Φαίνεται ότι υπήρχε ήδη το 1018, αλλά μετά από πολλές περιπέτειες ανακαινίσθηκε από τους Παλαιολόγους κατά το 14ο αι. Το 16ο αι. ήταν καταστραμμένη από τους πειρατές και ξανακτίσθηκε από τον ηγεμόνα της Βλαχίας Πέτρο. Το Καθολικό, αφιερωμένο στους αποστόλους Πέτρο και Παύλο, κτίσθηκε κατά τα έτη 1548-1563 και τοιχογραφήθηκε κατά τα έτη 1716, 1750 και 1763. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένα ποίημα που περιγράφει τη ζωή του μακαρίου Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινου έγραψαν Πατέρες της Μονής Βατοπαιδίου σε 15σύλλαβους στίχους. Μερικοί στίχοι μελοποιήθηκαν από τον μοναχό Θεοφάνη Βατοπαιδινό και παρουσιάστηκαν την Κυριακή μετά το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο στο Συνοδικό της Μονής.
Μπορείτε να διαβάστε και ολόκληρο το ποίημα:
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ
Ο Γέροντάς μας Ιωσήφ, —Βατοπαιδίου κλέος—,
υπήρξε γόνος εκλεκτός, ησυχαστή σπουδαίος.
Η Κύπρος τον εγέννησε, η νήσος των αγίων,
στο Σταυροβούνι νεαρός να ζήσει «θείον βίον», Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Ο αείμνηστος Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός δεν είχε την κατά κόσμον μόρφωση, μόλις και τελείωσε την Γ΄ Δημοτικού, είχε όμως την κατά Θεόν σοφία. Έχουν ήδη εκδοθεί 16 βιβλία του. Επίσης εκτός από τον πεζό λόγο, είχε ασχοληθεί και με τον ποιητικό, έχει γράψει πολλές Ακολουθίες για την μνήμη Αγίων, επίσης έχει γράψει και κάποια ποιήματα, που τα έστελνε στα πνευματικοπαίδια του σε μορφή επιστολής. Δημοσιεύουμε ένα από αυτά, που το θεωρούμε αρκετά επίκαιρο!
Νομίζουμε ότι η επιστολογραφία του Γέροντος Ιωσήφ είναι αρκετά μεγάλη και θα πρέπει να εκδοθεί. Θα θέλαμε να παρακαλέσουμε τους αγαπητούς αναγνώστες του ιστολογίου μας, όσοι έχουν επιστολές από τον μακάριο Γέροντα καλό θα ήταν να τις στείλουν είτε σε εμάς είτε καλύτερα απευθείας στην Ι. Μονή Βατοπαιδίου.
Νέα Σκήτη, Νοέμβριος 1985
Το ζοφερό μας καθεστώς ποιός θα το περιγράψει,
Με πόσα μαύρα δάκρυα, να κάτσει να το γράψει;
Διώξεις, φόνοι, αρπαγές, κι’ αθέμιτες ληστείες,
Της εποχής φαινόμενα κι’ αρχόντων απληστίες.
Δεν έφθαναν όλα αυτά, ήλθαν κι’ οι απεργίες,
Και οι κρατούντες ευνοούν κενές νομοθεσίες.
Η ανεργία έφθασε στο ήμισυ του πλήθους,
Κι’ η αταξία έσπασε κάθε φραγμό του ήθους.
Κι’ ακόμα τι να πει κανείς, για την οικονομία;
Ελπίδα πια δεν έμεινε, ως φαίνεται καμία! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Cel care se leapădă de lume trebuie să vieţuiască în înstrăinare. Ce este înstrăinarea, care e folosul pe care îl aduce și care sunt locurile prielnice pentru nevoinţă
1. Din Pateric
1. Avva Iacov a zis: «Să te înstrăinezi pentru Dumnezeu e lucru mai însemnat decât să găzduiești străini».
2. Odată, Avva Longhin l-a întrebat pe Avva Luchie și i-a spus: «Sufletul meu dorește să se înstrăineze». I-a răspuns Bătrânul: «Dacă nu-ţi stăpânești limba nu vei fii străin, oriunde te vei duce. Deci și aici, ţine-ţi limba și vei fi străin».
3. A zis un Bătrân: «Dacă știe monahul un loc în care poate spori și nu se duce acolo, din pricina nevoilor trupești, unul ca acesta nu crede că există Dumnezeu».
