VatopaidiFriend: Κάποιος αγαπητός φίλος και συνεργάτης του ιστολογίου μας που παρευρέθηκε στην πανήγυρη της Αγίας Ζώνης στο Βατοπαίδι μας έστειλε υπέροχα ηχητικά ντοκουμέντα, και μερικά από αυτά θα αναρτήσουμε.
Αρχίζουμε από την Καταβασία της Ενάτης Ωδής, που την ψάλλουν μπροστά από την Αγία Ζώνη εκτός από τους βατοπαιδινούς πατέρες και οι… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Παραθέτουμε ένα προφητικό και αρκετά επίκαιρο άρθρο του αειμνήστου Γέροντος Θεόκλητου Διονυσιάτου που δημοσιεύτηκε στον Ορθόδοξο Τύπο στις 23 Νοεμβρίου 2001 και που αναφέρεται στην εισβολή των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα.
Το άρθρο του Γέροντος Θεόκλητου είχε τίτλο:
«Μελαγχολικαί ενοράσεις»
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Εσωτερική άποψη από την Πύλη της Μονής. Holy Monastery of Koutloumousiou. Internal view from the Gate of the Monastery.
Ιδρύθηκε πριν το 1169, έτος κατά το οποίο μνημονεύεται για πρώτη φορά. Κατά δεύτερρο μισό του 14 αι., όταν ηγούμενος ήταν ο Χαρίτων ο Ίμβριος, η Μονή ενισχύθηκε πολύ και ανακαινίσθηκε με δαπάνες των μονών των παραδουνάβιων περιοχών. Αν και ο Χαρίτων έγινε μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας το 1372, συνέχισε να ηγουμενεύει στο Κουτλουμούσι, ευεργετώντας το και ρυθμίζοντας τις σχέσεις των ελλήνων και των ρουμάνων πού μόναζαν στη Μονή. Το Καθολικόν, τιμώμενο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κτίσθηκε κατά το β΄ μισό του 14ου αι. Και τοιχογραφήθηκε έναν αιώνα αργότερα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
La sfârşit, pentru cea care moşteneşte, psalm lui David Graiurile mele auzi-le Doamne, înţelege strigarea mea, 2ia aminte la glasul rugăciunii mele, Împăratul meu şi Dumnezeu meu, 3căci către Tine mă voi ruga, Doamne. 4Dimineaţa vei auzi glasul meu, dimineaţa voi sta înaintea Ta şi mă vei vedea; căci nu eşti Dumnezeu care vrea fărădelegea. 5Nu va locui lângă Tine cel ce vicleneşte, nici nu rămân cei ce calcă legea în faţa ochilor Tăi. 6Urât-ai pe toţi cei ce lucrează fărădelegea, pierde-vei pe toţi cei ce grăiesc minciuna. 7De bărbatul ucigaş şi viclean Se scârbeşte Domnul. 8Îar eu întru mulţimea milei Tale intra-voi în casa Ta, închina-mă-voi spre locaşul cel sfânt al Tău întru frica Ta. 9Doamne, povăţuieşte-mă întru dreptatea Ta, din pricina vrăjmaşilor mei îndreptează înaintea Ta calea mea. 10Căci nu este în gura lor adevăr, inima lor este deşartă. 11Mormânt deschis e gâtlejul lor, cu limbile lor viclenesc. Judecă-i pe ei, Dumnezeule. 12Să cadă din sfaturile lor, după mulţimea necredinţei lor alungă-i pe dânşii, căci mult Te-au amărât, Doamne, 13şi să se bucure toţi cei ce nădăjduiesc în Tine. În veci se vor veseli şi Te vei sălăşlui întru ei, 14şi se vor lăuda cu Tine toţi cei ce iubesc numele Tău. Căci Tu vei binecuvânta pe cel drept, Doamne, 15căci cu arma bunei-voiri ne-ai încununat pe noi.
Saint Ambrose and Emperor Theodosius, Anthony van Dyck.(1599-1641)
La Iglesia y el Estado al Final del Siglo IV.
Teodosio el Grande. El Triunfo del Cristianismo.
Bajo el sucesor de Juliano, Joviano (363-364), cristiano convencido y niceísta, fue restaurado el cristianismo. Pero tal medida no significó una persecución para los paganos. El temor que éstos sintieran al ser nombrado el nuevo emperador resultó falto de fundamento. Joviano se propuso, tan sólo, restaurar el estado de cosas anterior a Juliano. Se proclamó la libertad religiosa. Se permitió abrir templos paganos y sacrificar en ellos. A pesar de sus convicciones niceas, Joviano no adoptó medida alguna contra los adeptos de otras tendencias religiosas. Los desterrados que pertenecían a las diversas «corrientes» del cristianismo, fueron llamados. El lábaro reapareció en los campamentos. Joviano no reinó más que algunos meses, pero su actividad en el dominio religioso dejó mucha impresión. Filostorgio, historiador cristiano de tendencias arrianas, que escribió en el siglo V, observa: «Joviano restauró en las iglesias el antiguo estado de cosas, y las libró de los ultrajes que las había hecho sufrir el Apóstata.» (1)
Ιωσήφ Μ.Δ.
Ο μακάριος Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1886-1983), συνασκητής για σαράντα περίπου χρόνια του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή (1897-1959).
Μέσα σε λίγες σελίδες δεν είναι εύκολο να σκιαγραφήσεις τον βίο και την πολιτείαν ενός μεγάλου ασκητού του μεγέθους του αειμνήστου Γέροντος Αρσενίου. Στην καταγωγή ήταν Πόντιος. Σε νεαράν ηλικία πυρομένος από θείο ζήλο αναχωρεί με τα πόδια από τη Ρωσία μέχρι τη Βασιλεύουσα και από εκεί με πλοίο καταφθάνει στους Αγίους Τόπους, όπου αόκνως υπηρέτησε σχεδόν μία δεκαετία στον Πανάγιον Τάφο και σε άλλα προσκυνήματα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Altar prepared for the Liturgy (St Catherine's monastery, Mount Sinai).
The Iconostasis.
The most prominent feature of an Orthodox church is the Iconostasis, consisting of one or more rows of Icons and broken by a set of doors in the center (the Holy Doors) and a door at each side (the Deacon’s Doors). In ancient times, the Iconostasis was probably a screen placed at the extreme Eastern end of the church (a tradition still preserved by Russian Old-Believers), but quite early it was moved out from the wall as a sort of barrier between the Nave and the Altar, with the opening and closing of curtains making the Altar both visible and inaccessible.
The Holy Fathers envisioned the church building as consisting of three mystical parts. According to Patriarch Germanus of Constantinople, a Confessor of Orthodoxy during the ico-noclastic controversies (7th-8th Centuries), “the church is the earthly heaven where God, Who is above heaven, dwells and abides, and it is more glorious than the [Old Testament] tabernacle of witness. It is foreshadowed in the Patriarchs, is based on the Apostles…, it is foretold by the Prophets, adorned by the Hierarchs, sanctified by the Martyrs, and its high Altar stands firmly founded on their holy remains….” Thus, according to St. Simeon the New Theologian, “the [Ves-tibule] corresponds to earth, the [Nave] to heaven, and the holy [Altar] to what is above heaven” [Book on the House of God, Ch. 12].
Μαρία Λασσιθιωτάκη
ψυχολόγος
Με την ευκαιρία της νέας σχολικής χρονιάς, ας δούμε τί γίνεται στο παιδί, στη διάρκεια του σχολικού έτους:
Η τέλεια εικόνα μιας ισορροπημένης παιδικής ηλικίας, δείχνει ένα παιδί να ασχολείται όσο προβλέπει το εκπαιδευτικό σύστημα με το σχολείο του, κάνει τις εργασίες του στο σπίτι και παίζει με όλη του τη ψυχή στον υπόλοιπο χρόνο της ημέρας και τα σαβατοκύριακα. Ομως, για πολλά από τα παιδιά της εποχής μας είναι μύθος, ένα άπιαστο όνειρο, που το βλέπουν από το παράθυρο τους γραφείου τους, στο απέναντι πάρκο με άλλα παιδιά, καθώς μελετούν μια από τις δυο γλώσσες που διδάσκονται επιπλέον ή την ώρα που μελετούν ένα μουσικό όργανο.
Τα περισσότερα παιδιά σήμερα εμπλέκονται σε μια ποικιλία δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και του υποχρεωτικού αθλητισμού, που κλέβουν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους , αν όχι και λίγο από τον ύπνο τους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
14 Σεπτεμβρίου 2009
Ένας νέος ιός άγνωστης προέλευσης, παρόμοιος με αυτόν του Έμπολα, ο οποίος προκαλεί αιμορραγικό πυρετό και οδηγεί στο θάνατο στο 80% των περιπτώσεων, παρατηρήθηκε το 2008 στη Νότια Αφρική, σύμφωνα με μια μελέτη που παρουσιάστηκε την Κυριακή, 13/09, από ένα Νοτιοαφρικανό γιατρό.
Ο πρώτος άνθρωπος που μολύνθηκε από αυτόν τον ιό ήταν μια ξεναγός στη Λουσάκα της Ζάμπιας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
What does it mean to be a Christian? What are we called to do? Very broadly speaking, we are called to be muslims, no, not in the definition of the word as “an adherent of Islam” but in the literal translation of the word which means “one who submits.” St. Nikon of Optina says:
Without humility, one cannot be a disciple of Christ. Without humility, the heart of a man does not receive–does not assimilate–the teachings of Christ. Humilty inspires the heart of a man: to be submissive to the will of God; to humbly accept everything that the Lord is pleased to send on his path of life; to submit his mind, his understanding, and his desires to the obedience of Christ.
Every minute of every day we are called to submit to the will of God. This is a difficult thing! But just because it is difficult does not mean that it impossible, or that we should not try. As Orthodox Christians we are called to take up our cross and struggle to theosis, struggle to become ‘partakers of Christ” as the apostle Paul put it.
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
Επιστολή 25
Προς Μοναχό Παντελεήμονα.
Άγιον Όρος τη 1/6/1959.
Τέκνον μου ηγαπημένον, σπλάγχνα μου, θεία και ιερά, ευλογημένον παιδάκι μου, Παντελάκη, εύχομαι να είσαι καλά.
Είναι ολίγες ήμερες όπου επήρα το γράμμα σου, αλλά η αρρώστια με βασανίζει και αν δεν κατάπαυση δεν ημπορώ μήτε να διαβάσω, μήτε να γράψω· αυτή η δύσπνοια είναι. Μα μήτε να φάγω· τώρα τρώγω μόνον πρωΐ, άπαξ της ημέρας ό,τι ευρεθή.
Μου λέγουν, ότι υπάρχει κάτι οξυγόνον, όπου διά της εισπνοής με μία φούσκα εισπνέεις και καταπαύει. Αλλά μου έστειλαν, αλλά το ιδικόν μου πάθος έχει μεγάλην τάσιν· θέλει να είναι πιο δυνατό φάρμακο, αυτό λέγεται «προβόν», κρατάει δύο λεπτά και πάλιν αρχίζει. Εάν ηξεύρει ο Θεοφιλέστατος κανένα επιστήμονα ιατρόν και υπάρχει δυνατότερον φάρμακον να καταπαύη την δύσπνοιαν, αυτό να μου στείλης. Διά να κοιμηθώ μισή ώρα, πρέπει να μου κάνουν αέρα, αλλέως με πνίγει, δεν με αφήνει να κοιμηθώ· τέλος αφήνω. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Χριστός Παντοκράτωρ, 13ος αι. Ιερά Μονή Χιλανδαρίου.
«…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…» Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 