Ποιός μου βεβαιώνει εμένα ότι ο Χριστός Αναστήθηκε;

Η Ανάσταση του Χριστού. Ο Χριστός βγάζει τον Αδάμ από τον Άδη. Στα αριστερά ο άγιος Κύριλλος ο φωτιστής των Σλάβων. (Τοιχογραφία από την βασιλική San Clemente στην Ρώμη)

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Μου το βεβαιώνει η συνείδησή μου πριν απ’ όλα. Κατόπιν ο νους μου και η βούληση μου.

Πρώτον, η συνείδηση μου λέει: τόσα πάθη που υπέστη ο Χριστός για το καλό και τη σωτηρία των ανθρώπων δεν θα μπορούσαν να επιβραβευτούν με τίποτε άλλο παρά με την ανάσταση και την υπερκόσμια δόξα. Τα ανείπωτα πάθη του Δικαίου στεφανώθηκαν με την ανείπωτη δόξα. Αυτό μου δίνει ικανοποίηση και ηρεμία.

Δεύτερον, ο νους μού λέει: χωρίς την λαμπρή αναστάσιμη νίκη όλο το έργο του Υιού του Θεού θα παρέμενε στον τάφο, ολόκληρη η αποστολή Του θα ήταν μάταιη.

Η Κάθοδος του Χριστού στον Άδη (2)

Ο Επιτάφιος της Μονής Βατοπαιδίου (δώρο του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού, 1347-1354)

Αγίου Επιφανίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου

ΛΟΓΟΣ

στο Άγιο και Μεγάλο Σαββάτο

Που αναφέρεται

Στη Θεόσωμη Ταφή του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού
και στον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, και στην κάθοδο του Κυρίου στον Άδη, που έγινε κατά παράδοξο τρόπο μετά το σωτήριο πάθος.
15. Ας κατεβούμε μαζί με τον Χριστό, ας συγχορέψουμε, ας σπεύσουμε, ας κάνουμε γρήγορα, βλέποντας τη συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους, την απελευθέρωση των καταδίκων που κάνει ο αγαθός Κύριος. Γιατί πορεύεται Αυτός που από τη φύση Του είναι φιλάνθρωπος, να αποφυλακίσει τους πανάρχαιους δεσμώτες, με ανδρεία και πολλή δύναμη , αυτούς που βρίσκονται στους τάφους, που κατάπιε τυραννικά ο πικρός και ανήμερος τύραννος, αφού τους υπέταξε και ως ληστής τους άρπαξε από την αγκαλιά του Θεού.

Η Τραγωδία του Ανθρώπου (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Ο ακριβής τρόπος κατά τον οποίο «εδοκίμασεν» ο Αδάμ τον καρπό της γνώσεως του καλού και του κακού δεν είναι ουσιώδης. Η αμαρτία του ήταν η αμφιβολία του για το Θεό, η επιθυμία του να καθορίσει τη ζωή του ανεξάρτητα από το Θεό, ακόμα η απομάκρυνση από αυτόν κατά τον τύπο του Εωσφόρου. Αυτό ακριβώς είναι η ουσία του αμαρτήματος του Αδάμ. Ήταν μια κίνηση προς αυτοθεοποίηση. Ο Αδάμ μπορούσε να επιθυμεί φυσικά την θεοποίηση, άλλωστε είχε δημιουργηθεί κατ’ εικόνα Θεού, αλλά αμάρτησε στον τρόπο θεοποιήσεως, γιατί αυτή δεν έγινε δια μέσου της ενώσεώς του με το Θεό αλλά με ρήξη.

