Ο Άγιος Αναστάσιος ο Θαυματουργός (ο υφαντής) ο εκ Περιστερωνοπηγής – βίος και θαύματα (μέρος 1ο) (με φωτογραφικό υλικό)

Ο Άγιος Αναστάσιος, Θαυματουργός, ο Υφαντής ο εκ Περιστερονοπηγής (ο οποίος αναφέρεται –κακώς- και ως Αλαμάνος). Σύγχρονη φορητή εικόνα η οποία φυλάσσεται στην Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.

Πηγή: Βίος – Θαύματα – Ακολουθία του Οσίου Αναστασίου του Θαυματουργού του εν Περιστερωνοπηγή, Έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Έκδοση Α΄, 2007, ISBN: 978-960-7725-47-8

Α. Ιστορικά στοιχεία για τον Άγιο Αναστάσιο(1)

Ο χρονογράφος του 15ου αιώνα Λεόντιος Μαχαιράς αναφέρει ότι ο Άγιος Αναστάσιος είναι μεταξύ των 300 κληρικών και λαϊκών, οι οποίοι μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ από τους Αραβες το 638 μ.Χ. κατέφυγαν στην Κύπρο, για να ξεφύγουν από τη μανία των Σαρακηνών.

(…)Όνταν οι Σαρακηνοί επήραν την γήν της επαγγελίας, τότε εβγήκαν οι πτωχοί οι χριστιανοί απού εγλυτώσαν και επήγαν όπου ηύραν καταφύγιν· ήσαν αρχιεπισκόποι, επισκόποι ιερείς και λαϊκοί, και επήγαν όπου φτάσαν. Και ήρταν και εις την περίφημον Κύπρον μία συντροφία, όπου ήσαν τ΄ (=300) ονομάτοι, και γροικώντα, ότι Έλληνες εφεντεύγαν τον τόπον, διά τον φόβον επήγαν εις το έναν μέρος και εις το άλλον, και εσγάψαν την γήν και εμπήκαν μέσα, και επροσεύχουνταν τώ Θεώ(…).

(…)Ευρίσκεται εις την Περιστερόναν της Μεσαρίας ο άγιος Αναστάσιος ο θαυματουργός, εις την Ορμετίαν ο άγιος Κωνσταντίνος στρατιώτης, εις την Σίνταν ο άγιος Θεράπων(…)(2).

Ιστορία της Εκκλησίας της Κύπρου (2)

Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, ιδρυτές της Εκκλησίας της Κύπρου.

Συνέχεια από (1)

Αλλά τούς Φράγκους διαδέχτηκαν οι αλλόθρησκοι Τούρκοι. Αυτοί στην αρχή και για να εξουδετερώσουν τα υπολείμματα των Φράγκων, που βρίσκονταν στην Κύπρο, αλλά και για να επιτύχουν μία ειρηνική κατοχή της νήσου, επανέδωσαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου όλα τα προνόμια, πού είχε προηγουμένως, τις Επισκοπές, τα Μοναστήρια και αρκετή από την περιουσία, που άρπαξαν οι εκπρόσωποι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας μάλιστα και τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο όχι μόνο ως αρχηγό της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά και ως εθνικό αρχηγό των Κυπρίων. Ο κυπριακός λαός με την τουρκική κατοχή απαλλάχτηκε μεν από τη θρησκευτική καταπίεση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά οδηγήθηκε σε μια σκληρότερη δουλεία. Ζούσε σε μια συνεχή ανασφάλεια. Η ζωή του και η περιουσία του βρίσκονταν στη διάθεση και στον ετσιθελισμό του Τούρκου κατακτητή. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αρκετοί, για να σώσουν τη ζωή τους, αναγκάσθηκαν να εξισλαμισθούν και πολλοί να εκπατρισθούν.

Ο δεκάλογος ενός παιδιού

Συντάκτης: Ναντίνα Κούλη (Δημιουργική απασχόληση παιδιών προσχολικής ηλικίας )

Αγαπημενοι μου γονεις,

Αν και το δικο μου αντικειμενο είναι να κατανοω και να εξυπηρετω ολες τις αναγκες των παιδιών ,μετα από πολυετη πειρα και αγάπη για αυτόν τον χώρο κατεληξα στο συμπερασμα ότι αγάπη πολλη και κατανοηση χρειαζονται και απο γονεις που καποτε ηταν και αυτοι μικρα παιδια…..Έτσι αποφασισα να υπενθυμισω καποια πραγματα με πολύ αγάπη και να τους μεταφερω τον κοσμο μεσα από τις λεξεις και τα ματια ενός παιδιου…

Μόνη λύση είναι ο αλληλοσεβασμός (επιστολή του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Βατοπαίδι, 6-12-1987

Γνησία μου θυγατέρα ,σου εύχομαι πατρικά.

Πήρα το γράμμα σου ή να πω καλύτερα, την… εφημερίδα σου!  Γέλασα όταν την είδα και αδημόνησα όταν την διάβαζα.

Γιατί, παιδί μου, σκέφτεσαι έτσι; Τίποτε απολύτως δεν συνέβη, και ούτε θα συμβεί. Το λάθος οφείλεται στην απειρία μας, που νομίσαμε ότι θα συμβιβάσουμε τα ασυμβίβαστα. Κάθε άνθρωπος, παιδί μου, έχει ένα χαρακτήρα, μια προσωπικότητα, που τη διαμόρφωσε σε όλο του το παρελθόν, στα δικά του καλούπια και μέτρα και πεποιθήσεις. Με αυτές, λοιπόν, τις βάσεις αποφασίζει, εκφράζεται και ενεργεί.

Ιερα Μονή Ζωγράφου – The Holy Monastery of Zographou

Η Ιερά Μονή Ζωγράφου. Εξωτερική άποψη. Holy Monastery of Zographou. External view.

Ιδρύθηκε λίγο πριν το 980, προφανώς από κάποιο αγιογράφο ονομαζόμενο Γεώργιο. Από τα βυζαντινά χρόνια ήδη άρχισε να δημιουργείται η παράδοση να μονάζουν στη Ζωγράφου βούλγαροι μοναχοί, αλλά πάντα η Μονή ήταν επανδρωμένη με μοναχούς πολλών εθνοτήτων μόλις το 1845 επικράτησε η συνήθεια να χρησιμοποιείται μόνον η βουλγαρική γλώσσα στις ακολουθίες, ενώ μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν ισότιμα και η ελληνική. Το Καθολικό τιμάται στον άγιο Γεώργιο και είναι κτίσμα του 1801, με τοιχογραφίες του 1817.

Ηχητικά ντοκουμέντα από την πανήγυρη της Αγίας Ζώνης (3)

Σε συνέχεια του αφιερώματος των ηχητικών ντοκουμέντων από την πανήγυρη της Αγίας Ζώνης στην Ι.Μ. Βατοπαιδίου ανεβάζουμε στο ιστολόγιό μας το δίχορο και οκτάηχο «Θεοτόκε Παρθένε» του Πέτρου Μπερεκέτου του Γλυκή (1768, μαθητής του Δαμιανού Βατοπαιδινού).

Βίος και θαύματα του αγίου Ηρακλειδίου

Η νέα εφέστιος εικόνα του Αγίου Ηρακλειδίου της ομωνύμου του Ιεράς Μονής. Η εικόνα αγιογραφήθηκε από το αγιογραφείο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου και είναι δέηση των Δημητρίου και Άννας Γρηγορίου από την Λευκωσία της Κύπρου.

Κατά την πρώτη περιοδεία των αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα το 45 μ.Χ. ο σωτήριος λόγος της ευσέβειας κηρύχθηκε και στο νησί της Κύπρου. Φθάνοντας μέχρι την περιοχή Σολέας σ΄ ένα από τα χωριά «Λαμπαδιστού καλούμενον», συναντήθηκαν με τον Ιεροκλή τον ειδωλολάτρη ιερέα ο οποίος, επειδή πολλές φορές στους περαστικούς οδοιπόρους πρόσφερε τροφή και φιλοξενία, προσκάλεσε και τους αποστόλους ευθύς μόλις τους αντίκρυσε. Αλλά οι Απόστολοι δε θέλησαν, λόγω του ότι αυτός ήταν ειδωλολάτρης- το μόνο που ζήτησαν ήταν να τους υποδείξει το δρόμο που οδηγούσε στο χιονώδες όρος, δηλαδή τη Χιονίστρα.

Για το σκοπό αυτό, ο Ιεροκλής έδωσε στους αποστόλους το γιο του Ηρακλείδιο. Στην πορεία, ο Ηρακλείδιος άρχισε να αναφέρει τα της ελληνικής θρησκείας, θέλοντας να αγρεύσει τους αποστόλους στην προσκύνηση των ειδώλαν. Οι δε απόστολοι βλέποντας αυτόν ως «εραστήν όντα του ζωτικού λόγου» και «δοχείον καθαρώτατον» κατήχησαν το νεαρό Ηρακλείδιο στη σάρκωση και τα πάθη και την ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Βιοηθικά διλήμματα και η Εκκλησία

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η μεγάλη πρόοδος της υπομονετικής και επιμελούς επιστημονικής μεθόδου και έρευνας στις ημέρες μας έχει δημιουργήσει μια «βιολογική επανάσταση», όπως ονομάστηκε.

Οι πρωτοπόροι αυτοί γενετικοί χειρισμοί, που αναφέρονται στην αρχή και το τέλος της ζωής, δημιουργούν οπωσδήποτε κάποια σοβαρά ηθικά προβλήματα, που από καιρό έχουν επισημανθεί από ειδικούς. Πολλοί δικαιολογημένα μιλούν για μια νέα διατύπωση και επαναπροσδιορισμό των ορίων και πλαισίων για το δέον και το ήθος της ιατρικής επιστήμης. Η βιολογική, λοιπόν, καλείται σήμερα να απαντήσει σε καυτά ερωτήματα.

Η ανθρώπινη παρέμβαση στους φυσικούς νόμους της ζωής θέλει σίγουρα μεγάλη διάκριση, αρετή που δυστυχώς πολύ απουσιάζει στους δύσκολους καιρούς μας. Κάθε ζωή είναι πάντοτε ιερή. Δεν είναι εύκολο να πούμε πώς μπορούμε, όποτε θέλουμε, να παρεμβαίνουμε στη ζωή, για να την αφαιρέσουμε ή ακόμη και να την παρατείνουμε με δόλιους τρόπους. Ποιος είναι εκείνος ο τόσο σοφός, που μπορεί να θέσει αυστηρούς κανόνες στην απόλυτη τήρηση του σεβασμού της ανθρώπινη ζωής;

Η γνώση, η σοβαρότητα, η σύνεση, η διάκριση μπορούν να συνεισφέρουν πολλά στον απαραίτητο αυτό προβληματισμό. Κανείς καταρχάς δεν πρέπει να φοβάται σε έναν τέτοιο διάλογο. Να μη δικαιολογηθεί και δεν προσέλθει σε ένα τόσο σοβαρό διάλογο. Θέση στο τραπέζι αυτό έχει ο επιστήμονας. Ο ιατρός. Ο φιλόσοφος. Ο θεολόγος. Ο κοινωνιολόγος. Ο νομικός. Η κοινωνία και η εκκλησία, η επιστήμη και η θρησκεία, άνετα και άφοβα να συζητήσουν ειλικρινά. Η αγάπη, η κατανόηση, η υπομονή θα βοηθήσουν πολύ στην ανεύρεση της ελευθερώτριας αλήθειας. Η ευθύνη όλων είναι ιδιαίτερα μεγάλη.

Πίστις, Ελπίς, Αγάπη και Σοφία

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Οι τρεις Μάρτυρες, η Πίστις, η Ελπίς και η Αγάπη, είναι θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, όπως ακριβώς και οι αρετές της πίστεως, της ελπίδας και της αγάπης είναι τέκνα της σοφίας, της αληθινής σοφίας της “άνωθεν κατερχομένης”, που γεννά τον φόβο του Θεού· “αρχή σοφίας φόβος Κυρίου”.

Οι τρεις κόρες της Αγίας Σοφίας, δώδεκα, δέκα και εννέα ετών αντίστοιχα, είχαν όλες τις αρετές, όπως το δηλώνουν και τα ονόματα τους, ήσαν γεμάτες από πίστη και ελπίδα στον Χριστό και αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Αλλά και η μητέρα τους ήταν όνομα και πράγμα Σοφία. Κατείχε την αληθινή αγάπη που είναι ανώτερη από την φυσική αγάπη, το λεγόμενο μητρικό φίλτρο, γι’ αυτό και απέβλεπε στο πνευματικό συμφέρον των παιδιών της. Τα ενθάρρυνε να προχωρήσουν στον θάνατο για την αγάπη του Χριστού, γνωρίζοντας πώς έτσι τους εξασφαλίζει την αληθινή ζωή, αφού “δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι” (Σοφ. Σολομ. 5,1).

Οι τρεις φίλοι και ο βασιλιάς

Εκ των διδαχών (Επιστολή) του μακάριου Γέροντα Αρσένιου του Ησυχαστή

Άγιον Όρος

Αγαπητόν μας παιδάκι Π. εύχομαι να είσαι καλά. Έλαβον την επιστολήν σου και εχάρην δια την καλήν σου υγείαν.

Τα χρήματα πού έστειλες πολύ σ΄ ευχαριστώ διότι με έκαμες μεγάλο καλό. Επειδή, εγώ εργάζομαι εις τον κήπον, ήθελα να φέρω νερό και πολεμούσα με τενεκάκι διότι δεν είχαμε χρήματα ν΄ αγοράσουμε σωλήνες και τώρα με αυτά πού με έστειλες τα έδωσα να με φέρουν και θα εύρω μεγάλην ανάπαυσιν. Και σεις να έχετε τον μισθόν και εύχομαι να σας χαρίση τα αιώνια αγαθά ο Χριστός μας και να είμεθα εις τον παράδεισον μαζί. Αμήν, Αμήν, Αμήν.

Και τώρα θα σου ειπώ διήγημα από τους αγίους πατέρες.

THE SPIRIT OF TRUE CHRISTIANITY

Christ Pantokrator, Holy Trinity Cathedral, Pskov (1988).

By Archpriest Paul O’ Callaghan

In any form of religious belief, one of the most common questions is, “What does God (or the gods) require of us?” And of course, the different religions all answer that differently. In Judaism, for instance, keeping the 613 commandments of Moses is what God wants. In Islam, he requires one to pray 5 times a day, to abstain from pork and wine, to fast during Ramadan, and to make a pilgrimage to Mecca if possible. In the Sikh religion of India, men must wear a turban on their heads, read a six page prayer in the morning, and bathe in the holy pool in Amritsar as often as possible.

Εξέγερση των Ομογενών στην Αυστραλία για την γλώσσα μας!

16-09-2009

Αθήνα– Όταν είμαι Κέιτ σημαίνει ότι είμαι με τους ανθρώπους που συνάντησα μετά το γυμνάσιο και στο πανεπιστήμιο. Οταν είμαι Κέιτι σημαίνει ότι είμαι με φίλες μου που τις ξέρω πολλά χρόνια. Οταν είμαι Κατερίνα σημαίνει ότι είμαι με τη γιαγιά μου. Οταν είμαι Καθλίν σημαίνει ότι είμαι στο μάθημα στο πανεπιστήμιο με τους ανθρώπους που συναντώ εκεί. Οι πιο πολλοί άνθρωποι με φωνάζουν Καθλίν αντί για Κέιτι ή Κέιτ. Τώρα δεν ξέρω τι όνομα να πω όταν συστήνομαι».

Historia del Imperio Bizantino. (5) (Ισπανικά, Spanish)

 

Continuación de la (4)

Los Problemas Nacionales y Religiosos en el Siglo V.

El Interés de este período reside esencialmente en su modo de afrontar el doble problema nacional y religioso. Por «problema nacional,» o «problema de las nacionalidades,» entendemos la lucha de éstas entre sí en el interior del Imperio, así como los conflictos con los pueblos que atacaban desde el exterior.

Parece que el helenismo debiera haber desempeñado en la «pars orientalis» el papel de una fuerza unificadora en medio de una población tan dispar; pero de hecho no fue así. No obstante, su influjo se había ejercido en Oriente hasta el Eufrates y hasta Egipto desde la época de Alejandro de Macedonia y sus sucesores. Alejandro había visto en la creación de colonias uno de los mejores medios de implantar el helenismo: se le atribuye la fundación de más de setenta ciudades en Oriente. En cierta medida, sus sucesores continuaron esta política. Los límites extremos de la helenización estaban, al norte, en Armenia; al sur hacia el mar Rojo; al este en Persia y en Mesopotamia. El helenismo no había rebasado estas provincias. El principal centro de civilización helenística era la ciudad egipcia de Alejandría. A lo largo de lodo el litoral mediterráneo, y sobre todo en Asia Menor, Siria y Egipto, la civilización helénica se había impuesto a las demás. De esos tres países, acaso Asia Menor fuera el más helenizado. Hacía muchos siglos que sus costas estaban cubiertas de colonias griegas, desde donde la influencia helena había irradiado, aunque no sin dificultades, hacia el interior del país.

Leer más…

Μήνυμα της ημέρας

VatopaidiFriend: Τα χρόνια περνάνε, οι καιροί αλλάζουν, οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Αξίες εξαφανίζονται, αρχές καταργούνται, ρόλοι μπερδεύονται, και ζητάμε ευθύνες από λάθος ανθρώπους…

“These Truths We Hold” (Part X)

Continued from (Part IX)

3. Orthodox Worship.

The Five Cycles.

The Great Cycle of Life.

The life of an Orthodox Christian can be seen as being composed of five cycles. There is, first of all, the great cycle of life, which embraces the whole life of a man from birth to death, and which consists in liturgical actions which are not repeated, occurring only once in a person’s lifetime. These are Holy Baptism, Holy Chrismation, and the Burial Service. In addition, there also belongs in this great cycle the Sacraments or Sacramental Blessings which bestow special grace for a particular office or vocation with the community. These are Holy Matrimony, the Monastic Tonsure and Holy Orders.

The Daily Cycle.

Another major cycle which involves the entire life of an Orthodox Christian is the daily cycle of prayers and praises offered by the Church, once every twenty-four hours. These services express our remembrance of events which happened at certain hours and contain petitions rele-vant to these memories.

Read more…