Άγιος Ιωάσαφ ο Μετεωρίτης (1349/50 – 1422/23)

Σχετικό άρθρο: Άγιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (1302-1380)

Ο άγιος Ιωάσαφ ήταν υιός τού ευσεβή ηγεμόνα της Ηπείρου και Θεσσαλίας Συμεών Ούρεση Παλαιολόγου (1359-1370), πού καταγόταν από τον βασιλικό οίκο των Νεμάνια και ανακηρύχθηκε «τσάρος τών Ελλήνων, των Σέρβων και των Αλβανών». Η μητέρα του Θωμαΐδα ήταν κόρη τού δεσπότη της Ηπείρου Ιωάννη Β΄ Ορσίνη (1323-1335) και αδελφή τού τελευταίου δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου Β΄ Ορσίνη (1338-1340, 1356-1359).

Ο κατά κόσμον Ιωάννης γεννήθηκε κατά το 1349-50. Η καταγωγή της μητέρας του ήταν άπό τή βυζαντινή αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων….

Ο γερο-Ιωσήφ διώχνει τον πειρασμό

Ένας ιερομόναχος σε κάποιο Μοναστήρι που είχε το διακόνημα του κηπουρού και έμενε στο σπιτάκι του κήπου, άκουγε κάθε νύχτα να χτυπά το κουδούνι της πόρτας του κήπου και ξυπνούσε. Στην συνέχεια άκουγε βήματα να κατεβαίνουν τα σκαλιά προς το υπόγειο και ένιωθε κάποιον να σκαλίζει τα εργαλεία και τα φυτοφάρμακα. Τον άκουγε, αλλά και νοερώς τον έβλεπε σαν μία σκιά. Αυτό συνέβαινε κάθε νύχτα και είχε μεγάλη στενο­χώρια.

Σεραφείμ Ιππομάχης ένας άγνωστος δάσκαλος του γένους από τη Γαλάτιστα

O ιερομόναχος Σεραφείμ Ιππομάχης. Γεννήθηκε στη Γαλάτιστα γύρω στο 1790 και αν κρίνουμε από το φαινομενικά αρχαιοπρεπές όνομά του, πιθανόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως προέρχεται από τη γνωστή οικογένεια της Γαλάτιστας Πομάκη. Δεν έχουμε ιδιαίτερες πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, όπως αναφέρει ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου του, «Επιτομή Ελληνικής Γραμματικής», αναχώρησε από την Ελλάδα ένα χρόνο μετά την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης. Από σποραδικές πληροφορίες στη βιβλιογραφία μαθαίνουμε πως ο Σεραφείμ στο διάστημα της παραμονής του στο εξωτερικό, αρχικά κατέφυγε στην Ιταλία, όπου περάτωσε τις σπουδές του. Στη συνέχεια ασχολήθηκε επί μια δεκαετία με τη διδασκαλία ελληνοπαίδων σε σημαντικές ελληνικές παροικίες της Ευρώπης, όπως το Λονδίνο, η Τεργέστη και τέλος το Μόναχο, όπου την περίοδο 1832-1834 χρημάτισε εφημέριος του ελληνορθόδοξου ναού της Μεταμορφώσεως. Το 1835 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Άργος, όπου το 1836 του ανατέθηκε η διεύθυνση της εκεί ελληνικής σχολής. Το 1837 προκειμένου να βελτιώσει το επίπεδο της διδασκαλίας των ελληνικών εξέδωσε το βιβλίο του «Επιτομή Ελληνικής Γραμματικής, δια τους πρωτοπείρους της ελληνικής σχολής του Άργους παίδας». Πρόκειται ουσιαστικά για μια επιτομή της ελληνικής γραμματικής, βασισμένη σε αντίστοιχες πιο πρώιμες εκδοτικές προσπάθειες. Πιθανόν να σχετίζεται με το βιβλίο του Δ. Βενιέρη, «Επιτομή Γραμματικής», που εκδόθηκε το 1799 στην Τεργέστη, πόλη στην οποία ο Ιππομάχης έζησε και άσκησε το επάγγελμα του δασκάλου για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ο Μηλιτουπόλεως Ιερόθεος

