Ο Γολγοθάς προμηνύει την Ανάσταση

Της Κλαίρης Αγγελίδου

Ο λαός περιμένει. Έχει αντοχές. Δεν είναι όραμα, είναι η ζωή μας, είναι προσευχή στο Θεό μας «Δόξα σοι ο Θεός, η ελπίς ημών».

Ελπίζει ο λαός, γιατί έχει πίστη, γιατί έχει μέσα του μια σοφία αιώνων.

Κι αν πλανήθηκε τόσα χρόνια από την πολυπολιτισμικότητα, αν τα πολύκλαδα πλοκάμια του κοσμοπολιτισμού τυλίχτηκαν γύρω του, στη δεδομένη στιγμή στρέφεται στην αυτοσυγκέντρωση, την αυτοενδοσκόπηση, στρέφεται στις ρίζες του τις τρισχιλιόχρονες και αποδεσμεύεται απ’ όλα τα κακά, από το ζόφο της φθοράς.

Ανοίγουν ξανά οι

Γιατί ο Δείπνος της Μ. Πέμπτης, ονομάζεται «Μυστικός Δείπνος»;

Ο Χριστός δίνει στους αποστόλους την Θεία Κοινωνία (μικρογραφία από τον χειρόγραφο κώδικα των Ευαγγελίων του Rossano, 6ος αιώνας μΧ)

VatopaidiFriend: Ο Χριστός από την υπερβολική (και μάλλον… παράλογη) αγάπη Του τελεσιούργησε Ο ΙΔΙΟΣ την υπέρτατη Θυσία, που κατάργησε τον θάνατο και τον άδη και άνοιξε τον Παράδεισο, πριν ακόμα Του δείξουν οι άνθρωποι, όπως γίνεται συνέχεια, την κακία τους με όλα αυτά που έκαναν εναντίον Του, κάτι που έγινε παντελώς μάταια, άδικα και άνομα. Για να το καταλάβετε λίγο περισσότερο, διαβάστε την παρακάτω δημοσίευση…

Η λέξη μυστικός παράγεται από το «μύστης» και αυτό από το «μυώ». Άρα ο Δείπνος αυτός δεν έγινε κρυφά και απομονωμένα, αλλά για να αποκαλύψει, παρουσιάσει και διδάξει στους δώδεκα μαθητές Του ο Κύριος, ότι το μυστήριο της Σταυρικής Του Θυσίας ήδη έχει συντελεσθεί. Ο Δείπνος εκείνης της Πέμπτης λέγεται και είναι «ΜΥΣΤΙΚΟΣ», διότι εμύησε ο Κύριος τους Μαθητές Του και διά των Μαθητών εμάς στη σωτήρια θυσία: Ιερούργησε ο ίδιος τη Σταυρική Θυσία του Γολγοθά. Με τον Μυστικό Δείπνο ο Χριστός με τρόπο ασύλληπτο από τον ανθρώπινο νου και την κοινή λογική, προλαβαίνει τα γεγονότα της προδοσίας, της Δίκης, των Παθών, του Γολγοθά και της Θυσίας πάνω στον Σταυρό. Και τα προλαμβάνει διότι είναι παρόντα στην τροφή του Παναγίου Σώματος και του Τιμίου Αίματος Του… «Φάγετε από το Σώμα μου», τους λέγει, «και πίετε από το Αίμα μου». Είμαι το «Εσφαγμένο Αρνίον». Για να μας ομιλεί έτσι ο Κύριος, σημαίνει ότι η Θυσία έχει ήδη συντελεσθεί και συνεχίζει με την δική μας Θεία Λειτουργία να συντελείται!

Ταμάμα – Περιμένοντας τα σύνεφα: Μία ταινία και μία αρχή για τον Ποντιακό Ελληνισμό

