Του λόγου μου ο Μοναχός Παΐσιος, όπως εξέτασα τον εαυτόν μου, ίδα ότι όλες της εντολές του Κυρίου της παρέβην, όλες της αμαρτίες της έχω κάνη. Δεν έχει σημασία εάν, ορισμένες έχουν γίνη σε μικρότερο βαθμό, διότι δεν έχω καθόλου ελαφριντικά, επειδή με έχει εβεργετίση πολύ ο Κύριος.
Εύχεσθε να με ελεήση ο Χριστός. Συνχωρέστε με, και συνχωρημένοι να είναι όσοι νομίζουν ότι με λύπησαν.
Ευχαριστώ πολύ, και πάλη εύχεσθε.
Μοναχός Παΐσιος
Με την γλυκειάν αυγούλα
χαρούμενα ξυπνώ
και στέλνω προσευχούλα
θερμή στον ουρανό.
Αξίωσέ με, Θεέ μου,
νάμαι καλό παιδί
και πάντα χάριζέ μου
χαρά και προκοπή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Από το site της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας
Με τις μεταφράσεις τους των βασικών εκκλησιαστικών έργων οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος ανέτρεψαν το λεγόμενο τρίγλωσσο δόγμα, ενώ το έργο τους θέτει τα θεμέλια της σλαβικής γραφής και πολιτισμού
Το δεύτερο μισό του 9ου αιώνα στην Ευρώπη συντάσσεται νέο αλφάβητο. Δημιουργοί του είναι οι Αγιοι αδερφοί από τη Θεσσαλονίκη Κύριλλος και Μεθόδιος. Το 1980 ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ τους κήρυξε πνευματικούς προστάτες της Γηραιάς Ηπείρου.Το έργο τους θέτει τα θεμέλια της σλαβικής γραφής και πολιτισμού.
Οι αδελφοί της Θεσσαλονίκης ήταν οι κήρυκες του Θείου λόγου ανάμεσα στους Σλάβους, τους οποίους έστειλε το Βυζάντιο. Με το νέο αλφάβητο και την μετάφραση των λειτουργικών βιβλίων στην ομιλούμενη γλώσσα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία σκόπευε να προσαρτήσει στους κόλπους της Ανατολικής Εκκλησίας τον απέραντο σλαβικό πέλαγο στην Ευρώπη. Με τις μεταφράσεις τους των βασικών εκκλησιαστικών έργων οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος ανέτρεψαν το λεγόμενο τρίγλωσσο δόγμα, σύμφωνα με το οποίο οι μόνες κατάλληλες γλώσσες για το κήρυγμα του λόγου του Θεού ήταν η εβραϊκή, η ελληνική και η λατινική. Κατηγορήθηκαν για αίρεση, αλλά ύστερα από δραματικές λογομαχίες η σλαβική αναγνωρίστηκε και από την Ρωμαϊκή Εκκλησία για επίσημη λειτουργική γλώσσα το 869. Παρ’ όλα αυτά όμως οι μαθητές των Αγίων αδερφών στην Κεντρική Ευρώπη υπέστησαν διωγμούς, ο μόνος που τους δέχθηκε ήταν ο Βούλγαρος ηγεμόνας Βόρις ο Α’, ο οποίος διάλεξε να αγκαλιάσει τον Χριστιανισμό από την Κωνσταντινούπολη. Στη Βουλγαρία ιδρύθηκαν λαμπρές για την εποχή τους λογοτεχνικές σχολές, η χώρα μετατράπηκε σε λίκνο της γραφής, της λογοτεχνίας και του πολιτισμού όλων των σλαβικών λαών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου
49. Είχε όγκο σοβαρής μορφής
11-4-2002
Πρωτοπαπαδάκη 9, Περιστέρι – Αθήνα
«Πριν 6 μήνες είχα ζητήσει την αγάπη σας και τις προσευχές σας για την ξαδέλφη μου Χριστίνα. Είχε όγκο σοβαρής μορφής και οι γιατροί δεν της έδιναν ελπίδες. Όμως με τις πρεσβείες της Παναγίας μας, με την Αγία Ζώνη που φόρεσε και τις προσευχές σας, ο όγκος προς έκπληξη των γιατρών έχει μειωθεί στο ελάχιστο».