Αλλ΄ ώσπερ ο μεγαλοφωνότατος Ησαίας προεφήτευεν, «ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα και ηγούμενος» (Γεν. 49, 10) ούτω και εν τοις καθ’ ημάς η Θεία Πρόνοια εξοικονόμησεν ίνα το επώνυμον της αγιότητος Όρος μη στερηθή των αγιαστικών δωρεών Ιεράρχου. Και εχαρίσατο ημίν τον Σεβασμιώτατον Μηλιτουπόλεως κ. Ιερόθεον, περί ού δυνάμεθα ανενδοιάστως μετά του μακαρίου Παύλου να λέγωμεν μεταφορικώς ότι «τοιούτος ημίν έπρεπεν Αρχιερεύς» (Εβρ. 7, 26). Από Κορυτσάς τελευταίον ορμώμενος και απελαθείς εκείθεν υπό των Αλβανών δια τα πατριωτικά του αισθήματα, κατέφυγεν εις την ποθητήν του μοναχικήν ησυχίαν, ην από νεότητος είχε, διδαχθείς παρά τω οσιωτάτω Γέροντι Αρσενίω[1] εν τη νήσω Χάλκη. Σεβασμώ άκρω κατεχόμενος προς τον αοίδιμον Ιωακείμ τον Γ΄, εγκατεστάθη το πρώτον εις «Μυλοπόταμον» και παρέμεινε δεκάδα περίπου ετών, αλλά μη δυνάμενος εκείθεν επαρκέσαι εις τας πολλαπλάς ανάγκας του Όρους, αυτός μόνος εν αυτώ Αρχιερεύς, μετώκησεν από δεκαετίας και πλέον εις τα της Αγίας Άννης «Βουλευτήρια»[2] παρά την θάλασσαν και εκεί τας ασκητικάς αυτού ποιεί διατριβάς, του σεβασμού απολαύων των πατέρων του Όρους και τύπον αρετής και ασκήσεως εαυτόν αυτοίς υποβάλλων. Εγγύς ήδη των 80 ετών καταπλήσσει τους πάντας, πεζή ανερχόμενος εις Καρυάς και εις αυτήν την κορυφήν του Άθω, και ως κίων δωρικός (κολώνα δωρικού ρυθμού) ιστάμενος εν ταις πανηγυρικαις αγρυπνίαις των Μονών επί 15 και πλέον ώρας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ένας ιερομόναχος και μία ρωσίδα πιστή στα χρόνια της αθείας

Ενας Σέρβος ιεροµόναχος της Μονης Χιλανδαρίου του ‘Αγίου Όρους, ύστερα από µιά του επίσκεψη στή Ρωσία γράφει:

«’Αφ’ ότου φθάσαµε σ’ αύτή τή χώρα είχα δυσκολίες νά γράψω στούς φίλους µου στόν «ελεύθερο κόσµο», ακόµα καί στούς δικούς µου στό Χιλανδάρι. Πουθενά δέν ύπάρχουν γι’ αυτό κατάλληλες κάρτες. Σ’ αύτές είκονίζονται πάντοτε πρωταγωνιστές της επαναστάσεως, ηρωες του έθνους καί πρωτοπόροι της έθελοντικής έργασίας. Μόνον εδώ στόν προθάλαµο του ξενοδοχείου, στίς κάρτες, είδα διάφορα πολιτιστικά µνηµεία, µεταξύ αυτών καί θαυµάσιους ναούς.

Ο Άγιος Νέος εθνο-Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός († 9 Ιουλίου 1821) (μέρος 1ο)

Ο εθνο-Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κύπρου άγιος Κυπριανός

Η εφέστιος ιερά εικόνα της Παναγίας της Μαχαιριώτισσας

Ο άγιος Νέος Εθνο-Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός γεννήθηκε στον Στρόβολο της Κύπρου το 1756. Από την ηλικία των πέντε έως επτά χρόνων, εκουσίως επέλεξε τον μοναχικό βίο και ακολούθησε τον συγγενή του ιερομόναχο και Οικονόμο της Μονής Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο, στο μοναστήρι της Παναγίας του Μαχαιρά. Έμαθε τα πρώτα γράμματα, στο σχολείο της Μονής το οποίο λειτουργούσε ήδη από την ίδρυσή της. Έτσι το 1768 είχε την ευλογία να έχει δάσκαλό του ένα μαθητή του Ευγενίου Βουλγάρεως.

Ο μακάριος Γέρων Ευσέβιος Γιαννακάκης, ο πολυχαρισματούχος (1910 – 19 Ιουνίου 1995)

Ο π. Εύσέβιος κατά κόσμον Αντώνιος Γιαννακάκης γεννήθηκε το 1910 στο Γεωργίτσι της Σπάρτης και ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας του Ηλία και της Χριστούλας Γιαννακάκη. Άνθρωποι πιστοί και πολύ ευλαβείς άνέθρεψαν τα παιδιά τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.Από μικρός ο Αντώνης ήταν παιδί υπάκουο, πονετικό, «χαριτωμένο». «Ψυχοπόνια μου» τον αποκαλούσε η μάννα του για την ευσπλαγχνική καρδιά του. Ήταν πολύ εγκρατής από μικρός, και άδολος. Ήταν παιδί καλοπροαίρετο. Δεν κούραζε κανέναν. Όταν όμως το απαιτούσε η περίσταση, γινόταν πολύ μαχητικός. Κάποτε πήγε με το θείο του στο βουνό να κόψουν ξύλα. Θα ήταν τότε δέκα ετών. Άκουσε κάποια στιγμή εκεί κοντά έναν άλλο ξυλοκόπο να βλασφημεί τα θεια. Τότε στην καρδιά του μικρού παιδιού φούντωσε η ιερή αγανάκτηση. «Ακούς εκεί, να βρίζει το Χριστό μας, την Παναγία μας!» Με έντονο και αυστηρό ύφος παρατήρησε τον μεγαλύτερο του. Εκείνος δεν μίλησε καθόλου, μάλλον ντράπηκε πού τον παρατήρησε τόσο αυστηρά ένα μικρό παιδί. Μετά ο θείος του έλεγε και ξανάλεγε στον κύρ Ηλία: «Μωρέ, να δεις επίθεση ο Αντωνάκης!». Και καμάρωνε ο πατέρας για το θείο ζήλο πού είχε στην καρδιά του ο μικρός του γιός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Συνέντευξη με έναν Αγιορείτη

 

Ερώτηση: Πριν από αρκετά χρόνια περιφρονήσατε σπουδές και πτυχία, εγκαταλείψατε χρήματα και καριέρα για να φορέσετε το αγγελικό σχήμα και να μονάσετε στο Άγιον Όρος. Θα θέλατε να …

Ιερομόναχος: Stop, Stop, Stop…. Σας παρακαλώ. Ας μιλήσουμε σε χαμηλούς όχι σε θεαματικούς τόνους. Ή πατρίδα μας περνάει δύσκο­λες ώρες, κινδυνεύουμε με πτώχευση, ζούμε υπό επιτήρηση, ό Έλληνας υποφέρει, ή Ελληνική κοινωνία χρειάζεται στήριξη, ή Εκκλησία καλείται να λάβει τολμηρές αποφάσεις (επώδυνες, αλλά χρήσιμες), το Άγιον Όρος πρέπει να προστατευθεί, δεν μπορεί να πτωχεύσει. Άς κάνουμε κάποιες επισημάνσεις, αλλά παρακαλώ ή συζήτηση μας να λειτουργήσει «νομίμως», χωρίς εντυπωσιασμούς και υπερβολές.

Καλά, τι ιερομόναχος είναι αυτός εδώ;

Ο στάρεις Λεωνίδας δεν έδινε προσοχή στο τι θα ειπούν οι άλλοι για την συμπεριφορά του.

…Ο π. Λεωνίδας βρισκόταν συνεχώς με τον κόσμο. Έζησε την ζωή της ησυχίας, γιατί έφλεγε την καρδιά του η αγάπη για τον πλησίον. Σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, «μείζονα ταύτης άγάπην ουδείς έχει, ίνα πς την ψυχήν αύτοϋ θη υπέρ των φίλων αΰτοΰ».

Όσιος Αρσένιος ο εν Πάρω (1.1.1800-1.1.1877)

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1800 από ευσεβείς γονείς. Στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Αθανάσιος. Μικρός ορφάνεψε αλλά κατάφερε να μορφωθεί καλά στην περίφημη Σχολή των Κυδωνιών της Μικράς Ασίας, έχοντας εξαίρετους δασκάλους, μεταξύ των οποίων τον ιερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη.

Δεκαπεντάχρονος αναχώρησε για το Άγιον Όρος, μαζί με τον ονομαστό Γέροντά του Δανιήλ από τη Ζαγορά του Πηλίου, «προς ησυχίαν και άσκησιν». Αφού δοκιμάσθηκε, έλαβε το μέγα και αγγελικό σχήμα και ονομάσθηκε Αρσένιος. Μετά από μία εξαετία, αναγκάσθηκε ν’ αφήσει τον φίλτατο Άθωνα, επειδή πολλά σκάνδαλα είχαν δημιουργηθεί από αμαθείς μοναχούς που έλεγαν πως δεν επιτρέπεται να μεταλαμβάνουν συχνά.

Οι ιερομάρτυρες Νεόφυτος και Αμβρόσιος και οι οσιομάρτυρες Μακάριος (22/6) και Διονύσιος (10/10) οι Βατοπαιδινοί, οι εν Κρήτη μαρτυρήσαντες

Ο άγιος νέος οσιομάρτυς Διονύσιος ο Βατοπαιδινός (+1822). Φορητή εικόνα στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ζώνης της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Υπήρξαν μοναχοί της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Το 1820 απεστάλησαν οι ιερομόναχοι Νεόφυτος και Αμβρόσιος, ο Ιεροδιάκονος Παρθένιος και οι μοναχοί Διονύσιος και Δωρόθεος και αργότερα ο Μακάριος στην Κρήτη, κατόπιν προσκλήσεως, με τίμια λείψανα, προκειμένου να εκδιωχθεί η φοβερή ασθένεια της πανώλης, η οποία μάστιζε τους κατοίκους του νησιού. Αυτά ήταν, μέρος της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, δώρο στη μονή του αυτοκράτορα Ιωάννου Καντακουζηνού, τεμάχιο Τιμίου Ξύλου και η κάρα του αγίου Ανδρέου Κρήτης.

Η Αποκάλυψη της αλήθειας

Ιερομόναχου Σεραφείμ Ρόουζ

Αν εξετάσετε ένα βιβλίο Ορθόδοξης θεολογίας, θα διαπιστώσετε ότι η αλήθεια δεν μπορεί να βρεθεί από τις δυνάμεις του ανθρώπου αβοήθητες. Μπορείτε να διαβάσετε τις Γραφές ή οποιοδήποτε ιερό βιβλίο και να μην καταλάβετε καν τι λένε. Υπάρχει ένα τέτοιο παράδειγμα στο βιβλίο των πράξεων, στην ιστορία του Αποστόλου Φιλίππου και του Αιθίοπα ευνούχου:

Ένας Ινδιάνος φύλαρχος Mohawk έγινε Ορθόδοξος (μέρος 1ο)

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΕΝΟΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥ…
Σάββατο βράδυ. Λιγοστά φώτα. Στη Ρωσική Μητρόπολη των Αγίων Πέτρου και Παύλου ο εσπερινός μόλις έχει αρχίσει. Οι σκιερές σιλουέτες των λιγοστών πιστών που παρευρίσκονται, παίρνουν όγκο καθώς ανάβουν τα κεριά στα μανουάλια. Το τέμπλο υποβλητικό, φτιαγμένο από έμπειρους τεχνίτες στις αρχές του αιώνα…
Είναι η δεύτερή μου φορά στον Εσπερινό, πάνε χρόνια τώρα… Το «φως ιλαρόν» στα σλαβονικά δημιουργεί μια αίσθηση εσώτερης γαλήνης και ανάπαυσης. Όλα δέονται τούτη την ώρα για την μέρα που φεύγει και για την μέρα που έρχεται. Μετά την τρέλα της μέρας τούτο το ευχαριστιακό καταφύγιο καθησυχάζει τα θηρία του νου…

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938) – 24 Σεπτεμβρίου (με φωτογραφίες)

Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ στο χωριό Σόβοκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ-Ταμπώβ της Ρωσίας το 1866. Η εργασία του ήταν ξυλουργός. Το προσκύνημά του στον τάφο του όσιου Ιωάννη Σεζένωφ του Εγκλείστου και θαυματουργού (1791-1839) ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη μοναχική του τελείωση, όπως κι ένα όνειρο που είδε, μέσω του οποίου η Παναγία τον οδήγησε σε μετάνοια.

Οι ιερομάρτυρες Νεόφυτος και Αμβρόσιος και οι οσιομάρτυρες Μακάριος (22/6) και Διονύσιος (10/10) οι Βατοπαιδινοί, οι εν Κρήτη μαρτυρήσαντες

Ο άγιος νέος οσιομάρτυς Διονύσιος ο Βατοπαιδινός (+1822). Φορητή εικόνα στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ζώνης της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Υπήρξαν μοναχοί της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Το 1820 απεστάλησαν οι ιερομόναχοι Νεόφυτος και Αμβρόσιος, ο Ιεροδιάκονος Παρθένιος και οι μοναχοί Διονύσιος και Δωρόθεος και αργότερα ο Μακάριος στην Κρήτη, κατόπιν προσκλήσεως, με τίμια λείψανα, προκειμένου να εκδιωχθεί η φοβερή ασθένεια της πανώλης, η οποία μάστιζε τους κατοίκους του νησιού. Αυτά ήταν, μέρος της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, δώρο στη μονή του αυτοκράτορα Ιωάννου Καντακουζηνού, τεμάχιο Τιμίου Ξύλου και η κάρα του αγίου Ανδρέου Κρήτης.

Ιερομάρτυρες Γαβριήλ καί Αρκάδιος οι Ιβηρίτες (+ 11 Σεπτεμβρίου 1922)

Μοναχός προσκυνητής προσεύχεται μπροστά από τη θαυματουργό εικόνα Παναγία Πορταΐτισσα της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους

Ο Γαβριήλ γεννήθηκε στη Μπέροβα Κιλκίς το 1886. Προσήλθε στην Ιερά Μονή Ιβήρων το…

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονή Σταυροβουνίου Βαρνάβας

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Γέροντας Βαρνάβας

Τί αντάξιον δυνάμεθα να είπωμεν ημείς οι τόσον ανάξιοι και ακατάλληλοι διά την ηγιασμένην αυτήν κορυφήν; Έχομεν όμως υποχρέωσιν και καθήκον να περιγράψωμεν τα όσα, έστω ελάχιστα, εγνωρίσαμεν.

Ο εξαίρετος και κεχαριτωμένος αυτός ασκητής και μετέπειτα ηγούμενος Βαρνάβας εγεννήθη το 1864. Εις την μονήν ήλθε το 1890. Όπως ανεφέρομεν και ανωτέρω, εδιδάχθη τας αρχάς της μοναχικής πολιτείας εις τον Άθω υπό του αυστηρού και πατερικωτάτου γέροντος Κοδράτου της Ιεράς Μονής Καρακάλλου.

Ο άγιος Νεομάρτυς Λάζαρος

Μαρτύρησε στις 23 Απριλίου 1802 στην Πέργαμο της Μ. Ασίας

Ο άγιος στην καταγωγή ήταν Βούλγαρος από την πόλη Κάμπροβα και οι γονείς του ήσαν ορθόδοξοι Χριστιανοί. Είχε φύγει από την Βουλγαρία και ζούσε στην περιοχή της Περγάμου, σ’ ένα χωριό ονομαζόμενο Σώμα και ήταν βοσκός.

Κάποια μέρα που είχε τα πρόβατά του σ’ ένα υψηλό και έρημο βοσκοτόπι, την ώρα που κοιμόταν, πέρασε τυχαία από εκεί μια Τουρκάλα. Ο σκύλος του κοπαδιού της όρμησε με πολλή αγριότητα. Ο άγιος ξύπνησε, έτρεξε αμέσως και συγκράτησε τον σκύλο, έτσι η γυναίκα δεν έπαθε τίποτε εκτός από λίγο σκίσιμο στο φόρεμά της.

Όσιος Ιωάσαφ ο Μετεωρίτης (1349/50 – 1422/23)

Σχετικό άρθρο: Άγιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (1302-1380)

Ο άγιος Ιωάσαφ ήταν υιός τού ευσεβή ηγεμόνα της Ηπείρου και Θεσσαλίας Συμεών Ούρεση Παλαιολόγου (1359-1370), πού καταγόταν από τον βασιλικό οίκο των Νεμάνια και ανακηρύχθηκε «τσάρος τών Ελλήνων, των Σέρβων και των Αλβανών». Η μητέρα του Θωμαΐδα ήταν κόρη τού δεσπότη της Ηπείρου Ιωάννη Β΄ Ορσίνη (1323-1335) και αδελφή τού τελευταίου δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου Β΄ Ορσίνη (1338-1340, 1356-1359).

Ο κατά κόσμον Ιωάννης γεννήθηκε κατά το 1349-50. Η καταγωγή της μητέρας του ήταν άπό τή βυζαντινή αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων….

Το σύνδρομο του ταξιτζή (μέρος 3ο)

Εαν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε και το Μέρος 1ο & εδώ το Μέρος 2ο

Αν το μοναστήρι δεχόταν το αποτέλεσμα του πρώτου διαγωνισμού, τα χρήματα πού θα έπαιρνε θα ήσαν λίγα. Τότε όμως κανένας δεν θα τον κατηγορούσε τον καλόγερο. Το γεγονός θα ήταν και πάλι αυτό ακριβώς το ίδιο, αλλά το ποσό των χρημάτων θα ήταν μικρό, και δεν θα συνιστούσε γεγονός άξιο να διεγείρει τον φθόνο του υπόκοσμου, και να δώσει στους δημοσιογράφους ευκαιρία προβολής του αλητισμού τους. Και ενώ το γεγονός θα ήταν και πάλι το ίδιο, κανένας δεν θα τον κατηγορούσε τότε τον καλόγερο.

Η καλή διαχείρηση είναι γενική σε όλα τα μοναστήρια. Και στον καιρό της τουρκοκρατίας ήσαν πλούσια τα μοναστήρια. Οι Τούρκοι, πού σύνθημα τους ήταν:

Ο άγιος Ευθύμιος και οι 12 οσιομάρτυρες της Μονής Βατοπαιδίου (+1280, 4 Ιανουαρίου)

Ο όσιος Ευθύμιος διετέλεσε ηγούμενος κατά το δεύτερο μισό του 13ου αιώνος της μονής Βατοπαιδίου σε μιά κρίσιμη περίοδο για την πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Αγίου Όρους. Μετά τη σύνοδο της Λυών το 1274, όπου υποστηρίχθηκε η ένωση των Εκκλησιών, οι λατινόφρονες απεσταλμένοι του αυτοκράτορος Μιχαήλ Η΄ του Παλαιολόγου (1259-1282) και του πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ Βέκκου (1275-1282), θέλησαν να πείσουν τους Αγιορείτες μοναχούς για τα αιρετικά δόγματα. Τούτο συνέβη περί το 1279/1280. Δυστυχώς ορισμένοι ερευνητές αμφισβητούν τα γεγονότα και τα συγχίζουν με κατοπινά, αποδίδοντάς τα στους Καταλανούς.

Ο όσιος Ευθύμιος «εχόμενος στερρώς των ορθοδόξων παραδόσεων ήλεγξε τους λατινόφρονας». Γι’ αυτό, κατά τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, «δεθείς με άλυσιν, κατεποντίσθη υπ’ αυτών εν τη θαλάσση του Καλαμιτζίου». Κατά δε τον Μανουήλ Γεδεών, «Ευθύμιον δε τον ηγούμενον δήσαντες αλύσει πέραν της θαλάσσης εις το παραθαλάσσιον, Καλλαμίτζιον καλούμενον, επάνω υφά­λου πέτρας εάσαντες απεπνίγη ο αοίδιμος».

Τελευταία επιστολή του μακαριστού π. Ευσεβίου Βίττη προς τα πνευματικά του παιδιά.

 Πάσχα Κυρίου, Θεσσαλονίκη, 19 Απριλίου 2009

 Αγαπητοί μου εν Κυρίω Αδελφοί και Αδελφές, Χριστός ανέστη!

…Επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω κάποιους ιερούς χαρακτηρισμούς της μεγάλης αυτής Εορτής και να τους υποβάλω στην αγάπη σας. Όλοι οι χαρακτηρισμοί αυτοί έναν έχουν σκοπό, τον οποίο μας τον πληροφορεί ο ιερός Υμνωδός: «Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς». Ο αγιασμός όμως αυτός δεν γίνεται αυτομάτως και χωρίς να το ξέρουμε, αλλά με συνειδητή και εκ μέρους μας προσπάθεια, ώστε τα μηνύματα αυτά να γίνουν ζωή μας με τη χάρη του Κυρίου μας.

Οσιομάρτυς Κοσμάς ο Πρώτος ο Βατοπαιδινός (+1280)

Κατά την αναφερθείσα επίσκεψη των Ενωτικών λατινοφρόνων έκτος των Βατοπαιδινών μαρτύρησαν μοναχοί των ιερών μονών Ιβήρων, Ζωγράφου και Ξενοφώντος. Κατά μία παράδοση ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος ηγείτο στρατιωτικής ομάδος. «Κατέλαβε την των Καραιών κελλιωτικήν λαύραν, ένθα και το του Όρους πρωτείον ίδρυται· ο δε πρωτεύων και οι συν αυτώ αντέστησαν αυτώ γενναίως, τοις προλαβούσιν ομοίως ελέγχοντες· ο δε βασιλεύς εις οργήν κινηθείς, εκέλευσε πάντας αυτούς μαχαίρας έργον γενέσθαι, και ούτως ετελειώθησαν οι άγιοι ομολογηταί την δε εκκλησίαν αυτών πυρπολήσας, και τα των μοναχών σκηνώματα ληϊσάμενος…».

Όσιος Νείλος ο Μυροβλύτης (1601-1651)

Ο Όσιος Νείλος ο Μυροβλύτης. Τοιχογραφία (1806) λιτής Κυριακού Ιεράς Σκήτεως Αγίου Δημητρίου (Βατοπαιδίου).

Γεννήθηκε στην κωμόπολη Άγιος Πέτρος Κυνουρίας της Πελοποννήσου από ευσεβείς γονείς περί το 1601. Τα πρώτα γράμματα έμαθε από τον θείο του, ιερομόναχο Μακάριο, μαζί με τον όποιο ήλθε και μόνασε στην πλησιόχωρη της πατρίδος του μονή Παναγίας της Μαλεβής. Εκεί χειροτονήθηκε και Ιερεύς. Ο πόθος όμως θειότερης και ασκητικότερης ζωής τον έφερε στο περιλάλητο Άγιον Όρος.

Κατοίκησε κοντά στο σπήλαιο του άγιου Πέτρου του Αθωνίτου και με κόπους πολλούς έκτισε κελλί με ναό προς τιμή της Υπαπαντής, τον όποιο κόσμησε με εικόνες, πού ο ίδιος αγιογράφησε, γιατί ήταν καλός αγιογράφος. Ο θείος Νείλος, «καταφλεγόμενος από τον πόθον της ησυχίας, εζήτει τόπον ερημικώτερον και εύρων σπήλαιον κατάκρημνον και από τα δύο μέρη, φοβερόν εις την θέαν διά το κρημνώδες, κατέβαλε μεγάλας προσπάθειας και κατήλθεν εις αυτό». Εκεί βίωσε μυστικά υπερουράνιες καταστάσεις.

Оδοιπορικό στην Ορθόδοξη γη της Ρουμανίας, (μέρος 4ο τελευταίο)

Το μαρτύριο του αγίου Ιωάννου του Νέου. Τοιχογραφία στο καθολικό της Μονής Αγίου Γεωργίου Σουτσεάβα.

Συνέχεια από (3)

Οι ελληνικής καταγωγής τιμώμενοι άγιοι στην Ρουμανία (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Ο άγιος Ιωάννης ο Τραπεζούντιος