Χρημάτισε ηγούμενος της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Συνδεόταν με τον όσιο Μάξιμο Καυσοκαλύβη (+1365), του οποίου υπήρξε βιογράφος. Στη θαυμάσια αυτή και θαυμαστή βιογραφία, κατά μετάφρασή της στην απλοελληνική από τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο άγιος Θεοφάνης γράφει χαρακτηριστικά: «Και εγώ ο ίδιος επί Θεώ μάρτυρι, δεν θέλω κρύψω εκείνο όπου είδα εις τον Όσιον δια τις εγνωρίσθηκα και εγώ με αυτόν, και είχα την συναναστροφήν του, και μίαν ημέραν εκίνησα από την μονήν του Βατοπαιδίου μαζί με άλλον ένα, και επήγα εις την καλύβαν του, και μη ευρών αυτόν εκεί, ελυπούμην, και εκοίταζα τριγύρω δια να ιδώ τον ποθούμενον και αναβαίνωντας ολίγον από οπίσω της καλύβας του, και κοιτάζωντας εις τον δρόμον του κυρ Ησαΐα, να και βλέπω αυτόν εις την γούρναν του Αγελαρίου, μακράν έως δύο μίλια, όλον δε τούτο το διάστημα είναι δύσβατος τό¬πος και πετρώδης, και δρόμον ίσιον δεν έχει· και, ω του θαύματος! βλέπω τον Άγιον όπου υψώθη από την γην επάνω εις τον αέρα υψηλά, και ωσάν αετός υπόπτερος επέτα επάνω από το δάσος και από τας μεγάλας πέτρας, και ήρχετο εκεί όπου ήμουν εγώ· και καθώς είδον όπου επέτα τοιαύτης λογής, ετρόμαξα και εφώναξα το “μέγας εί Κύριε” και από τον φόβον μου ετραβίχθηκα οπίσω ολί¬γον τι και εν ροπή οφθαλμού έφθασε και ο Άγιος εκεί όπου εστεκόμην, ψάλλων· τί δε έψαλλε; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Υπήρξε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Η αγιότητα του βίου του τον αξίωσε να ακούσει φωνή από την εικόνα της Θεοτόκου.
Σε καιρό επιδρομής πειρατών στη μονή ο ευλαβής ηγούμενος άκουσε φωνή από την εικόνα της Παναγίας, της λεγομένης Παραμυθίας, να του λέγει: «Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής, αλλ΄ αναβάντες επί των τειχών αποδιώξατε τους πειρατάς». Έκπληκτος ο όσιος βλέπει την αγία εικόνα, από την οποία προήλθε η φωνή να μεταμορφώνεται. Το πρόσωπο της Παναγίας έγινε ζωντανό, όπως και το πρόσωπο του Χριστού πού βαστούσε. Ο Χριστός άπλωνε το δεξί του χέρι, για να καλύψει τα χείλη της και στρέφοντας το πρόσωπο του προς εκείνη είπε: «Μη, Μήτερ μου, μη είπης αυτοίς τούτο, αλλά τιμωρηθήτωσαν ούτοι πρεπόντως». Η Υπεραγία Θεοτόκος κρατώντας με αγάπη το χέρι του Υιού της επανέλαβε τους ίδιους λόγους· να μην ανοίξουν σήμερα τις πύλες της Μονής λόγω των πειρατών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Εκκλησία της Ελλάδος με βαθειά συγκίνηση αναγγέλλει την προς Κύριον εκδημία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιερισσού Αγίου Όρους και Αρδαμερίου, κυρού Νικοδήμου. Ο εκλιπών Ιεράρχης εξεδήμησε προς Κύριον σε ηλικία 81 ετών.
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Ιερισσού Αγίου Όρους και Αρδαμερίου γεννήθηκε στο Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Την Κυριακή των Αγίων Πάντων με αφορμή το Ευαγγέλιο της Κυριακής : Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όσιος Θεοφάνης ο Ηγούμενος. Τοιχογραφία Ι. Μ. Δοχειαρίου (1744).
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα από ευσεβείς γονείς. Όταν ενηλικιώθηκε, ήλθε στο Άγιον Όρος κι έγινε μοναχός στη μονή Δοχειαρίου. Για τις αρετές του, μετά από καιρό, εξελέγη ηγούμενος. Τη μονή «εις ύψιστον βαθμόν ακμής ήγαγεν, εκθύμως και παντοίοις άσκητικοίς κανόσι παροτρύνων εις πολιτείαν όλως θεάρεστον τους υπό την εποπτείαν αύτού συνασπισμένους μοναχούς και τον προς τα θεία διάπυρον ζήλον αύτού μεταδιδούς».
Αργότερα, ανάγκες τον οδήγησαν έξω του Όρους. Μαζί με τον ανεψιό του πήγε στη σκήτη της Βέροιας, όπου έκτισε μονή προς τιμήν της Θεοτόκου «συναγαγών πολλούς μιμητάς της ενάρετου πολιτείας αυτού». Όταν η μονή αυτή προχώρησε στην πνευματική ζωή, άφησε τον ανεψιό του να τη διευθύνει κι αυτός πήγε στη Νάουσα, όπου έκτισε άλλη μονή προς τιμή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Συγκεντρώθηκαν και εδώ πολλοί μοναχοί, στους όποιους ήταν ηγούμενος επί «χρόνον ικανόν». Πολλοί χριστιανοί κατέφευγαν στον όσιο προς παρηγοριά και στηριγμό.
Κατόπιν επέστρεψε στη σκήτη της Βέροιας, όπου εκοιμήθη και ετάφη, αφού είχε προβλέψει την έκδημία του. Στη σκήτη υπάρχει μέρος των τιμίων λειψάνων του. Η θαυματόβρυτη κάρα του φυλάγεται στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης. Στη μονή Δοχειαρίου σώζεται η «πατερίτσα» του οσίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τις ημέρες πού πήγε να προσκύνηση στα Ιεροσόλυμα ήλθε μία παρέα νέων να τον δεί. Ενώ απουσίαζε από το Κελλί του, αυτοί τον βρήκαν! Τους άνοιξε ο Γέροντας, τους κέρασε λουκούμι, συζήτησαν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η παράσταση της Κλίμακος, Εμμαν. Τζάνε 1663.Ι.Ν. Αγ.Γεωργίου, Βενετίας
Την Δ’ Κυριακή των Νηστειών η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του οσίου Ιωάννου του συγγραφέως της Κλίμακος. Όπως είναι γνωστό, η μνήμη του τελείται στις 30 Μαρτίου, αλλά οι άγιοι Πατέρες καθόρισαν η ακολουθία του να ψάλλεται την Δ’ Κυριακή των Νηστειών ίσως επειδή όλον αυτό τον καιρό της νηστείας, στα περισσότερα ορθόδοξα Μοναστήρια, κατά μία παλαιά παράδοση, αναγιγνώσκεται συνέχεια το κατανυκτικότατο και πνευματικότατο έργο του, που λέγεται «Κλίμαξ». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Την τελευταία ώθηση στον Ανδρέα Κούζνετσωφ να πάει στο μοναστήρι έδωσε ένα πολύ ανθρώπινο γεγονός. Στο αγροτικό σπίτι τού Ανδρέα – του μελλοντικού π. Ακακίου – ήταν τρία αδέλφια. Ό μεγαλύτερος αδελφός πήγε να κάνει την στρατιωτική του θητεία, ενώ ό μικρότερος νυμφεύτηκε και πήρε μια κακιά γυναίκα. Ή ζωή τού μεσαίου αδελφού. τού Ανδρέα, έγινε τώρα πολύ δύσκολη. Ήθελε να φύγει από το σπίτι και από το χωριό ακόμη. Ή σκέψη για το μοναστήρι τον είχε απασχολήσει ήδη για πολύ καιρό. Τώρα οι εξωτερικές συνθήκες ζωής τού έδωσαν την αφορμή. Την επιθυμία του να γίνει μοναχός δυνάμωσε και ένα προσκύνημα, πού πριν από μερικά χρόνια είχε κάνει στη μακρινή Λαύρα τού Οσίου Σεργίου κοντά στην Μόσχα. Ειδικά ή εξομολόγηση και ή θεία Μετάληψη στην Σκήτη της Λαύρας έμειναν ανεξίτηλα στην μνήμη τού Ανδρέα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το Ημερολόγιο του έτους 2011
της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου
Κυκλοφόρησε το νέο καλαίσθητο Ημερολόγιο του έτους 2011 της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου με πρόλογο του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής,
με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη ζωή της Ιεράς Μονής και με τίτλο:
ΟΥΡΑΝΟΣ ΕΠΙΓΕΙΟΣ
Ιδού δη τί καλόν, ή τί Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορείτικης μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυματουργός και μυροβλύτης.
Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό. Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντα του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή· «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υϊού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον τούτον με το όνομα σου». Πιστεύοντας στην αναξιότητά του ο άξιος, θεώρησε τη φωνή τέχνασμα του πονηρού. Τη νύκτα των Χριστουγέννων προσευχόμενος είδε αστέρα να κατεβαίνει από τον ουρανό και να στέκεται πάνω στην πέτρα, όπου σήμερα η μονή, και η φωνή της Θεοτόκου να του λέγει· «Εδώ πρέπει να θεμελίωσης, ω Σίμων, το κοινόβιόν σου, και να σώσης ψυχάς, και πρόσεχε καλώς· μη απιστήσης, ως πρότερον, εγώ θέλω είμαι βοηθός σου». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γέροντας Παρθένιος εδώ και 36 χρόνια είναι ηγούμενος στην μονή την οποία εχτισε τον 10ο αιώνα ο Αγ.Παύλος ο Ξηροποταμινός.Στο μοναστήρι μπήκε ως δόκιμος στα 21 του χρόνια.Τώρα είναι γνωστός και αγαπητός όχι μόνο στο Άγιον Όρος αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα,έχοντας πολλά πνευματικά τέκνα.
Ο π.Παρθένιος έχει μείνει ένας ανθρωπος της προσευχής ,της ταπείνωσης και της σιωπής,σαν ένας γέροντας της παλιάς εποχής.
Κατόπιν προσκλήσεως του μητροπολίτου Μολδαβίας κ.κ.Θεοφάνη, φέτος στις 14 Οκτωβρίου θα φέρουν προς προσκύνηση στο Ιάσιο της Ρουμανίας,επ’ευκαιρίας της εορτής της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής το δεξί χέρι του Αγ. Μάξιμου του Ομολογητή,το οποίο φυλάσσεται στην Μονή του Αγ.Παύλου.
Παρακάτω παραθέτουμε ένα απόσπασμα της συνέντευξης που παραχώρησε ο ηγούμενος της Μονής Αγίου Παύλου Γέροντας Παρθένιος στον Σίλβιου Αντρέι Βλανταρεάνου για το περιοδικό »Lumea Credintei»
O γέροντας Παρθένιος με τον μητροπολίτη Μολδαβίας κ.κ.Θεοφάνη
-Πάτερ γεννηθήκατε στην Κεφαλλονιά.Μιλήστε μας λίγο για την παιδική σας ηλικία και για το ποιές ήταν οι συνθήκες τότε.
-Είχα Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
– Πως αντιμετωπίζουν οι μοναχοί την αρρώστια;
– Με υπομονή και καρτερικότητα. «Ασθένεια, Θεού επίσκεψη» λένε.
Μου λέει μια μέρα ένας μοναχός: «Για να μου στείλει ο Θεός την αρρώστια σημαίνει ότι με θυμήθηκε κι ότι κάτι θέλει να μου πει. Αυτός ξέρει. Κι Αυτός που μου την έδωσε, Αυτός και θα μου την πάρει αν και όποτε Εκείνος το θελήσει»
Τι να πεις; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Αν και η μνήμη τους εορτάζεται στις 18 Αυγούστου, επ ευκαιρίας της Θείας Λειτουργίας που θα τελεστεί στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα (και θα μεταδοθεί από την ΕΤ3) κρίναμε σκόπιμο να τους τιμήσουμε από τώρα.
Οι κατά κόσμον συγγενείς (θείος και ανηψιός) Βασίλειος και Σωτήριχος γεννήθηκαν στην Αθήνα τον 10ο αιώνα. Όταν εκάρησαν μοναχοί και χειροτονήθηκαν ιερείς, έλαβαν τα ονόματα Βαρνάβας και Σωφρόνιος. Κατόπιν θεοσημίας ξεκίνησαν μεγάλο ταξίδι για τον Πόντο, προς ανεύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της λεγομένης Σουμελά και της ανοικοδομήσεως μονής. Κατά την ιεραποδημία τους αναφέρεται ότι προσκύνησαν τα τίμια λείψανα τών αγίων Λουκά εν Στειρίω, Βαρβάρου, Αχιλείου Λαρίσης και Δημητρίου Μυροβλύτου. Συναντήθηκαν με επισκόπους και ασκητές και κατέληξαν στο Άγιον Όρος, όπου προσκύνησαν στη Μεγίστη Λαύρα του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου και επισκέφθηκαν τή μονή Βατοπαιδίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Άποψη του εξωνάρθηκα του Καθολικού της Μονής Βατοπαιδίου.
Έψαξαν τους λογαριασμούς για το Βατοπαίδι και δεν βρήκαν τίποτα και δεν το λένε τα κανάλια και τα ραδιόφωνα.
Στην εξεταστική έψαξαν τα πάντα και δεν κατάφεραν να βρούνε ΟΥΤΕ ΜΙΑ συναλλαγή στην υπόθεση της Ι.Μ. Βατοπαιδίου.
Μην κοιτάτε που τα κανάλια το απέκρυψαν επειδή δεν συμφέρει γιατί καταρρέει το θέμα τους. Είναι όπως σας τα λέγαμε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Χρημάτισε ηγούμενος της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Συνδεόταν με τον όσιο Μάξιμο Καυσοκαλύβη (+1365), του οποίου υπήρξε βιογράφος. Στη θαυμάσια αυτή και θαυμαστή βιογραφία, κατά μετάφρασή της στην απλοελληνική από τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο άγιος Θεοφάνης γράφει χαρακτηριστικά: «Και εγώ ο ίδιος επί Θεώ μάρτυρι, δεν θέλω κρύψω εκείνο όπου είδα εις τον Όσιον δια τις εγνωρίσθηκα και εγώ με αυτόν, και είχα την συναναστροφήν του, και μίαν ημέραν εκίνησα από την μονήν του Βατοπαιδίου μαζί με άλλον Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι στις 7 Οκτωβρίου 1787. Στο άγιο βάπτισμα έλαβε το όνομα Κωνσταντίνος. Οι γονείς του ήταν ιδιαίτερα ευσεβείς. Η μητέρα του τελείωσε τον βίο της ως μοναχή. Μοναχός ήταν κι ένας μεγαλύτερος αδελφός του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γεννήθηκε μετά τα μέσα του 15ου αιώνα. Η πατρίδα του είναι άγνωστη. Άλλοι αναφέρουν ως τόπο γεννήσεώς του τη Λέσβο και άλλοι τη Βέροια, στην πρώτη μάλιστα και δείχνεται η οικία του.
Τους πρώτους ασκητικούς του αγώνες τέλεσε στην αγιορείτικη μονή του Παντοκράτορος, όπου ήταν και εφημέριος. Έζησε και στο Κάθισμα του Οσίου Ονουφρίου. Κατόπιν άφησε τη μονή και έγινε μαθητής του οσίου Ιακώβου, που ασκούνταν τον καιρό εκείνο στην Ιβηριτική Σκήτη, «και έχαιρε, και εσκίρτα, πώς ηξιώθη, να ακούη εκείνας τας θείας οπτασίας, όπου έβλεπε νοερώς, και να έχη διδάσκαλον και γέροντα τοιούτον ουράνιον άνθρωπον». Όταν ο θείος Ιάκωβος βγήκε στον κόσμο να κηρύξει τον λόγο του Θεού, τον ακολούθησε και ο πιστός Θεωνάς. Μετά το μαρτυρικό τέλος του διδασκάλου του γίνεται διάδοχος και προεστώς στους άλλους μαθητές και για λίγο ηγούμενος της μονής του Τιμίου Προδόμου στη Δερβέκιστα Αιτωλίας, το 1520. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Έπειτα διαβάζει ο ιερέας την παρακάτω ευχή, βάζοντας το πετραχήλι στο κεφάλι του κατηχούμενου·
Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Ο πανοικτίρμων βέβαια και πολυέλεος Θεός, ο οποίος ανοίγει τα άχραντα σπλάχνα της ανεξερεύνητης αγαθότητάς του σε κάθε ένα που έρχεται προς αυτόν με πόθο και θερμή αγάπη· αυτός που είπε ότι « μια μάνα μπορεί να ξεχάσει τα παιδιά της, εγώ όμως δεν θα σε ξεχάσω»· αυτός που γνωρίζει και το δικό σου πόθο και προσθέτει στην πρόθεσή σου τη δύναμή του για να εκπληρώσεις τις εντολές του, να σε αναλάβει και να σε αγκαλιάσει και να σε υπερασπίσει και να γίνει για σένα τείχος οχυρό μπροστά στον εχθρό , πέτρα υπομονής, αφορμή παρακλήσεως, χορηγός δυνάμεως, παροχή γενναιότητας, συναγωνιστής ανδρείας, ο σύντροφος που ξαπλώνει μαζί σου και ξυπνά μαζί σου, που γλυκαίνει και ευφραίνει την καρδιά σου με την παρηγοριά του Αγίου του Πνεύματος, αξιώνοντάς σε να έχεις μερίδιο στην κληρονομιά των αγίων και οσίων Πατέρων μας, Αντωνίου, Ευθυμίου, Σάββα και της συνοδείας τους, μαζί με τους οποίους και θα κληρονομήσεις τη Βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Ιησού Χριστού, του Κύριου μας· στον οποίον ανήκει η δόξα και η εξουσία και η βασιλεία και η δύναμη μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.
Ερώτησις: Ταύτα πάντα ούτω καθομολογείς, επ’ ελπίδι της δυνάμεως του Θεού, και εν ταύταις ταίς υποσχέσεσι διακαρτερείν συντάσση μέχρι τέλους ζωής, χάριτι Χριστού;
Απόκρισις: Ναί, του Θεού συνεργούντος, τίμιε Πάτερ. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, Γέροντας Διονύσιος (ο Β') Μοναχός κατά την ημέρα της ενθρονίσεώς του. Διακρίνεται δίπλα του ο οικείος επίσκοπος, Μητροπολίτης Κιτίου Μακάριος -ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριο ο Γ'.
Είναι σύνηθες εντός των κόλπων της στρατευόμενης Εκκλησίας να άναδεικνύωνται κατά περιόδους αθληταί, οίτινες διέβησαν από την ματαιότητα του φθαρτού τούτου κόσμου εις την άφθαρτον μακαριότητα της αιωνίου ζωής, ως τέκνα φωτός, ως υιοί του θεού κατά χάριν.
Αγωνισθέντες «τον καλόν αγώνα» και άραντες τον Σταυρόν των επί της γης, ετελειώθησαν εν Αγίω Πνεύματι, γενόμενοι φως τοις εν σκότει, παραδείγματα προς μίμησιν εις πάντα πιστόν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η παράσταση της Κλίμακος, Εμμαν. Τζάνε 1663.Ι.Ν. Αγ.Γεωργίου, Βενετίας
Την Δ’ Κυριακή των Νηστειών η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του οσίου Ιωάννου του συγγραφέως της Κλίμακος. Όπως είναι γνωστό, η μνήμη του τελείται στις 30 Μαρτίου, αλλά οι άγιοι Πατέρες καθόρισαν η ακολουθία του να ψάλλεται την Δ’ Κυριακή των Νηστειών ίσως επειδή όλον αυτό τον καιρό της νηστείας, στα περισσότερα ορθόδοξα Μοναστήρια, κατά μία παλαιά παράδοση, αναγιγνώσκεται συνέχεια το κατανυκτικότατο και πνευματικότατο έργο του, που λέγεται «Κλίμαξ». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γέροντας Ιάκωβος μπροστά στην Εικόνα του Χριστού κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Αυτή την στάση κρατούσε και όταν μας εξομολογούσε στην Νοτιοδυτική γωνιά της Αγίας Τραπέζης
Έτσι αρχίσαμε να πηγαίνομε στο Μοναστήρι τακτικά, κατά προσκυνηματικές ομάδες 5-6 ατόμων, Παρασκευή απόγευμα έως Σάββατο απόγευμα. Μέλη των προσκυνηματικών αυτών ομάδων ήταν κυρίως Δικαστικοί Λειτουργοί, αλλά και άλλα ευσεβή, συγγενικά και φιλικά μας πρόσωπα, τα οποία εντυπωσιάζοντο από τον π. Ιάκωβο, την πνευματικότητα, την καλωσύνη, την απλότητα και την αγάπη του· και ήθελαν να τον ξανασυναντήσουν, να ακούσουν πνευματικούς λόγους, να εξομολογηθούν, να μεταλάβουν των αχράντων μυστηρίων από τα χέρια του και να λάβουν την ευλογία του. Και ήσαν εκατοντάδες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο βίος του αληθινού μοναχού.
Εάν θέλετε να διαβάσετε το 1ο μέρος του άρθρου για το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα πατήστε εδώ.
1. Το «μυστήριον της μοναχικής τελειώσεως».
Οι πρώτες ακολουθίες του μοναχικού σχήματος η κουράς μοναχών διαμορφώνονται κατά τον 4ο αιώνα. Μαρτυρίες για τον πρώτο κοινοβιακό (Παχωμιακό) μοναχισμό, αναφέρουν στοιχεία για τη μοναχική κουρά. Η παρουσία πνευματικού πατέρα ήταν αναγκαία, αφού προηγουμένως γινόταν η απαραίτητη εξέταση του υποψήφιου μοναχού[1]. Περί το τέλος του 4ου αι. ο Παλλάδιος στη Λαυσαϊκή Ιστορία αναφέρει την ιστορία του Ευάγριου από τον Πόντο. Η Οσία Μελάνη η Ρωμαία μετά τη θεραπεία του από βαριά ασθένεια αφού «του έδωσε η ίδια ρούχα και άλλαξε, έφυγε και πήγε στο όρος της Νιτρίας, στην Αίγυπτο»[2]. Βασικό στοιχείο η ένδυση του μοναχικού σχήματος. Κατά τον 5ο αι. ο Νείλος ο ασκητής σε μαρτυρία του αναφέρεται σε «ένδυμα σεμνόν των μοναχών», σε ευχή ευλογίας από τον ηγούμενο και σε χειροθεσία[3].
Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο έργο του Περί εκκλησιαστικής ιεραρχίας διασώζει το τυπικό της ακολουθίας της μοναχικής κουράς. Την ονομάζει «Μυστήριον της μοναχικής τελειώσεως». Περιέχει στοιχεία που υπάρχουν και στη σημερινή ακολουθία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ήτανε θέρος του 1981. Μόλις είχα μπει στον Άρειο Πάγο. Και κάθε υπηρεσιακή μεταβολή-προαγωγή του Δικαστικού Λειτουργού έχει δυσκολίες, μέχρι να γνωρίσει τις συνθήκες εργασίας της νέας του θέσεως και προσαρμοσθεί.
Τότε, μια ευσεβής και ευγενική χριστιανή πού έμενε στην Χαλκίδα -όπου είχα υπηρετήσει ως Πρόεδρος Πρωτοδικών την διετία 1971-1973- και ήτο γνωστή του πατρός Ιακώβου, η κ. Δήμητρα Κ., μου ετηλεφώνησε και μου είπε: «Κύριε Πρόεδρε, ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ π. Ιάκωβος Τσαλίκης επιθυμεί να σας γνωρίσει και ζητήσει την συμβουλή σας επί ενός σοβαρού νομικού ζητήματος της Μονής πού τον απασχολεί».
Ο π. Ιάκωβος εν μέσω 5 Αρεοπαγιτών, ενός Προέδρου Εφετών και του κ. Τάσου Καββαδία, συζύγου της κ. Δήμητρας Κ. εξ αριστερών προς τα δεξιά: 1) Στέφανος Γαβράς, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, 2) Κωνστ. Παπαδόπουλος, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου ε.τ., 3) Γεώργ. Αντωνόπουλος, Αρεοπαγίτης ε.τ., 4) Εμ. Εμμανουηλίδης, Αρεοπαγίτης ε.τ., 5) Δημ. Τζούμα, Αρεοπαγίτης (προ της χειροτονίας του), 6) Βασίλ. Λαμπρόπουλος, Πρόεδρος Εφετών και 7) Τάσος Καββαδίας.
Απήντησα στην κ. Δήμητρα Κ., ότι κι εγώ επιθυμούσα πολύ να γνωρίσω τον πατέρα Ιάκωβο και νά ζητήσω την ευλογία Του, αλλά λυπάμαι, γιατί, λόγω πολλών υπηρεσιακών υποχρεώσεων και επιβαρύνσεων, αυτή την εποχή δεν έχω χρόνο ούτε για ένα απλό προσκύνημα στη Μονή.
VatopaidiFriend: Θα αναρτήσουμε στο Ιστολόγιό μας κείμενα από τοι βιβλίο του μακαρίστού π. Δημητρίου Τζούμα ο οποίος για αρκετά χρόνια είχε τον Γέροντα πνευματικό και εξομολόγό του. Στη συνέχεια θα πρέπει να αναφέρουμε λίγα λόγια για τον ίδιο τον συγγραφέα.
Ο π. Δημήτριος γεννήθηκε στη Χίο την 1η Ιουλίου του 1924.
Ο πατέρας του είχε καταγωγή από την Αγία Παρασκευή της Μικράς Ασίας και η μητέρα του από την Χίο. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Χίο, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών.
Το 1954 διορίσθηκε ως Δικαστικός Πάρεδρος στο Πρωτοδικείο Πειραιώς. Υπηρέτησε τη Δικαιοσύνη επί 40 χρόνια, εκ των οποίων τα δέκα τελευταία στον Άρειο Πάγο.
Συνταξιοδοτήθηκε το 1991 με το βαθμό του Αρεοπαγίτη. Το 1997 χειροτονήθηκε διάκονος και εν συνεχεία ιερέας από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ.κ. Μελέτιο. Ενώ ήταν ακόμη Δικαστικός Λειτουργός, πριν τριάντα περίπου χρόνια, ίδρυσε την άτυπη «Ομάδα Αγάπης Δικαστικών», μέσα από την οποία ανέπτυξε πολύ μεγάλη ιεραποστολική και φιλανθρωπική δράση, με ιδιαίτερη μέριμνα για τους φυλακισμένους στον χώρο των φυλακών Κορυδαλλού, όπου εξομολογούσε και τελούσε Θείες Λειτουργίες μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του.
Αναπαύθηκε στις 17-11-2008».
Σκέφθηκα πολύ για να γράψω αυτό το βιβλίο. Γι΄αυτό άργησα πολύ και προβληματίστηκα περισσότερο. Έπρεπε να το είχα γράψει από καιρό. Γιατί τώρα κατάλαβα, πώς, όσα πραγματικά περιστατικά και βιώματα μου ενεπιστεύετο ο Γέροντας, μαζί με τις υποθήκες και διδαχές του, δεν μου τα έλεγε τυχαία, ενημερωτικά, αλλά για να ΄ρθούν κάποτε στην δημοσιότητα και να αποτελέσουν την πνευματική του διαθήκη, την πνευματική του κληρονομιά. Για το καλό των πνευματικών του παιδιών, πού είναι πολλά, και όλου του κόσμου.
Δίσταζα όμως, γιατί… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 