Παναγιώτης Φραγγελάκης
50. Θεραπεύθηκε θαυματουργικώς
10-4-2002 Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δρ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ε. ΔΡΟΥΓΟΣ
Ο πόλεμος στον 21ο αιώνα θα είναι τελείως διαφορετικός απ’ ότι τον έχουμε γνωρίσει. Τα συμβατικά πεδία μάχης και οι γνωστές αντιπαραθέσεις ανήκουν πλέον στην ιστορία και είναι για τα χρονοντούλαπά της. Οι εχθροί είναι πλέον υβριδικοί και ασύμμετροι, ενώ κάποιας μορφής συρράξεις θα είναι όμοιες με τις επιχειρήσεις του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ (2006) και Χαμάς (2008). Τα πεδία μάχης θα είναι μη-γραμμικά, ενώ οι αντιπαραθέσεις 4ης προς 5ης γενιάς. Τα όπλα αρκετά διαφορετικά, ενώ τα αποτελέσματα των πολέμων άγνωστα, με τη νίκη ομιχλώδη και δυσδιάκριτη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Mor Gabriel Monastery
Reuters
May 22 2009
UK
ISTANBUL (Reuters) – One of the world’s oldest functioning Christian monasteries has won a legal battle to have land it had owned for centuries restored to it, after a Turkish court ruled on Friday it could not be claimed by the state.
The dispute over the boundaries of Mor Gabriel, a fifth-century Syriac Orthodox monastery in eastern Turkey, had raised concerns over freedom of religion and human rights for non-Muslim minorities in Turkey, a predominantly Muslim country and European Union aspirant. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Jesus Healing a Blind Man. Batik. Dr. P. Solomon Raj, India.
Healing
The Orthodox Church has always viewed body and soul as inseparable thus stressing the necessity for preserving both in good health, following Jesus Christ’s exhortation to his disciples to «heal the sick, cleanse the lepers, raise the dead, cast out demons» (Matthew 10:10). This follows Christ’s ministry to «heal the brokenhearted, and to proclaim liberty to the captives and recovery of sight to the blind» (Luke 4:18; see Is 61:1), and to heal «all kinds of sickness and all kinds of disease (Matt. 4:23). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Image © by Vincent Bourrut photography (all rights reserved)
Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Ουρανοδρόμος Κλίμαξ. Εικόνα του 12ου αιώνα από την Μονή του Σινά. Βλέπουμε ανθρώπους να προσπαθούν να ανέβουν την σκάλα των αρετών προς τον Θεό, ενώ οι δαίμονες με τα πάθη προσπαθούν να τους τραβήξουν κάτω και σε ορισμένες περιπτώσεις το καταφέρνουν.
Το να βλέπουμε τα πάθη μας, να λυπόμαστε γι’ αυτά και να καταφεύγουμε στο Θεό, ζητώντας τη θεραπεία της ψυχής μας, είναι η καλή άρχή του καλού δρόμου.
Βλέπετε νά υπάρχει μέσα σας η διάθεση για την απαλλαγή από τα πάθη; Αν ναι, να προσέχετε καθημερινά τον εαυτό σας, να φοβάστε τις πτώσεις και να φυλάγεστε με κάθε τρόπο από τις αιτίες της αμαρτίας. Έτσι, με τον καιρό, τα πάθη εξασθενούν.
Αλίμονο στη ψυχή, που θα φτάσει στην αναίδεια να πει: «Τίποτα δεν φοβάμαι!». Αυτή η εγωιστική αφοβία είναι η αρχή της πτώσεως και της καταστροφής της.
Πάντως, και όταν αγωνιζόμαστε με καλή προαίρεση εναντίον των παθών, πρέπει ν’ αποφεύγουμε τις αδιάκριτες ακρότητες. Πρέπει να γνωρίζουμε το μέτρο και τα μέτρα μας. Αλλιώς θα κυριευθούμε από αθυμία και στη συνέχεια από απελπισία. Παρ’ όλες τις αδυναμίες μας, ας μην αμφιβάλλουμε ότι ο Θεός μας αγαπάει και θέλει τη σωτηρία μας. Επομένως, αν δεν παραδινόμαστε θεληματικά στα πάθη, Εκείνος θα μας προφυλάξει από τις πτώσεις.