Μέγα Σάββατο: Ο Νικητής του θανάτου – Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Σήμερα λοιπόν ο Κύριός μας περιοδεύει στον Άδη. Σήμερα συνέτριψε τις χάλκινες πύλες και τους σιδερένιους μοχλούς του. Πρόσεξε την ακριβολογία. Δεν είπε, άνοιξε τις πύλες, αλλά «συνέτριψε τις χάλκινες πύλες», για να αχρηστεύσει το δεσμωτήριο. Δεν αφαίρεσε τους μοχλούς, αλλά τους συνέτριψε, για να αχρηστεύσει τη φυλακή. Όπου βέβαια δεν υπάρχει ούτε μοχλός ούτε θύρα, και αν κάποιος εισέλθει, δεν εμποδίζεται να εξέλθει. Όταν λοιπόν συντρίψει ο Χριστός, ποιος θα μπορέσει να διορθώσει;

Η δημιουργία του κόσμου (κινούμενα σχέδια για παιδιά)

«Όχι ρατσισμός» (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)

Και όλοι οι άνθρωποι, όλος ο κόσμος από ένα πατέρα και από μίαν

μητέρα είναι και κατά τούτο είμεσθεν όλοι αδελφοί, μόνον η πίστις μας

χωρίζει.

Παναγία, η μητέρα του κόσμου

Εορτάζουμε , την Κοίμηση της Θεοτόκου και αειπάρθενου Μαρίας, της Παναγίας Μητέρας του Χριστού. Είναι γιορτή ορθόδοξη και ελληνική. Πολλά λόγια δεν χρειάζονται για να έλθει στο νου και στην καρδιά μας η αγάπη και η ευγνωμοσύνη του έλληνα και του ορθόδοξου για την συμπαράσταση της Παναγίας σε ατομικές και εθνικές δύσκολες ώρες. Όλοι έχουμε πείρα της προστασίας, της αγάπης, της συμπαραστάσεως και της στοργής της. Κι όλοι ξέρουμε ότι στις στενοχώριες μας η μόνιμη επίκλησή μας είναι «βοήθα Παναγία μου». Αυτή η πείρα μας, ατομική και συλλογική, δείχνει καθαρά πόση εμπιστοσύνη έχουμε στη Θεοτόκο.

Εκ των λόγων του μακαρίου Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού: «Το Μυστήριο του Θείου Πάθους» (1ο μέρος)

Στην ομιλία μας αυτή θα αναφερθούμε σε κάτι που είναι πάντοτε πολύ επίκαιρο: τη σημασία των παθών του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Για να γίνει όμως περισσότερον αισθητή από όλους μας η απροσμέτρητη αξία του θείου Πάθους, καλόν είναι να περιγράψουμε πρώτα με συντομία την έκταση της συμφοράς που μας κατέχει σ΄ αυτήν εδώ την εξορία και να βοηθήσουμε, με τη σύγκριση αυτή, στον αφυπνισμό από την υπνηλία που μας διακατέχει· γιατί μόνο νυστάζοντες και κοιμώμενοι μπορού τόσο προκλητικά να αδιαφορούν.

Τί είναι, αλήθεια, ο άνθρωπος αν θελήσουμε να τον περιγράψουμε μέσα σ΄ αυτό τον πολύβουο μύλο του θανάτου, όπου περιστρέφεται χωρίς να μπορεί ποτέ να λυτρωθεί; Τίποτε άλλο παρά μια συμφορά, μια τραγικότητα, μια παράσταση μακάβριας σκηνής. Το πανανθρώπινο σύνολο, φυλακισμένο μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου και του χώρου παλαίει ακατάπαυστα για να βρει τη λύτρωσή του από τα δεσμά αυτά. Ατενίζει το χρόνο σα μια μέλλουσα λυτρωτική προσδοκία, αλλά απεναντίας καταντά σ΄ ένα μαρτυρικό αδιέξοδο. Παράταση χρόνου χωρίς σκοπό, έκταση χώρου χωρίς στόχο· παλαίουν συνεχώς το άσκοπο και το παράλογο με θύμα τους τον άνθρωπο, που τον κερδίζει τελικά το τραγικό! Σφικτά δεμένος τώρα ο άνθρωπος μέσα στη σκληρή του αιχμαλωσία παλαίει απελπισμένα να αάπορρίψη τα δεσμά του· προσπαθεί να παρηγορηθεί στις εκάστοτε νέες του επινοήσεις όπου φαντάζεται την ελευθερία του, αλλά μάλλον βρίσκεται όλο και περισσότερο φυλακισμένος, καταλήγοντας από κύκλο σε κύκλο, βαθύτερα, μέχρις ότου καταντήσει στο κέντρο της οριστικής του καταδίκης.

«Φυσιολόγος»

του Αγίου Επιφανίου Αρχιεπισκόπου Κύπρου

Το έργο «Φυσιολόγος» είναι μια διδασκαλία για τη φύση και το έργο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καθώς και για τα καθήκοντα των χριστιανών. Ο ιερός Πατέρας βλέπει να συμβολίζονται όλα αυτά στις μορφές και στις συνήθειες διαφόρων ζώων. Δίνουμε παρακάτω μερικά αποσπάσματα σε μετάφραση.

Το Λιοντάρι

Όταν περπατάει στο δάσος κι οσφραίνεται από μακριά κυνηγό, σκεπάζει με την ουρά του τ’ αχνάρια του,…

Το Μέγα και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα (11) [με πολύ πλούσιο φωτογραφικό υλικό]

Ακολουθία του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος (Νεοελληνική απόδοση – 2ο μέρος)

Έπειτα διαβάζει ο ιερέας την παρακάτω ευχή, βάζοντας το πετραχήλι στο κεφάλι του κατηχούμενου·

Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Ο πανοικτίρμων βέβαια και πολυέλεος Θεός, ο οποίος ανοίγει τα άχραντα σπλάχνα της ανεξερεύνητης αγαθότητάς του σε κάθε ένα που έρχεται προς αυτόν με πόθο και θερμή αγάπη· αυτός που είπε ότι « μια μάνα μπορεί να ξεχάσει τα παιδιά της, εγώ όμως δεν θα σε ξεχάσω»· αυτός που γνωρίζει και το δικό σου πόθο και προσθέτει στην πρόθεσή σου τη δύναμή του για να εκπληρώσεις τις εντολές του, να σε αναλάβει και να σε αγκαλιάσει και να σε υπερασπίσει και να γίνει για σένα τείχος οχυρό μπροστά στον εχθρό , πέτρα υπομονής, αφορμή παρακλήσεως, χορηγός δυνάμεως, παροχή γενναιότητας, συναγωνιστής ανδρείας, ο σύντροφος που ξαπλώνει μαζί σου και ξυπνά μαζί σου, που γλυκαίνει και ευφραίνει την καρδιά σου με την παρηγοριά του Αγίου του Πνεύματος, αξιώνοντάς σε να έχεις μερίδιο στην κληρονομιά των αγίων και οσίων Πατέρων μας, Αντωνίου, Ευθυμίου, Σάββα και της συνοδείας τους, μαζί με τους οποίους και θα κληρονομήσεις τη Βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Ιησού Χριστού, του Κύριου μας· στον οποίον ανήκει η δόξα και η εξουσία και η βασιλεία και η δύναμη μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.

Έπειτα

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου – Το προαιώνιο μυστήριο (δοξαστικό των Αίνων, ηχητικό ντοκουμέντο)

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ψηψιδωτό από τη Λιτή του Καθολικού της Ι.Μ. Βατοπαιδίου, 14ος αι.

Ο Ευαγγελισμός είναι «της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον» δηλ. η αρχή της σωτηρίας μας. Τη στιγμή του Ευαγγελισμού άρχισε να λαμβάνει σάρκα ο Υιός του Θεού. Οι ύμνοι της γιορτής είναι χαρμόσυνοι και θεολογικοί. Θα ερμηνεύσουμε το δοξαστικό των Αίνων του Όρθρου και θα το ακούσουμε όπως το ψάλλει ο χορός των Βατοπαιδινών πατέρων.

«Το απ’ αιώνος μυστήριον, ανακαλύπτεται σήμερον, και ο Υιός του Θεού, Υιός ανθρώπου γίνεται, ίνα του χείρονος μεταλαβών, μεταδώ μοι του βελτίονος. Εψεύσθη πάλαι Αδάμ, και Θεός επιθυμήσας ου γέγονεν, άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται. Ευφραινέσθω η κτίσις, χορευέτω η φύσις, ότι Αρχάγγελος Παρθένω, μετά δέους παρίσταται, και το Χαίρε κομίζει, της λύπης αντίθετον. Ο διά σπλάγχνα ελέους ενανθρωπήσας, Θεός ημών δόξα σοι».

Σήμερα, λέει ο ύμνος,  «ανακαλύπτεται», φανερώνεται δηλαδή ένα αιώνιο μυστήριο. Ποιό; Αποκαλύπτεται το προαιώνιο μυστικό σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ο Θεός από την αρχή, πριν από τη δημιουργία του αόρατου και ορατού κόσμου, πριν από

Το Μέγα και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα (10)

Ακολουθία του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος (Αρχαίο Κείμενο – 2ο μέρος)

Ερώτησις: Ταύτα πάντα ούτω καθομολογείς, επ’ ελπίδι της δυνάμεως του Θεού, και εν ταύταις ταίς υποσχέσεσι διακαρτερείν συντάσση μέχρι τέλους ζωής, χάριτι Χριστού;

Απόκρισις: Ναί, του Θεού συνεργούντος, τίμιε Πάτερ.

Τί είναι οι δερμάτινοι χιτώνες;

Οι δερμάτινοι χιτώνες μωσαϊκό 12ος αι. Capella Pallatina, Σικελία

Οι Πατέρες χρησιμοποίησαν τον όρο της Γραφής «δερμάτινοι χιτώνες», για να περιγράψουν και να ερμηνεύσουν την μετά την πτώση κατάσταση του άνθρωπου. Με τον όρο δηλαδή «δερμάτινοι χιτώνες» αποδίδεται η κατάσταση της νεκρότητας και της φθοράς, την οποία περιβλήθηκε ως δεύτερη φύση του, μετά την πτώση του, ο άνθρωπος.

Ο Παναγιώτης Νέλλας στο βιβλίο του «Ζώον Θεούμενον», μας αναλύει διεξοδικά το θέμα αυτό των δερματίνων χιτώνων και λέει τα εξής:

Η Σύλληψις της Αγίας Άννας – 9 Δεκεμβρίου

Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου -, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας. Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού <1>. Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης, που χωρίσθηκε από τον Θεό δια του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες,

Προσευχή

Γλυκύτατε Δεσπότη

Πανάχραντε Ιησού,

τέκνον της Παναγίας

και σπλάχνο του Θεού.

Η ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΣΤΕΝΗ ΚΑΙ ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ ΟΔΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

Είπε Γέρων· «Το εις πάντα βιάζεσθαι, αύτη εστίν η οδός του Θεού» (Ευεργετινός)

Ο κυριακός λόγος, ο οποίος καθορίζει το βασικό όρο θεοφιλούς εν Χριστώ πνευματικής ζωής, είναι λόγος βίας! «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8, 34).

Το άγχος υπό το πρίσμα της Χριστιανικής ανθρωπολογίας

Η εξορία του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο. Πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Alexandre Cabanel (1863)

Ιωάννη Κορναράκη, Ομότιμου Καθηγητή Πανεπ. Αθηνών

Το άγχος είναι αναμφιβόλως ένα πληθωρικό ψυχολογικό χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς του ανθρώπου της εποχής μας. Οι χαρακτηρισμοί· αγχώδης αντίδραση, αγχογόνος κατάσταση ανθρώπινης ζωής, αγχωτικός τύπος και άλλοι παρόμοιοι και σχετικοί με την έννοια του άγχους χαρακτηρισμοί, ακούγονται συχνά στην καθημερινή μας ζωή.

Στο επίπεδο της επιστημονικής ψυχολογικής έρευνας το άγχος εντοπίσθηκε ως νοσογόνο σύμπτωμα ανθρώπινης συμπεριφοράς, κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος, στο πλαίσιο της αναπτύξεως των διαφόρων θεωριών της Ψυχολογίας του Βάθους (του ασυνειδήτου)1.

Χαιρετισμοί εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον (Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου)

Παναγία, η Αγία Νάπα.

Χαίρε Θρόνε βαστάζων τον βασιλέα της δόξης, ον άνω τα Χερουβείμ ατενίσαι ου δύνανται.

Χαίρε υψηλοτέρα των ουρανίων ταγμάτων, ως χωρήσασα τον τούτοις αχώρητον και βαστάσασα τον τούτοις αθεώρητον.

Χαίρε θεοκατόρθωτε πρώτε ουρανέ, εν ω κατοικεί το ανέσπερον φως.

