Χρημάτισε ηγούμενος της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Συνδεόταν με τον όσιο Μάξιμο Καυσοκαλύβη (+1365), του οποίου υπήρξε βιογράφος. Στη θαυμάσια αυτή και θαυμαστή βιογραφία, κατά μετάφρασή της στην απλοελληνική από τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο άγιος Θεοφάνης γράφει χαρακτηριστικά: «Και εγώ ο ίδιος επί Θεώ μάρτυρι, δεν θέλω κρύψω εκείνο όπου είδα εις τον Όσιον δια τις εγνωρίσθηκα και εγώ με αυτόν, και είχα την συναναστροφήν του, και μίαν ημέραν εκίνησα από την μονήν του Βατοπαιδίου μαζί με άλλον ένα, και επήγα εις την καλύβαν του, και μη ευρών αυτόν εκεί, ελυπούμην, και εκοίταζα τριγύρω δια να ιδώ τον ποθούμενον και αναβαίνωντας ολίγον από οπίσω της καλύβας του, και κοιτάζωντας εις τον δρόμον του κυρ Ησαΐα, να και βλέπω αυτόν εις την γούρναν του Αγελαρίου, μακράν έως δύο μίλια, όλον δε τούτο το διάστημα είναι δύσβατος τό¬πος και πετρώδης, και δρόμον ίσιον δεν έχει· και, ω του θαύματος! βλέπω τον Άγιον όπου υψώθη από την γην επάνω εις τον αέρα υψηλά, και ωσάν αετός υπόπτερος επέτα επάνω από το δάσος και από τας μεγάλας πέτρας, και ήρχετο εκεί όπου ήμουν εγώ· και καθώς είδον όπου επέτα τοιαύτης λογής, ετρόμαξα και εφώναξα το “μέγας εί Κύριε” και από τον φόβον μου ετραβίχθηκα οπίσω ολί¬γον τι και εν ροπή οφθαλμού έφθασε και ο Άγιος εκεί όπου εστεκόμην, ψάλλων· τί δε έψαλλε; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Επικήδειος Πρωτοσυγκέλλου Ι.Μ. Ιερισσού αρχιμ. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη στην εξόδιο Ακολουθία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ιερισσού κ.Νικοδήμου.
Στη συνέχεια μπορείτε να διαβασετε τον Επικήδειο Λόγο του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, αρχιμ. Ιγνατίου Ριγανά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Οψέ σαββατων, τη επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων, ήλθε Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία θεωρήσαι τον τάφον. Και ιδού σεισμός εγένετο μέγας, άγγελος γαρ Κυρίου, καταβάς εξ ουρανού, προσελθών απεκύλισε τον λίθον από της θύρας και εκαθισε επάνω αυτού…» Ματθ. (κη 1-2)
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ
Συλλογίσου αγαπητέ, ότι έχουμε χρέος να συγχαρούμε με την Παναγία Παρθένο, που όταν είδε τον Υιό και Θεό της ότι αναστήθηκε, γέμισε αμέσως από τόση μεγάλη χαρά όσο μεγάλη ήταν και η θλίψη που δοκίμασε στα Πάθη του.
Οι πόνοι και οι θλίψεις της μετριούνται με τη γνώση που είχε για την άπειρη αξιότητα του ενσαρκωμένου Λόγου, και από την αγάπη της σ’ αυτόν, όχι μόνο σαν Θεό, και σαν γέννημα των σπλάγχνων της, αλλά σαν μονογενή Υιό της και επειδή αυτή μόνη ήταν μητέρα του χωρίς πατέρα. Όλα αυτά δεν άφηναν την αγάπη της να μοιρασθεί σε άλλα πράγματα, αλλά την πολλαπλασίαζαν μόνο στο γλυκό της Υιό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κωνσταντίνος Χολέβας , Πολιτικός Επιστήμων
2009 ΕΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ
Ο εορτασμός των Εθνικών Επετείων αποκτά μεγαλύτερη σημασία και μεταδίδει πιο ουσιαστικά μηνύματα όταν αναζητούμε όχι μόνο τους πρωταγωνιστές των πεδίων των μαχών, αλλά κυρίως όταν ανιχνεύουμε τους πνευματικούς προδρόμους, αυτούς πού άνοιξαν το δρόμο. Τιμώντας, λοιπόν, την 25η Μαρτίου, διπλή πανήγυρη, χριστιανική και εθνική, και αναλογιζόμενοι πόσοι ήρωες αγωνίσθηκαν και θυσιάσθηκαν κατά την Ελληνική Επανάσταση, καλό είναι να τιμούμε και τους πνευματικούς πρωτοπόρους, τους καθοδηγητές, τους εμπνευστές. Ένας από αυτούς είναι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος εκοιμήθη πριν από 200 ακριβώς χρόνια, στις 14 Ιουλίου 1809. Εφέτος, λοιπόν, που η Εκκλησία μας τιμά ιδιαιτέρως τα 200 χρόνια από την οσιακή κοίμηση του Αγίου, ας γράψουμε δυο λόγια για τη συνεισφορά του στήν προετοιμασία του Αγώνος.