του Φάνη Μαλκίδη

Λέκτορα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο ΘράκηςΕίναι γεγονός ότι οι μεταπολεμικές πολιτικές ελίτ της Ελλάδας ήταν εχθρικές έναντι της μνήμης, της ταυτότητας και της γνώσης. Η κοινή ένταξη της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και η ταύτιση των ελληνικών συμφερόντων με ξένα, αποξένωσε τον ελληνικό λαό από την ιστορική του πορεία και τον οδήγησε σε μία συναισθηματικού ή φολκλορικού τύπου προσέγγιση της καταγωγής του.Η δημοσίευση κειμένων και βιβλίων για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και τις χιλιάδες κρυφές άγνωστες ιστορίες της στη δεκαετία του 1980 έγινε μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον από ανθρώπους όπως ο Μ. Χαραλαμπίδης, ο Κ. Φωτιάδης, ο Γ. Ανδρεάδης. Ο τελευταίος έδωσε μία άλλη διάσταση στην υπόθεση της γενοκτονίας- το 1994 αναγνωρίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο και δυστυχώς μέχρι σήμερα από κανένα ξένο- με τα έργα του ο Θόδωρον, η Τολίκα, η Ταμάμα. Στην Ταμάμα, η οποία έχει μεταφραστεί στην ποντιακή διάλεκτο και σε οχτώ γλώσσες, ανάμεσά τους η τουρκική και η κινεζική, βασίστηκε η ιστορική όπως αποδεικνύεται κινηματογραφική ταινία «Περιμένοντας τα Σύννεφα», η οποία σκηνοθετήθηκε από τη γεννημένη στην Τραπεζούντα Γεσίμ Ουστάουγλου, σε συνεργασία με τον Πέτρο Μάρκαρη.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρες Γρηγόριος, Μητροπολίτης Κυδωνιών (Αϊβαλί) († 3 Οκτωβρίου 1922)

Αρχιμ. Νικολάου Ι. Πρωτοπαπά

(νυν Μητροπολίτου Φθιώτιδος)

Ο Κυδωνιών Γρηγόριος, ο καλός ποιμήν του Αϊβαλί, λόγω της εθνικής του δράσεως δοκίμασε πολλές εξορίες και διώξεις. Γέρων στην ηλικία αντιμετώπισε με νεανική δύναμη τα φρικτά μαρτύρια. Στα δύσκολα χρόνια του ξερριζωμού κατώρθωσε να στείλει στην Ελλάδα και να σώσει 25.000 Αϊβαλιώτες και 26 Ιερείς. Ο ίδιος, όπως ο Σμύρνης Χρυσόστομος αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του για να σωθεί. Μαζί με τους εναπομείναντες χριστιανούς του εκτοπίσθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1922. Λίγες ήμερες αργότερα, στις, 3 Οκτωβρίου, υστέρα από άγριο ξυλοδαρμό αντι­μετώπισε το φρικτό θέαμα του σφαγιασμού των 15.000 χριστιανών του και των 22 Ιερέων του, τους οποίους ένα ένα εθανάτωναν μπροστά του.

Παγκόσμια ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου)

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει την παγκόσμια ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Η γιορτή είναι αρχαιότατη και μια από τις Δεσποτικές γιορτές, τις γιορτές δηλαδή τις αφιερωμένες στο Δεσπότη Χριστό. Η γιορτή συνδέεται με μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γι’ αυτό έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Συγχρόνως όμως αναφέρεται στη σταύρωση και το θάνατο του Κυρίου, γι΄ αυτό και τιμάται με αυστηρή νηστεία, όπως η Μεγάλη Παρασκευή. Το Ευαγγέλιο, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία, είναι το ίδιο που διαβάζεται και τη Μεγ. Παρασκευή. Μέχρι πριν λίγα χρόνια η εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού ήταν ημέρα γενικής αργίας, αλλά μετά τον πόλεμο οι εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας, ενώ από έξη έγιναν πέντε, η εορτή του Σταυρού είναι εργάσιμη ημέρα.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Χριστόδουλος

Άγιος Μηνάς Θεσσαλονίκης

Μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη στις 27 Ιουλίου 1777

Ο άγιος καταγόταν από ένα χωριό της Κασσάνδρας , που ονομαζόταν Βάλτα . Από μικρό παιδί πήγε στη Θεσσαλονίκη και έμαθε τη δουλειά του αμπατζή, δηλαδή κατασκεύαζε εξωτερικά ενδύματα από χοντρό μάλλινο ύφασμα. Πήγαινε με τους άλλους μαστόρους σε διάφορα μέρη για δουλειά και πάλι επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη. Κάποια φορά στη Χίο αγόρασε ένα ξύλινο σταυρό αζωγράφιστο. Τον έδωσε σ’ ένα ζωγράφο, τον ζωγράφισε και τον πήγε στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, διότι ο καντηλανάφτης ήταν φίλος του.