Χαίρε στερέωμα, εξ ου ο της δικαιοσύνης ήλιος ανέτειλεν.

Χαίρε άδυτε ήλιε, δι΄ ου κατηυγάσθη της οικουμένης το πέρατα.

Χαίρε σελήνη παμφώτιστε, δι’ ής το της απιστίας απελήλαται σκότος, και το της πίστεως φως αντεισήχθη.

Χαίρε το των ποικίλων αστέρων πολυπλάσιον φέγγος.

ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΩΣ ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

Ιωάννη Κορναράκη, Ομότιμου Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών

Το διαζύγιο, ως γεγονός διαρρήξεως μιας, πρωταρχικής σημασίας για την υπαρξιακή καταξίωση του ανθρώπου, συζυγικής διαπροσωπικής σχέσεως, πλήττει την ενότητα του ανθρωπίνου προσώπου, σε μια σειρά αλυσιδωτών σχέσεων ατόμων εμπλεκομένων, ούτως ή άλλως, συγγενικώς με τους αρχικούς συντελεστές της διαρρήξεως αυτής!

*

Στο μυστήριο του γάμου πραγματώνεται μυστηριακώς ο σκοπός της θείας οικονομίας, που άφορα στην ενότητα του ανθρωπίνου προσώπου, στην αρχική προπτωτική του εικόνα. Το ανδρόγυνο, στο γάμο, εξεικονίζει την τέλεια από την άποψη του εν λόγω σκοπού, ανθρώπινη διαπροσωπική ενότητα στη μονάδα δύο προσώπων! Με το μυστήριο του γάμου ο άνθρωπος επιστρέφει στην οντολογική πληρότητα της αρχικής του εικόνας, εφόσον, με το μυστήριο αυτό, ο άνθρωπος υποστασιάζεται πλέον ως «μονάς» («και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν») στη δυάδα των συζυγικών προσώπων γίνεται «ανδρό-γυνος»! Οι σύζυγοι ενώνονται, στο μυστήριο του γάμου εις ανδρόγυνο!

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας (31 Ιουλίου). Απόσπασμα από Ομιλία του Αγίου Επιφανίου.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας. Χαρακτικό του 1630.

Θ. Όταν βράδιασε, λέει, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Αυτός τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο, και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Παρουσιάστηκε ένας θνητός μπροστά σε έναν θνητό ζητώντας να λάβει τον Θεό. Ζήτα τον Θεό των θνητών. Ο πηλός μπροστά στον πηλό, ζητά να λάβει τον πλάστη των όλων. Το χορτάρι, ζήτα από το χορτάρι την ουράνια φωτιά. Η τιποτένια σταγόνα, παίρνει από την τιποτένια σταγόνα τον απύθμενο ωκεανό. Ποιος είδε, ποιος ποτέ άκουσε αυτό το απίστευτο; Ένας άνθρωπος να χαρίζει σε άλλον άνθρωπο τον δημιουργό των ανθρώπων. Ένας άνομος άρχοντας σ’ έναν άνθρωπο του νόμου υπόσχεται να χαρίσει τον νομοθέτη. Ένας άκριτος κριτής τον Κριτή των κριτών επιτρέπει να τον θάψουν ως κατάδικο.

Αποφθέγματα από τον Αββά Παμβώ (εορτάζει 18 Ιουλίου)

VatopaidiFriend: Οι παρακάτω αναφορές είναι από το Γεροντικό. Αξίζει να παραθέσουμε δυό λόγια από το προλογικό σημείωμα της έκδοσης από την οποία μεταγράψαμε ετούτη την ανάρτηση (εκδ. Αστήρ): «Το «Γεροντικόν» ή – κατά την αρχαιότερη ονομασία του – τα «Αποφθέγματα Πατέρων» είναι πολύτιμο κείμενο της ορθοδόξου χριστιανικής Γραμματείας. Περιλαμβάνει γεγονότα και ρητά, που εισάγουν τον ευσεβή αναγνώστη στο κλίμα του αρχαϊκού Μοναχισμού. Είναι η πεμπτουσία της εν Θεώ σοφίας των μεγάλων αθλητών της ερήμου.» Επίσης το σύγγραμμα αυτό χαρακτηρίζεται ως «βίβλος (=βιβλίο) οπού περιέχει το άνθος της εν Χριστώ σοφίας των αρχαίων Πατέρων της Ερήμου, ήγουν (=δηλαδή) λόγους και πράξεις των, «εις οσμήν ευωδίας πνευματικής» για κάθε ορθόδοξο πιστό των ημερών μας. Σεπτά και έμορφα κείμενα, οπού φωτίζουν το ευσεβές γένος μας οδηγώντας το «επί τας πηγάς» της πολυτίμητης ιεράς του Παραδόσεως».

Αυτό το πνεύμα και κλίμα που περιγράφεται στα κεφάλαια του Γεροντικού, μπορεί πραγματικά να το συναντήσει κανείς και σήμερα σε πολλά μέρη του Αγίου Όρους.

α’. Ήταν ένας λεγόμενος Αββάς Παμβώ και γι΄ αυτόν αναφέρουν, ότι επί τρία χρόνια παρακαλούσε τον Θεό, λέγοντας: «Μή με δοξάσης πάνω στη γη». Και τόσο τον δόξασε ο Θεός, ώστε δεν μπορούσε κάποιος να τον ατενίση κατά πρόσωπο, από τη δόξα οπού έλαμπε στην όψη του.

Η κοινωνία με το Θεό (Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου)

Κόπτικη εικόνα του Παντοκράτορα

Όποιος αγαπάει τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον. Η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή. Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο, τότε και δεν θα προσεύχεσαι’ και χωρίς την προσευχή, δεν θα παραμείνει η ψυχή στην αγάπη του Θεού, γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή.

Η προσευχή προφυλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, γιατί ο νους, όταν προσεύχεσαι, είναι απασχολημένος με το Θεό και στέκεται με ταπεινό Πνεύμα ενώπιον του Κυρίου, τον Οποίο γνωρίζει η ψυχή του προσευχομένου.

ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΔΕΘΗΚΕ Η ΨΥΧΗ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ; (Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου)

Η δημιουργία του Αδάμ. Βυζαντινό ψηφιδωτό του Καθεδρικού του Monreale στην Σικελία (12ος αιώνας).

Η ψυχή προέρχεται από το Θεό, είναι θεία, μετέχει της ουράνιας ευγένειας και βιάζεται να πάει κοντά του, έστω και αν συνδέθηκε με το κατώτερο απ’ αυτήν σώμα. Τις αιτίες της σύνδεσης αυτής τις γνωρίζει μόνο ο Θεός, ο οποίος την συνέδεσε με το σώμα και εκείνος που δέχθηκε από τον Θεό τη σοφία και αντιλαμβάνεται αυτά τα μυστήρια. Σύμφωνα όμως με όσα γνωρίζω εγώ και αυτοί που είναι γύρω μου, αυτό έγινε για δύο λόγους. Πρώτα για να κληρονομήσει την ουράνια δόξα με τον αγώνα και την πάλη προς τα επίγεια, αφού δοκιμασθεί από τα επίγεια, όπως δοκιμάζεται το χρυσάφι από τη φωτιά, και αφού κερδίσει ως βραβείο της αρετής και όχι μόνο ως δώρο του Θεού εκείνα τα οποία ελπίζει. Και αυτό βέβαια ήταν απόδειξη της πολύ μεγάλης αγαθότητας, το ότι δηλαδή έκανε να εξαρτάται το αγαθό και από εμάς και να μη σπείρεται μόνο στη φύση αλλά να καλλιεργείται και από την πρόθεση και από το αυτεξούσιο μας. Επίσης για να τραβήξει προς αυτήν και το κατώτερο μέρος και να το τοποθετήσει στον ουρανό, αφού σιγά σιγά θα το έχει απαλλάξει από το γήινο φρόνημα. Για να γίνει η ψυχή για το σώμα, ό,τι είναι ο Θεός για τη ψυχή αφού διαπαιδαγωγήσει την υπηρέτρια ύλη και συμφιλιώσει με τον Θεό το υποταγμένο σ’ αυτήν σώμα.

(Λόγος Β΄, Απολογητικός της εις Πόντον φυγής)

Ας απομακρύνουμε τη λάσπη

Ο Αδάμ και η Εύα εκδιώκονται από τον Παράδεισο (Βιτρώ).

( Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου)

Ας αναγνωρίσουμε ότι το να μη αμαρτήσει κανείς καθόλου, είναι πράγματι πάνω από τις ανθρώπινες δυνάμεις και γνώρισμα μόνο του Θεού…Το να μένει όμως κάποιος αθεράπευτος είναι γνώρισμα μόνο της πονηρής και αντίθετης προς το Θεό φύσεως και των ενεργειών που προέρχονται απ’ αυτή. Το να επιστρέφουν εκείνοι που έχουν αμαρτήσει είναι γνώρισμα ανθρώπων, αλλά ανθρώπων αγαθών, που ανήκουν στη μερίδα εκείνων που σώζονται. Διότι και αν ακόμη η σάρκα προσελκύει κάτι από την κακία, και αν ακόμη το χωματένιο σώμα παρασύρει το νου προς τα κάτω, ενώ προχωρεί προς τα επάνω, ή τουλάχιστον έχει δημιουργηθεί για να πορεύεται προς τα επάνω, όμως η θεία εικόνα ας απομακρύνει τη λάσπη και ας αναγκάσει τη σάρκα που είναι υποταγμένη στον ίδιο ζυγό να στραφεί προς τα επάνω, βοηθώντας την με τα φτερά του λόγου.

( Λόγος ΙΣΤ΄, Εις τον πατέρα σιωπώντα διά την πληγήν της χαλάζης).

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (2)

Συνέχεια από 1

Η Ανάσταση του Χριστού. Πίνακας του γερμανού θρησκευτικού ζωγράφου Matthias Grünewald (1470-1528)

Ι. Δ. Καραβιδόπουλος, Ομοτιμ. Καθηγητής Ερμηνείας της Κ. Δ. Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

  Διαβάζοντας κανείς τα απόκρυφα ευαγγέλια σε σύγκριση με τα τέσσερα ευαγγέλια που περιλαμβάνονται στον κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης διαπιστώνει τα εξής:

 1. Στα απόκρυφα ευαγγέλια δίδονται απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με κάποια δευτερεύοντα σημεία ή πρόσωπα των διηγήσεων των παθών και της ανάστασης, προερχόμενα είτε από παραδόσεις είτε από τη φαντασία των συγγραφέων τους. Πάντως, είτε οι παρεχόμενες πληροφορίες για τα δευτερεύοντα πρόσωπα, όπως π.χ. τα ονόματα τον δύο ληστών Γίστας και Δισμάς (ή Γέστας και Δημάς) και του Λογγίνου, του εκατόνταρχου της σταύρωσης, ή του Πετρώνιου, που φρουρούσε τον τάφο του Ιησού, είναι ιστορικά είτε όχι, αυτά επεκράτησαν στην παράδοση και απεικονίζονται στην εικονογραφία, ο Λογγίνος μάλιστα και στην Αγιολογία.

2. Στόχος των συγγραφέων των Αποκρύφων είναι να εντυπωσιάσουν τον αναγνώστη με συγκλονιστικές πληροφορίες δίδοντας υπερμεγέθεις αριθμούς ή διαστάσεις, με διάθεση απολογητική.

 Τέλος, 3. Η μελέτη που γίνεται σήμερα των αποκρύφων κειμένων, είτε στον τόπο μας είτε διεθνώς, διαλύει τις ανεύθυνες απόψεις που κυκλοφορούν σε ορισμένους ότι τα κείμενα αυτά περιέχουν συγκλονιστικά στοιχεία που δήθεν κλονίζουν την πίστη της Εκκλησίας, η οποία – όπως άλλωστε και η θεολογία – τα κρατάει μακριά από τη δημοσιότητα!.. Είναι καιρός αυτές οι διάχυτες ανεύθυνες απόψεις να δώσουν τη θέση τους σε μια νηφαλιότερη και επιστημονικότερη προσέγγιση των κειμένων αυτών, ώστε να αναδειχθεί έτσι και η διαφορά επιπέδου τους από τα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης.