წმინდა ქეთევან (Γεωργιανά, Georgian)

Psalmul 8 (Ρουμανικά, Romanian)

La sfârşit, pentru teascuri, psalm lui David

Doamne Domnul nostru, cât de minunat este numele Tău în tot pământul! 2Căci s-a înălţat mare cuviinţa Ta mai presus de ceruri. 3Din gura pruncilor şi a celor ce sug Ţi-ai pregătit laudă din pricina vrăjmaşilor Tăi, ca să se piardă vrăjmaşul şi răzbunătorul. 4Căci voi vedea cerurile, lucrurile degetelor Tale, luna şi stelele pe care Tu le-ai întemeiat. 5Ce este omul, că-Ţi aminteşti de el? Sau fiul omului, că-l cercetezi pe el? 6Micşoratu-l-ai pe dânsul puţin faţă de îngeri, cu slavă şi cinste l-ai încununat pe el şi l-ai pus pe dânsul peste lucrurile mâinilor Tale. 7Toate le-ai supus sub picioarele lui, oile şi boii toţi, încă şi dobitoacele câmpului, 8păsările cerului şi peştii mării, pe cele ce străbat cărările mărilor. 9Doamne Domnul nostru, cât de minunat este numele Tău în tot pământul!

«Νόμος πνευματικός και ιδίως συνείδηση» (επιστολή του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Νέα Σκήτη, 3-10-1984

Σεμνοπρεπεστάτη μου κόρη, η χάρις του Χριστού μας, μετά του πνεύματός σου, αμήν.

Πήρα το γραμματάκι σου, και οσφράνθηκα κατά τον λόγο «της οσμής της θυγατρός μου, εις οσμήν αγρού πλήρους» κατά τον γηραιόν Ισαάκ, γιατί τι άλλο θα περίμενα να ακούσω παρά νοήματα και θέματα πνευματικά;

Και να λοιπόν. «Νόμος πνευματικός και ιδίως συνείδηση», είναι το νόημα σε όλα τα ερωτήματά σου, και όλη σου η απορία τον ίδιο στόχο και σκοπό έχει.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής – 26 Σεπτεμβρίου

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Μικρογραφία του 13ου αιώνα σε χειρόγραφο του Πανεπιστημίου του Princeton. Πηγή: http://www.princeton.edu/hellenic/gallery/

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής καταγόταν από κάποιο φτωχό χωριό της Γαλιλαίας που ονομαζόταν Βηθσαϊδά. Ήταν γιος του ψαρά Ζεβεδαίου και της Σαλώμης που ήταν συγγενής της Παναγίας Μητέρας του Χριστού. Πολύ νωρίς έγινε μαθητής του Ιωάννου Προδρόμου ενώ παράλληλα εργαζόταν και στην τέχνη του ψαρά κοντά στον πατέρα του και τον αδελφό του Ιάκωβο.

Κάποια μέρα λοιπόν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος βάδιζε αργά στις όχθες του Ιορδάνου διδάσκοντας τον λαό την μετάνοια και βαπτίζοντας στον Ιορδάνη. Μαζί του ήσαν και δύο από τους μαθητές του, ο αδελφός του Πέτρου, και ο Ιωάννης. Καθώς ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος τον Ιησούν Χριστόν παράξενα ακούγονται τα λόγια του: «Ίδε ο αμνός του Θεού».

Θαύματα Παναγίας Παντανάσσης (2)

Συνέχεια από (1)

5. «Η Παναγία η Παντάνασσα κοντά στον Γέροντα Ιωσήφ».

8 Σεπτεμβρίου 2000

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στην Μονή Βατοπαιδίου (30 Ιουλίου – 7 Αυγούστου 2000) συνέβη το παρακάτω γεγονός.

Την Παρασκευή 4 Αυγούστου ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός έπαθε οξύ καρδιακό επεισόδιο και οι Πατέρες της Μονής ειδοποίησαν  το ΕΚΑΒ για να  μεταφέρθεί σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Μαζί μας βρίσκονταν και δύο αδέλφια, ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης Κουρσάρη, 14 και 12 ετών. Περιμέναμε όλοι την άφιξη του ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ. Τα παιδιά ζήτησαν άδεια από τον πατέρα τους να πάνε στο χώρο προσγείωσης του ελικοπτέρου για να το δούν από κοντά. Εμείς πήγαμε στο Αρχονταρίκι και από το μπαλκόνι παρακολουθούσαμε. Είδαμε την απογείωση του ελικοπτέρου και το παρακολουθήσαμε μέχρι που χάθηκε πίσω από τα βουνά.

Η γιαγιά του παρελθόντος …και του σἠμερα

Η γιαγιά του παρελθόντος

Μια φορά και ένα καιρό, η γιαγιά μας η καλή μας διάβαζε παραμύθια, μας έλεγε ιστορίες και μας κακομάθαινε κάνοντας μας όλα τα χατήρια. 

Αυτό ήταν παλιά ,τώρα…

Η υψηλή στάθμη του πολιτισμού που ανέπτυξε το ορθόδοξο Βυζάντιο

Οι επιδράσεις του Βυζαντίου στην Ευρώπη, στους Άραβες, στους σλαβικούς λαούς, με όποιους τέλος πάντων οι Βυζαντινοί ήρθαν σε επαφή, δίνουν κατά τον καλύτερο τρόπο το μέτρο του πολιτισμού του και προσδιορίζουν την υψηλή του στάθμη.

Ακόμη και μαρξιστές ιστορικοί, όπως ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ Μ.Β. Λεφτσένκο, που με δριμύτητα επικρίνει πολλές πτυχές του κοινωνικού, πολιτικού και εκκλησιαστικού βίου του Βυζαντίου, αναγνωρίζουν τη μεγάλη πολιτιστική του προσφορά: «Φαίνεται πως δεν θα έπρεπε, γράφει, να υπάρχουν ούτε θέση ούτε χρόνος ούτε ευνοϊκή όροι για μια πνευματική ζωή με κάποια λάμψη μέσα στο Βυζάντιο του δέκατου τρίτου και δέκατου τέταρτου αιώνα, το Βυζάντιο αυτό, που σπαραζόταν από τις ασταμάτητες εσωτερικές διχόνοιες και χτυπιόταν από τις ξένες εισβολές.»

Ιερά Μονή Εσφιγμένου – The Holy Monastery of Esphigmenou

Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Εξωτερική άποψη. Holy Monastery of Esphigmenou. External view.

Ιδρύθηκε πριν τo τέλος το 10ου αι.. Πρωτοστάτησε στην επανάσταση της Χαλκιδικής 1821. Το Καθολικό, τιμώμενο στην Ανάληψη του Χριστού, κτίσθηκε κατά τα έτη 1810-1816 και τοιχογραφήθηκε το 1811, το 1818 και το 1841. Από τα κειμήλια της Μονής πρέπει να μνημονευθούν ο σταυρός ο λεγόμενος Πουλχερίας», η μικροψηφιδωτή εικόνα Χριστού και το υπ΄ αριθμό 14 χειρόγραφο με τις ογδόντα μικρογραφίες του.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (36)

Λεπτομερεια από εικόνα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Συνέχεια από (35)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΕΜΜΕΤΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (Γέροντα Ιωσήφ Ησυχαστή)

5. Περί θανάτου.

Εάν ζητής αγαπητέ, και περί του θανάτου,

να σου ειπώ ολίγον τι διά την ωφέλειάν σου,

άκουσε μετά προσοχής κι ενθέου εύλαβείας,

διά να κερδίσης ον ζητείς καρπόν της σωτηρίας.

Ο θάνατος, αγαπητέ, είναι μεστός δειλίας,

είναι πικρός, είναι ψυχρός και πλήρης αηδίας·

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΙ ΜΗΤΕΡΕΣ (Αγίου Νεκταρίου)

Μητέρα και παιδί. Πίνακας του φινλανδού ζωγράφου Albert Edelfelt (1854-1905).

Η των παίδων αγωγή από της βρεφικής ηλικίας ανάγκη να άρχηται, όπως αι ψυχικαί του παιδός δυνάμεις απ’ αυτής της εκδηλώσεως αυτών διευθύνονται ευθύς εξ αρχής προς το καλόν, το αγαθόν, το αληθές, και απομακρύνονται του κακού, του αισχρού και του ψευδούς. Η ηλικία αυτή δύναται να θεωρηθή η ασφαλεστέρα βάσις, εφ’ ης μέλλει να οικοδομηθή η ηθική και διανοητική του παιδός μόρφωσις. Διό ο μεν Φωκυλίδης λέγει: «Χρή παίδ’ ετ εόντα καλά διδασκέμεν έργα», διότι από τις παιδικής ηλικίας, ως από αφετηρίας, ορμάται ο άνθρωπος προς το στάδιον, όπερ μέλλει να διατρέξη εν τω βίω του. Ο δε Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται: «εύπλαστον έτι ούσαν και απαλήν την ψυχήν και ως κηρόν εύτηκτον ταις των επιβαλλομένων μορφαίς ραδίως εκτυπουμένην προς πάσαν αγαθών άσκησιν ευθύς και εξ αρχής ενάγεσθαι χρή. Ώστε του λόγου προσγενομένου και της διακριτικής έξεως προσελθούσης, δρόμον υπάρχειν εκ των εξ αρχής στοιχείων και των παραδοθέντων της ευσέβειας τύπων, του μεν λόγου το χρήσιμον υποβάλλοντος, του δε ήθους ευμάρειαν προς το κατορθούν εμποιούντος».

Ερμηνεία στο Πάτερ ημών (6)

Άγιος Μακάριος Κορίνθου. Φορητή εικόνα Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πάτμου (19ος αι.). Από το βιβλίο του Μωυσέως Μοναχού Αγιορείτου, Οι Άγιοι του Αγίου Όρους, εκδ. Μυγδονία (σ. 526).

Συνέχεια από (5)

Αγίου Μακαρίου Νοταρά

«Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον»

Τρίτη ερμηνεία: Ο επιούσιος άρτος είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, το Οποίο τόσο διαφέρει, από το λόγο του Θεού. Όσο ο ήλιος από την ακτίνα. Κατά τη Θεία Μετάληψη, όλος ο Θεάνθρωπος ήλιος εισέρχεται, ενώνεται και ζυμώνεται με όλο τον άνθρωπο. Φωτίζει, λαμπρύνει και αγιάζει όλες τις ψυχικές και σωματικές δυνάμεις και αισθήσεις του ανθρώπου και τον οδηγεί από τη φθορά στην αφθαρσία. Γι’ αυτό ακριβώς, και κυρίως, λέγεται άρτος επιούσιος η Θεία Κοινωνία του πανάχραντου Σώματος και Αίματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, επειδή συντηρεί και συγκρατεί την ουσία της ψυχής και τη δυναμώνει στο να εκτελεί τις εντολές του Δεσπότη Χριστού και κάθε άλλη αρετή. Και αύτη είναι η αληθινή τροφή της ψυχής και του σώματος, καθώς το λέει και ο Κύριός μας : «Η Σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το Αίμα μου αληθινό ποτό» .

Αν κάποιος αμφιβάλλει ότι λέγεται άρτος επιούσιος το Σώμα του Κυρίου μας, ας ακούσει τι λένε γι’ αυτό το θέμα οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας. Και πρώτα-πρώτα ο φωστήρας των Νυσσαέων, ο θείος Γρηγόριος, λέει:

Πως συγχωρούμε τους άλλους

Η ΚΟΥΡΜΠΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Μορφωμένος άνθρωπος ό κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε με αυστηρότητα. Ήταν σχολαστικά ηθικιστής. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχώρηση εύκολα τους άλλους. Παντού έβλεπε αμαρτίες και αμαρτωλούς. Αυτό κάνουν όλοι οι ηθικιστές. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ίάκωβον, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. ‘Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.

Ρώτησε τον Γέροντα για το σοβαρό (το σοβαρώτερον; ) θέμα της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων, πού δυσκολεύονταν να το κατανόηση:

Μήνυμα της ημέρας

«Αφήστε τα παιδιά να έλθουν σ’ εμέ και μη τα εμποδίζετε· διότι σε τέτοιους ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Αλήθεια σας λέω, όποιος δεν δεχθεί την βασιλείαν του Θεού σαν ένα παιδί, δεν θα μπεί σ’ αυτήν»

Κατά Λουκάν ιη΄16-17

Saint John the Theologian, Apostle and Evangelist (September 26)

John was the son of Zebedee the fisherman and Salome the daughter of Joseph, the betrothed of the Holy Theotokos. Called by the Lord Jesus, John immediately left his father and his fishermen’s nets and, with his brother James, followed Christ. From then on, he was not separated from his Lord until the end. With Peter and James, he was present at the raising of Jairus’s daughter and the Transfiguration of the Lord. At the Last Supper, he inclined his head on Jesus’ breast. When all the other apostles had abandoned the crucified Lord, John and the Holy Mother of God remained beneath the Cross. In obedience to the Lord, he was as a son to the Holy Virgin Mary, and carefully served and watched over her until her Dormition. After her Dormition, John took his disciple Prochorus to preach the Gospel in Asia Minor. He lived and labored mostly in Ephesus. By his inspired preaching and miracles he converted many to Christianity and shook paganism to its foundation. The embittered pagans bound him and sent him to Rome, to face Emperor Dometian. Dometian had him tortured and flogged, but neither the bitterest poison he was given to drink, nor the boiling oil into which he was thrown, did him any harm. This terrified the emperor and, thinking him immortal, Dometian sent him into exile to the island of Patmos. There St. John converted many to Christianity by words and miracles, and confirmed well the Church of God. He also wrote his Gospel and Revelation on Patmos.

Read more… 

Message of the day

«Allow little children to come unto me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God. Verily I say unto you, Whosoever shall not receive the kingdom of God as a little child shall in no wise enter therein.»

Gospel according to St. Luke 18:16-17