Εκείνες τις μέρες έτυχε να εξισλαμίζεται ένας Βούλγαρος. Το έμαθε ο άγιος και πικράθηκε για την απώλεια αυτής της ψυχής .Αποφάσισε τότε στον λογισμό του να μαρτυρήσει. Κάθισε λοιπόν , χωρίς να πει τίποτε σε κανένα και έγραψε όλα του τα αμαρτήματά του εκ νεότητός του, πήρε τον σταυρό του και πήγε στον πνευματικό. Έδωσε στον πνευματικό να κρατάει τον σταυρό και εκείνος διάβασε την εξομολόγησή του. Την άλλη μέρα πήγε στον φίλο του τον καντηλανάφτη και του λέγει πως είχε ξεχάσει κάποιες αμαρτίες και θα πάει ξανά στον πνευματικό. Αφού εξομολογήθηκε έμεινε στον φίλο του. Την άλλη μέρα σηκώθηκε νωρίς, πριν τον νεωκόρο , άνοιξε την εκκλησία, άναψε τα καντήλια και έμεινε στον όρθρο και τη θεία Λειτουργία. Λέει του φίλου του, του νεωκόρου , Φέρε μου τον σταυρό. Τι τον θέλεις ; του λέει εκείνος . Τον θέλει ο ζωγράφος για να ζωγραφίσει ένα παρόμοιο για κάποιον άλλο . Πήρε τον σταυρό, πήγε στο εργαστήριο και καθόταν κι έραβε.

Η Λεμονιά, η μητρυιά του Παρασκευά του Αναγνώστη

Μάτωνε η καρδιά του καθώς ξεφύλλιζε το τεφτέρι των αναμνήσεων. Η Αλήθεια, πόσες φορές η σκληρή μοίρα ορθώθηκε αδυσώπητη στο δρόμο της ζωής του και τον ανάγκασε να ξεστρατήσει απ΄ αυτόν! Θυμόταν, θυμόταν κι αναστέναζε βαθειά ο Παρασκευάς. Γενέτειρα του ήταν ο Μανταμάδος. Από μικρός στερήθηκε το χάδι της μητέρας του Ελένης, πού έφυγε για την άλλη ζωή όταν αυτός ήταν ακόμη βρέφος. Ο πατέρας του, ο Ηλίας, ξαναπαντρεύτηκε με μια ευγενική ψυχή, τη Λεμονιά, πού αγκάλιασε σαν δικό της παιδί τον Παρασκευά και τον μεγάλωνε με στοργή και αγάπη περισσή. Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν ο πατέρας του έφυγε κι αυτός στον ουρανό για ν’ ανταμώσει την πρώ¬τη του γυναίκα, την Ελένη. «Εμεινε μόνος ο Παρασκευάς με την μητρυιά του στο φτωχικό σπιτάκι, πού τους άφησε ο πατέρας. Κι ήταν παιδί ακόμα, στης άνοιξης τα χρόνια, όταν η μητρυιά του αναγκάστηκε να τον ξενητέψει.

Εγκύκλιος του Μητροπολίτου Αργολίδος κ.κ. Ιακώβου για το Άγιον Πάσχα

Ο Μητροπολίτης Αργολίδος Ιάκωβος Β’

Προς το χριστεπώνυμον πλήρωμα της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

«Αδελφοί μου εν Κυρίω αγαπητοί» (Ιακώβ, α΄16)

«Χριστός Ανέστη»

«Δεύτε λάβετε Φως εκ τον ανεσπέρου Φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών».

«Τί είναι αυτό πού σήμερα κάνει την Εκκλησία ν΄ αστράφτει τόσο πολύ, ρωτάει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης; Τί είναι αύτη η μεγάλη λαμπροφορία; Τί είναι αυτή η τόση φωταγωγία και χαρά;».

Και απαντάει ο ίδιος: «Ρωτάς ποια είναι η αιτία αυτών και τί είναι εκείνο πού προκαλεί αυτή την τόσο μεγάλη χαρά και λαμπρότητα; Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και όλος ο κόσμος γέμισε από αγαλλίαση». (Ε.Π.Ε. Φιλοκαλία, τόμος 18ος)

Η αναστασεοφωτισμένη λύπη και η σταυροπληρωμένη χαρά!

Καθώς το σκοτάδι της νύχτας είναι προσωρινό και το διαδέχεται το φως της ημέρας, και καθώς την τρικυμία τη διαδέχεται η γαλήνη και την καταιγίδα η ξαστεριά, έτσι και το σκοτάδι των Παθών, στα οποία οδήγησε το Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ο άνθρωπος, και την τρικυμία των εμπαιγμών και των ψεύτικων κατηγοριών και των παράνομων δικαστηρίων, και την καταιγίδα του Σταυρού και του θανάτου, τα διαδέχονται το φως, η γαλήνη και η χαρά της Αναστάσεως!

Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση δεν υπάρχει! Όπως δεν υπάρχει και Ανάσταση χωρίς νάχει προηγηθεί Σταυρός! Αυτά τα δυο πάνε πάντα μαζί!

«Διψώ»

Η Σταύρωση. Μικρογραφία από αγγλικό (και μάλιστα ορθόδοξο) Ψαλτήρι του 11ου αιώνα.

Συμπορευθήκαμε, αδελφοί μου, όλες τίς προηγούμενες ημέρες  της Αγίας και Μεγάλης  Εβδομάδος μαζί με τόν Δεσπότη  Χριστό στα Ιεροσόλυμα.

Τον ακολουθήσαμε στο Υπερώο τής Σιών. Τόν είδαμε να νίπτει τους πόδας των μαθητών και διδαχθήκαμε πως οφείλουμε ως μαθητές Του και φίλοι Του «αλλήλων νίπτειν τους πόδας».

Καθήσαμε  στον Μυστικό Δείπνο και γίναμε συνδαιτημόνες τής παραδόσεως τών  Φρικτών Μυστηρίων «εν άρτω και οίνω».

Γίναμε  αυτήκοοι μάρτυρες της αρχιερατικής Του προσευχής στον κήπο της Γεθσημανής, καθώς και της αισχράς προδοσίας από τον μαθητή Του.

Το Υποπόδιο

Ο προφήτης Δαυίδ, ο πιστός δούλος του Θεού, με το οξύ προφητικό του βλέμμα διασχίζει το αδιαπέραστο παραπέτασμα του μέλλοντος. Βγαίνει από το σκληρό κέλυφος της πεπερασμένης ανθρώπινης φύσεως· στρέφεται προς τους απέραντους ορίζοντες του πνευματικού κόσμου και αντικρίζει την περιοχή της βασιλείας του Θεού. Σαν αετός ατενίζει τα άυλα ανάκτορα του Παμβασιλέως του σύμπαντος και θαμπώνεται από το μεγαλείο και τη λαμπρότητα της δόξας του θρόνου του. Η συνείδηση της δικής του μικρότητας και το θάμπος του θείου μεγαλείου προκαλούν στην καρδιά του αλλεπάλληλες εκρήξεις, που εκδηλώνονται με θερμότατες προτροπές προς τους συνδούλους του·

Γιατί πήγα στον κ. Πάσαρη

«Τις άνθρωπος εξ υμών έχων εκατόν πρόβατα και απολέσας εν εξ αυτών, ου καταλείπει τα ενενήκοντα εννέα και πορεύεται επί το απολωλός έως εύρη αυτό;» (Λουκ. 15, 3-7)

Στη σειρά των τακτικών επισκέψεων μας στις Φυλακές της Ελλάδος και Φυλακές του κόσμου, βρεθήκαμε τις ημέρες τοϋ Πάσχα, 21-24 Απριλίου 2009, με 75 Έλληνες Μακεδόνες, ορθοδόξους χριστιανούς, από τη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή της, στις Φυλακές της ομόδοξης Ρουμανίας.

Την Τετάρτη πρωΐ επισκεφθήκαμε

Μνημεία 3Δ

Αγιά Σοφιά σε 3δ φωτογραφίσεις. Αρχιτεκτονικό μεγαλείο  & τεχνολογία.
Κλίκ στον παρακάτω σύνδεσμο και καλή περιήγηση…
http://www.360tr.com/34_istanbul/ayasofya/english/

Πόλη σαν αυτήν, δεν έχει χτίσει ανθρώπου χέρι πουθενά αλλού στον κόσμο…

Βεβαίως η επέκταση «tr»(Turkey) θυμίζει τους ξεναγούς στην Έφεσο: «εδώ έκτισαν οι αρχαίοι Τούρκοι πρόγονοί μας τον ναό της Αρτέμιδος», ή στην Αλικαρνασσό: «εδώ γεννήθηκε ο αρχαίος Τούρκος ιστορικός Ηρόδοτος», ή στην Σμύρνη: «εδώ κατά παράδοση γεννήθηκε ο Τούρκος επικός ποιητής Όμηρος».

Η Παναγία Γοργοϋπήκοος της Βέροιας

Ο ναός της Παναγίας Γοργούπηκόου Βέροιας είναι ένα ακόμη κτίσμα των υστεροβυζαντινών χρόνων. Ο ναός πιθανότατα κτίστηκε πριν τον 15ο αιώνα, όπως προκύπτει από την ανεύρεση σ’ αυτόν τοιχογραφιών οι όποΤες χρονολογούνται στην συγκεκριμένη περίοδο. Στο ϊδιο συμπέρασμα φαίνεται να καταλήγουμε και από το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της Οθωμανοκρατίας δεν επιτρεπόταν η ανέγερση καινούργιων ναών παρά μόνο η ανακαίνιση ήδη υπαρχόντων ή η ανοικοδόμηση όσων είχαν καταστραφεί

Ο πρώτος ναός άνηκε στον αρχιτεκτονικό τύπο της μονόκλιτης βασιλικής. Η τοιχοποιΐα του μας παραπέμπει σε υστεροβυζαντινό κτίσμα, πιθανότατα σύγχρονου με την πρώτη φάση τοιχογραφίας που εντοπίστηκε στο ναό και παλαιότερη από τις τοιχογραφίες που σώζονται σήμερα και χρονολογούνται στο δ΄ τέταρτο του 15ου  αιώνα. Η Αγία Τράπεζα του ναού είναι μία μαρμάρινη πλάκα η οποία στηρίζεται σε τμήμα παλαιού κίονα. Από το σωζόμενο μέχρι σήμερα τμήμα του ναού δεν διαπιστώνεται η ύπαρξη παραθύρων σ΄ αυτόν, έκτος από ένα που υπάρχει στον ανατολικό τοίχο του. Βέβαια η μη ύπαρξη παραθύρων συνηθιζόταν στους χρόνους της Τουρκοκρατίας και είναι ένα παράδειγμα το όποιο ακολουθούν και άλλοι ναοί των ιδίων αλλά και των μετέπειτα χρόνων. Δυστυχώς δεν έχουμε περισσότερα στοιχεία για τον παλαιό ναό.

Πολύ αργότερα, πιθανότατα οτά τέλη του 18ου η στις αρχές του 19ου  αιώνα, κατασκευάζεται ο σημερινός μεγαλύτερος ναός. Ο ναός αυτός ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης – ξυλόστεγης βασιλικής. Σ΄ αυτόν έντάχτηκαν τμήματα του παλαιότερου ναού και έτσι ο παλαιός ναός αποτελεί σήμερα το χώρο του διακονικού και τμήμα του νοτίου κλίτους του ναού. Ο χωρισμός ανάμεσα στα τρία κλίτη γίνεται με κιονοστοιχία από ξύλινες κολόνες.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας (31 Ιουλίου). Απόσπασμα από Ομιλία του Αγίου Επιφανίου.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας. Χαρακτικό του 1630.

Θ. Όταν βράδιασε, λέει, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Αυτός τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο, και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Παρουσιάστηκε ένας θνητός μπροστά σε έναν θνητό ζητώντας να λάβει τον Θεό. Ζήτα τον Θεό των θνητών. Ο πηλός μπροστά στον πηλό, ζητά να λάβει τον πλάστη των όλων. Το χορτάρι, ζήτα από το χορτάρι την ουράνια φωτιά. Η τιποτένια σταγόνα, παίρνει από την τιποτένια σταγόνα τον απύθμενο ωκεανό. Ποιος είδε, ποιος ποτέ άκουσε αυτό το απίστευτο; Ένας άνθρωπος να χαρίζει σε άλλον άνθρωπο τον δημιουργό των ανθρώπων. Ένας άνομος άρχοντας σ’ έναν άνθρωπο του νόμου υπόσχεται να χαρίσει τον νομοθέτη. Ένας άκριτος κριτής τον Κριτή των κριτών επιτρέπει να τον θάψουν ως κατάδικο.

Περί του πτώματος και των αετών.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Γράφετε πως «υπάρχουν πολύ δύσκολα χωρία στην Αγία Γραφή». Εξαρτάται από το πνευματικό ύψος του αναγνώστη. Είναι πολύ περισσότερα τα εύκολα και σαφή λόγια, που όταν εφαρμοστούν στη ζωή κάνουν και το πέπλο από εκείνα τα πιο δύσκολα να πέσει. Έτσι, ρωτάτε περί των λόγων του Χριστού: «Όπου γαρ εάν η το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί» (Ματθ. 24.28). Στη φύση αυτό είναι ξεκάθαρο. Μόνος σας βλέπατε, πως οι αετοί μαζεύονται επάνω στα πτώματα και μάλιστα τα αισθάνονται από τόσο μεγάλο ύψος και από τόσο μακριά, ώστε ο άνθρωπος πρέπει να αναρωτιέται παραξενευμένος, με πιο αισθητήριο μαθαίνουν που βρίσκεται το πτώμα;

Ανάμνηση του εν τω ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού επί Κωνσταντίου (7 Μαίου)

Η εμφάνιση αυτή του Τιμίου Σταυρού είναι η δεύτερη και έγινε στα Ιεροσόλυμα το 346 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.) και Πατριάρχου Ιεροσολύμων του Αγίου Κυρίλλου (τιμάται 18 Μαρτίου). Τήν τρίτη ώρα της 7ης Μαΐου του 346 μ.Χ., κατά μία των ημερών της Πεντηκοστής, φάνηκε Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός άνωθεν του Γολγοθά, σχηματισμένος από υπερφυσικό φως και εκτεινόμενος πρός το όρος των Ελαιών. Το όραμα τούτο προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση σε ολόκληρη τήν Ιερουσαλήμ, όλοι δε οι κάτοικοι της πόλεως πρό του υπερφυούς τούτου θεάματος κατελήφθησαν από έκσταση. Επωφελούμενος της περιστάσεως ο Πατριάρχης Κύριλλος, περιστοιχούμενος από τον Ιερό κλήρο, συγκάλεσε το πλήθος των παρισταμένων Χριστιανών στο ναό και δοξολόγησαν τον Θεό.

Η πρώτη εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού έγινε στίς 27 Οκτωβρίου του 312 μ.Χ. πρός τον Μέγα Κωνσταντίνο, με το νικητήριο έμβλημα «εν τούτω νίκα», τήν παραμονή της μάχης εναντίον του Μαξεντίου.

Περί του σημείου του Τιμίου Σταυρού που φανερώθηκε υπεράνω του Γολγοθά μαρτυρούν, πλήν του Άγίου Κυρίλλου και ο Άγιος Αμβρόσιος (397 μ.Χ.), το Πασχάλιον Χρονικόν και άλλοι Βυζαντινοί χρονογράφοι.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ (1)

Η Ανάσταση του Χριστού. Βυζαντινή εικόνα του ύστερου 13ου αιώνα από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή στον Καλαπαναγιώτη της Κύπρου.

Του Ανδρέα Θεοδώρου, τ. Καθηγητή Πανεπιστημίου

Με το λυτρωτικό πάθος Του ο Κύριος σε συνδυασμό με την ένδοξή Του ανάσταση έσωσε τον κόσμο από την αμαρτία και τον αιώνιο πνευματικό θάνατο, ανακαινίζοντας και αφθαρτίζοντας την πεσμένη φύση του.

Ο Χριστός ήλθε στη γή, έγινε πραγματικός άνθρωπος, έζησε την ανθρώπινη ιστορική στιγμή, για να πάθει τελικά και να πεθάνει για τον αμαρτωλό άνθρωπο, εκπληρώνοντας την προαιώνια λυτρωτική βουλή του Θεού Πατέρα.

Η αυθεντικότητα του Γολγοθά και Παναγίου Τάφου*

Το κουβούκλιο του Πανάγιου Τάφου

Μελέτη περί του Αγίου Γολγοθά και του Παναγίου Τάφου——————————————————————————–

Αρχιεπισκόπου Ιορδάνου Τ.Π. Θεμελή – Αγία Σιών, τεύχη Γ’ – Δ’ Ιεροσόλυμα 1928

——————————————————————————–

Τα δημόσια Οικοδομήματα του Πασχαλίου Χρονικού εξηγήθηκαν εικαστικά (καλλιτεχνικά) από τον πατέρα Germer Durand.[1] Αυτός έκανε την υπόθεση ότι το τετράνυμφο θα είναι η πηγή του Σιλωάμ, η οποία έχει μνημονευθεί από τον προσκυνητή των Βορδιγάλλων ως «quadriporticus», δηλαδή ως τέσσερις περίστυλοι. Ασφαλώς, υπάρχει η βεβαίωση ότι ο Αυτοκράτορας στην περιοχή του Ιουδαϊκού ναού ανήγειρε ναό του Καπιτωλίου Διός και έστησε μέσα σε αυτόν ένα άγαλμά του.[2] Ο προσκυνητής των Βορδιγάλλων (333) λέει ότι είδε δύο αγάλματα του