Το περιοδικό Φιλοσοφείν: Πολιτικά Ανθρωπολογικά διοργανώνει Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας, υπό την αιγίδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Εργαστηρίου Φιλοσοφικής Έρευνας πάνω στο Φαντασιακό, με τη συμμετοχή του Τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με θέμα: Λόγος Επικοινωνία και Εξουσία. Μαζική εικόνα και Παγκοσιω[ποιη]τικές διεργασίες: Για μια νέα πολιτική της Κουλτούρας.Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου
Γεννήθηκε στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα, μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.
Νικάνωρ Καραγιάννης (Αρχιμανδρίτης)
Το βαθύτερο νόημα του σκοπού του Θεού για τον κόσμο και τη σωτηρία του ανθρώπου είναι ένα μυστήριο που δεν μπορεί να εκφρασθεί παρά μόνο με παραβολές. Μια τέτοια παραβολή είναι και αυτή του σπορέα. Οι παραλληλισμοί εξηγούνται από τον ίδιο τον Χριστό. Γεωργός ο Θεός, σπόρος ο λόγος Του, αγρός-χωράφι ο άνθρωπος κάθε εποχής και τόπου, αγκάθια τα πολλά και ποικίλα εμπόδια της καρποφορίας του κηρύγματος.
Ο σπόρος του θείου λόγου
Όπως ο σπόρος, αυτό το δυναμικό στοιχείο της φύσης, κρύβει μέσα του το μυστήριο της δημιουργίας και της ζωής, έτσι και ο λόγος του Θεού μας μεταμορφώνει εσωτερικά και μας μεταγγίζει την «όντως ζωή». Ο σπόρος είναι ίδιος, πέφτει όμως σε διάφορα μέρη, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό. Ο λόγος του Θεού προσφέρεται και απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο αδιακρίτως. Δεν είναι προνόμιο κάποιων, αλλά δικαίωμα και δωρεά όλων. Ο Χριστός είναι ο «αεί σπείρων τον σπόρον της αιωνίου ζωής». Όταν, λοιπόν, ο Θεός μας μιλά με το λόγο Του, καθώς ακούμε τη φωνή Του μέσα από την Αγία Γραφή, μέσα από τους προφήτες και το Ευαγγέλιο, μέσα από τη διδασκαλία και την εμπειρία των Αγίων της Εκκλησίας, μας φανερώνει την προσωπική Του ύπαρξη. Μας λέει ποιός είναι και τι θέλει από εμάς,
Λόγος Α΄, Λόγος ψυχωφελής: Ο νους ομιλεί με την ψυχή. Επίσης λόγος περί απληστίας (Μέρος 1ο)
Γιατί, ψυχή μου αγαπημένη, λησμονούμε την δόξα και την ευδαιμονία των επουρανίων στεφάνων, με τους οποίους ο Χριστός, ο Βασιλεύς των πάντων, υπόσχεται να στεφανώσει όσους με ανδρεία ανθίστανται στους ασώματους εχθρούς; Γιατί δεν αφιερώνουμε τον νου μας σε εκείνον τον θείο σκοπό, για τον οποίο μας δημιούργησε ο Θεός κατ’ εικόνα Του, αλλά σαν τα άλογα ζώα ξοδεύουμε ολόκληρη την ζωή μας ικανοποιώντας την γαστέρα μας; Γιατί, ψυχή μου, αφού είμαστε πλασμένοι για να κληρονομήσουμε τα επουράνια αγαθά, μένουμε απερίσκεπτα στα επίγεια; Εικόνα Θεού είμαστε, και επομένως πρέπει να επιδιώκουμε να αναχθούμε στο αρχέτυπο αγαθό. Να ξέρεις όμως ότι, τότε συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με το Αρχέτυπό σου, με το οποίο πρέπει να ομοιωθείς πραγματικά, όταν επιμελώς και ως την τελευταία σου πνοή βαδίζεις στην ζωή σου σύμφωνα με τις θείες εντολές Του· καθώς επίσης και όταν απαρνηθείς εντελώς τις εμπαθείς επιθυμίες της σάρκας και ξεριζώσεις από την καρδιά σου το ψέμα, τον δόλο και τον φθόνο. Ας αγαπήσουμε λοιπόν στο καθετί την αλήθεια, την δικαιοσύνη, την ακακία και τον αγιοπρεπή βίο. Διαφορετικά, ας μην ονομάζει κανείς τον εαυτό του εικόνα του Θεού, εφόσον δεν έχει αποκτήσει το κάλλος του Αρχετύπου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Prof. Dr. Wolfgang Decker*
Η Ιστορία της επίδρασης της ελληνικής αθλητικής γλώσσας στον εκτός της περιοχής των ομιλητών της χώρο αρχίζει στη Ρώμη, όπου ο ελληνικός πολιτισμός απέκτησε σημαντικότατη επιρροή, στην οποία ο Οράτιος χαρακτηρίζει επιτυχώς με τους ακόλουθους στίχους: Graecia capta ferum victorem cepit et artes intulit agrestic Latio (Η νικημένη Ελλάδα κατέκτησε τον ακαλλιέργητο νικητή και μετεμφύτευσε τις Τέχνες στους αγροίκους Ρωμαίους). Στο σημαντικό γερμανόγλωσσο λεξικό των Αθλητικών Επιστημών το οποίο ορίζει και προσδιορίζει με ακρίβεια τις έννοιες της επιστημονικής γλώσσας σε εύρος 568 σελίδων περιλαμβάνονται 319 καταχωρήσεις λέξεων καθαρής ελληνικής προέλευσης η πού έχουν κάποια σχέση με ελληνικά γλωσσικά στοιχεία. Αυτό ίσως μαρτυρά περισσότερο από τα μεμονωμένα παραδείγματα τη συμβολή των Ελληνικών στη σύγχρονη γλώσσα του Αθλητισμού. Στα 1863 έληξε ο εμφύλιος πόλεμος στη Βόρεια Αμερική, πράγμα πού έκανε δυνατή την ένωση των Πολιτειών της. Από τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες, σε μικρό χρονικό διάστημα, έγιναν το πρώτο στον κόσμο κράτος σε όλους τους τομείς. Γιατί όμως το πείραμα της ένωσης των κατοίκων της Βόρειας Αμερικής στέφτηκε με επιτυχία; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Και να ηξεύρετε, παιδιά μου, ετούτην την γην, όπου κατοικούμεν, την έχει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Καθώς έχει ένας βασιλεύς και μαζώνει όλα τα βασιλικά χρέη και παίρνει από χωράφια, από αμπέλια και από τους ανθρώπους, και στέλνει ανθρώπους ιδικούς του και τα μαζώνουν κάθε χρόνον, και όταν τα πηγαίνουν εκείνοι έμπροσθεν εις τον βασιλέα χαίρεται ο βασιλεύς και τους δίδει μεγάλα χαρίσματα και τους έχει φίλους ήγαπημένους, έτσι έχει ο Χριστός την γην ωσάν αμπέλι, όλον τον κόσμον.
Και έβαλεν εργάτας τους δώδεκα Αποστόλους, τους ευλόγησε και τους έδωκε την χάριν του Αγίου Πνεύματος και ευθύς έμαθον τα γράμματα και όλες τις γλώσσες, ότι πρώτον οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι και μίαν γλώσσαν μόνον ήξευραν, και αφού τους ηυλόγησε και τους εφύσησε εις το στόμα τους και έλαβον χάριν, όλα τα γράμματα και τις γλώσσες τις εμαθον. Και τους εστειλεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο αληθινός Θεός, εις όλον τον κόσμον και τους είπεν: Σύρτε εις όλον τον τόπον και εις όλην την γην, κάστρα και χωριά, και ειπέτε τους, αν ίσως θέλουν να ζήσουν και εδώ καλά και ειρηνικά και να τους βάλω εις τον παράδεισον, να πιστεύσουν και να βαπτίζωνται εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και να φυλάγουν τα προστάγματα του αγίου Ευαγγελίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Ιησούς θεραπεύει τον παράλυτο στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά. Πίνακας του Bartolomé Esteban Murillo (1667-70).
Ι. Δ. Καραβιδόπουλου, Καθηγ. Πανεπιστημίου
Ο ΖΩΟΔΟΤΗΣ ΛΟΓΟΣ ( Ιωαν. 5, 1-15)
Το παράπονο του επί 38 χρόνια παραλύτου για το οποίο κάνει λόγο η διήγηση του Ιωάννη είναι πράγματι συγκλονιστικό: « Δεν έχω άνθρωπο να με βάλει μέσα στη δεξαμενή όταν ταράσσεται το νερό». Είναι αβοήθητος και μόνος. Την βοήθεια όμως που δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να του προσφέρει, έρχεται να τη δώσει με το πιο δραστικό, οριστικό και αυθεντικό τρόπο ο Χριστός. Με ένα αυθεντικό λόγο Του δίνει την υγεία στον ασθενή. Όπως ο δημιουργικός λόγος του Θεού εκ του μηδενός έκανε τον κόσμο (κατά τη διήγηση της Γενέσεως), το ίδιο και ο δυναμικός λόγος του Θεού αναδημιουργεί το κατεστραμμένο από την αμαρτία και την αρρώστια πλάσμα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στον Αρμόνιο για τη σημασία της ονομασίας Χριστιανός
Άς εξετάσουμε, λοιπόν, -πρώτα ποιά είναι ή σημασία του χριστιανισμού από την ίδια την ονομασία του. Βέβαια οι σοφότεροι από μένα -θα βρουν κάποιο νόημα υψηλότερο και πιό περιεκτικό, ανάλογο ασφαλώς με το ύψος του ονόματος. Όσα δε εγώ μπορώ να πω για το όνομα αυτό, είναι τα έξης: Το όνομα του Χριστού (από το όποιο παράγονται και τα: Χριστιανός και Χριστιανισμός), εάν το εξηγήσουμε με λέξεις πιό απλές και γνωστές, θα βρούμε ότι σημαίνει το βασιλιά επειδή η Άγια Γραφή υποδηλώνει το βασιλικό αξίωμα, χρησιμοποιώντας με ένα ιδιότυπο τρόπο παρόμοια λέξη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το Γενέσιον της Θεοτόκου. Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.
Συνέχεια από (1)
του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού
7. Σήμερα καινούργιο βιβλίο ετοίμασε ο Λόγος – Θεός, που έπλασε τα πάντα και που ανάβλυσε από την καρδιά του Πατέρα, για να γραφτεί ο ίδιος μέσα σ’ αυτό σαν με κοντύλι, με τη γλώσσα του Θεού, το Άγιο Πνεύμα. Βιβλίο που δόθηκε σε γραμματισμένο άνδρα, και δεν το διάβασε. Ο Ιωσήφ δεν γνώρισε την Μαρία ούτε τη δύναμη του μυστηρίου, που έκρυβε μέσα της. Παναγία Κόρη του Ιωακείμ και της Άννας, που ξέφυγες απαρατήρητη από τις αρχές και τις εξουσίες, και τα φλογερά βέλη του πονηρού, που πέρασες τη ζωή σου στο νυφικό θάλαμο του Πνεύματος, και κρατήθηκες ανέγγιχτη για να γίνεις νύφη Θεού, και Μητέρα του αληθινού Υιού του Θεού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού
1. Ελάτε όλα τα έθνη, κάθε ανθρώπινη γενιά, και κάθε γλώσσα, και κάθε ηλικία, και κάθε αξίωμα, να γιορτάσουμε με αγαλλίαση τη γέννηση της παγκόσμιας χαράς. Γιατί αν οι ειδωλολάτρες, με ψεύτικα δαιμονικά παραμύθια που ξεγελούν το μυαλό και σκοτεινιάζουν την αλήθεια, κι’ αν ακόμα προσφέροντας ό,τι είχαν και δεν είχαν τιμούσαν γενέθλια βασιλιάδων, που τους τυραννούσαν σ’ όλη τους τη ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει εμείς να τιμούμε τη γέννηση της Θεοτόκου, που ανόρθωσε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, που άλλαξε τη λύπη της πρώτης μας μητέρας, της Εύας, σε χαρά; Εκείνη άκουσε την απόφαση του Θεού : «Με πόνους να γέννας τα παιδιά σου». Αυτή : «Χαίρε, Κεχαριτωμένη». Εκείνη : «Στον άνδρα σου η υποταγή σου». Αυτή : «Ο Κύριος είναι μαζί σου». Τί άλλο λοιπόν από λόγο να προσφέρουμε στη Μητέρα του Λόγου ; Όλη η κτίση ας γιορτάσει μαζί μας κι’ ας υμνήσει τον αγιασμένο καρπό της αγίας Άννας. Γιατί γέννησε στο κόσμο παντοτινό θησαυρό αγαθών, δηλ. την Παναγία. Με την μεσολάβηση της Παναγίας ο Πλάστης ξανάπλασε προς το καλύτερο ολόκληρη την πλάση, με την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Γιατί, αφού ο δημιουργικός Λόγος του Θεού έγινε ένα με την ανθρώπινη φύση, ενώθηκε συνάμα μ’ ολόκληρη την πλάση, μια και ο άνθρωπος, μετέχοντας σε πνεύμα και σε ύλη, είναι σύνδεσμος όλης της ορατής και αόρατης δημιουργίας. Ας γιορτάσουμε λοιπόν την λύση της ανθρώπινης στειρότητας, γιατί πήρε τέλος για μας η στέρηση των αγαθών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Ποιά είναι αυτή που μας επισκέπτεται από την έρημο; Ποιά είναι αυτή, που προβάλλει σαν ολοκάθαρο πρωινό , ωραία όπως η σελήνη, εκλεκτή και θαυμαστή όπως ο ήλιος;» (Ασμ. Ασματ. 3,6. 5,10)
Είναι η Κεχαριτωμένη Μητέρα του Κυρίου μας, που πέρασε από τον κόσμο μας αυτό, όπως περνά κάθε άνθρωπος και που όμως τα ίχνη της θα παραμένουν πάντοτε νωπά. Γι’ αυτό απέραντος είναι ο σεβασμός και η αγάπη μας, στο πανσεβάσμιο πρόσωπο της. Βαθειά είναι η αδυναμία, που έχουμε εμείς οι ορθόδοξοι σ’ αυτό το γλυκύτατο όνομα και πράγμα, που ονομάζεται Παναγία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αν θέλετε να διβάσετε το 3ο μέρος πατήστε εδώ
Ο μοναχός μιμείται σε μεγάλο βαθμό τον ίδιον τον Ιησούν Χριστόν. Μιμείται την ταπείνωση του Χριστού που «έλαβε δούλου μορφήν». Μιμείται την υπακοή του Χριστού στο Θεό Πατέρα αλλά και τους γονείς του. Μιμείται τη φτώχεια του Χριστού, ο οποίος δεν είχε που να κλίνει το κεφάλι του, φορούσε απλή ενδυμασία, έτρωγε λιτά, ζούσε απέρριτα, αποσυρόταν σε έρημα μέρη και προσευχόταν, νήστευε, και όλα αυτά για να δείξει, όπως γράφει ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, τους τρόπους της αναχωρήσεως και ησυχίας. «Ζούσε παρθενικά και υπέμεινε πολλές θλίψεις και συκοφαντίες. Τέλος παραδιδόταν, σταυρωνόταν, παραιτείτο μέχρι θανάτου από το οικείο θέλημα της σαρκός, έως ότου παράθεσε το θείο πνεύμα του στα χέρια του Πατρός του. Όλα αυτά βέβαια έγιναν από το Θεό Λόγο για χάρι της ανακλήσεως των ανθρώπων, και παράλληλα διδάσκουν την υπακοή μέχρι θανάτου και τη σταυρωμένη πολιτεία του σχήματος σ’ αυτούς που επιθυμούν να τον μιμηθούν»[29]. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Εσταυρωμένος Μοναχός
Αν θέλετε να διβάσετε το 2ο μέρος πατήστ εδώ
α. Κλήση του Θεού και απάντηση του ανθρώπου.
