“These Truths We Hold” (Part I)

The Holy Orthodox Church: Her Life and Teaching

Compiled and edited by a monk of the St. Tikhon’s Monastery

Preface.

Many are prone to saying there is no Orthodox culture in America; religious culture is something that comes from Europe or the Middle East; or else it must be dug up from the very ancient past, from which we must interpret and reconstruct meaning.

In fact, this is not necessarily true. It is said by some with humor that tradition is only as old as what our parents and grandparents taught us. Actually, there is profound truth in this. A cultural tradition is not an abstract reconstruction, but those truths, values and behavior commonly practiced, observed, held and understood by one generation and passed on to the next. There is a pattern of customary beliefs, a way of doing and explaining things, that is observably the faith of our fathers, passed on to us as those truths we hold.

More..

Psalmul 3 (Ρουμανικά, Romanian)

Psalm lui David, când a fugit de la faţa fiului său Abesalom

Doamne, de ce s-au înmulţit cei ce mă necăjesc? Mulţi se scoală asupra mea, 2mulţi zic sufletului meu: „Nu este mântuire lui întru Dumnezeu lui». 3Dar Tu Doamne, ajutorul meu eşti, slava mea şi Cel ce înalţi capul meu. 4Cu glasul meu către Domnul am strigat şi m-a auzit din muntele cel sfânt al Său. 5Eu m-am culcat şi am adormit, sculatu-m-am, căci Domnul mă va ajuta. 6Nu mă voi teme de zecile de mii din popor care de jur împrejur se ridică împotriva mea. Scoală, Doamne, mântuieşte-mă Dumnezeul meu, 7căci Tu ai lovit pe toţi cei ce mă vrăjmăşesc în deşert, 8dinţii păcătoşilor ai zdrobit. A Domnului este mântuirea şi peste poporul Tău binecuvântarea Ta.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (22)

Συνέχεια από (21)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Επιστολή 1

Προς Ιωάννη,

φοιτητή Θεολογικής Σχολής

Τιμίου Σταυρού, Μπρούκλιν Βοστώνης

Άγιον Όρος, τη 5/6/1959.

Εις τον αγαπητόν Ιωάννην μου, εύχομαι υγείαν μακράν και Θεού φώτισιν.

Να σου ανοίξη τον νουν τω Πνεύματι Αυτού τω αγαθώ, όπως εξαπέστειλε εις τους αγίους Αυτού μαθητάς.

Λοιπόν, υιέ αγαθέ, φοβού τον Θεόν και πράττε τας εντολάς Του και ευ σοι γένηται.

Σήμερον έλαβον την επιστολήν σου και είδον τα εν αυτή, και πολύ εχάρην όπου ζητείς τροφήν διά την ψυχήν σου. Βιάζου λοιπόν, αγαθό μου παιδί, και πρώτον να λες την ευχήν. Μνημόνευε το όνομα του Θεού, διά να σου μνημόνευση και ο Θεός εν καιρώ πειρασμού.

Ο,τι κάμνεις νοών και φρονών, λέγε σε κάθε στιγμήν: «Ιωάννη, πρόσεχε σε βλέπει ο Θεός· είναι παρών, είναι δίπλα σου. Όλα τα βλέπει και παραβλέπει· δεν δύνασαι να τον λανθάνης σε τίποτα. Είσαι ένα σκουλήκι κοντά Του, ένα μυρμήγκι».

Iερά Μονή Μαχαιρά (2) (με φωτογραφίες)

Αποψη της Μονής

Συνέχεια από (1) 

Οι Τούρκοι κατείχαν το νησί για τρεις αιώνες (1571-1878) και αυτή η περίοδος ήταν εξ ίσου δύσκολη με αυτή των Λατίνων κατακτητών, με εξαίρεση το ότι η Εκκλησία της Κύπρου ανέκτησε ξανά την ανεξαρτησία της. Η απάνθρωπη όμως συμπεριφορά και η φοβερή εκμετάλλευση των Τούρκων αξιωματούχων, οδήγησε τον λαό σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Η Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά συνέχισε την προσφορά της και σε αυτή την περίοδο ως πνευματική και εθνική εστία, και διεδραμάτισε σπουδαίο ρόλο, μαζί με τα υπόλοιπα μοναστήρια, στο να ανασχεθεί το κύμα εξισλαμισμού και να διασωθεί η χριστιανική και η ελληνική ταυτότητα των Κυπρίων υποδούλων. Στο μοναστήρι λειτουργούσε σχολείο, στο οποίο καλλιεργούνταν τα γράμματα, οι τέχνες, η εκκλησιαστική μουσική κ.ά. Στην ανάπτυξη της παιδείας συνέβαλε επίσης με την παραχώρηση γης για την ίδρυση της πρώτης Ελληνικής Σχολής, του Παγκυπρίου Γυμνασίου στην Λευκωσία, την ίδρυση εκπαιδευτηρίων σε όλο το νησί και για την ανέγερση λεπροκομείου.

Ο Άγιος Ιωάννης Δ´ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Νηστευτής

Ὁ Ἰωάννης ὁ Δ´ ἦτο Καππαδόκης τῇ καταγωγή καὶ ἐπατριάρχευσε εἰς τὴν Κωνσταντινούπολι μετὰ τὸν Ἰωάννη τὸν Σχολαστικό ἀπὸ τὸ 585 μέχρι το 595 μ.Χ. Διὰ τὴν θεολογική του κατάρτισι καὶ τὴν ἄκρα ἐκρατειά του ὠνομάσθη Νηστευτής, ἐνῷ διὰ τὴν ὁλόκληρό του ἐνάρετο ζωὴ καὶ τὸ ἔργο του ἀνεκηρύχθη Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ μνήμη αὖτου τιμᾶται τῇ 2ᾳ Σεπτεμβρίου μετὰ τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Μάμμα.

Ἔγινε ἰδιαιτέρως γνωστὸς διὰ τὴν ἔριδα μεταξὺ Ῥώμης καὶ Κωνσταντινουπόλεως ὡς πρὸς τὸν τίτλο οἰκουμενικός, τὸν ὁποῖο ἐδέχετο ἀποδιδόμενο ὁ πατριάρχης Ἰωάννης Δ´. Ἡ ἀντίδραση τῶν παπῶν Ῥώμης Πελαγίου Β´ καὶ Γρηγορίου Α´ ἀπετυπώθη εἰς τὰς πηγὰς καὶ τὰς περιφήμους ἐπιστολὰς τοῦ πάπα Γρηγορίου Α´. Τὰ κείμενα ταῦτα ἀποδεικνύουν ὅτι ὑπῆρχε διαφορετικὴ κατανόησις τοῦ τίτλου οἰκουμενικὸς εἰς τὴν Ἀνατολὴ καὶ τὴν Δύση, ὁπωσδήποτε δὲ δὲν μπορεῖ νὰ συνδεθῇ μὲ φιλόδοξας τάσεις τοῦ ἀσκητικοῦ πατριάρχου. Στὴ συνάφεια τῆς ἔριδος ταύτης ὁ πάπας Γρηγόριος Α´ ἐχαρακτήρισε ἀντιθετικῶς τὸν ἑαυτὸ του, ὡς δοῦλον τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ (servus servorum Dei).

Διασῴζονται· Λόγος περὶ μετανοίας – Ἀκολουθία καὶ τάξις ἐπὶ ἐξομολογουμένων καὶ ἄλλαι πραγματεῖαί του.

Περισσότερα διὰ τὴν ζωή του θὰ ἰδοῦμε παρακάτω (ἐκ τοῦ ἱεροῦ Συναξαριστοῦ)·

Το μήνυμα της ημέρας

Η κατάρα του αιώνα αυτού είναι η βιασύνη

Γέροντας Σωφρόνιος

Ζυγός και φορτίο

(Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Διάβασες στό Ευαγγέλιο τά άγια λόγια τού Σωτήρα περί του ζυγού καί του φορτίου καί ρωτάς τί σημαίνουν. Ό Κύριος είπε τό εξής: «Ό γαρ ζυγός μου χρηστός και τό φορτίον μου ελαφρόν έστιν» (Ματθ. 11,30). Ό ζυγός σημαίνει τή διακονία ενώ τό φορτίο σημαίνει τά πάθη. Διάβασες, πώς ό Κύριος καί μέ τά λόγια έλεγε καί μέ τό παράδειγμα έδειχνε, ότι Αυτός ήρθε όχι γιά νά Τόν υπηρετούν, αλλά νά υπηρετεί Αυτός. Καί διάβασες επίσης, πώς Εκείνος συχνά επαναλάμβανε, ότι ό Υϊός του ανθρώπου πρέπει νά υποστεί πάθη. Καί πραγματικά Αυτός υπηρετούσε καί έπασχε. Καί ποιους δέν υπηρετούσε ό υπερδοξασμένος Κύριος μας; Υπηρετούσε τούς δίκαιους καί τούς άμαρτωλούς, τούς τυφλούς, τούς τρελούς καί τούς ανάπηρους, καί τούτο τό βαρύ φορτίο Εκείνος ονόμασε χρηστό! Καί τό ονόμασε χρηστό επειδή ή διακονία Του ήταν μέ αγάπη. Καί έπασχε ό αναμάρτητος Κύριος -από ποιούς δέν έπαθε; Από τούς βασιλιάδες καί τούς αριστοκράτες, από τούς εχθρούς καί τούς φίλους, από τούς διαβασμένους καί τούς αδαείς. Φτυσμένος καί μαστιγωμένος, χλευασμένος καί συκοφαντημένος, καί στό τέλος στόν σταυρό σταυρωμένος-τούτα τά πάθη τά ονόμασε ελαφρύ φορτίο! Καί ελαφρύ ονόμασε ό Ιησούς αυτό τό φοβερό φορτίο επειδή τά πάθη Του ήταν μέ προορατική ελπίδα.

Antigua Literatura Monástica (5) (Ισπανικά, Spanish)

San Jeronimo. Painting of Michelangelo Merisi da Caravaggio 1571–1610

Continuación de la (4)

Regla de San Pacomio.

Prefacio de San Jerónimo.

Por afilada y centelleante que sea una espada, terminará por cubrirse de herrumbre y perder el esplendor de su belleza si permanece durante mucho tiempo en la vaina. Es por esto que, cuando me encontraba afligido por la muerte de la santa y venerable Paula (en esto no obraba yo en contraposición con el precepto del Apóstol, antes bien, aspiraba ardientemente que fuera consolado el gran número de aquellos a quienes su muerte había privado de sostén), acepté recibir los libros que me enviaba el hombre de Dios, el sacerdote Silvano. El mismo los había recibido de Alejandría con el fin de dármelos para traducir. Ya que, según me dijo, en los monasterios de la Tebaida y en el monasterio de Metanoia (este es el monasterio de Canope, cuyo nombre ha sido felizmente reemplazado por un término que significa «conversión»), viven muchos latinos que ignoran el copto y el griego, lenguas en las que han sido escritas las Reglas de Pacomio, Teodoro y Orsisio. Estos hombres son los que pusieron los cimientos de los «Coenobia» en la Tebaida y en Egipto, según la orden de Dios y de un ángel enviado por El con este designio.

Leer más…

Έλεγχος κλίματος

Πατήστε εδώ για να δείτε μια παρουσίαση του θέματος.

 

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Μάμας

Στη Βασιλεία του Χριστού κάθε ηλικία έχει να επιδείξει τους αντιπροσώπους της.

Γιατί κάθε ηλικία έχει προσφέρει σ’ Αυτόν ό,τι διαλεχτό κι υπέροχο έχει να παρουσιάσει. Κι η εφηβική ηλικία, που είναι η πιο δύσκολη στη ζωή του ανθρώπου, έχει να προβάλει τους δικούς της.

Ο άγιος Μάμας είναι ένας απ’ αυτούς. Διαλεχτός στους διαλεχτούς κι ωραίος στους ωραίους αποτελεί μια απ’ τις πιο αγαπητές κι ηρωικές μορφές της Εκκλησίας μας των τριών πρώτων αιώνων.

Οι γονείς του Θεόδοτος και Ρουφίνα ζούσαν στη Γάγγρα της Παφλαγονίας και ήσαν χριστιανοί με μεγάλη κοινωνική θέση.

Την εποχή αυτή ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός κίνησε σκληρό διωγμό ενάντια στους χριστιανούς (270-275 μ.Χ.).

Старац Јосиф Ватопедски – Живи свједок Живога Бога (1)

Да би племените успомене и у будућности постојале

као блистави путокази духовне историје,

оне се морају записати.

(Почетак житија Преподобног Јосифа Исихасте,

које је написао блаженопочивши

старац Јосиф Ватопедски, његово чадо)

Дана 1. јула 2009. године, упокојио се старац Јосиф Ватопедски. С обзиром да смо и ми духовни пород старчев, осјећамо потребу да широј јавности кажемо неколико ријечи о овом светом човјеку, на корист и укрјепљење свих.

Старац Јосиф Ватопедски рођен је 1. јула 1921. године, на Кипру. Његова мајка, која је у то време била у седмом мјесецу трудноће, отишла је на дан Светих Бесребреника у манастир њима посвећен, да се поклони. Ненадно, ту у манастиру се и породила. Изгледало је као да је дијете мртворођено. Међутим, установили су да је дијете живо, и одлучили да га одмах крсте. На Светом крштењу дјечак је добио име Сократис.

Када је младом Сократису било петнаест година, одлучио је да отпутује за Америку, гдје су његова старија браћа већ радила, и да им се придружи. Припремио је пасош, визу, и све што је било потребно. Али, прије него отпутује, зажелио је да оде у чувени манастир Ставровуни (на Кипру) да се поклони и затражи благослов Божији за пут. Са доласком у манастир, његов живот заувијек се промијенио. Манастирски комплекс, свете иконе и древне фреске, предио у коме се манастир налазио, али више од свега – живот монаха, оставили су на младог Сократиса тако снажан утисак, да је узео пасош и визу и поцијепао их, чврсто решен да остане у манастиру и служи Господу своме заувијек. Након неког времена проведеног у манастиру Ставровуни, духовник манастира, о. Кипријан, послао га је на Свету Гору, ради бољег духовног напредовања.