Αισθανόμαστε ξένοι στον τόπο μας

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 26/9/2009

Την άλλη Κυριακή ο ελληνικός λαός θα προσέλθει στις κάλπες, για να εκφράσει την επιθυμία του ποιος θέλει να τον κυβερνήσει. Παρατηρείται μάλλον ένα μούδιασμα, μία ατονία. Δεν υπάρχει ο παλαιός ενθουσιασμός.

Ίσως να είναι δείγμα πολιτισμού, λέγουν, η παρατηρούμενη ησυχία. Θα ήταν σίγουρα μεγάλο το ευτύχημα αν μετά τις εκλογές άλλαζε προς το καλύτερο η χώρα.

Είναι γεγονός, όπως λέγουν πολλοί, ότι επικρατεί ένα κλίμα λίαν παγερό, υποτονικό, μελαγχολικό. Οι νέοι δίχως αισιοδοξία και χαρά και με ανησυχία για το μέλλον τους. Οι συνταξιούχοι μοναχικοί, απομονωμένοι, λησμονημένοι, φοβισμένοι και ταραγμένοι. Οι οικογένειες διαλυμένες, δυστυχισμένες, διασπασμένες και νευριασμένες. Δυστυχώς οι Νεοέλληνες δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι για την παρούσα κατάσταση της χώρας τους. Η μεσαία τάξη περίεργη και καχύποπτη.

Ντοκυμανταίρ για τη Μονή Βατοπαιδίου. Στιγμές αιωνιότητος (3)

VatopaidiFriend: Παρακολουθήστε ένα πολύ ωραίο ντοκυμανταίρ με τίτλο «Στιγμές αιωνιότητος» για την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, που θα το ανεβάζουμε σε έξι μέρη. Το αφιερώνουμε στις αναγνώστριες του ιστολογίου μας που ως γυναίκες δεν μπορούν να επισκεφθούν την Ιερά Μονή, αλλά και σε όσους δεν έχουν επισκεφθεί τη Μονή, για να δουν όντως τί μεγάλο έργο, υλικό και πνευματικό, επιτελείται εκεί.

Σημείον εκ του Ουρανού

Η πτώση του Σίμωνα Μάγου στην Ρώμη (βλ. παρακάτω). Βυζαντινό ψηφιδωτό στο Παλατινό Παρεκκλήσιο στο Παλέρμο της Σικελίας.

Η αξίωση που πρόβαλλαν στον Κύριο, να τους κάμη θαύματα, όπως εκείνοι τα ήθελαν, ήταν αμαρτία. Βαρειά αμαρτία. Και επήγαζε από τις βασικές αρχές του σαρκικού φρονήματος. Για αυτό και ο Θεάνθρωπος, όταν άκουσε την τολμηρή αυτή και βλάσφημη απαίτησή τους «αναστενάξας τω Πνεύματι αυτού, λέγει: «Τι γενεά αύτη σημείον επιζητεί; Αμήν λέγω υμίν· ει δοθήσεται τη γενεά ταύτη σημείον. Και αφείς αυτούς, απήλθε».

«Χαρά γίνεται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι». Και αντίθετα. Οι επουράνιοι πικραίνονται και κλαίνε, όταν ένας άνθρωπος πέφτει σε αμαρτία, και όταν ένας αμαρτωλός αναβάλλει την μετάνοια. Ο άγιος Μακάριος ο μέγας μελετώντας την άπειρη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, και την πανάγαθη επιθυμία Του να σωθούν όλοι, δεν εδίστασε να ειπή, ότι αυτό το κλάημα για εκείνους που πηγαίνουν στην απώλεια, είναι κατά πρώτο και κύριο λόγο το κλάημα του ίδιου του Παναγίου και απαθούς Θεού . Αυτό το κλάημα, που για μας είναι εντελώς ακατανόητο, δεν είναι ξένο ούτε στο Πανάγιο Πνεύμα. Το Πνεύμα το άγιον, που έρχεται και σκηνώνει μέσα μας, «εντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις». Ένα τέτοιο αναστεναγμό προκάλεσε στον Υιό του Θεού και η αξίωση «κάμε μας θαύμα»· γιατί ήταν απαίτηση εγωκεντρική και παρανοϊκή. Εστέναξε τω Πνεύματι Αυτού και είπε: γ ι α τ ί η γενεά αύτη το ζητεί το σημείον;

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ (7)

Άγιος Μακάριος Κορίνθου. Φορητή εικόνα Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πάτμου (19ος αι.). Από το βιβλίο του Μωυσέως Μοναχού Αγιορείτου, Οι Άγιοι του Αγίου Όρους, εκδ. Μυγδονία (σ. 526).

Συνέχεια από (6)

Αγίου Μακαρίου Νοταρά

«Και άφες ημιν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών»

Γνωρίζοντας λοιπόν ο Κύριος ότι στον Άδη δεν υπάρχει μετάνοια και ότι, ως άνθρωποι μετά το Βάπτισμα, είναι αδύνατον να μη σφάλλουμε, μας προτρέπει, να λέμε στον Θεό και Πατέρα μας: Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.

Επειδή προηγουμένως μας ανέφερε ο Κύριος, στην Κυριακή Προσευχή, για τον άγιο Άρτο της Θείας Κοινωνίας και μας συνέστησε να μην τολμά κάποιος να Τον μεταλαμβάνει χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία, γι’ αυτό τώρα μας λέει ότι η προετοιμασία αυτή έγκειται, στο να ζητήσουμε συγχώρηση από τον Θεό και από τους αδελφούς μας και τότε να προσερχόμαστε στα θεία Μυστήρια, όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο της Αγίας Γραφής: «Αν, άνθρωπε, προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάποιο παράπονο απέναντι σου, άφησε εκεί το δώρο σου, μπροστά στο θυσιαστήριο, και πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου και τότε να επανέλθεις να προσφέρεις το δώρο σου».

Ανησυχητική αύξηση στα θηλαστικά που εκβράζονται στο Αιγαίο

Ανησυχητική αύξηση παρουσίασαν το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου 2009 οι εκβρασμοί φαλαινών και δελφινιών στις ελληνικές ακτές, ανακοίνωσε το Ινστιτούτο Θαλάσσιας και Περιβαλλοντικής Έρευνας Αιγαίου «Αρχιπέλαγος».

Το πιο σοβαρό περιστατικό σημειώθηκε πριν από λίγες ημέρες σε περιοχή βόρεια της Σάμου, όπου εκβράστηκε μια θηλυκή, νεαρή φάλαινα φυσητήρας.

Το ζώο δεν έφερε σημάδια τραυματισμού και η παρουσία του στην περιοχή συμπίπτει με την αυξημένη μεταναστευτική δραστηριότητα που παρατηρείται στους πληθυσμούς φυσητήρων κατά τους φθινοπωρινούς μήνες, ιδιαίτερα στην περιοχή μεταξύ Ικαρίας, Σάμου, Χίου και Τουρκίας.

CUVÂNT LA DUMINICA A XVIII-A DUPĂ RUSALII (Ρουμανικά, Romanian)

ÎNALTPREASFINŢITUL AUGUSTIN KANDIOTUL, MITROPOLIT DE FLORINA (GRECIA)

Binecuvântarea lui Hristos (Luca 5:1-11)

„Şi făcând aşa, au prins mulţime multă de peşti”

Iubiţii mei, în ţara în care S-a născut, a trăit, S-a răstignit şi a înviat Domnul nostru Iisus Hristos există un lac haric, lacul Ghenizaret.

Acolo, în jurul lacului Ghenizaret, Şi-a îndreptat paşii Hristos. De ce? Pentru că în acele sate ridicate împrejurul lacului locuiau săracii pescari. Un popor simplu şi fără vicleşug, care se trudea, iar din veniturile pescuitului trăia o viaţă simplă, departe de stricăciunea marilor centre urbane. Şi Hristos îi iubea pe pescari şi era mulţumit să se afle alături de ei şi dintre aceştia Şi-a ales pe primii ucenici, ca să-i facă pescari de oameni, propovăduitori şi învăţători ai lumii. Nu din universităţi şi din şcoli de filosofi şi de ritori, nu din vile şi palate, ci din jurul lacului Ghenizaret, Hristos Şi-a ales pe primii Săi ucenici, iar prin ei Şi-a întins Împărăţia Lui duhovnicească peste toată lumea. Mare minune! Cum prin nişte oameni analfabeţi, neînvăţaţi, Creştinismul a învins şi a triumfat!

Завет на Свети Иоан Рилски Чудотворец (Βουλγάρικα, Bulgarian)

 

Аз, смиреният и грешен Иоан, който не съм извършил никакво добро на земята, когато дойдох в тази Рилска пустиня, не намерих човек в нея, но само диви зверове и непроходими дебри. И поселих се в нея самин със зверовете, без да имам нито храна, нито покрив, но небето ми беше покров, земята -постеля и тревите храна. Но благият Бог, заради обич към Когото презрях всичко и претърпях глад и жажда, мраз и слънчев пек и телесна голота, съвсем не ме изостави, но като милосърден и чедолюбив баща обилно задоволи всичките ми нужди. И що да въздам на Господа за всичко, що ми даде? Много са Неговите благодеяния към мене, понеже от Своята света висота погледна милосърдно на моето смирение и ми оказа помощ да претърпя всичко – не аз, а Христовата сила, която е в мене – защото от Него е всяко добро дарование и всеки съвършен дар отгоре идва.

Прочети още …

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (37)

Τοιχογραφία από την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου

Συνέχεια από (36)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΕΜΜΕΤΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (Γέροντα Ιωσήφ Ησυχαστή)

6. Ερωτικά προς τον Ιησούν

Γλυκύτατε μου Ιησού, βάλσαμον της ψυχής μου,

αγάπη της καρδίας μου, αέρας της πνοής μου.

Φως νοητόν, γλυκύτατον, ο έρως, η ισχύς μου,

αγάπη πολυθαύμαστος, ο πόθος της ζωής μου.

Η πίστις μου και η ελπίς, αγάπη μου γλυκεία,

Σωτήρα ποθεινότατε, γλυκειά παρηγορία·

ελθέ, γλυκεία μου πνοή, ελθέ, ζωή μου θεία,

ελθέ, φως των ομμάτων μου, γλυκειά μου θυμηδία

Ιερα Μονή Αγίου Παντελεήμονος – The Holy Monastery of Saint Panteleimon

Η Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος. Εξωτερική άποψη. Holy Monastery of Saint Panteleimon. External view.

Ιδρύθηκε πριν το τέλος του 10ου αι. στη ορεινή θέση όπου σήμερα το λεγόμενο «Παλιομονάστηρο». Λεγόταν και Μονή «του Θεσσαλονικέως». Φαίνεται ότι από πολύ νωρίς συνηθιζόταν να μονάζουν σ΄ αυτήν και ρώσοι μοναχοί. Το 1765 άρχισε η εγκατάλειψη της παλαιάς Μονής και η ίδρυση της νέας στην παραλία. Το κύριο κτηριακό συγκρότημα οικοδομήθηκε περί τις αρχές του 19ου αι. με χρηματοδότηση του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Σκαρλάτου Καλλιμάχη.

The Dream of the Rood

The Ruthwell Cross. From: "The Anglo-Saxons", Ed. by James Campbell, Penguin Books, 1991.

VatopaidiFriend: «The Dream of the Rood (=Cross)» is a wonderful Old English poem written in the 8th century (before the Schism). It tells of how the Cross appeared to a man in a vision and spoke to him. It provides profound Orthodox insight on the Mystery of the Atonement. The translation into modern English is by Mary Rambaran-Olm. Note that today, with the Old (Julian) Calendar, we celebrate the Exaltation of the Precious and Life-Giving Cross (September 14/27).

1 Lo! I will tell of the best of dreams,

what I dreamed in the middle of the night,

after the speech-bearers were in bed.

It seemed to me that I saw a very wondrous tree

5 lifted into the air, enveloped by light,

the brightest of trees. That beacon was all

covered with gold. Gems stood

“These Truths We Hold” (Part XVIII)

Continued from (Part XVII)

The Holy Supper.

Christmas customs among the Orthodox people are simple, yet beautiful and rich with meaning. Among these customs is the Holy Supper which is served on Christmas Eve. We must emphasize, however, that the traditions which follow are not necessarily followed in every detail by every family that serves the Holy Supper, for Orthodoxy is rich in its diversity.

Traditionally, the meal is served on Christmas Eve at the time of the appearance of the first evening star. This, of course, serves to remind us of the Star of Bethlehem which shone in the East to the Magi coming to worship the Savior. The table itself is covered with straw and linen, which reminds us of the manger in which Christ lay and the linen cloths with which He was wrapped. A lit candle is placed on the table, symbolizing the Star of Bethlehem and the Light of Christ shining out in the darkness and despair of the world.

Read more…

Message of the day

Virtue is the only acquisition that remains with us till old age; it is better than wealth, and more useful than noble heritage.

Isocrates

Μήνυμα της ημέρας

Η δε αρετής κτήσις μόνη μεν συγγηράσκει, πλούτου δε κρείττων, χρησιμωτέρα δε ευγενείας εστί. (Η αρετή είναι το μόνο απόκτημα που μένει μαζί μας μέχρι τα γεράματα, είναι καλύτερη από τον πλούτο και χρησιμότερη από την ευγενή καταγωγή) –

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ (Προς Δημόνικο)