Στην πρώτη σύντομη κατήχηση, στις ομολογίες και υποσχέσεις του υποψήφιου μοναχού τίθεται το πρόβλημα της κλήσεως του Θεού και της συνεργίας-συνεργασίας του ανθρώπου. Στην Αγία Γραφή η πρωτοβουλία της κλήσεως ανήκει στο Θεό. Η συμμετοχή του ανθρώπου αρχίζει μετά την κλήση. Πάντοτε όταν πλησιάζει ο Θεός τον άνθρωπο, αυτός αισθάνεται τη μικρότητα, την αμαρτωλότητα, την αναξιότητα και την αδυναμία του να ανταποκριθεί. Σ’ αυτόν τον «κοπιώντα και πεφορτισμένον» απευθύνει την κλήση με το «δεύτε». Ερμηνεύοντας το «δεύτε προς με πάντες…» ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «ελάτε, όλοι όσοι κατέχεσθε από φροντίδες, λύπες και αμαρτίες. Ελάτε, όχι για να σας ζητήσω ευθύνες, αλλά για να συγχωρήσω τις αμαρτίες σας· ελάτε, όχι επειδή έχω ανάγκη από τη δόξα σας, αλλά επειδή ενδιαφέρομαι για τη σωτηρία σας… Μή φοβηθήτε ακούοντες ζυγόν, διότι είναι ωφέλιμος· μή φοβηθήτε επειδή είπα φορτίον, διότι είναι ελαφρόν. Και πώς τότε έλεγε προηγουμένως· «είναι στενή η πύλη και στενόχωρος ο δρόμος»; Αυτό συμβαίνει όταν είσαι ράθυμος και χάνεις το θάρρος σου»[11]. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Νομίζεις, αδελφέ μου, ότι με την αρνητική σου στάση καταργείς ή μεταβάλλεις την αληθή πραγματικότητα;
Μη εξαπατάσαι με την σκέψη ότι δεν υπάρχει θεός με τον πρόχειρο ισχυρισμό και πρόφαση ότι δεν τον είδες.
Σκέψου ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που ούτε τα βλέπεις ούτε τα ακούεις (π.χ. ηλεκτρισμός, μαγνητισμός, πυρηνική ενέργεια κ.λπ.), όπως επίσης άνθρωποι, τόποι και έργα ποικίλα που δεν έχεις γνωρίσει ή επισκεφθεί και ακόμη γεγονότα στα όποια δεν παρέστης και όμως παραδέχεσαι, αν ορθοφρονείς, την ύπαρξη ή τέλεσή των. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Παναγία, η Αγία Νάπα.
Χαίρε Θρόνε βαστάζων τον βασιλέα της δόξης, ον άνω τα Χερουβείμ ατενίσαι ου δύνανται.
Χαίρε υψηλοτέρα των ουρανίων ταγμάτων, ως χωρήσασα τον τούτοις αχώρητον και βαστάσασα τον τούτοις αθεώρητον.
Χαίρε θεοκατόρθωτε πρώτε ουρανέ, εν ω κατοικεί το ανέσπερον φως.
Χαίρε στερέωμα, εξ ου ο της δικαιοσύνης ήλιος ανέτειλεν.
Χαίρε άδυτε ήλιε, δι΄ ου κατηυγάσθη της οικουμένης το πέρατα.
Χαίρε σελήνη παμφώτιστε, δι’ ής το της απιστίας απελήλαται σκότος, και το της πίστεως φως αντεισήχθη.
Χαίρε το των ποικίλων αστέρων πολυπλάσιον φέγγος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ. Τοιχογραφία του ναού της Παντάνασσας στο ευλογημένο μετόχι της Μονής Βατοπαιδίου στην λίμνη Βιστωνίδα.
του Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Ζαχάρου
Έτσι, ο π. Σωφρόνιος επισκέφθηκε τον Άγιο Σιλουανό, που του διηγήθηκε τη ζωή του. Ανιστόρησε σε αυτόν τα δεκαπέντε χρόνια της πάλης του με τα πνεύματα της πονηρίας. Εμπιστεύθηκε σε αυτόν τον αποκαλυπτικό λόγο του Χριστου «κράτει τον νουν σου εις τον άδην και μη απελπίζου», που αποτέλεσε σταθμό στον πνευματικό του αγώνα, και με τη δύναμη του όποιου διασώθηκε από κάθε δαιμονική προσβολή και καθαρίσθηκε από τους λογισμούς της υπερηφάνειας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στην Εκκλησία
Την εκκλησίαν αγαπώ — τα εξαπτέρυγά της
τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνα της.
Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των Ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό
ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.
Κ.Π. ΚαβΑφης
« Η εξαπλωση του Χριστιανισμου»
Πηγή Φώτο: Le civilta, Vol. II Roma – Bisanzio – Gli Arabi, Vallardi Edizioni 345
Πολλά έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια για την επικράτηση του Χριστιανισμού. Μεγάλα ψεύδη, πως δήθεν, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 