Όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης (+1199)

Ο Στέφανος Α΄ Νεμάνια υπήρξε ισχυρός ηγεμόνας του σέρβικου έθνους, ενοποιός των σερβικών χωρών, δημιουργός ανεξάρτητου κράτους γύρω στα 1170, πρόμαχος και υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, εξολοθρευτής των αιρέσεων και Ιδρυτής της δυναστείας των Νεμανιδών, πολλά μέλη της οποίας αξιώθηκαν αγιωνυμίας. Γεννήθηκε το 1114 στη Ζέτα, το σημερινό Μαυροβούνι.

Όταν ισχυροποίησε το κράτος του και στερέωσε την ορθόδοξη πίστη σε αυτό, παρέδωσε τη βασιλεία του και -κατά το παράδειγμα του υιού του Σάββα- έλαβε το μοναχικό σχήμα στη μονή Στουντένιτσα, παίρνοντας το όνομα Συμεών. Η σύζυγος του αποσύρθηκε και εκείνη σε γυναικείο μοναστήρι και από Άννα ονομάσθηκε Αναστασία (1196).

Μετά δύο χρόνια μοναστικής ζωής στη Στουντένιτσα έρχεται στο Άγιον Όρος προς συνάντηση του κατά σάρκα υιού του, στον οποίο και υποτάσσεται γινόμενος κατά πνεύμα υιός του. Έζησαν μαζί στη μονή Βατοπεδίου με συνεχή προσευχή και άσκηση. Έκτισαν παρεκκλήσια και ενίσχυσαν με δωρεές το μοναστήρι. Η αρετή τους έφερε πολλούς συμπατριώτες τους στον Άθωνα. Έτσι αναγκάσθηκαν ν΄ αγοράσουν τα ερείπια του Χιλανδαρίου και να κτίσουν την ωραία μονή, στην οποία ο Συμεών έζησε μόνο οκτώ μήνες, μέχρι τον θάνατό του.

Αναπαύθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1199 με τα μάτια στραμμένα προς την εικόνα της Θεοτόκου και του Σωτήρος, που σώζεται μέχρι σήμερα στο Χιλανδάρι. Τα τελευταία λόγια του ήταν: «Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον». Στα ετήσια μνημόσυνα από της κοιμήσεως του ανέβλυζε μύρο από τα λείψανα του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Καθολικό του Χιλανδαρίου. Το τίμιο λείψανο του μετακομίσθηκε στη μονή Στουντένιτσας, όπου και αναπαύεται μέχρι σήμερα.

Σώζονται τρεις βιογραφίες του αγίου Συμεών. Την πρώτη έγραψε ο υιός του άγιος Σάββας περί το 1208, τη δεύτερη ο άλλος υιός του Στέφανος Β’ ο Πρωτοστεφής περί το 1216 και την τρίτη ο Χιλανδαρινός μοναχός Δομεντιανός περί το 1242. Ακολουθίες προς τιμήν του έγραψε ο άγιος Σάββας και ο μοναχός Θεοδόσιος. Από τους συγχρόνους λαμπρή βιογραφία έγραψε ο άγιος Νικόλαος Αχρίδος και ο άρχιμ. Ιουστίνος Πόποβιτς.

Όσιος Γεννάδιος ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου (14ος αι.)

Υπήρξε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Η αγιότητα του βίου του τον αξίωσε να ακούσει φωνή από την εικόνα της Θεοτόκου.

Σε καιρό επιδρομής πειρατών στη μονή ο ευλαβής ηγούμενος άκουσε φωνή από την εικόνα της Παναγίας, της λεγομένης Παραμυθίας, να του λέγει: «Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής, αλλ΄ αναβάντες επί των τειχών αποδιώξατε τους πειρατάς». Έκπληκτος ο όσιος βλέπει την αγία εικόνα, από την οποία προήλθε η φωνή να μεταμορφώνεται. Το πρόσωπο της Παναγίας έγινε ζωντανό, όπως και το πρόσωπο του Χριστού πού βαστούσε. Ο Χριστός άπλωνε το δεξί του χέρι, για να καλύψει τα χείλη της και στρέφοντας το πρόσωπο του προς εκείνη είπε: «Μη, Μήτερ μου, μη είπης αυτοίς τούτο, αλλά τιμωρηθήτωσαν ούτοι πρεπόντως». Η Υπεραγία Θεοτόκος κρατώντας με αγάπη το χέρι του Υιού της επανέλαβε τους ίδιους λόγους· να μην ανοίξουν σήμερα τις πύλες της Μονής λόγω των πειρατών.

Όσιος Αβέρκιος ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ιεράπολης

Ο Όσιος Αβέρκιος έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.

Η άμεπτη ζωή του και η καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ιεραπόλεως στη Φρυγία.

Το αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Αβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά. Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, «εἰ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος» (Ευαγγέλιο Μάρκου, θ’ 35), που σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωση του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης.

Και ο Αβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του.

Όσιος Φιλόθεος ο Διονυσιάτης (1526-1610)

Η μνήμη του τιμάται στις 21 ‘Οκτωβρίου και την Γ’ Κυριακή του Ματθαίου μετά των αγίων της μονής Διονυσίου.

Γεννήθηκε στη Χρυσούπολη της Καβάλας το 1526. Μικρόν οι Τούρκοι τον άρπαξαν από τη χήρα μητέρα του, μαζί με τον αδελφό του, και τους φυλάκισαν. Με θαυμαστό τρόπο η Θεοτόκος τους έσωσε και τους μετέφερε σε μοναστήρι της μικρασιάτικης Νεάπολης. Αργότερα, η καλή μητέρα του έγινε μοναχή και συνάντησε τα τέκνα της ως μοναχούς.

Ο Φιλόθεος, ως όντως φιλόθεος, «μη φέρων την δόξαν των ανθρώπων και θέλων έκφυγείν ταύτην… ώρμησεν ευθύς της οδού του εν τω Άθω ως έλαφος διψώσα επί τας διεξόδους των υδάτων». Στην αρχή μόνασε στο κοινόβιο της μονής Διονυσίου για αρκετό διάστημα, «ουκ ήρεμα αλλά και ακάθεκτος ην και διψών μόνος μεμονωμένος λαλησαι Θεώ. Προφασισάμενος δε ότι ησθενικώς και εκωφώθη» αποσύρεται σε σπήλαιο εξω της μονής. Εκεί ανεδείχθη θαυμαστός ασκητής και νικητής δαιμόνων. «Τας εύχάς τω Κυρίω εκπληρών και ην διαιτώμενος άρτον και άλας ημέραν παρ’ ημέραν, προσθείς δε Σάββατον και Κυριακήν μόνον σιτίζεσθαι».

Όσιος Ευθύμιος ο Νέος (823-898)

Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου

Γεννήθηκε στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα, μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.

Ο Όσιος Αυξέντιος ο Μοναχός, που ασκήτευσε στην Κύπρο

Η εγκράτεια κι η ηθική καθαρότητα, σύμφωνα με την ομολογία και της ίδιας της επιστήμης, είναι δύο από τους πολύτιμους παράγοντες πάνω στους οποίους στηρίζεται η σωματική υγεία κι η μακροβιότητα του ανθρώπου.

Είναι πια διαπιστωμένο κι αποδεκτό απ’ όλους, ότι κανένα πράγμα δεν καταστρέφει τόσο την υγεία και δεν σακατεύει τον άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό, όσο οι καταχρήσεις κι οι ηθικές παρεκτροπές.

Αυτές είναι που κλονίζουν πρόωρα τον άνθρωπο και τον κάνουν να φαίνεται γερασμένος, κι απ’ αυτή ακόμη τη νεανική του ηλικία.

Αντίθετα εκείνοι που κάνουν βίωμα τους από νωρίς τα λόγια του Πνεύματος του Θεού «υμείς έστε ναός Θεού ζώντος», και ζουν μια ζωή συγκρατημένη και σέβονται το σώμα τους, γιατί το θεωρούν έμψυχο ναό του Θεού, αυτοί μπορούν να χαίρονται την υγεία τους και να δουλεύουν ευτυχισμένοι σ’ ολόκληρη τη ζωή τους.

Την αλήθεια αυτή βεβαιώνουν οι μυριάδες των ασκητών αγίων, που έζησαν με εγκράτεια, αλλά και θολερότητα μέχρι τα βαθιά τους γηρατειά.

Ένας απ’ αυτούς τους ξεχωριστούς και γνωστούς στην Κύπρο μας αγίους, είναι κι ο ιερός Αυξέντιος.

Είναι ένας από τους τριακόσιους Αλαμανούς, όπως λέγονται, αγίους, που ήρθαν στο νησί μας τον 12 αιώνα μ.Χ. και ήταν μάλιστα κι ο αρχηγός τους

Ο άγιος νεομάρτυς Ιωάννης από την Κρήτη

Μαρτύρησε στις 15 Σεπτεμβρίου 1811 στη Νέα Έφεσο

Ο Άγιος καταγόταν από την Κρήτη αλλά ζούσε στην περιοχή της Νέας Εφέσου, Κουσάντασι, όπως την ονόμαζαν οι Τούρκοι. Ήταν γεωργός στο επάγγελμα και ήταν αρραβωνιασμένος. Νέος στην ηλικία , κόσμιος, συνετός, σώφρων, στολισμένος με πολλές αρετές.

Κάποτε με δύο φίλους και συμπατριώτες του Σφακιανούς πήγαν έξω από την πόλη να διασκεδάσουν στο πανηγύρι που γινόταν, κατά παλαιά συνήθεια, την ημέρα της αποτομής της τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου. Εκεί που έτρωγαν και έπιναν πέρασαν άνθρωποι του αγά και τους ζήτησαν να πληρώσουν κεφαλικό φόρο. Οι δυο Σφακιανοί δεν δέχονταν με κανένα τρόπο να πληρώσουν ούτε λίγο ούτε πολύ. Οι άνθρωποι του αγά ενεργώντας με το κύρος της εξουσίας τους άπλωσαν και πήραν ένα όπλο απ’ τους Σφακιανούς, εκείνοι αντέδρασαν και, τραβώντας το με βία, το απέσπασαν από τα χέρια των Τούρκων, με αποτέλεσμα να πιαστούν στα χέρια ,να σκοτώσουν έναν από τους Τούρκους υπαλλήλους και να τραυματίσουν τους άλλους. Αμέσως μετά έτρεξαν να εξαφανιστούν, για να μη συλληφθούν.

Όσιος Ανδρέας Κρήτης

Ό άγιος ‘Ανδρέας καταγόταν από τη νήσο Κρήτη και έζησε επί βασιλείας του είκονομάχου αύτοκράτορος Κωνσταντίνου Ε’ Κοπρωνύμου (741-775). Ήδη από την τρυφερή παιδική ήλικία επιδιδόταν μέ ζήλο στα έργα της αρετής και έκάρη μοναχός στην ιδιαίτερη πατρίδα του. «Εχοντας ακούσει για τους διωγμούς που έξαπέλυαν οί εικονομάχοι κατά των ορθοδόξων, ο άγιος αποφάσισε να πάει στη Βασιλεύουσα για να ομολογήσει την άληθή πίστη.

Ο όσιος Αμμούν ο Αιγύπτιος (4 Οκτωβρίου)

Ο όσιος πατήρ ημών Αμμούν καταγόταν από τήν Αίγυπτο. «Οταν πέθαναν οί γονείς του ανέλαβε τήν ανατροφή του ένας θείος του, ο οποίος τον υποχρέωσε να νυμφευθεί- ο Άμμούν ήταν τότε είκοσι δύο χρόνων. Τήν ίδια εκείνη νύκτα του γάμου, οταν οί νεόνυμφοι αποσύρθηκαν στή νυφική παστάδα, ο Άμμούν άνοιξε τήν Αγία Γραφή και διάβασε το χωρίο τής προς Κορινθίους επιστολής όπου ο Απόστολος μιλά γιά τά δεινά του γάμου,

Ο όσιος Ιωάννης Χοζεβίτης

Ο όσιος Ιωάννης ήταν γόνος αρχοντικής και πλούσιας οικογένειας και καταγόταν από τις Θήβες της Αιγύπτου. «Ελαβε το μοναχικό Σχήμα από τον παππού του ο οποίος είχε στο μεταξύ καρεί μοναχός, και ξεκίνησε για τα Ιεροσόλυμα. Καθώς είχε ανατραφεί σέ περιβάλλον μονοφυσιτών και δεν αναγνώριζε τήν Δ’ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος (451), θεία δύναμη τον εμπόδισε να εισέλθει στον ναό της Αναστάσεως και να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου.

Όσιος Ευφρόσυνος ο Μέγας

Αγράμματος και αγροίκος χωρικός ο όσιος Ευφρόσυνος σέ ανδρική ηλικία εγκατέλειψε τον κόσμο και εισήλθε σέ κοινόβιο, όπου εκάρη μοναχός. Περιφρονημένος από τους συμμοναστάς του για την απαιδευσία και την απλοϊκότητά του, εγκολπώθηκε την ταπείνωσι του Χρίστου και τους υπηρετούσε στήν διακονία του μαγειρίου. Και καθώς πάντα ήταν κατακαπνισμένος από την άνθρακιά και τις στάχτες, όλοι τον περιγελούσαν και τον ενέπαιζαν, άλλα και δαρμούς δεχόταν από τους αμελέστερους πού εύρισκαν αφορμή την σιωπή και την ανεξικακία του. Αυτός όμως ο μακάριος μέ γενναιότητα καρδίας υπέμεινε τους εξευτελισμούς και τις ταπεινώσεις και άλλοτε μεν λουσμένος στον ιδρώτα, άλλοτε δε λαχανιασμένος και χαρούμενος, διήνυε έν τω κρύπτω τό στάδιο των αρετών διαφεύγοντας την προσοχή των ανθρώπων.

Άγιοι ασκητές & γεροντάδες στην Κρήτη (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό) (2)

Συνέχεια από (1) 

Ο άγιος Ιωσήφ Γεροντογιάννης

Ο άγιος Ιωσήφ ο Γεροντογιάννης (1799-1874, τιμάται 7 Αυγούστου) ήταν ένας σκληρός και ασεβής κτηνοτρόφος από το χωριό Λιθίνες της Σητείας, πατέρας τεσσάρων παιδιών. Όταν όμως έχασε το κοριτσάκι του, ένιωσε συντριβή, μετανόησε και στράφηκε προς το Θεό. Κάποια στιγμή έζησε μια πολυήμερη οπτασία του παραδείσου και της κόλασης και απέκτησε το χάρισμα να θεραπεύει ασθένειες. Αυτό έγινε αφορμή να συρρέουν πλήθη ασθενών στο χωριό του, τους οποίους θεράπευε με το όνομα του Χριστού, φυσικά δωρεάν. Ο επίσκοπος Ιεροσητείας Ιλαρίων, χωρίς να τον γνωρίζει, τον έλεγξε ως αγύρτη, είδε όμως με τα μάτια του ένα θαύμα του αγίου και τον ευλόγησε (η φοράδα του επισκόπου γέννησε και μετά αφηνίασε και αποστράφηκε το μωρό της, κι όμως με μια κουβέντα του αγίου το δέχτηκε και το θήλασε).

Οι Τούρκοι όμως του χωριού του τον συκοφάντησαν ότι κρύβει επαναστατικούς σκοπούς κι έτσι ο Μουσταφά πασάς, διοικητής της Κρήτης, τον κάλεσε τρεις φορές σε απολογία στο Ηράκλειο. Κάθε φορά η άφιξή του γινόταν αφορμή μεγάλης συγκέντρωσης, ενώ πολλά θαύματα τελούνταν υπό το βλέμμα των Τούρκων. Την τρίτη φορά ο άγιος τέλεσε δύο θαύματα στο σπίτι του πασά. Θεράπευσε την πεθερά του, κατάκοιτη επί σειρά ετών από ανίατη ασθένεια, και το γιο του, που είχε τραυματιστεί σοβαρά πέφτοντας από τη σκάλα. Τότε ο πασάς τον απέλυσε εν ειρήνη και μάλιστα του έστειλε στο χωριό ένα φορτίο με δώρα, τα οποία ο άγιος μοίρασε στους ανθρώπους, κρατώντας μόνο κάποια καντήλια, που περιλαμβάνονταν στα δώρα, για την εκκλησία. Στη συνέχεια, θέλοντας να αποφύγει το πλήθος των ασθενών που τον καταδίωκε, αποσύρθηκε στα ερείπια της ιεράς μονής του Τιμίου Προδρόμου (μονή Καψά), αλλά κι εκεί σύντομα περικυκλώθηκε από ασθενείς και από υποψήφιους μοναχούς. Έτσι…

Άγιοι ασκητές & γεροντάδες στην Κρήτη (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Ψηλορείτης, στο χωριό Ζαρός, 17 ος αιώνας. Στο μοναστήρι του αγίου Νικολάου, ψηλότερα απ’ το χωριό, οι μοναχές διαπιστώνουν πως κάποιο ζώο τρυπώνει τη νύχτα στο περιβόλι τους και βοσκάει στα λαχανικά. Κάποιο αγρίμι του Ψηλορείτη σίγουρα θά ‘ναι. Βρίσκουν λοιπόν έναν κυνηγό και του ζητάνε να παραφυλάξει και να το σκοτώσει με το τόξο του. Τη νύχτα, ο κυνηγός τοξεύει την ογκώδη φιγούρα που βλέπει να ξετρυπώνει μέσα απ’ τις σκιές και να κατεβαίνει απ’ την πλαγιά πάνω απ’ το μοναστήρι. Μα, τι παράξενο, δεν είναι κανένα ζώο, αλλά ένας γέροντας ασκητής! Τον μεταφέρουν με φρίκη σ’ ένα κελί κι εκείνος μειλίχιος τους λέει: «Μη λυπάστε, δεν έχετε αμαρτία. Έτσι ήθελε ο Θεός να μάθετε για μένα. Μόνο, παρακαλώ, ο άνθρωπος που με πλήγωσε να με μεταφέρει στον τόπο μου, να κοιμηθώ εκεί». Κι όταν τον ρωτάνε: «Γιατί, γέροντα, τόσα χρόνια δεν ήρθες ποτέ να σε γνωρίσουμε;», απαντάει: «Δεν ήρθα, γιατί δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην πέσετε σε αμαρτωλούς λογισμούς»… Το όνομα του γέροντα ήταν Ευθύμιος. Ο κυνηγός τον σηκώνει στην πλάτη του και τον μεταφέρει χιλιόμετρα μακριά, στον ποταμό Κουρταλιώτη, νότια του σημερινού νομού Ρεθύμνης. Εκεί ήταν η πατρίδα του, στο χωριό Ασώματος. Στο άγριο και πανέμορφο Κουρταλιώτικο Φαράγγι, ο κυνηγός δίψασε – και ο άγιος χτύπησε με το χέρι του την πλαγιά, στο δρόμο που περνούσε πολλά μέτρα πάνω απ’ το ποτάμι, και ξεπήδησαν πηγές για να ξεδιψάσει ο ακούσιος φονιάς του. Κοντά σ’ αυτές τις πηγές είναι σήμερα το εκκλησάκι του, χτισμένο από κάποιον Τούρκο, που έχασε το φως του και τον θεράπευσε ο άγιος. Μόνο που σ’ αυτά τα μέρη τον λένε Νικόλαο (ίσως ήταν το κοσμικό του όνομα) και πανηγυρίζουν τη μνήμη του με λαμπρότητα την 1 η του Σεπτέμβρη. Είναι ο «όσιος Νικόλαος ο Κουρταλιώτης».

Ο άγνωστος ασκητής του Ζαρού…

Όσιος Αγάθωνας ο κτήτορας (14ος αι.)

Ο βίος του οσίου Αγάθωνος σχετίζεται με του οσίου Αθανασίου του Μετεωρίτου. Ο Αγάθων ακολούθησε στο Άγιον Όρος τον εξ΄ Υπάτης Αθανάσιο. Ο Αγάθων επιστρέφει μετά την αναχώρηση του Αθανασίου από το Άγιον Όρος στο παρά την Υπάτη όρος και ιδρύει μονή. Ο όσιος Αθανάσιος αφιερώνει τη μονή του, στα Μετέωρα, στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και στη Θεοτόκο. Το αυτό πράττει και ο Αγάθων.

Όσιος Διονύσιος ο Αθωνίτης

Ό όσιος πατήρ ημών Διονύσιος ήταν ύστερότοκος γιος μιας οικογένειας χωρικών της Κορησσού, κοντά στην Καστοριά της Μακεδονίας (περί τό 1316). Τρέφοντας μέσα του παιδιόθεν την αγάπη γιά τον Θεό μόλις έφθασε σε κατάλληλη ηλικία (18 ετών) έτρεξε σαν διψασμένο Ελάφι στήν πηγή, στό Άγιον Όρος, νά βρει τόν μεγαλύτερο αδελφό του, τον άγιο Θεοδόσιο, πού είχε γίνει ηγούμενος της Μονής Φιλόθεου. Αφού ενεδύθη τό μοναχικό Σχήμα

Εορτάστηκε στην Αθήνα, ο όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Με κατάνυξη εορτάστηκε η μνήμη του νέου Σέρβου Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, σε αγρυπνία που τελέσθηκε την Δευτέρα 13 Ιουνίου, στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως.

Όσιος Σίμων ο Μυροβλύτης (+1257)

Κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορείτικης μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυματουργός και μυροβλύτης.

Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό. Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντα του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή· «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υϊού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον τούτον με το όνομα σου». Πιστεύοντας στην αναξιότητά του ο άξιος, θεώρησε τη φωνή τέχνασμα του πονηρού. Τη νύκτα των Χριστουγέννων προσευχόμενος είδε αστέρα να κατεβαίνει από τον ουρανό και να στέκεται πάνω στην πέτρα, όπου σήμερα η μονή, και η φωνή της Θεοτόκου να του λέγει· «Εδώ πρέπει να θεμελίωσης, ω Σίμων, το κοινόβιόν σου, και να σώσης ψυχάς, και πρόσεχε καλώς· μη απιστήσης, ως πρότερον, εγώ θέλω είμαι βοηθός σου».

Ο όσιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης

Ο άγιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης.

Ό όσιος Γρηγόριος γεννήθηκε στα τέλη του 8ου αιώνα σε μια από τις πόλεις της Δεκαπόλεως της Ίσαυρίας, την Είρηνούπολη. Χάρη στην ευσέβεια και τις φροντίδες της μητέρας του, το νεαρό αγόρι έλαβε επαρκή στοιχειώδη εκπαίδευση και από την ηλικία των οκτώ χρόνων έδειξε σαφή προτίμηση για τη μελέτη των Ιερών Γραφών και τον εκκλησιασμό. Επιδιδόταν επιμελώς στη νηστεία και στην άσκηση όλων των αρετών με σκοπό να μορφώσει εντός του πιστά την εικόνα του Χρίστου.

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938) – 24 Σεπτεμβρίου (με φωτογραφίες)

Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ στο χωριό Σόβοκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ-Ταμπώβ της Ρωσίας το 1866. Η εργασία του ήταν ξυλουργός. Το προσκύνημά του στον τάφο του όσιου Ιωάννη Σεζένωφ του Εγκλείστου και θαυματουργού (1791-1839) ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη μοναχική του τελείωση, όπως κι ένα όνειρο που είδε, μέσω του οποίου η Παναγία τον οδήγησε σε μετάνοια.

Ο «γέροντας» αρχάγγελος

Ο Προφήτης Ηλίας λαμβάνει ψωμί και νερό από έναν άγγελο. Έργο του Peter Paul Rubens (1577-1640)

Ο όσιος Μακάριος, Ρωμαίος στην καταγωγή, ήταν γιός συγκλητικού. Όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς του τον ανάγκασαν να νυμφευθεί. Εκείνος όμως, τη νύχτα του γάμου, εγκατέλειψε τη νύφη κι εξαφανίστηκε.

Βαδίζοντας για την έρημο, συνάντησε κάποιον γέροντα.

– Πού πηγαίνεις, πάτερ; τον ρώτησε.

– Όπου πηγαίνεις κι εσύ, απάντησε εκείνος.

Οι άγγελοι και ο Όσιος Σάββας ο Βατοπαιδινός

Γόνος ευλαβών Θεσσαλονικέων ο όσιος Σάββας, έζησε τον 14ο αιώνα καί ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή από τον Άθωνα. Αργότερα επισκέπτεται τούς  Άγιους Τόπους, όπου, κλεισμένος σε κάποιο σπήλαιο του Ιορδάνη, γεύεται την εμπειρία του ακτίστου φωτός.

Εκεί, στην έρημο του Ιορδάνη, πέρασε κάποτε πενήντα μέρες χωρίς να βρει τίποτα για να φάει. Οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν κι έπεσε στη γη σχεδόν νεκρός. Τότε τον πλησιάζει άγγελος Κυρίου, όχι για να παραλάβει την ψυχή του, αλλά για να του μεταδώσει δύναμη και αναψυχή.

Ο ξυπόλητος όσιος ερημίτης

Όταν πήγα στους Άγιους Τόπους και γιόρτασα για πρώτη φορά Πάσχα το 1954. είδα ένα κληρικό με άσπρα γένια, αδύνατο, χλωμό και ξυπόλητο που ερχόταν με ένα φαναράκι στο χέρι το Μέγα Σάββατο, ακολουθούμενος και από δύο επίσης ξυπόλητες καλόγριες. Ένας διάκος τότε ονόματι Χρυσόστομος, άκουσα να λέει:

Σβιάτ Ιβάν Ρούσκι. Ήταν ελεύθερος μέσα στη σκλαβιά του!

Αγ. Ιωάννης ο Ρώσος

Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

 Στις 27 του Μάη γιορτάζεται η μνήμη ενός νεοφα­νούς Αγίου, Ρώσου στην καταγωγή, που το ιερό λείψανό του βρίσκεται – στο πείσμα της ανθρώπινης λογικής! – άφθαρτο και ακέραιο, κοντά 280 χρόνια μετά το σωματικό θάνατό του, στο Νέο Προκόπι (πρώην Εμίν Αγά) της Εύβοιας. Πρόκειται για τον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον νέο Ομολογητή.

Ανάμεσα στους στρατιώτες του Τσάρου της Ρωσίας Πέτρου του λεγόμενου Μεγάλου, που πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους στα 1711, κατά τον άτυχο εκείνο για τους Ρώσους πόλεμο, όπου ο ίδιος ο Πέτρος κινδύνεψε να σκοτωθεί, ήταν κι ένα παλληκαρόπουλο καμιά εικοσαριά χρόνων, που καταγόταν από τη λεγόμενη Μικρή Ρωσία, ο Ιβάν (Γιάννης).

Όσιος Παρθένιος, επίσκοπος Λαμψάκου, ο θαυματουργός (7 Φεβρουαρίου)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Ο όσιος Παρθένιος έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Μ. Κωνσταντίνου. Καταγόταν από Κωμόπολη της Βιθυνίας και ήταν γιος του Διακόνου Χριστοφόρου. Γράμματα πολλά δεν έμαθε, ήταν όμως ευλαβέστατος και ενάρετος άνθρωπος. Από τον πατέρα του διδάχθηκε την αγάπη προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους, και γι’ αυτό υπήρξε φιλόθεος, φιλάνθρωπος και ελεήμων. Ασχολείτο με το ψάρεμα, στο οποίο είχε θαυμαστές επιδόσεις, και τα ψάρια που ψάρευε τα μοίραζε στους φτωχούς η τα πουλούσε και τους έδινε τα χρήματα. Επίσης, επισκεπτόταν τους θλιμμένους και τους αρρώστους και τους παρηγορούσε με τον εμπνευσμένο λόγο του και με τα έργα της φιλανθρωπίας του. Την διακονία του αυτή και τον όλο τρόπο της ζωής του εξετίμησε ο Επίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος, ο οποίος τον χειροτόνησε Ιερέα. Αργότερα ο Μητροπολίτης Κυζίκου Αχίλλιος τον χειροτόνησε Επίσκοπο Λαμψάκου.

Γέροντα Εφραίμ, καλό Παράδεισο για την ονομαστική εορτή σας!

VatopaidiFriend: Αναδημοσιεύουμε το άρθρο μας από πέρυσι. Ευχόμαστε να μην χρειαστεί να το κάνουμε και του χρόνου…

28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ – ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

«Ως γαρ πάσιν ανθρώποις σύμφυτον το αναπνείν, και ενεργούμενον, ούτως Εφραίμ το δακρυρροείν» (Αγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Συκοφάντηση του Οσίου Εφραίμ

Για πολύ καιρό ο Εφραίμ ζούσε τον βίο της απόλυτης θεοσέβειας κοντά στον επίσκοπο Ιάκωβο…Ήταν λοιπόν ένας νεωκόρος της εκκλησίας της Νίσιβης που ονομαζόταν κι αυτός Εφραίμ. Βλέποντας αυτός πόσο αγαπητός ήταν ο Εφραίμ στον επίσκοπο, αλλά και σ’ όλο το πλήρωμα της εκκλησίας, γέμιζε με φθόνο. Μια ημέρα λοιπόν, βίασε την … παρθένα θυγατέρα κάποιου αξιωματούχου, και κατόπιν την διέταξε: «Όταν ο πατέρας σου καταλάβει τι συνέβη και σε κατηγορήσει, να του πεις: Ο Εφραίμ είναι υπεύθυνος, αυτός μου επιτέθηκε και με βίασε, αυτός που όλοι τον θεωρούν άνθρωπο ακέραιο».