Όχι. Ο Άγιος Νικόδημος δεν οργάνωσε κλέφτες και αρματολούς, ούτε μετείχε στην εξέγερση του παπα -Ευθύμη Βλαχάβα, την τελευταία μεγάλη εθνική ένοπλη κίνηση πριν από το 1821. Δεν έπιασε ποτέ όπλο στα χέρια του. Ούτε έγραψε επαναστατικά ή πολιτικά κείμενα όπως ο Ρήγας Φεραίος. Βοήθησε με τον τρόπο του, τον Φιλοκαλικό, τον πνευματικό, τον Ησυχαστικό, τον συγγραφικό. Ο Μοναχός από τη Νάξο με την εντυπωσιακή θεολογική και φιλολογική κατάρτιση, ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με το Άγιον Όρος, ο σπουδαίος αυτός νεοπατερικός συγγραφεύς του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνος έδωσε χωρίς τυμπανοκρουσίες το δικό του αγώνα. Με το κομποσχοίνι, με τη νοερά προσευχή, με τήν πέννα, με τα βιβλία, με το γνήσιο πατριωτισμό του , τον οποίο διακρίνουμε στα γραπτά του όσο κι αν προσπαθεί να τον παρουσιάσει με ήπιο τρόπο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Νικόδημος Μοναχός
Λίγες απλές και πτωχές, λίγες Αγιολογικές και Υμνολογικές σκέψεις, επί της Εορτής του Μεγάλου Αγίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου, του οποίου αναξίως όντως το όνομα φέρω, προσφέρω σαν ελάχιστον πνευματικό κέρασμα στην αγάπη σας. Πρωτίστως, θα έπρεπε πράγματι, «η να αλλάξω διαγωγή (και να αγιάσω ο ίδιος), η να αλλάξω όνομα», σύμφωνα με την φωτισμένη εντολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς κάποιον υποτακτικό του στρατιώτη που έφερε και αυτός το ίδιο όνομά του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορείτικης μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυματουργός και μυροβλύτης.
Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό. Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντα του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή· «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υϊού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον τούτον με το όνομα σου». Πιστεύοντας στην αναξιότητά του ο άξιος, θεώρησε τη φωνή τέχνασμα του πονηρού. Τη νύκτα των Χριστουγέννων προσευχόμενος είδε αστέρα να κατεβαίνει από τον ουρανό και να στέκεται πάνω στην πέτρα, όπου σήμερα η μονή, και η φωνή της Θεοτόκου να του λέγει· «Εδώ πρέπει να θεμελίωσης, ω Σίμων, το κοινόβιόν σου, και να σώσης ψυχάς, και πρόσεχε καλώς· μη απιστήσης, ως πρότερον, εγώ θέλω είμαι βοηθός σου». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
– Πως αντιμετωπίζουν οι μοναχοί την αρρώστια;
– Με υπομονή και καρτερικότητα. «Ασθένεια, Θεού επίσκεψη» λένε.
Μου λέει μια μέρα ένας μοναχός: «Για να μου στείλει ο Θεός την αρρώστια σημαίνει ότι με θυμήθηκε κι ότι κάτι θέλει να μου πει. Αυτός ξέρει. Κι Αυτός που μου την έδωσε, Αυτός και θα μου την πάρει αν και όποτε Εκείνος το θελήσει»
Τι να πεις; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Χρημάτισε ηγούμενος της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Συνδεόταν με τον όσιο Μάξιμο Καυσοκαλύβη (+1365), του οποίου υπήρξε βιογράφος. Στη θαυμάσια αυτή και θαυμαστή βιογραφία, κατά μετάφρασή της στην απλοελληνική από τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο άγιος Θεοφάνης γράφει χαρακτηριστικά: «Και εγώ ο ίδιος επί Θεώ μάρτυρι, δεν θέλω κρύψω εκείνο όπου είδα εις τον Όσιον δια τις εγνωρίσθηκα και εγώ με αυτόν, και είχα την συναναστροφήν του, και μίαν ημέραν εκίνησα από την μονήν του Βατοπαιδίου μαζί με άλλον Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής των Μυροφόρων από το τέλος του ευαγγελίου του Μάρκου αφηγείται δύο γεγονότα μεγάλης σημασίας, τον ενταφιασμό του σώματος του Ιησού από τον Ιωσήφ (15, 43 – 47) και την επίσκεψη των μυροφόρων γυναικών στον άδειο τάφο (16, 1 – 8) . Ο ενταφιασμός είναι η τελευταία πράξη του δράματος του σταυρού, με την οποία κλείνει ο κύκλος της επίγειας δράσεως του Ιησού· η ανάσταση είναι η απαρχή ενός καινούργιου κόσμου που προσφέρεται στους ανθρώπους που πιστεύουν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο όσιος Ευθύμιος διετέλεσε ηγούμενος κατά το δεύτερο μισό του 13ου αιώνος της μονής Βατοπαιδίου σε μιά κρίσιμη περίοδο για την πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Αγίου Όρους. Μετά τη σύνοδο της Λυών το 1274, όπου υποστηρίχθηκε η ένωση των Εκκλησιών, οι λατινόφρονες απεσταλμένοι του αυτοκράτορος Μιχαήλ Η΄ του Παλαιολόγου (1259-1282) και του πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ Βέκκου (1275-1282), θέλησαν να πείσουν τους Αγιορείτες μοναχούς για τα αιρετικά δόγματα. Τούτο συνέβη περί το 1279/1280. Δυστυχώς ορισμένοι ερευνητές αμφισβητούν τα γεγονότα και τα συγχίζουν με κατοπινά, αποδίδοντάς τα στους Καταλανούς.
