούσε πρώτα τα γόνατα κι αμέσως μετά το κεφάλι της, γιατί ήταν βαρύ και δεν μπορούσε να το συγκρατήσει.

Από την ηλικία των 5 1/2 ετών σταμάτησε και να περπατάει.

Έτσι σαν παιδί, δεν έτρεξε, δεν έπαιξε μ’ άλλα παιδιά, κι όμως από μικρή είχε μια πηγαία καλοσύνη κι ένα αυθόρμητο, χαμόγελο.

Η ευλογία της ιεραποστολικής προσφοράς (30 ημέρες με τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Κατάνγκας)

«Όταν πίνεις νερό στο Κολουέζι του Κονγκό, το ξαναπίνεις». Έτσι λένε οι Ορθόδοξοι γηγενείς κάτοικοι της πόλης αυτής. Και όποιος μεταβεί για πρώτη φορά από περιέργεια στο Ιεραποστολικό Κλιμάκιο του Κολουέζι της Επισκοπής Κατάνγκας, οι δραστηριότητες του Κλιμακίου, η οργάνωση και η φιλοξενία, αλλά κυρίως η συμπεριφορά και η αγάπη των γηγενών Χριστιανών της πόλης, συντελούν, ώστε η περιέργειά του να μετατραπεί σε αγάπη. Χωρίς να το θέλει, πλησιάζοντας στην ημέρα αναχωρήσεως, λυπάται, διότι φεύγει «τόσο γρήγορα». Ασυναίσθητα σκέφτεται πότε θα ξαναγυρίσει!

Η απόφαση δηλαδή του κάθε πραγματικά πιστού Χριστιανού να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Ευαγγελίου «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28, 18) και στη σιωπηλή κραυγή των γηγενών για βοήθεια, «διαβάς εις Κολουέζι βοήθησον ημίν» (βλ. Πρ. 16, 9), προσελκύει την ιδιαίτερη ευλογία του Θεού και τη Χάρη Του.

Ένας πετυχημένος επαίτης του θείου ελέους

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

Στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Κύριος συναντά τον τυφλό της Ιεριχούς και τον θεραπεύει. Του χαρίζει το φως του σώματος, αλλά και της ψυχής, γι’ αυτό και στο τέλος τον δοξάζει ως Θεό. Και οι δύο αναβλέψεις ήταν επιβράβευση της θερμής πίστεώς του, ως εσωτερικής σχέσεως με τον Χριστό και της ασταμάτητης προσευχής του. «Η πίστις σου σέσωκέ σε», του είπε ο Χριστός, όταν τον θεράπευσε. Πίστευε στη θεότητα του Χριστού, την οποία αρνούνταν οι ηγέτες του Ισραήλ. Με την προσευχή του τον κήρυττε ασταμάτητα.

1. Πίστη και προσευχή

Καθισμένος ο τυφλός σ’ ένα δρόμο της Ιεριχούς πληροφορείται, πως ο Χριστός περνούσε από κοντά του. Είχε έντονη την αίσθηση της τύφλωσης και λαχταρούσε να ελευθερωθεί από τη σοβαρή αναπηρία του. Από επαίτης χρημάτων και υλικών αγαθών, γίνεται επαίτης του ελέους του Θεού. «Ιησού υιέ Δαβίδ, ελέησόν με», φωνάζει στο Χριστό. Αυτές οι πέντε λέξεις έγιναν η ακατάπαυστη προσευχή του στον Κύριο και μ’ αυτή αγωνίζεται να συναντήσει τον Φωτοδότη.

Αποκαλώντας τον Ιησού «υιόν Δαβίδ», ομολογεί ότι είναι άνθρωπος από το γένος του Δαβίδ. Τον ομολογεί όμως και Θεό, όταν ζητεί να τον ελεήσει και να τον σώσει. Η προσφορά ελέους και σωτηρίας, όπως λένε οι Πατέρες, «δεν είναι πράξη ανθρωπίνη, αλλά θεοπρεπεστάτη» (Κύριλλος Αλεξανδρείας). Άρα τον πίστευε ως Θεάνθρωπο.

Η πίστη βλέπει πέρα από το θάνατο

Κυριακή Ζ΄Λουκά

Ένας μεταξύ των επωνύμων, που πράγματι μας αιφνιδιάζει με την παρουσία του, ήταν και ο Ιάειρος, τον οποίο οι Ευαγγελιστές τον χαρακτηρίζουν ως άρχοντα της Συναγωγής. Ένας αρχισυνάγωγος, λοιπόν, είναι παρών μεταξύ των ακροατών του Ιησού. Και στην περίπτωση αυτή δεν ανήκει στους αντιδρώντες και επικριτές Ιουδαίους, αλλά σ’ εκείνους που προσήλθαν με αγαθές διαθέσεις. Και στην περίπτωση αυτή, αφού πρόκειται για τον γνωστό μας Ιάειρο, ήρθε αυτός να παρακαλέσει και να ικετεύσει τον Κύριο να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του.

Πήγε και γύρισε!

Πριν από λίγους μήνες ένας έλληνας δημοσιογράφος πήρε συνέντευξη από τον διασημότερο -σήμερα – κήρυκα της αθεΐας τον βρετανό επιστήμονα και συγγραφέα Ρίτσαρντ Ντόκινς. Κάποια στιγμή, που ο (εντός ή εκτός εισαγωγικών) επιστήμονας προσπαθούσε να ορίσει τί είναι ‘ζωή’, ο πατριώτης μας τον βοήθησε με την ερώτηση:

Το σύνδρομο της Κυριακής

Ψυχίατροι σε Ευρώπη και Αμερική, παρατήρησαν μια ασθένεια, που προσβάλλει τους ανθρώπους μόνο για δύο ημέρες την εβδομάδα: το Σάββατο και την Κυριακή. Την παράξενη αυτή αρρώστια, οι ερευνητές την ονόμασαν «Σύνδρομο της Κυριακής». Και εκδηλώνεται με τα έξης συμπτώματα: Πλήξη, ανία, τάση φυγής, νευρικότητα και απρόβλεπτα ξεσπάσματα.Οι στατιστικές λένε ότι οι ξυλοδαρμοί ανάμεσα σε ζευγάρια αυξάνονται κατακόρυφα κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Οι γρονθοκοπημένες σύζυγοι, με καρούμπαλα και μαυρισμένα μάτια, σχηματίζουν το πρωί της Δευτέρας ουρές στην είσοδο της ιατροδικαστικής υπηρεσίας για στοιχειώδη αποκατάσταση της υπόληψής τους. Μάλιστα, όταν

Θαύματα Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (μέρος 2ο)

1972
Ο Ζ από το Valjevo ήταν πολύ άρρωστος για έξι χρόνια. Είχε μάλιστα και έγγραφο που τον χαρακτήριζε ως τρελό. Όταν τον έφεραν στον π. Ιουστίνο και του διάβασε ευχές, έφυγε εντελώς καλά. Από τότε επισκέπτεται το μοναστήρι δύο , τρείς φορές το χρόνο και δουλεύει εθελοντικά.

Οι ιερομάρτυρες Νεόφυτος και Αμβρόσιος και οι οσιομάρτυρες Μακάριος (22/6) και Διονύσιος (10/10) οι Βατοπαιδινοί, οι εν Κρήτη μαρτυρήσαντες

Ο άγιος νέος οσιομάρτυς Διονύσιος ο Βατοπαιδινός (+1822). Φορητή εικόνα στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ζώνης της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Υπήρξαν μοναχοί της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Το 1820 απεστάλησαν οι ιερομόναχοι Νεόφυτος και Αμβρόσιος, ο Ιεροδιάκονος Παρθένιος και οι μοναχοί Διονύσιος και Δωρόθεος και αργότερα ο Μακάριος στην Κρήτη, κατόπιν προσκλήσεως, με τίμια λείψανα, προκειμένου να εκδιωχθεί η φοβερή ασθένεια της πανώλης, η οποία μάστιζε τους κατοίκους του νησιού. Αυτά ήταν, μέρος της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, δώρο στη μονή του αυτοκράτορα Ιωάννου Καντακουζηνού, τεμάχιο Τιμίου Ξύλου και η κάρα του αγίου Ανδρέου Κρήτης.

Ο σωστός υγιής άνθρωπος έχει μια άλλη θέαση του κόσμου και της ζωής.

Κυριακή του εκ γενετής τυφλού

Το πρόβλημα της «κληρονομικής αμαρτίας»

Η ευαγγελική περικοπή με το χωριό «ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του ώστε να γεννηθεί τυφλός;», θέτει ασφαλώς το πρόβλημα της κατανόησης της αμαρτίας, ως ενός γενικού φαινομένου με όλες τις συνέπειες επί της φύσεως και της ιστορίας και της προσωπικής αμαρτίας με τις επιπτώσεις στην ατομική μας ζωή.

Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος πάντα θέλει να ερμηνεύει τα φαινόμενα γύρω του. Ζητά «λογικές εξηγήσεις» για το καθετί.

Τί σημαίνει αυτός ο τρόπος της θεραπείας;

Κυριακή του Παραλύτου

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

 Υπάρχει στα Ιεροσόλυμα η προβατική κολυμβήθρα, Βηθεσδά με το Εβραϊκό όνομά της, με πέντε στοές. Σε αυτές ήσαν πεσμένοι άρρωστοι πλήθος – κουτσοί, τυφλοί, ξηροί, που περίμεναν την ταραχή του νερού. Τί σημαίνει αυτός ο τρόπος της θεραπείας; Ποιού  μυστηρίου κάνει υπαινιγμό; Αυτά δεν έχουν γραφτεί απλά και τυχαία αλλά εικονίζει και υποτυπώνει όσα ανάγονται στο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο, τον υπερβολικά παράξενο, όταν συνέβαινε ολότελα απροσδόκητα, δε θα κατάστρεφε μέσα στις ψυχές των πολλών τη δύναμη της πίστης. Ποιό είναι λοιπόν αυτό που εικονίζει; Σκόπευε να δώσει το βάπτισμα που έχει πολλή δύναμη και μεγάλη χάρη, το βάπτισμα που αποπλύνει όλες τις αμαρτίες και ζωοποίει τους νεκρούς.

«Υπάρχει πολύς κόσμος, κι όμως δεν υπάρχει κανείς»!

Η θεραπεία των ασθενών

Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (5, 1-15). αναφέρει ότι κοντά στη δεξαμενή των προβάτων στην Ιερουσαλήμ συνωθούνταν πλήθος ασθενών προσμένοντας να γίνουν καλά. Από καιρό σε καιρό το νερό ανακινείτο και ο πρώτος που κατάφερνε να μπει μέσα μετά την αναταραχή του νερού θεραπευόταν, όποια κι αν ήταν η αρρώστια που τον είχε προσβάλει. Εκεί στην άκρη της δεξαμενής βρισκόταν κι ένας άνθρωπος παράλυτος τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Η αρρώστια του δεν του επέτρεπε ούτε μία φορά να βουτήξει πρώτος στο νερό. Στα μέρη εκείνα φτάνει και ο Σωτήρας Χριστός^– διακρίνει τον κατάκοιτο και τον ρωτάει τί έχει και γιατί δεν μπορεί να ξαναβρεί την υγεία του στα τόσα χρόνια που περιμένει.

Η εκούσια αφασία του ανθρώπου.

 Η οκνηρία.

Η κίνηση είναι βασικό στοιχείο της φύσεως του ανθρώπου.Είναι υπαρξιακή του λειτουργία. Κίνηση= ζωή. Ακινησία= θάνατος.

Γι’ αυτό το λόγο η εργασία, βάζοντας σε κίνηση το πνεύμα και το σώμα του ανθρώπου, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου γι’ αυτόν.

Η εργασία και η δημιουργία είναι η υγιής κατάσταση του ανθρώπου. Κατά την Αγ. Γραφή, όταν ο Θεός έπλασε τον πρώτο άνθρωπο «τον έβαλε στον παράδεισο της τρυφής, να εργάζεται σε αυτόν και να τον φυλάσσει ».

Γιατί να σηκώνω σταυρό στη ζωή μου;

Ένα ερώτημα συχνά ανομολόγητο. Και συνάμα τόσο τραγικό και αμείλικτο. Γιατί ό σταυρός στη ζωή μας; Γιατί ό ακόλουθος του Χριστού να μην μπορεί διαφορετικά να Τον ακολουθήσει παρά μόνον αίροντας σταυρό; Γιατί ό Κύριος τόσο αυστηρά να προειδοποιήσει πώς δεν μπορεί να είναι μαθητής του όποιος δεν έρχεται πίσω Του βαστάζοντας τον σταυρό του; «Όστις ού βαστάζει τον σταυρόν εαυτού και έρχεται οπίσω μου, ού δύναται είναι μου μαθητής» (Λουκ. ιδ’ 27). Τί φοβερά λόγια!

Λοιπόν, άλλος τρόπος δεν υπάρχει παρά μόνο ή άρση σταυρού; Και γιατί τότε τά κανόνισε έτσι ό Θεός;

Τότε και σήμερα!

Τα κουταλάκια και η  λαβίδα.

Υπάρχουν χριστιανοί που φοβούνται να μεταλάβουν για να μη κολλήσουν μικρόβια! Αν ήταν έτσι, δεν θα ζούσε κανένας από τους ιερείς, επειδή στο τέλος καταλύουν (πίνουν) το περιεχόμενο του αγίου ποτηρίου, από το οποίο κοινωνούν συχνά εκατοντάδες πιστοί με διάφορες αρρώστιες. Κι όμως, κανένας ιερέας δεν έπαθε ποτέ τίποτα. Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου είναι «φωτιά που κατακαίει».

Ένα από τα πολλά περιστατικά που αποδεικνύουν την αλήθεια αυτή είναι και το ακόλουθο:

Το άγιο Ευχέλαιο

Η θεία σύσταση του Μυστηρίου αυτού αναφέρεται από τον Αδελφόθεο Ιάκωβο: «Εάν κάποιος από σας είναι άρρωστος, ας προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας και ας προσευχηθούν γι’ αυτόν, αφού τον αλείψουν με έλαιο στο όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη, θα θεραπεύσει τον ασθενή. Ο Κύριος θα τον σηκώσει από το κρεβάτι της αρρώστιας, και αν έχει κάνει αμαρτίες θα του συγχωρηθούν».

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφερόμενος στους λόγους του Αδελφόθεου, γράφει ότι «η αποστολική διδασκαλία, αποδεικνύεται δια των πραγμάτων αληθινή.

Το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των Μοναχών (4)

Αν θέλετε να διβάσετε το 3ο μέρος πατήστε εδώ

δ. «Υφηγούμαι σοι την τελειοτάτην ζωήν» η η Χριστομίμητη ζωή του μοναχού.

Ο μοναχός μιμείται σε μεγάλο βαθμό τον ίδιον τον Ιησούν Χριστόν. Μιμείται την ταπείνωση του Χριστού που «έλαβε δούλου μορφήν». Μιμείται την υπακοή του Χριστού στο Θεό Πατέρα αλλά και τους γονείς του. Μιμείται τη φτώχεια του Χριστού, ο οποίος δεν είχε που να κλίνει το κεφάλι του, φορούσε απλή ενδυμασία, έτρωγε λιτά, ζούσε απέρριτα, αποσυρόταν σε έρημα μέρη και προσευχόταν, νήστευε, και όλα αυτά για να δείξει, όπως γράφει ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, τους τρόπους της αναχωρήσεως και ησυχίας. «Ζούσε παρθενικά και υπέμεινε πολλές θλίψεις και συκοφαντίες. Τέλος παραδιδόταν, σταυρωνόταν, παραιτείτο μέχρι θανάτου από το οικείο θέλημα της σαρκός, έως ότου παράθεσε το θείο πνεύμα του στα χέρια του Πατρός του. Όλα αυτά βέβαια έγιναν από το Θεό Λόγο για χάρι της ανακλήσεως των ανθρώπων, και παράλληλα διδάσκουν την υπακοή μέχρι θανάτου και τη σταυρωμένη πολιτεία του σχήματος σ’ αυτούς που επιθυμούν να τον μιμηθούν»[29].

Το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των Μοναχών (3)

Ο Εσταυρωμένος Μοναχός

Αν θέλετε να διβάσετε το 2ο μέρος πατήστ εδώ

3. Κατηχήσεις – Ομολογίες και υποσχέσεις- Ευχές.

α. Κλήση του Θεού και απάντηση του ανθρώπου.

Στην πρώτη σύντομη κατήχηση, στις ομολογίες και υποσχέσεις του υποψήφιου μοναχού τίθεται το πρόβλημα της κλήσεως του Θεού και της συνεργίας-συνεργασίας του ανθρώπου. Στην Αγία Γραφή η πρωτοβουλία της κλήσεως ανήκει στο Θεό. Η συμμετοχή του ανθρώπου αρχίζει μετά την κλήση. Πάντοτε όταν πλησιάζει ο Θεός τον άνθρωπο, αυτός αισθάνεται τη μικρότητα, την αμαρτωλότητα, την αναξιότητα και την αδυναμία του να ανταποκριθεί. Σ’ αυτόν τον «κοπιώντα και πεφορτισμένον» απευθύνει την κλήση με το «δεύτε». Ερμηνεύοντας το «δεύτε προς με πάντες…» ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «ελάτε, όλοι όσοι κατέχεσθε από φροντίδες, λύπες και αμαρτίες. Ελάτε, όχι για να σας ζητήσω ευθύνες, αλλά για να συγχωρήσω τις αμαρτίες σας· ελάτε, όχι επειδή έχω ανάγκη από τη δόξα σας, αλλά επειδή ενδιαφέρομαι για τη σωτηρία σας… Μή φοβηθήτε ακούοντες ζυγόν, διότι είναι ωφέλιμος· μή φοβηθήτε επειδή είπα φορτίον, διότι είναι ελαφρόν. Και πώς τότε έλεγε προηγουμένως· «είναι στενή η πύλη και στενόχωρος ο δρόμος»; Αυτό συμβαίνει όταν είσαι ράθυμος και χάνεις το θάρρος σου»[11].

Κάθε ασθένεια δηλαδή έρχεται εξαιτίας κάποιας συγκεκριμένης αμαρτίας;

(Κυριακή Β΄ Νηστειών)

Η ευαγγελική περικοπή είναι πολύ γνωστή. Πρόκειται για τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ. Από τα Συνοπτικά Ευαγγέλια γνωρίζουμε ότι ο Κύριος άρχισε τη δημόσια δράση του στη Γαλιλαία, αρχικά γύρω από τη Ναζαρέτ και μετά γύρω από τη λίμνη της Γενησαρέτ. Σε δεύτερη φάση μεταφέρεται η δραστηριότητα στην Ιουδαία. Βασικό κέντρο της Γαλιλαϊκής δραστηριότητας ήταν η Καπερναούμ. Την Καπερναούμ, μια κωμόπολη 1.500 κατοίκων την εποχή εκείνη, επέλεξε ο Ιησούς γιατί βρισκόταν στη λεωφόρο που συνέδεε τις χώρες της ενδοτέρας Μέσης Ανατολής (Μεσοποταμίας) με τις χώρες του νότου και την Αίγυπτο, διαμέσου της κοιλάδας του Ιορδάνη. Αποτελούσε, επομένως, κεντρικό διαμετακομιστικό κόμβο.

Η αλήθεια στη «βαβέλ» της ενημέρωσης.

Η Ενημέρωση «βλάπτει σοβαρά την υγεία» αποφάνθηκε πριν μερικά χρόνια η Βρετανική Ιατρική Ένωση, επειδή με τον όγκο της βίας και του κακού (διαφθορά, έγκλημα, μίση, ψεύ­δος κ.ο.κ.) που εκπέμπεται μονότονα από ΜΜΕ και Τύπο, δημιουργούνται ψυχολογικές διαταραχές, άγχος και αγχώδους προελεύσεως ασθένειες.

Επομένως, το ζήτημα «Ενημέρωση» είναι άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα λανθασμένων προτεραιοτήτων του ανθρώπου και σαν τέτοιο το βλέπει και η Εκκλησία.

«Εις μνημόσυνον αιώνιον». Από τη ζωή του μακαριστού Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη.

VatopaidiFriend: Σαν σήμερα, «μνήμη των Οσίων Πατέρων των εν Ασκήσει λαμψάντων», πριν 12 χρόνια, το Φεβρουάριο 1998, κοιμήθηκε ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης. Ευλαβικό αφιέρωμα στη μνήμη του είναι τα κείμενα που ακολουθούν με φωτογραφικό υλικό.

«Εσύ έψαχνες έμενα κι εγώ εσένα»

Ως ιερέας ο Γέροντας Εφραίμ δέχτηκε την πρόσκληση του γερο-Ιωσήφ να τον λειτουργήσει στον Άγιο Βασίλειο. Μετά τη λειτουργία του ζήτησε να πει το λογισμό του. Κανόνισαν για κάποιο βράδυ. Ανέβηκε στον Άγιο Βασίλειο, κάθησε σ’ ένα πεζουλάκι έξω από το μικρό αρχονταρίκι, και έχοντας απλωμένη στα πόδια του τη μυσταγωγία της άγριας νυχτερινής φύσης προσευχόταν ως τα μεσάνυχτα περιμένοντας να τελειώσει ο γερο-Ιωσήφ την προσευχή του.

Τις πτωχές τις έχουμε βγάλει έξω απ’ τα ρούχα τους

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Με το θέμα της αμφιέσεως, δηλαδή του ντυσίματος ανδρών και γυναικών δεν θα έπρεπε να ασχοληθούμε, εάν δεν αφορούσε στην πνευματική ζωή των ιδίων και εκείνων που έρχονται σε επικοινωνία μαζί τους. Ο τρόπος της αμφιέσεως δεν εκφράζει πάντοτε την εσωτερική κατάσταση της ψυχής. Μερικές γυναίκες με προκλητική και εξεζητημένη αμφίεση κρύπτουν μέσα τους μια απλή και καλοπροαίρετη ψυχή. Δεν είναι όμως ωραίο και από πλευράς ηθικής και από πλευράς καλαισθητικής να βλέπεις ημίγυμνες γυναίκες να μετέχουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις και το ασεβέστερο να συμμετέχουν σε εκκλησιαστικές εορτές και μυστήρια.
Είμαι βέβαιος, ότι δεν έχουν κακή προαίρεση, ούτε θέλουν να σκανδαλίσουν. Σύρονται από τη μόδα και προσπαθοϋν να φανούν απελευθερωμένες από τους ηθικισμούς και τον συντηριτισμό της παλαιάς εποχής. Αμαρτάνουν όμως, γιατί ασεβούν κατά της ιερότητος του χώρου της Εκκλησίας και σκανδαλίζουν πολλούς μέσα στον οίκο του Θεού.
Το σώμα πρέπει να φέρει σεμνή ενδυμασία, ούτε παλαιομοδίτικη, ούτε προκλητική. Οι γυναίκες πρέπει να στολίζουν τον εαυτό τους με αίσθημα εντροπής και σωφροσύνης, όπως υπαγορεύει και ο θείος Απόστολος Παύλος: