Με ευλάβεια, επισημότητα και μεγάλη λαμπρότητα εορτάστηκε στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου η κατάθεσις της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας Θεοτόκου.
Το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου, το απόγευμα πλήθος προσκυνητών, ιερέων, διακόνων, μοναχών από όλο το Άγιον Όρος κατέκλεισαν κυριολεκτικά τη Μονή. Περισσότεροι από 400 οι προσκυνητές. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Ιερά Μονή Ξηροποτάμου. Εσωτερική άποψη. Holy Monastery of Xeropotamou. Internal view.
Ιδρύθηκε πριν το 956 και πιθανώς πρόκειται για την παλαιότερη από τις σωζόμενες αγιορείτικες μονές. Λόγω του ασταθούς εδάφους στο οποίο οικοδομήθηκε, τα κτήρια της έπαθαν, και εξακολουθούν να παθαίνουν, σοβαρές ζημιές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Καθολικού της (τιμάται στη μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα) το οποίο πρέπει να κτίσθηκε κατά το 10ο αι. Και ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων στα τέλη τοϋ 13ου αι., το 1445(;), στα μέσα του 16ου αι. και το 1763 από τον Καισάριο Δαπόντε. Τοιχογραφήθηκε το 1783. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Για τον Γερο-Αρσένιον, ομολογουμένως, ισχύει το εύαγγελικόν «ίδε αληθής Ισραηλίτης, εν ω δόλος ουκ εστίν». Ήτο εκ φύσεως ευθύς, απλός, άκακος, πράος, υπήκοος, και κατ΄ εξοχήν ένας σπάνιος αγωνιστής, αλλά και ακτήμων. Για τον Γερο-Αρσένιον ίσχυε πάντα, το ναι, ναι, ου, ου.
Ποτέ του δεν μνησικακούσε, σε ό,τι και αν τον έβλαπτες, ποτέ δεν θύμωνε, ποτέ δεν έβλαψεν κανέναν.
Στην υπακοήν ζούσε με απόλυτον ακρίβειαν γι΄ αυτό και μέσω της υπακοής και της απολύτου πίστεως στο πρόσωπο του Γέροντα, εζούσε καθημερινώς υπεράνω των νόμων της φύσεως. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ο μαθητής του Αγίου Νήφωνος Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (+1507)
Ο άγιος Νήφων Οικουμενικός Πατριάρχης, και οι μαθητές του Ιωάσαφ και Μακάριος. Φορητή εικόνα 19ος αιώνας.
Δεν είναι γνωστός ο τόπος καταγωγής και ποιοί ήταν οι γονείς του. Υπήρξε μαθητής του αγίου Νήφωνος (+1508) Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του οποίου τον βίο μιμήθηκε. «Φθάσας δε εις το άκρον και τέλειον της θείας αγάπης εφλέγετο καθ’ εκάστην η καρδία του και επόθει να αξιωθή να τελειώση την ζωήν του με μαρτυρικόν θάνατον». Φανέρωσε τον ένθεο πόθο του στον άγιο διδάσκαλό του, που βρισκόταν τότε πάλι στην ιερά μονή Βατοπαιδίου, και αφού γνώρισε ότι η επιθυμία του είναι πράγματι κατά θεία βούληση, τον νουθέτησε κα¬τάλληλα, του ευχήθηκε, τον ευλόγησε, τον κατεφίλησε και τον κατευόδωσε προς την οδό του μαρτυρίου και του είπε: «Άπελθε, τέκνον, εις την οδόν του μαρτυρίου, ότι κατά την προθυμίαν σου, θέλεις αξιωθή να λάβης τον στέφανον της αθλήσεως και να αγάλλεσαι αιωνίως μετά των μαρτύρων και των οσίων». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Η Μονή της Παναγίας Αγνούντας είναι ένα κυριολεκτικά πανέμορφο και γραφικότατο μοναστηράκι πάνω σε έναν κατάφυτο λοφίσκο δίπλα στο δρόμο από την Κόρινθο στην Επίδαυρο. Η επίσκεψη σε τούτο το μικρό στολίδι της Ορθοδοξίας είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία. Υπάρχει μια τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα εκεί. Τα γήινα τερακόττα χρώματα σε πάνε κατευθείαν στην Κάτω Ιταλία. Οι κάκτοι που αναρριχώνται στο κτίριο της μονής και τα κελλιά παλαιών ασκητών προσθέτουν ακόμα περισσότερο στην εξωτική ατμόσφαιρά της. Η αρχιτεκτονική της εκκλησίας της μονής, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία, είναι κάτι το μοναδικό. Η υψηλή, σε σύγκριση με το μήκος και το πλάτος της, οροφή της είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά. Το εσωτερικό του ναού, με τις εκπληκτικές μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του, χαρακτηρίζεται από ένα κλίμα υπερβατικό και μυστηριακό. Πραγματικά, όταν πάς σε αυτό το μοναστήρι, είναι σαν να μεταφέρεσαι δέκα αιώνες πίσω. Επίσης αναφέρουμε πως στην μονή φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Αγνούντας, μέσω της οποίας επιτελούνται πάμπολλα θαύματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πολύς κόσμος, και από την Αθήνα ακόμα, επιλέγει αυτό το μοναστηράκι για να κάνει εκεί τις βαφτίσεις των παιδιών τους. Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι μια εκδρομούλα να πάτε να το δείτε από μόνοι σας. Σας το συστήνουμε κατηγορηματικά!!!
4. Τα πρώτα χρόνια
Σ’ αυτόν τον απόμερο τόπο όπου σμίγει η Επιδαυρία με τη Σολυγεία, ήρθαν οι πρώτοι αναχωρητές μοναχοί για να ασκητέψουν και να αφοσιωθούν στον πνευματικό τους βίο, περιτριγυρισμένοι από βράχους και λαγκάδια. Τα ονόματα τους δεν έφθασαν ως έμας ούτε ο χρόνος εγκαταστάσεως τους. Οι μοναχοί αυτοί έχτισαν τα ασκητήριά τους, τα περιτείχισαν και ύψωσαν ένα κάστρο του Ελληνισμού και της Χριστιανοσύνης, με επίκεντρο το καθολικό της Μονής, ένα θαυμαστό έργο της Βυζαντινής Αρχιτεκτονικής. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Los Sucesores de Constantino
(Constancio, 337-361).
Los hijos de Constantino el Grande, Constantino II, Constancio y Constante, empezaron, después de la muerte de su padre, por gobernar juntos el Imperio, con título de augustos. Pero la enemistad existente entre los tres sucesores de Constantino se complicó más por el hecho de que el Imperio tenía que sostener una guerra ruinosa contra persas, y germanos. Las decisiones entre los tres augustos no estallaron solo a propósito de cuestiones políticas, sino también religiosas. Mientras Constantino y Constante eran partidarios de los niceanos, Constancio, continuando y desarrollando el estado de ánimo religioso de los últimos días de su padre, se declaró abiertamente en favor de los arríanos. En el curso de las guerras civiles que siguieron, tanto Constantino II como. algunos años más tarde, Constante, perecieron de muerte violenta. Constancio quedó al fin como único emperador.
Με θλίψη αναγράφουμε τη θλιβερή είδηση από τον Ιεραποστολικό Σύνδεσμο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για την επίθεση φανατικιών μουσουλμάνων σε βάρος Ορθοδόξου ιερέα και ορθοδόξων χριστιανών στη Κεντρική Ιάβα, της Ινδονησίας. Το μπλογκ της Ορθόδοξης Ιεραποστολής καλεί τις κυβερνήσεις των Ορθοδόξων κρατών να κάνουν διαβήματα προς την Ινδονησιακή κυβέρνηση για τη προστασία των Ορθοδόξων Χριστιανών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Συντάκτης: Βασιλεία Δημουλή (M.Sc. παιδοψυχολογίας)
Τις περισσότερες φορές μιλάμε για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητές τους στον τρόπο απομνημόνευσης και διαβάσματος. Σπάνια μας απασχολεί ένα παιδί με άλλου τύπου ιδιαιτερότητες. Όπως για παράδειγμα ένα παιδί που μπορεί να βαριέται μέσα στην τάξη και παρόλα αυτά να ξέρει ό,τι και αν το ρωτήσουμε ή ένα παιδί που με μια ματιά μπορεί να αποστηθίσει ένα ολόκληρο κείμενο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γέροντας Ιωσήφ σε ηλικία 32 ετών (1930)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
Επιστολή 23
Προς Μοναχό Παντελεήμονα.
Άγιον Όρος τη 29/3/1959.
Εις το αγαπημένον μου τέκνον Παντελεήμων, τα αγαπητά σπλάγχνα μου,το ανθάκι μου το παραδείσιον.
Εύχομαι να είσαι καλά. Ο γλυκύς μας Χριστός να σε φυλάγη και να οδηγή εις το θέλημα Του το άγιον.
Αγαπητόν μου παιδί, έλαβα την επιστολήν σου, και είδον και εχάρην και εσκίρτησεν η καρδία μου, όπου ο καλός μας Χριστός αρχίζει να δεικνύη την αγάπην όπου σου έχει. Πρόσεχε λοιπόν, αγαπητό μου παιδί, να μην σου στήση καμμία παγίδα ο πονηρός, διότι πολύ μισεί το καλόν.
Εγώ, αγαθό μου παιδάκι, είχα αρχίσει να σου γράφω αυτό μου το γράμμα, και επειδή η δύσπνοια με ενοχλούσε, επερίμενα να ελαττωθή. Διότι μόλις κρυώνει ο αέρας, με πιάνει περισσότερο, δι΄ αυτό πέρασαν ολίγες ημέρες, οπότε σήμερα, των Βαΐων, ήλθε το άλλο σου γράμμα και συνεχίζω. Θα σου έγραφα άλλα πνευματικά. Τώρα, επειδή άλλα με ερωτάς, θα απαντήσω δι΄ αυτά.
