The Pentecost. Painting by Jean Restout (1732).
From earliest times the church has practised chrismation immediately following baptism. In the sacrament of chrismation (Gr. chrismatis, «anointing») the newly baptised person receives the Holy Spirit through the anointing with oil by the bishop or priest. The roots of this sacrament are clear in both the Old and New Testaments, and are especially brought to light on the Day of Pentecost. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Concertul oficial al Corului Grec Bizantin la Patriarhia Română
De luni, 7 octombrie, până vineri, 11 octombrie 2002, în ospitaliera Românie ortodoxă au avut loc o serie de manifestări ce au rămas ca momente de referinţă pentru toţi cei care au luat parte la slujbele şi întrunirile publice duhovniceşti cu aromă de Sfântul Munte şi melos bizantin.
de Constantinos Anghelidis, Profesor de Muzică Bizantină
Douăzeci şi cinci de ani de activitate a unui cor nu pot fi rod al hazardului. Cele 800 de concerte liturgice şi alte manifestări în Grecia şi în alte 28 de ţări ale lumii sunt rezultatul unei munci sistematice care presupune nu numai mult efort, ci şi dragoste de muzică psaltică din partea coriştilor.
Corul Grec Bizantin, condus de Lycourgos Anghelopoulos, s-a aflat de data aceasta în România, însoţind o delegaţie aghiorită a Sfintei Mănăstiri Vatopedi.
Cântarea polifonică în România
Îndată după crearea statului român prin unirea Moldovei cu Valahia în a doua jumătate a sec. al 19-lea, au fost impuse corurile pe mai multe voci. Factorii decisivi în eliminarea muzicii bizantine au fost, la început, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Starac Pajsije bio je mnogo zabrinut zbog promene kalendara u Grčkoj. Bio je zabrinut zbog mnogih problema koje je ova promena uzrokovala i molio se za njihovo rešenje. Bio je jako zabrinut zbog grupa koje su oformili «starokalendaraci» i koje su delovale samostalno bez blagoslova pravoslavnog Patrijarha i bez zajedništva sa lokalnim pravoslavnim Crkvama. Neke od tih grupa bile su oformljene i u Atini i Solunu. Međutim, ponovo su se ujedinile sa Grčkom Crkvom zalaganjem starca Pajsija. Starac je govorio: «Bilo bi dobro da ove kalendarske razlike ne postoje, ali uzrok njihovog nastanka nije ni Crkva, ni vera.» Na prigovore da je izmene u kalendaru izvršio papa, starac je govorio:» Novi kalendar je napravio papa, ali Stari kalendar je napravio idolopoklonik,» misleći na Julija Cezara.
Kako bismo razumeli starčeve stavove po ovom pitanju, navešćemo sledeći događaj: Jedan pravoslavni hrišćanin Grčkog porekla živeo je sa svojom porodicom u Americi dugi niz godina. Imao je vrlo ozbiljan problem. On je bio «zilot» tj. starokalendarac, dok su njegova žena i deca sledili Novi kalendar. «Više nismo mogli ni praznike da proslavimo zajedno. Oni su slavili Božić onda kada sam ja slavio Svetog Spiridona. Kada sam ja slavio Božić oni su slavili Svetog Jovana. Ali to je bio naš najmanji problem. Najgore od svega bilo je «učenje» da su novokalendarci jeretici i da će biti osuđeni. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εικόνα του Αγίου Σιλουανού, αγιογραφημένη από τον μαθητή και βιογράφο του μακαριστό άγιο γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ.
Ο υπερήφανος δεν αναζητεί το θέλημα του Θεού , αλλά προτιμά να κατευθύνει ο ίδιος τη ζωή του . Και δεν καταλαβαίνει πώς , χωρίς τον Θεό , δεν επαρκεί το λογικό του ανθρώπου για να τον καθοδηγεί . Κι εγώ , όταν εζούσα στον κόσμο προτού να γνωρίσω τον Κύριο και το Άγιο Πνεύμα , εστηριζόμουν στο λογικό μου . Όταν όμως εγνώρισα με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο μας Ιησού Χριστό , τον Υιό του Θεού , τότε παραδόθηκε η ψυχή μου στον Θεό και δέχομαι οτιδήποτε θλιβερό μου συμβεί και λέω : «Ο Κύριος με βλέπει … Τι να φοβηθώ ;» Προηγουμένως όμως δεν μπορούσα να ζω κατ ‘ αυτό τον τρόπο .