Ο όσιος Ευθύμιος «εχόμενος στερρώς των ορθοδόξων παραδόσεων ήλεγξε τους λατινόφρονας». Γι’ αυτό, κατά τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, «δεθείς με άλυσιν, κατεποντίσθη υπ’ αυτών εν τη θαλάσση του Καλαμιτζίου». Κατά δε τον Μανουήλ Γεδεών, «Ευθύμιον δε τον ηγούμενον δήσαντες αλύσει πέραν της θαλάσσης εις το παραθαλάσσιον, Καλλαμίτζιον καλούμενον, επάνω υφάλου πέτρας εάσαντες απεπνίγη ο αοίδιμος». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το παρόν κείμενο συνεγράφει με αφορμή τη δημοσίευση του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα: Ο Άγιος Νικόδημος και η πνευματική προετοιμασία του 1821, Ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίβαρο, Τετάρτη, 18 Μαρτίου 2009.* Η δημοσίευση αυτή, δεν είναι απλώς μια αξιόλογη ανάλυση, που αναφέρεται στην τεράστια προσφορά του Αγίου Νικοδήμου κατά το παρελθόν (πνευματική αφύπνιση των Ελλήνων και απελευθέρωση από τους Τούρκους).** Δίνει μηνύματα, που είναι ιδιαίτερα επίκαιρα και στις ημέρες μας.
Σήμερα υπάρχει μια άλλη μορφή σκλαβιάς, η σκλαβιά στο υλιστικό πνεύμα και στην παγκοσμιοποίηση. Υπάρχει όμως και ο δρόμος προς την ελευθερία. Ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, όπως και οι Άγιοι Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων, ακολούθησε αυτό το δρόμο.
Συνεχιστές της ίδιας πορείας είναι και οι σύγχρονοι Γέροντες (οι Γέροντες Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Παΐσιος Αγιορείτης, Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Εφραίμ Κατουνακιώτης, Σωφρόνιος (Σαχάρωφ), Ιωσήφ Βατοπαιδινός· αλλά και πολλοί άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι). Από τον εκτός Ελλάδος χώρο θα μπορούσαν να αναφερθούν ενδεικτικά οι Γέροντες, Πατέρες, και Άγιοι: Θεοφάνης ο Έγκλειστος, Σεραφείμ του Σαρώφ και Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (Ρωσσία), Ιουστίνος Πόποβιτς και Νικολάϊ Βελιμίροβιτς (Σερβία), Κλεόπας Ηλιέ (Ρουμανία), Γερμανός της Αλάσκα και Σεραφείμ Ρόουζ (Η.Π.Α. – Αμερική) και πολλοί άλλοι.
Οι Γέροντες αυτοί και τα πνευματικά παιδιά τους, προετοίμασαν και προετοιμάζουν, όσους θέλουν να αντισταθούν στη σύγχρονη μορφή σκλαβιάς (στο υλιστικό πνεύμα και στην παγκοσμιοποίηση): καθοδηγώντας τον άνθρωπο κάθε εποχής και κάθε τόπου στην πορεία προς την κάθαρση, το φωτισμό και τη θέωση.
Ο αγώνας για την ελευθερία από τη σκλαβιά κάθε μορφής ξεκινάει από το χώρο της καρδιάς. Η καρδιά ως πνευματικό όργανο, σύμφωνα με την Ιερή Παράδοση, παρουσιάζεται αναλυτικά στα πολύ σημαντικά βιβλία του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεου: 1.Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία (και στους σχετικούς τόμους της ίδιας σειράς), 2. Μια βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους, Εκδ. Ι.Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου, Λειβαδειά, (Πηγή στο διαδύκτιο: http://www.pelagia.org.)