Η μοναχική πολιτεία είναι πολύ μεγάλο πράγμα και έχει αγώνα και βάρος πολύ. Οι άνθρωποι δεν είναι αρνιά να τους βόσκη κανείς. Είναι άνθρωποι με συνήθειες και θελήματα, με φρονήματα και πάθη ανίατα, όπου μήτε τον ίδιον ζήλον έχουσιν μήτε την ιδίαν προαίρεσιν. Ευκολώτερον είναι να καθαρίζη κανείς τα αναγκαία εις την Αθήνα, παρά ανθρώπους από τα πάθη να μεταβάλη εις αγαθούς. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει την παγκόσμια ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Η εορτή είναι αρχαιότατη και μια από τις Δεσποτικές εορτές, τις εορτές δηλαδή τις αφιερωμένες στο Δεσπότη Χριστό. Η εορτή συνδέεται με μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γι’ αυτό έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Συγχρόνως όμως αναφέρεται στη σταύρωση και το θάνατο του Κυρίου, γι’ αυτό και τιμάται με αυστηρή νηστεία, όπως η Μεγάλη Παρασκευή. Το Ευαγγέλιο, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία, είναι το ίδιο που διαβάζεται και τη Μεγ. Παρασκευή. Μέχρι πριν λίγα χρόνια η εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού ήταν ήμερα γενικής αργίας, αλλά μετά τον πόλεμο οι εργάσιμες ήμερες της εβδομάδος, ενώ από έξη έγιναν πέντε, η εορτή του Σταυρού είναι εργάσιμη ήμερα.
Το 326, ένα χρόνο μετά την πρώτη οικουμενική Σύνοδο, η αγία Ελένη πήγε στα Ιεροσόλυμα, να προσκυνήσει τους αγίους τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό, για τις νίκες και τις θριαμβευτικές επιτυχίες του παιδιού της και πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Τότε έκτισε διάφορους ναούς, όπως στο όρος των Ελαιών και στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Με διαταγή του Κωνσταντίνου ανέλαβε να κτίσει μεγάλο ναό στο λόφο του Γολγοθά, εκεί που σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός. Εκεί, πριν από διακόσια χρόνια, ο αυτοκράτορας Αδριανός, για να εμποδίσει τούς χριστιανούς να προσκυνούν τον άγιο τόπο, είχε ανεγείρει ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Η αγία Ελένη κατεδάφισε τον ειδωλολατρικό ναό, ξεκαθάρισε τον τόπο, εξακρίβωσε τη θέση που σταυρώθηκε ο Κύριος και βρήκε τον τίμιο Σταυρό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
In the Church of St. Alexei, in the Chudov Monastery. Painting by Stepan Shukhvostov 1866.
2. The Church Building and its Servers.
External Arrangement.
Orthodox churches generally take one of several shapes that have a particular mystical significance. The most common shape is an oblong or rectangular shape, imitating the form of a ship. As a ship, under the guidance of a master helmsman conveys men through the stormy seas to a calm harbor, so the Church, guided by Christ, carries men unharmed across the stormy seas of sin and strife to the peaceful haven of the Kingdom of Heaven. Churches are also frequently built in the form of a Cross to proclaim that we are saved through faith in the Crucified Christ, for Whom Christians are prepared to suffer all things. Less frequently churches are built in the shape of a circle, signifying that the Church of Christ shall exist for all eternity (the circle being one of the symbols of eternity) or in the shape of an octagon, signifying a star, for the Church, like a star, guides a man through the darkness of sin which encompasses him. Because of the difficulties of internal arrangement, however, the latter two shapes are not often used.
by the Blessed Elder Joseph οf Vatopaidi
THE TRANSLATION OF HIS RELICS
As was proper and natural, the place of Saint Joachim’s spiritual birth assumed the duty of bringing to light and honoring its saintly offspring. In 1991, the Abbot of Vatopaidi Monastery, Archimandrite Ephraim, and fathers of the Monastery went to Ithaki and, with the help of the inhabitants of the island, identified the place of the Saint’s grave. They arranged with the Metropolitan Bishop of the diocese for the translation* of the Saint’s relics on May 23 of the following year, 1992. News of this forthcoming event soon became known to the people of Ithaki, as well as to the faithful throughout all of Greece.
September 14
The Exaltation of the Cross is one of the twelve great feasts in the yearly Church cycle. It commemorates two historical events: first, the finding of the Life-giving Cross in the year 326, and second, its recovery from Persia in 628.
History of the Feast
In the first centuries of Christianity, during the years of persecution, the pagans wished to destroy all evidence of the life of Jesus Christ, and the Cross on which He was crucified disappeared. With the conversion of Emperor Constantine the Great, Christians were at liberty to worship openly and build churches. The emperor’s mother, St. Helen, longed to find the True Cross of Christ. She traveled to Jerusalem and was told by a very old Jew that the Cross was buried beneath the temple of the pagan goddess Venus, built in 119 AD by the Roman Emperor Hadrian.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 