Για όποιον παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού η ζωή γίνεται πολύ ευκολότερη , γιατί στις αρρώστιες , στη φτώχεια και στο διωγμό σκέφτεται : «Έτσι ευδόκησε ο Θεός και πρέπει να υπομείνω για τις αμαρτίες μου» .
Να , εδώ και πολλά χρόνια πάσχω από πονοκέφαλο και δύσκολα τον υποφέρω , αλλά με ωφελεί , γιατί με την ασθένεια ταπεινώνεται η ψυχή . Η ψυχή μου επιθυμεί διακαώς να προσεύχεται και να αγρυπνεί αλλά η ασθένεια με εμποδίζει , διότι το άρρωστο σώμα απαιτεί ανάπαυση . Και παρακάλεσα πολύ τον Κύριο να με θεραπεύσει , αλλά δεν με άκουσε . Κι αυτό σημαίνει πώς αυτό δεν θα ήταν προς όφελός μου . Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Ρουθ στο χωράφι με τον Βοόζ. Η ιστορία της βρίσκεται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.
«Αι γυναίκες να υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, σαν να υποτάσσεσθε εις τον Κύριον. Διότι ο άνδρας είναι κεφαλή (ο αρχηγός) της γυναικός, όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας, ο οποίος όμως Χριστός είναι σωτήρ του σώματος της Εκκλησίας (όλων δηλαδή ανεξαιρέτως των πιστών). Αλλ’ όπως η Εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται εις τους άνδρας των εις κάθε τι. Οι άνδρες να αγαπάτε τας γυναίκας σας, όπως και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν και εθυσίασεν τον εαυτόν του υπέρ αυτής , Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στα Τρίκαλα στις 17 Μαΐου 1617
Ο άγιος νεομάρτυς Νικόλαος καταγόταν από το Μέτσοβο της Ηπείρου, από γονείς ευσεβείς. Νέος στην ηλικία πήγε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας ,όπου εργαζόταν σ’ ένα φούρνο. Μετά από αρκετό καιρό κάποιοι Τούρκοι, με δόλο, με υποσχέσεις, με φοβερισμούς και συκοφαντίες τον κατάφεραν ν’ αρνηθεί τον Χριστό. Σύντομα όμως συνειδητοποίησε τι έκανε, επέστρεψε στην πατρίδα του και ζούσε πάλι ως χριστιανός.
Κάποτε , μαζί με άλλους συμπατριώτες του, φόρτωσε και αυτός το άλογό του με δαδί και πήγε να το πουλήσει στα Τρίκαλα. Εκεί τον γνώρισε κάποιος Τούρκος κουρέας , γείτονας του φούρναρη στον οποίο εργαζόταν ο άγιος. Τον άρπαξε λοιπόν και τον κατηγορούσε πως από Τούρκος έγινε πάλι χριστιανός. Φοβήθηκε ο άγιος, του χάρισε το φορτίο με το δαδί και τον παρακαλούσε να μην τον φανερώσει. Ο Τούρκος δέχτηκε και απαίτησε , για να μην τον αποκαλύψει, να του πηγαίνει κάθε χρόνο, όσο ζει, ένα φορτίο δαδί. Πράγμα το οποίο έκανε για αρκετά χρόνια.
Κάποτε όμως ο άγιος ,θεωρώντας ότι αυτή η πράξη είναι έμμεση άρνηση , αποφάσισε να μην του πάει το δαδί αλλά να ομολογήσει τον Χριστό και αν ακόμη χρειαστεί να μαρτυρήσει για να ξεπλύνει την άρνησή του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
"Ύπαγε οπίσω μου σατανά"
12. Αποτελέσματα των λογισμών.
Όταν ο λογισμός χρονίσει μέσα μας, γινόμαστε τότε δούλοι στην προσπάθεια. Προσπάθεια είναι η προσκόλλησις του ανθρώπου στα κτιστά πράγματα και ή επιθυμία του να αποκτήσει μόνον αυτά. Έτσι ο νους του ανθρώπου αποδεσμεύεται από την αιώνια τροφή. Και όταν ο νους του ανθρώπου απομακρυνθεί εντελώς από τον Θεό, τότε «ή θηριώδης ή δαιμονιώδης γίνεται», δηλαδή, ή σαν θηρίο ή σαν δαίμονας γίνεται ο άνθρωπος, πράγμα το όποιο βλέπουμε να συμβαίνει στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία. Ο λογισμός του ανθρώπου προσκολλήθηκε μόνο στη γη και δε σκέπτεται καθόλου τον ουρανό, με αποτέλεσμα την θηριοποίηση του ανθρώπου και την αποθέωση της τέχνης σε οποιαδήποτε μορφή.
Ο άνθρωπος γίνεται ακρατής. Δεν μπορεί να εγκρατευθεί. Όταν ο άνθρωπος δεν πολεμά το λογισμό του τότε γίνεται δούλος της αμαρτίας. «Ο κατά διάνοιαν προς την αμαρτίαν μη πολέμων μηδέ αντιλέγων. σωματικώς πράττει αυτήν».
Οι λογισμοί μας σαπίζουν και μας συντρίβουν δημιουργώντας προβλήματα και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Οι λογισμοί μιαίνουν, μολύνουν την ψυχή μας, την δηλητηριάζουν και την φαρμακώνουν. «Αυτή ή πάλη του πονηρού. Και μετά τούτων των βελών φαρμακεύει πάσαν ψυχήν», μας λέγει ο άγιος Ησύχιος ο πρεσβύτερος.
Με την αποδοχή των λογισμών ο διάβολος αποκτά κυριαρχία και μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο ακόμη και στην αυτοκτονία, αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη του διαβόλου.
Ο ρυπαρός λογισμός καταχθονίζει την ψυχή, δηλαδή, ρίχνει κατά γης την ψυχή του ανθρώπου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Χριστός ως παιδί, η Σοφία του Θεού. Εικόνα από την Αγία Σοφία στη Σόφια (Βουλγαρία).
Ο Άγιος Ιωάννης ήταν Βούλγαρος στην εθνικότητα και καταγόταν από μια πόλη της Βουλγαρίας η οποία αναφέρεται στο συναξάριο με το όνομα Σούμνα . Το όνομά του στη βουλγαρική γλώσσα είναι Ράϊκος , μεταφράζεται δε στα ελληνικά Ιωάννης.
Στο επάγγελμα ο άγιος ήταν χρυσοχόος, στην ηλικία δεκαοχτώ ετών, πολύ όμορφος στην όψη αλλά ομορφότερος στην ψυχή. Ήταν δε Χριστιανός με θερμή πίστη και πολλές αρετές.
Απέναντι από το εργαστήριό του ήταν τούρκικο σπίτι, του οποίου ο νοικοκύρης είχε μια κόρη ανύπαντρη. Η κοπέλα βλέποντας και παρατηρώντας κάθε μέρα τον Ιωάννη, τον ερωτεύθηκε με σαρκικό έρωτα και μη μπορώντας να πετύχει το σκοπό της μηχανεύτηκε το εξής.
Κάποια μέρα κατέβηκε κάτω στην πόρτα του σπιτιού της και φώναξε τον Ιωάννη να της πάρει μέτρο στο δάχτυλο , για να της φτιάξει ένα χρυσό δαχτυλίδι. Όταν πήγε ο άγιος να της πάρει μέτρο, εκείνη του άρπαξε το χέρι και τον τράβηξε με όση δύναμη είχε μέσα στο σπίτι. Τράβηξε τότε το χέρι του κι εκείνος με δύναμη για να απαλλαγεί, με αποτέλεσμα η κοπέλα να πέσει με την πλάτη κάτω.
Επειδή δεν κατόρθωσε να πετύχει τον σκοπό της άρχισε να φωνάζει με όλη της τη δύναμη, συκοφαντώντας τον άγιο πως αποπειράθηκε να τη βιάσει. Οι Τούρκοι που προσέτρεξαν στις φωνές της τον άρπαξαν και τον οδήγησαν στον κριτή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
( Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου)
Ας μη επιβουλεύουμε τον ίδιο τον εαυτό μας και ας μη χάσουμε την παρρησία μας στο Θεό δείχνοντας εχθρότητα σε όσους μας αδίκησαν και αγανακτώντας υπερβολικά. Ας αφήσουμε τον άνθρωπο στο Θεό και στις εκεί τιμωρίες. Εμείς ας βρούμε φιλάνθρωπο τον Κριτή, αφού και εμείς θα έχουμε αποδειχθεί φιλάνθρωποι και ας συγχωρήσουμε, για να συγχωρηθούμε.
Ας μη σε ξεγελά ο μάταιος λογισμός, ότι η δίκαιη εκδίκηση δεν έχει ενοχή, όπως και η παράδοση στους νόμους αυτού που παρανόμησε. Υπάρχουν οι νόμοι των Ρωμαίων, υπάρχουν όμως και οι δικοί μας των χριστιανών. Εκείνοι είναι χωρίς μέτρο, σκληροί και φθάνουν στο αίμα. Οι δικοί μας είναι ήπιοι και φιλάνθρωποι και δεν επιτρέπουν να αντιμετωπίσουμε με θυμό όσους μας αδικούν. Ας επιμείνουμε σ’ αυτούς και ας τους ακολουθήσουμε. Έτσι θα προσφέρουμε λίγα ( διότι η εδώ ζωή μας είναι μικρή και δεν αξίζει τίποτε), θα δεχθούμε όμως από το Θεό μεγάλη ανταμοιβή, την φιλανθρωπία του και τις ουράνιες ελπίδες.
( Επιστολή 78, Προς Θεότεκνο).
Μαρτύρησε στη Σμύρνη στις 14 Μαΐου 1643
Στην καταγωγή ο Άγιος ήταν Κρητικός.
Όταν ήταν μικρό παιδί ,κάποιοι Τούρκοι τον πήραν στη Σμύρνη και με τη βία τον εξισλάμισαν. Ο ίδιος έχοντας συνείδηση ποιός είναι και τί είναι , αναζητούσε ευκαιρία να φύγει.
Κάποτε το κατάφερε , έφυγε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συναντήθηκε με τον Μελέτιο Συρίγο, ο οποίος ήταν λόγιος και ενάρετος κληρικός της εποχής εκείνης και ο οποίος συνέγραψε το μαρτύριό του. Σε αυτόν εξομολογήθηκε και του ανακοίνωσε την επιθυμία του να ομολογήσει τον Χριστό και να εξαλείψει την αμαρτία με το αίμα του μαρτυρίου. Ο άγιος αυτός πνευματικός, αφού τον καθοδήγησε κατάλληλα, τον άφησε να φύγει στηρίζοντάς τον με την προσευχή του.
Επέστρεψε λοιπόν στη Σμύρνη ο άγιος και μπροστά σε όλους ομολόγησε τον Χριστό Θεό αληθινό , με πολύ θάρρος , χωρίς να φοβηθεί την βαρβαρότητα των Τούρκων, ενώ παράλληλα εκφράστηκε υποτιμητικά για το Ισλάμ και τον προφήτη. Οι Τούρκοι όταν άκουσαν τα λόγια του και κατάλαβαν την εμμονή του στη χριστιανική πίστη, γιατί ουσιαστικά δεν είχε εξισλαμισθεί, τον άρπαξαν και ,δέρνοντάς τον και σπρώχνοντάς τον, τον έφεραν στον κριτή. Εκεί τον κατηγόρησαν πως « ενώ ήταν Τούρκος, τώρα έγινε Ρωμιός και βρίζει την πίστη μας και τον προφήτη μας ». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Why infant Baptism ?
Holy Baptism is the first of seven Sacraments in the Orthodox Christian Church. Together with the Sacrament of Holy Chrism it joins the candidate to the Mystical Body of Christ, the Church. Some people argue that the only valid baptism is that of an adult who believes in Christ first. They argue that to baptise a helpless infant only a few weeks old who is unable to believe is meaningless. So why baptise a baby when it doesn’t know yet what is happening? Why not wait for the baby to grow and believe in Christ and ask for baptism? If we were to follow this line of reasoning, we wouldn’t inoculate the baby against diphtheria until he grows up and asks for it! But we know better. Baptising infants before they know what is going on is an expression of God’s great love for us. It shows that God loves us and accepts us before we can ever know and love Him. It shows that we are wanted and loved by God from the very moment of our birth. Nothing shows the nature of God’s grace more than infant baptism. The Orthodox Church does not belittle personal faith in an adult who seeks baptism, but instead insists that the whole emphasis of baptism is not an what the baby does or the parents or the godparents, but on what God does. The fact that we are Christians is not due to any act on our part; it is due to the act of God in Christ through the Holy Spirit. Of course Baptism demands a personal response on the part of the baptised child when it reaches the age of reason. The child must accept what God did for him or her in Baptism. Baptism is not a divine pass that will get us into Heaven automatically. It must be followed by a personal awareness or awakening to the many gifts of God’s love bestowed upon us through this great sacrament. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 