Για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, το ιδιαιτέρως αξιόλογο και πάντα επίκαιρο κείμενο κ. Κωνσταντίνου Χολέβα (Ο Άγιος Νικόδημος και η πνευματική προετοιμασία του 1821), θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο:
Ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, οι σύγχρονοι Γέροντες και η παγκοσμιοποίηση.
Ταγαράκης Χρήστος.
Σημειώσεις.
* Πηγή στο διαδύκτιο:
1) http://www.antibaro.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3127&Itemid=128,
** Άμεση σχέση με το όλο θέμα έχουν και δύο ακόμη κείμενα:
– Ο Άγιος Νικόδημος, η Παιδεία και τα Θρησκευτικά. Κωνσταντίνος Χολέβας, Ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίβαρο, Τετάρτη, 08 Ιουλίου 2009.
Πηγή στο διαδίκτυο: http://www1.antibaro.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4642:0709-agios-nikodhmos&catid=61:orthodoxy&Itemid=128
– Ποιοί και γιατί αμφισβητούν την Ελληνορθόδοξη Παράδοση. Κωνσταντίνου Ι. Χολέβα, Εκδ. Πανελληνίου Ενώσεως Γονέων για την Προστασία του Ελληνορθόδοξου Πολιτισμού, της Οικογενείας και του Ατόμου. Αθήναι 2005.
Πηγή στο διαδίκτυο: http://www.ppu.gr/greek/book_gr2.htm
Πηγή στο διαδίκτυο: https://vatopaidi.wordpress.com/2009/11/18/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81/
Κείμενα του ιδίου (Ταγαράκης Χρήστος).
Στα ελληνικά
– Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση – γυμναστική; Χρήστος Ταγαράκης, Εκδόσεις Διάλογος, Αθήνα 2010.
Πηγή στο διαδύκτιο: http://www.ppu.gr/greek/book_gr2.htm
– Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση (γυμναστική); Χρήστος Ταγαράκης, Ερευνητής Αθλητιατρικής, Γερμανικό Πανεπιστήμιο Αθλητισμού Κολωνίας, Γερμανία. Αντίβαρο, Σάββατο, 29 Αυγούστου 2009.
Πηγή στο διαδίκτυο:
http://www.antibaro.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5506&Itemid=88
– Μία απλή βιοϊατρική παρουσίαση του πρώτου θαύματος του Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού, που χαμογέλασε 45 λεπτά μετά τον θάνατό του. (με προσθήκες). 19 Ιουλίου, 2009 — VatopaidiFriend.
Πηγή στο διαδίκτυο:
– Στη μνήμη του Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη. Αναμνήσεις από τη συνάντησή μας ύστερα από τριάντα χρόνια. 14 Φεβρουαρίου, 2010 — VatopaidiFriend.
Πηγή στο διαδύκτιο:
– Κατάκριση – συκοφαντία – Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου. Χρήστος Ταγαράκης, Δημοσιεύθηκε στο VatopaidiFriend στις 5 Νοεμβρίου, 2008.
Πηγή στο διαδύκτιο:
Στα αγγλικά (in English)
– A simple biomedical presentation of the first miracle of Elder Joseph of Vatopaidi (Mount Athos), who smiled 45 minutes after his death. 28 Ιουλίου, 2009 — VatopaidiFriend.
Source – Πηγή στο διαδύκτιο:
– Yoga and the Christian Faith. Comment (Tagarakis Christos). 13 Φεβρουαρίου, 2010 — VatopaidiFriend.
Source – Πηγή στο διαδίκτυο:
https://vatopaidi.wordpress.com/2010/02/13/yoga-and-the-christian-faith/
Στα γερμανικά (auf Deutsch)
– Altvater Paisios vom Berg Athos – der hesychastische Weg des Friedens, Zusammengestellt von Bischof Alexander (Mileant), Johannes A. Wolf und Christos V.M. Tagarakis, 26 Μαρτίου, 2009 — VatopaidiFriend. (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης – Ο δρόμος του ησυχασμού προς την ειρήνη [της ψυχής] ).
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην Ορθόδοξη γερμανική σειρά Der Schmale Pfad, März/April 2006, Band 15, Seiten 52-152 (Η στενή οδός, Μάρτιος/Απρίλιος 2006, τόμος 15, σελίδες 52-152).