Το δέντρο που έχει ριζώσει βαθιά στη γη, λυγίζει κάτω από το δυνατό άνεμο, αλλά σηκώνεται πάλι όρθιο, όταν αυτός κοπάσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τη ψυχή. Ας λυσσομανούν εναντίον της τα πάθη, ας την ταρακουνούν κι ας τη λυγίζουν πρόσκαιρα. Φτάνει η ρίζα να μην πειραχθεί. Και ρίζα είναι η σταθερή απόφαση της ψυχής να μην υποχωρήσει στην αμαρτία ως το θάνατο.
(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου, Έκδ. ε΄, σ. 88)
Chist healing the blind man. Painting by the Dane painter Carl Bloch (1834-1890).
I need to share a story that changed my life forever even though it did not involve me directly. You see, I grew up next door to the blind boy. I was just a few years older than he. As a young child, I overheard awful whisperings in the neighborhood when he was born. This was not only a terrible tragedy for the boy but, of course, also for his parents. They had a blind child to raise in a world that condemned his condition, and they were forced to endure the cruel glances and the accusatory stares of neighbors and even friends. It was a moral nightmare to be born with any sort of defect or illness.
You see, it was commonly believed that any “handicap” as you call it, any physical deformity in an infant, was a direct result of some sin committed by that infant’s parents. When this little boy was born without vision, everybody knew that his parents had done something awful to offend Almighty God. It was their fault. Of course it could have been his fault as well, the baby’s that is, because, sad to say, people used to believe that even unborn babies were capable of offending God. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
25 Μαΐου- Εορτή του Τιμίου Προδρόμου.
Ο Πρόδρομος ήταν αυστηρός στον εαυτό του και επιεικής στους άλλους. Εμείς όμως είμαστε επιεικείς στον εαυτό μας και αυστηροί στους άλλους.
Ας δούμε και τα δύο:
Α. Ο Πρόδρομος
1. Ήταν αυστηρός στον εαυτό του.
Ήταν ασκητής. Ή τροφή του ήταν ακρίδες και μέλι άγριο. Ή ενδυμασία του ήταν από τρίχες καμήλας. Φορούσε δερματίνη ζώνη γύρω από τη μέση του. Ό τόπος, που έμενε, ήταν έρημος. Ό χρόνος παραμονής του στην έρημο ήταν μεγάλος, διότι εκεί βρισκόταν από την παιδική ηλικία μέχρι τα τριάντα του χρόνια.
Ό Πρόδρομος δεν είχε μόνο αυτή την εξωτερική αυστηρότητα, αλλά και εσωτερική, ανωτέρη της εξωτερικής. Ήταν ταπεινόφρονας. Η αυστηρή ταπεινοφροσύνη του φαίνεται προς μεγάλους και μικρούς. Και να πως: Έρχονται οι επίσημοι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι προς αυτόν, για να βαπτισθούν χωρίς καρπούς μετανοίας. Ό Πρόδρομος τους ελέγχει δριμύτατα. Ό αυστηρός αυτός έλεγχος φαίνεται, ότι είναι αυστηρότητα προς τους άλλους. Και όμως είναι αυστηρός ό Πρόδρομος προς τον εαυτόν του, διότι ούτε η σπουδαία κοινωνική θέση τους, ούτε η προσέλευση τους προς αυτόν, ούτε ότι θα βαπτίζονταν από αυτόν, κολάκευσαν τον εγωϊσμό του Προδρόμου, ώστε να μή ελέγξει την τυπολατρεία τους. Όσον μάλιστα αυστηρός είναι ό έλεγχος του προς αυτούς, τόσον περισσότερο φανερώνει, ότι λιγότερο κολακεύθηκε ο εγωϊσμός του από αυτούς, επομένως άλλο τόσο ταπεινόφρωνας φανερώνεται ότι είναι. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 