4. Un frate a întrebat un Bătrân: «Cum se face, Părinte, că neamul nostru nu poate ţine nevoinţa Părinţilor?» și a răspuns Bătrânul: «Pentru că nu iubește pe Dumnezeu, nu fuge de oameni și nici nu urăște cele materialnice ale lumii. Căci celui care fuge de oameni și de cele materialnice, îi vin de la sine străpungerea inimii și nevoinţa. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
-Το Άγιον Όρος είναι από τα μεγαλύτερα κάστρα της Ορθοδοξίας. Τί είναι αυτό που κάνει την ακτινοβολία του τόσο Ισχυρή άλλα και διαχρονική;
-Το Άγιον Όρος εδώ και 1500 χρόνια διασώζει την Ορθόδοξο πίστη και την Ορθόδοξο ζωή. Η Ορθοδοξία και ως πίστις και ως ζωή είναι πάντα θεανθρωποκεντρική. Κέντρο έχει τον Θεάνθρωπο και όχι τον αυτονομημένο άνθρωπο, που τοποθετεί τον εαυτό του κέντρο του κόσμου. Ο αυτονομημένος άνθρωπος αγνοεί την ταπείνωση, την μετάνοια, την προσευχή. Στο Άγιον Όρος αντίθετα καλλιεργείται η μετάνοια, η ταπείνωσις, η προσευχή, η μυστηριακή ζωή. Αυτές οι αρετές ελκύουν την Χάρι του Θεού και γι΄ αυτό το Άγιον Όρος ακτινοβολεί την θεία Χάρι διά των μετανοούντων και ταπεινών μοναχών του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ
Α΄
Όταν ήμεθα παιδία, μη έχοντες τι να κάμωμεν, διότι το χωρίον μας δεν είχεν άφθονα τα μέσα της ψυχαγωγίας, συνωδεύομεν πολλάκις τας μητέρας και τας θείας μας εις εκδρομάς ανά τους αγρούς και τους ελαιώνας, ή διημερεύομεν εις γραφικούς όρμους παρά τους αμμώδεις και ασπίλους αιγιαλούς, απλώς και μόνον διά να παρενοχλώμεν και χασομερούμεν με τας αταξίας μας τας φιλεργούς γυναίκας, τας ασχολουμένας εις το λεύκασμα των οθονών.
Εάν γειτόνισσά τις είχε τάξιμο ν’ ανάψει τα κανδήλια του δείνος αγροτικού αγίου, χάριν του ξενιτεύοντος και θαλασσοπορούντος συζύγου της, εάν αγαθός ιερεύς μετέβαινε να λειτουργήσει εις εξωκκλήσιον, διεφεύγομεν την επίβλεψιν των γονέων μας και ετρέχομεν εθελονταί κατόπιν των ευλαβών προσκυνητριών, αίτινες εξεπλήττοντο αι ίδιαι ανακαλύπτουσαι ημάς συνοδοιπόρους, χωρίς άλλο εφόδιον ειμή ολίγον άρτον, ον είχομεν κλέψει από το ερμάριον της πατρώας οικίας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
π. Γεωργίου Μεταλληνού
Επίμονα προβάλλεται σήμερα η ανάγκη για «σεξουαλική αγωγή» των παιδιών μας, στο πλαίσιο μάλιστα της σχολικής τους παιδείας. Όπως σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής μας μάθαμε να ακολουθούμε τυφλά την «πολιτισμένη» Δύση, έτσι και στο θέμα αυτό. Ο φόβος μας είναι πάντα να μην υστερήσουμε απέναντί της. Γι’ αυτό αντιγράφουμε πάντα πρόθυμα τον προβληματισμό και τις μεθόδους της. Επόμενο, λοιπόν, να θεωρούμε απαραίτητο ο «διαφωτισμός» να προχωρήσει και στην προβληματολογία του «γενετησίου ενστίκτου».
Βέβαια, το τι διδάσκει η Δύση σχετικά με το ζήτημα αυτό, δεν φαίνεται να θεωρείται πρωταρχικής σημασίας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Δύση – και μεις μαζί της, αφού είμαστε κομμάτι της – κλυδωνίζεται σε μια λαίλαπα πανσεξουαλισμού. Ο «φροϋδισμός» έχει καταστεί κυρίαρχη ιδεολογία στην εποχή μας. Η προτεραιότητα δίνεται στο σεξουαλικό ένστικτο και στην κτηνώδη ορμή. Το ανθρώπινο σώμα κατήντησε υποτιμημένη αξία και αντικείμενο – όργανο ηδονής. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα διαμορφώνεται το περιεχόμενο της «σεξουαλικής» διαφώτισης του ευρωπαίου ανθρώπου. Έρχεται όμως από τα βάθη των αιώνων η φωνή του ουρανοβάμονα και θεόπτη Αποστόλου Παύλου να μας παρουσιάσει την «σεξουαλική αγωγή», όπως (πρέπει να) διδάσκεται στο Σώμα του Χριστού, στο «σχολείο» της Εκκλησίας.