Quelle – Πηγή στο διαδίκτυο:
https://vatopaidi.wordpress.com/2009/03/26/altvater-paisios/
– Eine einfache biomedizinische Darstellung des ersten Wunders des Gerontas Joseph von Vatopaidi (Berg Athos, Griechenland). Er hat gelächelt 45 Minuten nach seinem Tod. 30 Ιουλίου, 2009 — VatopaidiFriend
Quelle – Πηγή στο διαδύκτιο:
Το κείμενο στα γερμανικά αναδημοσιεύτηκε:
1) στο Ορθόδοξο περιοδικό St. Andreas Bote, 2009, Heft Oktober, Seiten 8-9 (Το μύνημα του Αγίου Ανδρέα, Έτος 2009, τεύχος Οκτωβρίου, σελίδες 8-9). Πηγή στο διαδύκτιο: http://www.andreas-bote.de/Archiv/2009/sab200910.pdf,
2) στην Ορθόδοξη σειρά Der Schmale Pfad, September 2009, Band 29, Seiten 132-135 (Η στενή οδός, Σεπτέμβριος 2009, τόμος 29, σελίδες 132-135). Πηγή στο διαδύκτιο http://www.orthlit.de/
– Verurteilen – Verleumden – Heiliges Großes Kloster Vatopaidiou 2,3 (Heiliger Berg Athos), von Christos Tagarakis, 17 Φεβρουαρίου, 2009 — VatopaidiFriend.
Quelle – Πηγή στο διαδίκτυο:
Το ανωτέρω κείμενο, στα γερμανικά, δημοσιεύθηκε πρώτα στο Ορθόδοξο γερμανικό περιοδικό St. Andreas Bote, 2008, Heft Dezember, Seiten 22-23 (Το μήνυμά του Αγίου Ανδρέα, Έτος 2008, τεύχος Δεκεμβρίου, σελίδες 22-23).
Quelle – Πηγή στο διαδίκτυο:
Άλλες εμπειρίες, μέσα από τις οποίες αποκτάται η απιστία στον εαυτό μας και η εμπιστοσύνη και το θάρρος στο Θεό.
Επειδή όλη η δύναμις με την οποία νικώνται οι εχθροί μας, γεννιέται από την μη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και από την ελπίδα στο Θεό, είναι ανάγκη να προμηθευθής αδελφέ μου, από τις ειδήσεις αυτές, για να αποκτήσης την δύναμι αυτή, με την βοήθεια του Θεού, γνώριζε λοιπόν με βεβαιότητα, ότι, ούτε όλα τα προτερήματα, είτε φυσικά είναι, είτα αποκτημένα, ούτε όλα τα χαρίσματα που δίνονται δωρεάν… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Είναι άγνωστη η καταγωγή του. Πιθανώς συνδέθηκε με τον αγιο Νήφωνα, όταν ήταν πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη. Τον συνόδευσε με τον παραδελφό του Μακάριο στη Βλαχία, κηρύττοντας και αυτός τον λόγο του θεου στον διψασμένο λαό. Πάντοτε «εσπούδαζεν όσον το δυνατόν να μιμηται τας αρετάς και τους αγώνας του ιερού διδασκάλου του» κατά τον αγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.
Επιστρέφοντας ο αγιος Νήφων από τη Βλαχία διήλθε τη Μακεδονία και το Μοναστήρι (Βιτόλια) «διδάσκων και στηρίζων τους Χριστιανούς» συνοδευόμενος και από τον μαθητή του Ιωάσαφ Κατέληξαν στη μονή Βατοπαιδίου, όπου παρέμειναν αρκετά, έως του μαρτυρίου του Μακαρίου (+1507), το όποιο μήνυσε στον Ιωάσαφ, πού ήταν μαζί του, παρότι ο Μακάριος ήταν στη Θεσσαλονίκη, όπως αναφέραμε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γεννήθηκε στην κωμόπολη Γαλάτιστα της Χαλκιδικής περί το 1710. Η Γαλάτιστα την εποχή εκείνη ήταν έδρα επισκοπής. Στην πατρίδα του έλαβε την εγκύκλια μόρφωση. Την περίοδο αυτή στη Γαλάτιστα, όπως και σε άλλα μέρη της Χαλκιδικής, «έχουσι σχολεία αρκετά καλά κατηρτισμένα και προσωπικόν διδασκάλων εις την διδασκαλίαν αυτών». Αξίζει να αναφερθεί πώς άπό την Γαλάτιστα την δια εποχή ήταν οι σπουδαίοι συγγενείς αγιογράφοι λεγόμενοι Γαλατσάνοι, οι οποίοι αγιογράφησαν πολλές εικόνες και τοιχογραφίες στό Άγιον Όρος, και πολλά έργα τους σώζονται στη μονή Βατοπαιδίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η θαυματουργική εικόνα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.
Παρασκευή Ροκά
Ο άγιος Νικόδημος ως ορθόδοξος χριστιανός πρώτα, και υστέρα ως μοναχός και ιδιαίτερα αγιορείτης, έτρεφε μεγάλο σεβασμό και αγάπη στη Μητέρα του Κυρίου μας, την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Άθως «το άνθος των ορέων», όπου είχε φθάσει ο άγιος Νικόδημος με τρόπο θαυμαστό και είχε εγκαταβιώσει από τα εικοσιέξι του χρόνια, είναι όπως γνωρίζουμε κάτω από τα προστατευτικά φτερά της Πάναγνης Μαρίας, της Κυρίας και Βασίλισσας των αγγέλων. Την ιερή γη του Άθωνα η Παναγία «απέδειξεν άνωθεν και εξ αρχαίων χρόνων Παράδεισον εαυτής και οικείον περίβολον».
Η Παναγία ήταν το αγαλλίαμα της καρδίας του αγίου Νικοδήμου, αλλά και Εκείνη τον είχε κάτω από τη σκέπη και τη σκιά των πτερύγων της. Θρυλείται ότι όταν έγραφε ο άγιος για την Παναγία εμφανίσθηκε Εκείνη και του είπε· «Σε ευλογώ τέκνον μου Νικόδημε, και σε ενισχύω να γράφεις».
Ήταν Θεοτοκόφιλος άγιος και Θεοτοκόληπτος. Όταν έγραφε για την Παναγία, που δάνεισε σάρκα στον Απερίγραπτο Λόγο, κυριολεκτικά καταλαμβανόταν από ένθεο ενθουσιασμό και υπερεκχειλίζουσα αγάπη για το ιερό της Πρόσωπο και την εγκωμίαζε με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Η Παναγία τον φώτιζε και τον ενίσχυε στο έργο αυτό «τη δραστική δυνάμει και φωτοφόρω αυτής χάριτι».
Στο βιβλίο του «Αόρατος Πόλεμος» ο Άγιος Νικόδημος στο ΜΘ’ κεφάλαιο έγραψε ότι η Παναγία αποτελεί «μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως· αύτη μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας. Χαρακτικό του 1630.
Θ. Όταν βράδιασε, λέει, ήλθε ένας πλούσιος άνθρωπος που το όνομά του ήταν Ιωσήφ. Αυτός τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο, και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Παρουσιάστηκε ένας θνητός μπροστά σε έναν θνητό ζητώντας να λάβει τον Θεό. Ζήτα τον Θεό των θνητών. Ο πηλός μπροστά στον πηλό, ζητά να λάβει τον πλάστη των όλων. Το χορτάρι, ζήτα από το χορτάρι την ουράνια φωτιά. Η τιποτένια σταγόνα, παίρνει από την τιποτένια σταγόνα τον απύθμενο ωκεανό. Ποιος είδε, ποιος ποτέ άκουσε αυτό το απίστευτο; Ένας άνθρωπος να χαρίζει σε άλλον άνθρωπο τον δημιουργό των ανθρώπων. Ένας άνομος άρχοντας σ’ έναν άνθρωπο του νόμου υπόσχεται να χαρίσει τον νομοθέτη. Ένας άκριτος κριτής τον Κριτή των κριτών επιτρέπει να τον θάψουν ως κατάδικο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος καταγόταν ,κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, από την Γκίο, κωμόπολη της επαρχίας Νικαίας , κατ’ άλλους από την Χίο ή την Κίο, πόλη της Μ. Ασίας. Όποια κι αν ήταν η καταγωγή του, στον τόπο του ο άγιος ήταν πλούσιος, με σημαντική κοινωνική θέση, μορφωμένος αλλά και ευσεβής και ενάρετος Χριστιανός. Ήταν έγγαμος και είχε και παιδιά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γεννήθηκε στη Ζίχνη της Μακεδονίας περί το 1460 από γονείς φιλόθεους, φιλάγαθους και φιλάρετους. Στην πατρίδα του έμαθε τα πρώτα γράμματα κι έδειξε πως τα αγαπούσε ιδιαίτερα και πρόκοπτε και προόδευε μελετώντας και εντρυφώντας στις ιερές γραφές. Μάλιστα επιδόθηκε στην καλλιγραφία και έγινε άριστος καλλιγράφος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο εν Κανά γάμος.
Για να σταθεί ένας γάμος σωστά, ο στόχος δεν είναι το να λάβουμε, αλλά πρώτιστα να δώσουμε, όπως ο Χριστός στην Εκκλησία. Και φυσικά πρέπει να μάθουμε να ακούμε τον σύντροφό μας, πρώτιστα ως αγαπημένο ΠΡΟΣΩΠΟ.
Το θέμα το οποίο μου δόθηκε να πω λίγα λόγια, είναι η αρμονική σχέση του ανδρογύνου. Όντως είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα, γιατί δεν είναι αρκετό κανείς να φέρει παιδιά εις τον κόσμο, άλλα πρέπει κι αυτά τα παιδιά να τα μεγαλώσει καλά και όμορφα. Αυτό βέβαια είναι αποτέλεσμα της σωστής σχέσης των δύο νέων μέσα στο γάμο. Η σωστή σχέση των γονέων, η αρμονία του γάμου, της οικογένειας, θα φέρει την ισορροπία, την ψυχική και σωματική ισορροπία των παιδιών. Κι αυτά βέβαια, μεγαλώνουν, έρχονται στον κόσμο, παίρνουν τα πρώτα ερεθίσματα και όλα όσα απαρτίζουν τον ψυχοσωματικό τους κόσμο από τους γονείς τους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ελαιογραφία με τη φυσική του μορφή (19ος αι.)
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ (200 χρόνια από την Κοίμησή του).
Σε τι βλάπτουν τους άλλους όσοι διαβάλλουν και ψευδομαρτυρούν. Ποιο είναι το πρώτο κακό που εκείνοι κάνουν;
Μάθατε τώρα, αδελφοί μου, ποια κακά προξενούν στον εαυτό τους, οι προδότες, οι ψευδομάρτυρες και όσοι διαβάλλουν τους άλλους. Και πως, αντί αυτοί να είναι ανθρωπόμορφοι και αγαπημένοι από τους ανθρώπους, γίνονται διαβολόμορφοι και θηριόμορφοι και μισητοί από τους άλλους.
Τώρα θα σας πω και ποια κακά προξενούν, πέρα από τον εαυτό τους, και στους άλλους ανθρώπους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ελαιογραφία με τη φυσική του μορφή, φιλοτεχνημένη ενώ βρισκόταν ακόμα στην ζωή. Από το βιβλίο του Μωυσέως μοναχού Αγιορείτου "Οι Άγιοι του Αγίου Όρους" (εκδόσεις Μυγδονία, 2008).
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ (200 χρόνια από την Κοίμησή του).
Γιατί ο διάβολος πήρε αυτό το όνομα
Ο διάβολος είναι πατέρας της ψευτιάς. Με το ψέμα θανάτωσε τον άνθρωπο: «Εκείνος, δεν στάθηκε στην αλήθεια και ήταν από την αρχή ο φονιάς του ανθρώπου, γιατί είναι ψεύτης και πατέρας της ψευτιάς».
Έτσι και εκείνοι που διαβάλλουν και ψευδομαρτυρούν, μ’ αυτό που κάνουν θανατώνουν τους αθώους ανθρώπους. Και τι λέω; Δεν λέγονται μονάχα παιδιά του διαβόλου εκείνοι που διαβάλλουν και προδίδουν, αλλά και οι ίδιοι, με ένα λόγο και δίκαια, ονομάζονται διάβολοι. Γιατί, καθώς μιμήθηκαν το διάβολο στην κακία, έτσι κληρονόμησαν και τ’ όνομά του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ελαιογραφία με τη φυσική του μορφή, φιλοτεχνημένη ενώ βρισκόταν ακόμα στην ζωή. Από το βιβλίο του Μωυσέως μοναχού Αγιορείτου "Οι Άγιοι του Αγίου Όρους" (εκδόσεις Μυγδονία, 2008).
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ (200 χρόνια από την Κοίμησή του).
Είναι, ευλογημένοι χριστιανοί, τόσο μεγάλα κακά η διαβολή, η προδοσία, η συκοφαντία και η ψευδομαρτυρία, ώστε τα φοβήθηκαν κι αυτοί οι μεγάλοι, οι σοφοί και δίκαιοι άνθρωποι.
Ο Προφήτης Δαβίδ δεν φοβήθηκε τόσο πολύ κανένα άλλο κακό, όσο τη συκοφαντία. Γι’ αυτό και παρακαλούσε με θερμές δεήσεις τον Θεό να τον ελευθερώσει από αυτή. Υπόσχεται μάλιστα, ως ανταπόδοση γι’ αυτή τη Χάρη που θα του κάνει ο Κύριος, να φυλάξει απαράβατα όλες τις εντολές Του. Γι’ αυτό και έλεγε: «Λύτρωσέ με από τη συκοφαντία των ανθρώπων και θα φυλάξω τις εντολές Σου». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ΙΜΜ Βατοπαιδίου σε χαλκογραφία (1769).
Γεννήθηκε στο χωριό Ζαπάντι, σημερινό Καλόβρυση, της Καλαμάτας του νομού Μεσσηνίας, από ευσεβείς γονείς, τον Νικόλαο και την Κύρω. Νέος καθώς βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη και μάθαινε τη ραπτική τέχνη από σκληρό αφέντη, ο κατά κόσμον Θεόδωρος, που διακρινόταν για τη σωματική του ωραιότητα παρασύρθηκε, αρνήθηκε τη χριστιανική του πίστη και ασπάσθηκε τον μουσουλμανισμό. Οι μουσουλμάνοι χάρηκαν για την αλλαξοπιστία του και τον περιποιούνταν με πολλές κολακείες και τιμές, διδάσκοντάς τον επί μία εξαετία τα τουρκικά και αραβικά στα βασιλικά ανάκτορα. Οι πολλές μελέτες του τον οδήγησαν στον Χριστό. Θυμήθηκε την πίστη που αρνήθηκε και με τύψεις και δάκρυα αποφάσισε την επιστροφή του. Προσευχόμενος στην Αγία Τριάδα ενδυναμώθηκε στην απόφαση του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
"Ύπαγε οπίσω μου σατανά"
12. Αποτελέσματα των λογισμών.
Όταν ο λογισμός χρονίσει μέσα μας, γινόμαστε τότε δούλοι στην προσπάθεια. Προσπάθεια είναι η προσκόλλησις του ανθρώπου στα κτιστά πράγματα και ή επιθυμία του να αποκτήσει μόνον αυτά. Έτσι ο νους του ανθρώπου αποδεσμεύεται από την αιώνια τροφή. Και όταν ο νους του ανθρώπου απομακρυνθεί εντελώς από τον Θεό, τότε «ή θηριώδης ή δαιμονιώδης γίνεται», δηλαδή, ή σαν θηρίο ή σαν δαίμονας γίνεται ο άνθρωπος, πράγμα το όποιο βλέπουμε να συμβαίνει στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία. Ο λογισμός του ανθρώπου προσκολλήθηκε μόνο στη γη και δε σκέπτεται καθόλου τον ουρανό, με αποτέλεσμα την θηριοποίηση του ανθρώπου και την αποθέωση της τέχνης σε οποιαδήποτε μορφή.
Ο άνθρωπος γίνεται ακρατής. Δεν μπορεί να εγκρατευθεί. Όταν ο άνθρωπος δεν πολεμά το λογισμό του τότε γίνεται δούλος της αμαρτίας. «Ο κατά διάνοιαν προς την αμαρτίαν μη πολέμων μηδέ αντιλέγων. σωματικώς πράττει αυτήν».
Οι λογισμοί μας σαπίζουν και μας συντρίβουν δημιουργώντας προβλήματα και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Οι λογισμοί μιαίνουν, μολύνουν την ψυχή μας, την δηλητηριάζουν και την φαρμακώνουν. «Αυτή ή πάλη του πονηρού. Και μετά τούτων των βελών φαρμακεύει πάσαν ψυχήν», μας λέγει ο άγιος Ησύχιος ο πρεσβύτερος.
Με την αποδοχή των λογισμών ο διάβολος αποκτά κυριαρχία και μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο ακόμη και στην αυτοκτονία, αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη του διαβόλου.
Ο ρυπαρός λογισμός καταχθονίζει την ψυχή, δηλαδή, ρίχνει κατά γης την ψυχή του ανθρώπου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
"Ύπαγε οπίσω μου σατανά"
7. Αρχή του πολέμου οι λογισμοί.
Γενικά, όπως αναφέρθηκα και παραπάνω, οι λογισμοί είναι αρχή του πολέμου του διαβόλου εναντίον μας. Και ο πόλεμος αρχίζει με την προσβολή του λογισμού, προχωρεί στη συγκατάθεση και τελειώνει με την διάπραξη της αμαρτίας.
Αυτή είναι η πορεία και η εξέλιξη των λογισμών που προέρχονται κυρίως από τον διάβολο και από τον άνθρωπο.
8. Η δαιμονική πανουργία.
Ας δούμε, λοιπόν, πως προσβάλλεται ο άνθρωπος από τους λογισμούς, ή ποιον τρόπο χρησιμοποιούν οι δαίμονες για να μας προσβάλλουν με τους λογισμούς. Η πανουργία των δαιμόνων, που θέλουν να σπείρουν μέσα μας χίλιους δυο ακάθαρτους λογισμούς, είναι απερίγραπτη. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται και το πιο ασήμαντο γεγονός της ζωής μας, η την πιο απίθανη περίπτωση, ή εφευρίσκει τον πιο παράξενο τρόπο για να μας μολύνει.
Πρώτα απ’ όλα, πριν μας ρίξουν στην αμαρτία, μας βάζουν λογισμούς ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, ενώ μετά την αμαρτία μας βομβαρδίζουν με τις σκέψεις ότι ο Θεός είναι απότομος και σκληρός, για να μας φέρουν στην απελπισία. «Προ μεν του πτώματος φιλάνθρωπον λέγουσιν είναι τον Θεόν, μετά δε το πτώμα απότομον και σκληρόν». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 