Παραθέτουμε το σχετικό κείμενό του:
Το σώμα, ναός του Αγίου Πνεύματος (Α’ Κορ. 6:12 -20).
«Αδελφοί, πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος. Τα βρώματα τη κοιλία, και η κοιλία τοις βρώμασιν· ο δε Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει. Το δε σώμα ου τη πορνεία, αλλά τω Κυρίω, και ο Κύριος τω σώματι· ο δε Θεός και τον Κύριον ήγειρε και ημάς εξεργεί δια της δυνάμεως αυτού. Ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Συνεχίζουμε το μουσικό αφιέρωμα από την πανήγυρη της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου στην Ι. Μονή Βατοπαιδίου, ανεβάζοντας ένα πολύ όμορφο «μάθημα» της Λιτής, που έψαλαν οι βατοπαιδινοί πατέρες μαζί με τον Ιωάννη Χασανίδη και τον Γεώργιο Κωνσταντίνου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αγίου Μακαρίου Νοταρά
«Αγιασθήτω το όνομά Σου»
Μήπως δεν είναι τάχα άγιο το Όνομα του Θεού και γι’ αυτό πρέπει να παρακαλούμε να άγιασθεί; Πώς αρμόζει να κάνουμε κάτι τέτοιο; Αυτός δεν είναι η πηγή της αγιότητας; Απ’ Αυτόν δεν αγιάζονται τα πάντα, όσα βρίσκονται στον Ουρανό και στη γη ; Πώς λοιπόν εδώ μας προτρέπει να αγιάζουμε το Όνομά Του;
Το Όνομα του Θεού, αυτό καθ’ εαυτό, είναι άγιο και υπεράγιο και πηγή αγιότητας. Και μόλις το αναφέρουμε αγιάζει όλα εκείνα για τα οποία το αναφέρουμε. Δεν επιδέχεται δε καμιά αύξηση αγιότητας ή ελάττωση. Όμως ο Θεός θέλει και αγαπά να δοξάζεται το Όνομά Του και από όλα τα δημιουργήματά Του, καθώς το λέει ο προφήτης και ψαλμωδός Δαβίδ: «Ευλογείτε τον Κύριον πάντα τα εργα αυτού». Δηλαδή: «Δοξάσατε τον Θεό όλα τα δημιουργήματά Του». Και αυτό το απαιτεί. Όχι τόσο για τον εαυτό του, όσο για να αγιασθούν τα πλάσματα Του απ’ Αυτόν και να δοξασθούν. Γι’ αυτό πρέπει, ό,τι και να κάνουμε, να το κάνουμε για τη δόξα του Θεού, σύμφωνα και με τον Απόστολο που λέει: «Είτε τρώτε, είτε πίνετε, είτε κάνετε ο,τιδήποτε άλλο, να το κάνετε για τη δόξα του Θεού, για να αγιάζεται το Όνομα του Θεού και από μας». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
A beautiful, inspiring, and deeply comforting short homily by St Ephraim the Syrian:
Not to sin is truly blessed; but those who sin should not despair, but grieve over the sins they have committed, so that, through grief they may again attain blessedness. It is good, then, to pray always and not to lose heart, as the Lord says, And again the Apostle says, ‘Pray without ceasing’, that is by night and by day and at every hour, and not only when coming into the church, and not bothering at other times. But whether you are working, lying down to sleep, travelling, eating, drinking, sitting at table, do not interrupt your prayer, for you do not know when he who demands your soul is coming. Don’t wait for Sunday or a feast day, or a different place, but, as the Prophet David says, ‘in every place of his dominion’.
Μες στην ψυχή μου έφτασε
αυτό το Άγιο Θαύμα!
Να ξαναρθώ στην Παναγιά
έκανα ένα τάμα.
Να ‘ρθω ξανά στη χάρη της
για να την προσκυνήσω,
να δω την Άγια Ζώνη της!
Μαζί της να μιλήσω!
Το Θαύμα τ’ Ασταμάτητο!
Να ξανασυναντήσω, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »